Инаку еве што вели Лондонскиот весник “Економист“
„Ако имате неексплодирана бомба на вашиот куќен праг, нема да ја удрите со чекан, посебно ако слушате отчукување. Тоа не е ништо невообичаено, освен ако неексплодираната бомба не е Македонија, а чеканот не го држи Грција“, пишува лондонски „Економист“.
Ниту една страна не е невина во здодевната кавга меѓу двете земји, за тоа кој како смее да се вика.
Ултранационалистите на двете страни изнесуваат апсурдни тврдења за географските и етничките карактеристики на „историска“ Македонија. Доколку на Олимписките игри имаше натпреварување во тврдоглавост и предрасуди, учесниците во кавгите за името на страниците на Википедија ќе можеа да формираат тим кој ќе беше во светскиот врв.
Грчките стравувања од иредентизам од север не се сосема без основа. Но, тие се анахрони и занемарливи во споредба со вистинската закана: нестабилност или полошо.
Најдобар начин да се спречи „поранешната југословенска Република Македонија“ од создавање какви и да е безбедносни закани за нејзиниот јужен сосед или да се спречи бунт на славофонското население во северната грчка провинција која исто така се вика Македонија, е земјата да се вклучи во ЕУ и НАТО.
Таквата перспектива исто така ќе ги спречи барањата за Голема Албанија, која би го опфаќала Косово и голем дел од Македонија.
Членството во Атлантската алијанса се докажа како многу ефикасна мерка за смирување на старите недоразбирања (како она меѓу Грција и Турција).
Тешко е да се прифати ставот дека Грција би била посигурна ако стави вето на членството на Македонија во НАТО на самитот на Алијансата во Букурешт од 2 до 4 април, особено ако Албанија и Хрватска добијат покани за зачленување.
Америка понуди компромиси (Независна Република Македонија, Нова Република Македонија, Демократска Република Македонија и Уставна Република Македонија). Грција ги одби и сака поинакви додавки (Горна, Северна, Вардарска или Скопје). Македонија вели дека би прифатила дополнителна додавка, но таа да не е географска.
Македонскиот став на нестрпливост и покажување нервоза во минатото не одеше секогаш во нејзин прилог, посебно не во очите на Грција. Но, еден понижен и изолиран сосед би бил полош за Грција, не подобар.
Македонската кревка внатрешна стабилност е потресена. Коалиционата Влада го загуби мнозинството од како албанскиот партнер ја напушти коалицијата минатата недела, барајќи итно признавање на Косово, поголема употреба на албанското знаме и јазик и плус пензии за борците од конфликтот од 2001 година. Само брзото и ефикасно меѓународно посредништво спречи тој конфликт да прерасне во граѓанска војна.
Досега, Македонија претставуваше успешна приказна спроведувајќи брзи даночни реформи и промовирајќи ја е-владата. Од неа полза исто така имаа и грчките компании, кои согледаа дека политиката има малку или воопшто нема врска со атрактивноста на трговијата и инвестициите во северниот сосед.
Македонија е докажан сојузник на НАТО со свои војници во Авганистан (на кои, за разлика од војниците на некои актуелни членки на Алијансата, им е дозволено да учествуваат во борбени акции).
Но, треба да се направат уште многу работи. Инфраструктурата е слаба, образованието неадекватно, корупцијата се уште е проблем. Но, успешно изодениот пат за членство во ЕУ и НАТО е најдобриот начин за подобрување. Ако тоа успее, и Грција ќе има корист.
Грчките политичари ќе си направат услуга самите себе си, но и на другите, ако успеат да го решат „прашањето со името“ или барем јавно кажат дека нема да стават вето на придружувањето на северниот сосед во една организација што ќе ги направи сите посигурни и послободни.
Извор.