Дозволи и забрани

[Дивајн]

Колку овие поими се присутни во вашето секојдневие? Дали воопшто ги има во вашите врски?
Доколку ги има во вашиот живот, што најчесто вие дозволувате или забранувате?
Колку често и дали сте изговориле нешто како: Ти не смееш да одиш таму сам; Ти со него/неа не смееш да одиш на кафе; Ти навечер без мене не смееш да излегуваш; Додека си со мене ти дозволувам да правиш се` само со мене и сл?
Што ви смета и неможете да го преќутите, па мора да го кажете директно без оглед колку неправилно ви изгледа?
Мислите ли дека е тоа нормално т.е. дека имате право или некој друг има право над вас да ви забрани нешто додека сте заедно или не?
Кога сме кај тоа, доколку постојат вакви ситуации кај вас, што мислите, кој над кого има поголемо право да забранува или дозволува ... мажот на жената или обратно?
Ќе спомнам тука и нешто поразлично, бидејќи идеја за темава ми дојде од една контактна емисија ... значи, претходното прашање ми беше основано врз тоа дека некои луѓе мислат дека мажот треба да е тој што ќе управува со жената, бидејќи религијата така налага. Тука веќе преминува муабетот за посериозни врски т.е. брак, па водејќи се според правилата при венчавање во црква, убедени се во тоа дека се` понатаму треба да се темели врз мислењата и желбите на мажот, нали. Се согласувате? Се придржувате на тоа свесно или несвесно? Доколку сега не реагирате така, мислите ли дека еден ден сепак и вие така ќе завршите, затоа што тоа е правилно и така треба да биде?

Темава е значи преопширна, па имате доста избор за што да дискутирате, но да не забегувате. Велам така дека постои можност да навлезете во религијата повеќе од што треба, само затоа што е спомната.
Повелеле со вашите мислења ...

 

[Crazy in Love]

Колку овие поими се присутни во вашето секојдневие? Дали воопшто ги има во вашите врски?
Доколку ги има во вашиот живот, што најчесто вие дозволувате или забранувате?
Колку често и дали сте изговориле нешто како: Ти не смееш да одиш таму сам; Ти со него/неа не смееш да одиш на кафе; Ти навечер без мене не смееш да излегуваш; Додека си со мене ти дозволувам да правиш се` само со мене и сл?

Тие два израза, дозвола и забрана не постојат во мојот речник.Ни во љубов,ни во животот.
Најглупаво нешто ми е тоа да забранувам или дозволувам нешто некому.А кој сум па јас да го ограничувам или па да му давам дозвола?
Никогаш.Никогаш не би направила такво нешто.
Според мене ако има такво нешто,во врската нешто фали,на пример доверба.
А кога влагам во врска влагам со потполна доверба кон другата страна и немам потреба да глумам џандар па да забранувам нешто.Не можам да бидам командант и да му забранувам да речеме искачање со другари или одење на кафе и сл. ствари кои што ги правел и пред да ме запознае мене.Мислам стварно нема логика.
Не се пронајдов во ниеден од горенапоменатите примери и никогаш не би ни изговорила такво нешто и никогаш не сум ги сфаќала тие луѓе кои што на таков начин го ограничуваат партнерот.
За мене е тоа гушење.

Мислите ли дека е тоа нормално т.е. дека имате право или некој друг има право над вас да ви забрани нешто додека сте заедно или не?

Не,не е нормално.Ми звучи психопатски.Јас имам чувства кон дотичниот и сум во врска и го сакам,ама тоа не значи дека треба да се изолирам од околината,да ги напуштам моите претходно стекнати навики и да се оддалечам од останатите луѓе , само затоа што на него така му прднало.
Такви глупости може само да ме оддалечат од типот и да ме загушат и љубовта да си исчезне.
Не сакам да ме малтретираат со такви глупости.

Кога сме кај тоа, доколку постојат вакви ситуации кај вас, што мислите, кој над кого има поголемо право да забранува или дозволува ... мажот на жената или обратно?

Никој нема такво право.Никој.
Секој си има право на свој живот и своја слобода и независност во врската.

Ќе спомнам тука и нешто поразлично, бидејќи идеја за темава ми дојде од една контактна емисија ... значи, претходното прашање ми беше основано врз тоа дека некои луѓе мислат дека мажот треба да е тој што ќе управува со жената, бидејќи религијата така налага. Тука веќе преминува муабетот за посериозни врски т.е. брак, па водејќи се според правилата при венчавање во црква, убедени се во тоа дека се` понатаму треба да се темели врз мислењата и желбите на мажот, нали. Се согласувате? Се придржувате на тоа свесно или несвесно?

Не,во никој случај мажот нема право да и налага нешто на жената,ниту она на него.
Плус не се согласувам дека се треба да биде по желбите на мажот.Никако.Кога се работи за сериозност или за брак,тогаш желбите на двајцата треба да бидат почитувани и секако нели златен компромис.

Доколку сега не реагирате така, мислите ли дека еден ден сепак и вие така ќе завршите, затоа што тоа е правилно и така треба да биде

Не,никогаш нема да завршам така,затоа што тие некои работи ми се нелогични,а и не баш нормални.
Па љубовта не треба да биде како тоталитарен режим,па да има повеќе страв од забрани,дозволи.
Глупости.
Барем на човек како мене не би можело такво нешто да му се случи!

 

[_ZlObNiCa]

Nikogash vo vrska ne zabranuvam bilosto, a i go ocekuvam sosema istoto,nemam pravo da zabranam nesto a nkoj nema pravo nad mene da si dozvoli da se obide da mi zabrani bilosto..Mislam deka e apsurdno da se zabrani nekomu nesto,bidejki ako nekoj naumil da naprai nesto ke go naprai anyway,so zabrana ili bez.Zatoa samo so totalna doberba,iskrenost i pocit se moze da bide ok.

 

[Точкест]

Забранетото е најслатко, па така да не би забранувал ништо
Прееска баш со една познаничка го правев муабетот околу забрани и дозволи без да знам дека ја има темава. Секогаш сум дозволувал се', и никогаш ништо не сум забранувал. Постои една реченица која ми е кажана од страна на татко ми уште од мали нозе „Памет во глава„ и искрено мислам дека е доволна и таа реченица во една врска да се применува.....

 

[UnholY]

Никогаш не би и забранил на девојка ми нешто...си има потполна независност во врската...ја сакам најмногу, приврзан сум за неа, и се доверувам и сите тие работи не треба да бидат причина да ја ставам под моја контрола во врска со тоа што прави каде оди со кого оди итн. имам целосна доверба во неа и не би си дозволил да и ги правам тие работи...тоа стварно ми изгледа прилично глупо од страна на тој шо ги применува тие работи...ама како и да е си знае дека ја сакам најмногу и си знае дека не би и правел такви работи....:back:

 

[Dzish]

Хехе... никој неможе ништо да ми забрани, а впрочем за сите важи истото. Ослободи го па ако е за тебе ке ти се врати ако не ке избега. Така да ова со забраниве некако повеќе ми изгледа како дело на Садам Хусеин отколку љубов. А сите си одговараме за своите постапки, свесни сме што правиме и што чувствуваме.

 

[Zemzela]

Ај дозволи...ама забрани,нема шанси што да забранувам,пиење кафе со друштвото кое го знае неколку години или мене кој може утре да не сум со неа...ептен ми е пештерски тоа забрани,па она е љубоморна бла бла...икрено познавам такви врски ама неможам јас никако да им помогнам веќе се забегани во врската...

 

[sunshinebaby]

Сам треба да бидеш свесен а не да се забранува затоа што така ништо не се постигнува.Само можеш да ја избркаш таа личност од твојот живот.

 

[mari4eto]

Ееех со забрани пред се не се постига ништо у врската..само може да се униште...и да се изладе чуството на љубов..

 

[leandra]

Тука веќе преминува муабетот за посериозни врски т.е. брак, па водејќи се според правилата при венчавање во црква, убедени се во тоа дека се` понатаму треба да се темели врз мислењата и желбите на мажот, нали. Се согласувате? Се придржувате на тоа свесно или несвесно? Доколку сега не реагирате така, мислите ли дека еден ден сепак и вие така ќе завршите, затоа што тоа е правилно и така треба да биде?

Првин за овој дел ќе одговорам.Додека свесно или несвесно жената допушта да се најде во подредена ситуација,тоа ќе ја прати во целиот живот(брак,врска).Неможе се да се измени во корен,но во денешно време се менува ситуацијата.Ме буни фактот,што девојките сами се доведуваат во таква ситуација,а после неколку години кукаат како маж им не ги пушта на викенд,не ги пушта со колегите,ваму таму.Се е до почетниот момент,како ќе се поставиш така ќе си одиш цело време.
Спомна религија,можеби има влијание тоа,но традицијата на овие простори е таква каква што е,има најголемо влијание.

За дозволи и забрани не е новина,овде можеме сите да напишеме не сме ние такви.Можеби не со тие зборови Не иди на кафе,но сигурно со милион техники да се каже истото.Мене лично ако ми смета некоја особа,јас му го кажувам тоа (со добра причина).Мислам дека самиот не би се осудел да ми каже дека излага со таа особа некаде.Тоа е еден вид забрана,но премолчена од моја страна,а од негова да не ме навреди или повреди,нема ни да испадне.И уште милион мали ситници кои си ги наметнуваме еден на друг,кои доведуваат и до промена на личноста.

 

[`EsCaPe`]

Која сум па јас да забранувам на некого нешто? Глупаво ми е , зошто знам јас како би ми било некој да ми забранува нешто.
Кога ќе кажеш некому што да прави , што смее , а што не , личноста ќе се чувствува ограничена и под контрола , а нема поглупаво чувство од тоа.
Се чудам на некои другарки кои ги контролираат момчињата т.е им се чудам на момчињата што издржуваат таква контрола и забрани.
Безвеза.

 

[TWEETY***]

Najprvin za ona sto se odnesuvase za dozvolite i zabranite vo edna vrska odnosno vo mojata vrska.
Srekna sum sto imam vrska kade takvo nesto barem do sega ne postoelo. Da imase takvo nesto sigurna sum deka ne bi opstanale dolgo vreme poradi sto sum licnost koja takvi raboti ne mozam da trpam i me gusat.
I dvajcata imame eden sprema drug ogromna doverba sto e mnogu bitno za edna vrska da uspee i zatoa mislam deka tokmu od taa doberva nemame problemi od tipot dozvoli i zabrani.Jas licno smetam deka toj sto e nesiguren prvo vo sebe a posle vo partnerot mu zabranuva na svojot partner da izleguva sam i ne znam sto li uste ne.
Za sreka porasnam vo semejstvo kade ima ramnopravnost pomegu mazot i zenata.Taka rastev i taka bev ucene i zatoa i jas go baram toa od mojot partner.

 

[Дивајн]

Единствено реален пост ми е тој на леандра. Другите, ги очекував, па не дека сум изненадена нешто посебно.
Значи да и јас мислам дека можеме до бескрај да се убедуваме на форумов во тоа колку се современи и слободни нашите врски, но праксата сето тоа и тоа како го негира.
Тргнете од постовите по другите теми кои се контрадикторни со овие, па продолжете понатаму со реалноста надвор од тука.
Но еве, имам дополнителни прашања, кои не ги пишав во воведот, за да не биде уште поголем ...
-Како ќе реагирате доколку имате сериозна врска, а партнерот кога не е со вас постојано се движи по места во кои вие неможете ни да помислите да одите?
-Како ќе реагирате доколку живеете заедно со партнерот, а тој многу често знае да излезе во доцните вечерни часови да игра карти кај другар, да испие некое пивце со друштво, да се види со некого со кого вие и баш не се мирисате и мислите дека баш не е добро друшто за него итн?
-Како ќе реагирате доколку му се случува почесто на партнерот да му е исклучен телефонот кога заскитува без вас?
-Како ќе реагирате доколку партнерот има навика секогаш кога разговара на телефон да се тргне на страна каде што нема да можете да го слушате што зборува?

Да појаснам ... јас воопшто не поштовам забрани и дозволи, но има вакви милион примери на кои никој не останува рамнодушен, па затоа истите ги прашувам, кога веќе самите не навлегувате подлабоко со подетални примери. :pusi:

И да, можеби зборовите "забрана" и "дозвола" се малку престроги, но сепак на крај, како и да ги именувате вашите индиректни забелешки, значат токму тоа.

 

[Flava]

Да заглави касно навечер со друштво (ама не баш на секое искачање) не би било проблем.

Не би му се мешала за друштво, дали мене ми се свиѓа некој неков другар не е важно, ОСВЕН ако се работи за гледање со бивша девојка, што не доаѓа во предвид.

Исклучен телефон може да се случи, ама ако тоа почне да станува правило, тогаш нешто не е во ред.

Трагање на страна додека збори на телефон е исто така fishy, зашто одма се наметнува прашањето - зашто иде на страна, освен ако не крие нешто. Зборам за сериозни врски, кога партнерите све си споделуваат.

Pheeeeewwwww!

 

[Никола]

Кога на пичката и се остава простор за одлуки и мрчење, резултатите се погубни за двете страни.
Женска треба да се повини и да го прифати мислењето и делувањето на машкото.
Женска треба да збори само кога ќе биде прашана и дури тогаш, културно и артикулирано, не ко некоја алапача.
Тешко на оној маж кој вакви дилеми има.

Се си зависи од женската како е воспитана.
Ако нема домашно воспитување и не знае да молчи и да следи мажот што ќе и каже, тогаш ќотек.
Мислам дека денес родителите не обрнуваат доволно внимание кон ќерките, па на машките останува да ги воспитуваме и да им даваме насока во животот.
Тоа е тажно, недостатокот на елементарна култура и почит кон маж, се повеќе е евидентна.

И не знам од каде на каде време за излегување?
Треба да се готви, да се пере, куќа да се чисти?
Абе збеснати жениве, но ќе им го најдеме крајот.