Ах петок, петок...Кога бев школарка, мислев дека тоа ќе биде така додека не заврши тој период од мојот живот. Но убајната што ја носи петокот со себе, ме прати и денеска.Секогаш тој ден после работа одам на ручече во Фуфо, па на кафенце и на блабла муабет...
А недела мразам, ме дрма депра, пустелија...Ја знаете песнана од Азра?
Nedjelja popodne u pola pet,
prazne su ulice, mislim o svemu,
tužan je grad
Odoh daleko, ispijam do dna,
nedjelja popodne u pola pet, sporo protiče
Slušam muziku i opijam se,
nedjelja popodne nogometni dan, zaboravio
Sam sat, sklapam oči, hvata me san,
sad plovim baj baj
Aј до попладне некако и не ми е лошо. Семејството заедно, неделен ручек....ама штом почне да се стемнува, вознемиреноста почува да ми се јавува. Во понеделник е веќе подобро.