Александар Донски е еден сензационалист чии фантазмагории немаат ништо општо со историграфијата како научна дисциплина, кој нема историографско образование.
Чуј глупости: ЈНА ја барала “Бакарната книга“ (зошто војска која е обучена за огнени дејствија во поширок простор, а не полицијски и агенцијски служби), а Грците “копале тунели под граница“ да дојдат до книгата (а предпоставувам не знаеле се уште каде е).Што, не можеле со пасош да испратат агенти кои ќе се представат како туристи, бизнисмени, потенцијални студенти итн.?
Тој не објавил ништо во "ревидиран од врсници" (peer reviewed) научен магазин, мерило за научна вредност каде статијата би ја прегледувал колегиум од 5 до 20 научници минимум 6. месеци (некогаш и до две години) пред да се публикува.
На некому може да му направи впечаток дека тој има некаков авторитет бидејќи издал многу книги.Книги може да издава секој и да пишува во нив што сака, поготово ако ги издава во сопствена режија, како што е случај со Донски.
Неговите дела сум ги читал онолку колку што ми било потребно да разберам дека немаат никаква вредност, се ползуваат со квазидокази и квазилогика со погрешна интерпретација и безвредни заклучоци.
Она што не може да му се порекне е дека нашол економска ниша во која има монопол: книги наменети пред се за македонската емиграција која го протежира и која треба да им послужи во самовоспитувањето дека се во радиус од 1000 км од Скопје е македонско,онака, за инат на душманите.
До вистината така не се доаѓа.Историјата нема друга функција освен вистината за она што било.
