Да, но како услов спречува сомнеж во Виша Сила, согласно тоа членството е исклучиво ако веруваш, не остава простор постоењето на Виша Сила да биде разгледувано, што во основа претставува догматска доктрина... без разлика, проблемот е во тоа што сомнежот, радозналоста или желбата да се знае со сигурност од секогаш претставувала двигател на прогресот во цивилизациите. Да не посочувам примери таа исклучивост на црквата и спротивставеност со науката колку го има уназадено светот, верувам и самиот многу добро ги знаеш. И како можат да се прават добри луѓе подобри ако со обврзување на исклучивост не им дозволиме да се сомневаат за да можат понатаму да спознаваат повеќе ? Не верувам дека атеизмот од друга страна е подобар, бидејќи и тој самиот во недостаток на докази претставува верување дека не постои Виша Сила, без разлика што докажува оној кој тврди, а не оној кој негира (ei incumbit probatio qui dicit, non qui negat)... но вие и за агностицизмот велите не. Што се однесува до тоа што би барал атеист или агностик во масонеријата, барем колку што сум јас запознаен ја имате дефинирано како систем на моралност обвиткан во алегорија и илустриран низ симболи... моралот повторно ќе кажам апсолутно не е поврзан со религиозноста, впрочем во голем број случаи свештените лица се покажуваат како најголеми развратници и тоа се историски факти...
Не гледам потреба да го бранам ставот дека треба да се бара од членовите верување во Виша Сила, но би сакал да уточнам некои детаљи.
Сомневањето, потрагата, барањето на вистината - тоа се масонски вредности и никому не му се оспоруваат! Но - и покрај тоа - масонскиот ритуал нема апсолутно никаква смисла за некој што е атеист. Во тој случај - се поставува прашањето - зошто еден атеист би бил во ложата?! Односно - неизбежно е дека еден атеист би имал нечисти мотиви за своето присуство. Како би можел да бидам брат со некој за кого знам дека не е таму заради самата ложа и ритуалот кој се работи во неа, туку заради некакви други мотиви?! (Се разбира - Големиот Ориент на Франција не се согласува со оваа теза - и тие примаат атеисти - но, тоа е нивно право: затоа и не се дел од регуларното масонство).
Изразот - истем на моралност, обвиен во алегорија и илустриран со симболи е само еден микро-елемент во целата масонерија. Ни оддалеку не е дефиниција за масонеријата, ниту пак нејзина алфа и омега. Затоа - не може да се вади од контекст на целоста на ритуалот.
Никаде не реков дека моралот е поврзан со религиозноста, уште помалку некаде спомнав свештенство. Верата во Бог и религиозноста се две различни работи (не се исклучуваат взаимно - но не е задолжително едното за да постои другото).
Не би можел да се сложам со неколку твои констатации бидејќи фактите се поинакви.
Ајде тогаш да ги разгледаме фактите.
Прво, во однос на масонската молитва -- во спомениот клип присутните масони се молеа на ист начин и упатуваа молитва кон истата таа Виша Сила (атрибутски посочена како Големиот Архитект на Универзумот). Како некој се моли во срцето е, се разбира, неодгатливо и премногу лично, и дури во рамките на една иста деноминацијасе разликува. Сепак, инвокацијата кон едно исто божество на кое му се поклонуваат пред заеднички олтар е јасен заенички именител.
Да, обично молитвите кои се употребуваат се исти за сите - сепак, секој си ја упатува до она во кое што самиот тој верува. Идејата да биде заедничка молитва е заради врската меѓу луѓето кои го прават тоа тука на земјата, а не заради врската во начинот на верување во Вишата Сила. Големиот Архитект НЕ Е божество на кое некој му се поклонува, туку е атрибут за Вишата Сила во која секој еден од нас верува. За муслиманот тоа е Алах, за христијанинот тоа е Христос, итн.
Во западното општество (од кое потекнува современата масонерија), заедничките молитви се доста вообичаени и не претставуваат обид за никакво спојување на религии или за создавање на "заеднички именител". Кај нас е доста необичен феномен, заради историско-социолошко-културолошкиот развој на регионот.
Натаму, атрибутите за Бога постојат во секоја монотеистичка религија, но тоа не ја менува религиската парадигма на масонеријата (некои би отишле и подалеку и би ја нарекле "култ") Да нагласам дека немам никаков проблем со постоењето на други религии или култови, па во таа смисла зборот "култ" не го употребувам во дерогативна смисла туку како технички термин.
За да ја промени "религиската парадигма" - таа првин треба да постои. Во случајов - не постои.
Да се вратам на религиската парадигма -- има многу, навистина многу паралели меѓу религиски настани, ритуали, иницијацији, итн
Ајде да ги разгледаме еден по еден примерите...
-- на пример, паралелите меѓу воскресението Христово и она на Хирам Абиф,
Хирам Абиф не воскреснува! Иако има некои автори кои нешто научиле-недоучиле па тврдат такви работи, сепак - масонскиот ритуал е премногу јасен - Хирам Абиф умира и е погребан. Нема ни трунка сомнеж во тоа, ниту пак било кој може да го оспори. Ако некој упорно го оспорува - тогаш или не стапнал во ложа или спиел за време на конкретниот ритуал... или пак има некоја своја агенда, но затоа нема потреба да се дискутира...
референците за "небесни ложи",
Масонеријата се фокусира на работата на душата тука на земјата. Градиме храм во самите себе си, во својата душа. Душата е вечна, па нејзината работа продолжува и понатаму. Како, на кој начин, зошто, под кои услови и во која форма - секој си го дефинира за себе си, според сопственото верување и убедување. Не постои догма околу тоа (освен - да ја повторам дебатата од погоре - првичниот услов за верба).
Масонеријата има доста јасно објаснување за ова - името е единствено и само аналогија со Храмот изграден од Соломон - затоа што тоа е ПРВИОТ симболички Божји Дом (зборувам прв за монотеистичките религии). Името се користи чисто од почит кон градителите на тој Храм - а тоа се е убаво објаснето во самиот ритуал.
Истото објаснување како погоре. Причината за постоењето на овој термин е заради историска (симболичка!) аналогија, но не и во религиски контекст.
Да, кои не се религиски. Ретко кога масонскиот погреб го заменува религиозниот погреб. Масонската церемонија се одвива исклучиво и само за да се оддаде почит кон братот кој починал, и да се стави до знаење на семејството дека не се осамени во тој момент, и дека ние продолжуваме да бидеме нивно семејство.
спознавањето на светлината,
Хм... скоро секој филозофски правец го има ова во една или во друга форма (со тоа што дефиницијата и терминологијата за "светлината" се разликува од едни до други).
односно отворање на "духовните очи",
Да, е и? Каде е тука проблемот? Дали е тоа "copy-right" на религијата?!
па се` до еквивалентите на "свештенството", чинидејствувањата, итн.
Такво нешто нема. Офицерите во ложата немаат функција на свештенство, ниту пак се негови еквиваленти. Тие се вршители на конкретни должности во функционирањето на ложата, многу често толку елементарни и административни, што се дури и далеку од целата митска езотеричност на нашето братство...
Пак ќе повторам, за мене ништо од ова не е само по себе лошо -- единствено идентификувам, за мене, многу јасни елементи и парадигма на религија (или култ, според некои) со своја теориско-философска основа, иницијација, степени на напредување, титули/достоинственици, регалии, итн.
Да, секое едно иницијациско друштво низ историјата имало вакви елементи, но многу малку од нив биле религиски организации. Пак ќе речам - не ја прави споредбата со она што постои кај нас, затоа што потеклото на масонеријата е сосема различно и во различни услови. Во условите во кои се развивало - регалиите, титулите (не се достоинственици - тоа е доста погрдно нешто во масонеријата - имам зборувано за тоа), степените на напредување, филозофската основа... не се ништо невообичаено во многу општества. Погледни било кој универзитет дури... ќе видиш огромни сличности.
Ќе прокоментирам еден одговор којшто го среќавам во одговорите на масоните -- одговорот дека сето ова се симболи и симболични референци.
Се разбира дека е симболичко. Тоа е основното нешто кое мора да се разбере од секој еден кој се зачленува во братството - дека симболизмот на тоа е битен, а не буквалноста. Симболизмот е она што ја носи вредноста и значењето. Доколку некој не го разбере тоа - тогаш ја погрешил вратата.
Овој одговор исто така не ми изгледа убедлив затоа што во монотеистичките (а и други) религии, сличните референци се исто така симболични (на пр. метафората за пеколот како казан со катран кој врие, или рајот како небесна, вертикална димензија).
И во Алиса во Земјата на Чудата има симболички референци, па не можеме да ја наречеме религиозна книга, нели? Да не наведувам дека има цел правец во уметноста наречен симболизам - дали сите тие уметници правеле своја религија преку симболите кои ги претставувале?!?! Кога ќе се направат поопшти аналогии - се гледа дека ваквите тврдења се доста неосновани...
Во теологијата (не само христијанската), рајот и пеколот се прикажуваат и објасуваат како состојби на душата а не како физички локации.
Хм... овде можеме МНОГУ да спориме... ама не е тука местото...
Тука може да се виде една паралелна симболика со "небесните ложи" на масонеријата, на пример.
Каде е точно паралелата?! Небесната ложа точно го претставува Рајот (во форма според убедувањето на поединецот!), не е воопшто паралела. Не претставува парарелен религиозен систем на рај и пекол - туку доста директно применување на постоечкиот религиозен систем на поединецот.
Натаму, формалната хиерархија (како и во Православното Христијанство) се темели на суштинскиот принцип на егалитарност -- "прв меѓу еднаквите". Би можел да продолжам со примерите и паралелите но верувам дека доволно го образложив мојот став.
Формална хиерархија на прв меѓу еднаквите постои и во Стариот Египет, кај Питагорејците, кај Римјаните (се до Цезарите - од кои дури првиот бил - прв меѓу еднаквите), кај Старите Грци, кај Галите, Келтите, кај Будистите... едноставно е систем кој секое едно духовно напредно друштво го применува.
Последниот дел од мојов коментар (се извинувам за должината) се однесува на слободната волја. Фактот што во масонереијата се влегува по слободна волја во ништо не се разликува од пристапувањето кон било која религија. Во речиси сите монотеистиски религии возрасен човек станува дел од таа деноминација по сопствена волја, исто како и оној кој влегува како entered apprentice.
Ова е единствената точна аналогија до сега. Да, и во религијата и во масонеријата се влегува по слободна воља. Исто така по слободна воља се влегува во универзитет, во спортски клуб, во војска (сега), во политичка партија, во фирма, во бизнис, во кафетерија.
Повторно - ако ја погледнеме аналогијата малку пообјективно, ќе видиме дека нема конкретен ексклузивитет, а со самото тоа не е основа за да се докаже било што.
