Општо за Хералдиката
Хералдиката е помошна историска наука која има за цел да го проучува настанувањето и историскиот развиток на грбот воопшто или на одделни грбови; да даде утврдени правила според кои треба да се составуваат, а потоа и ликовно да се изработуваат грбовите; да го утврди начинот на читањето (блазонирањето) на грбовите и да истражува на кого му припаѓа одделен грб. Името го добила според Германскиот збор "herold", што значи “гласник“.
Грб е специјална фигура или симболичко обликување, белег, амблем т.е. наследен, непроменет, постојан знак, составен според правилата на хералдиката, кој служи за разликување на одделно лице, род, општество, институција, град, област, народ, држава, корпорација, политичка, стопанска или црковна организација.
Првите Грбовници како збирки на грбови се појавуваат за првпат во Западна Европа во XIV век, додека на Балканскиот полуостров кон крајот на XVI век. Најстар Грбовник во кој има грбови на “јужнословенските“ народи бил составен од Ulrich Richental на прочуениот црковен собир во Констанца во 1414 - 1418 година. Вториот многу значаен Грбовник во кој има грбови на јужнословенските народи, е од 1483 година, направен од Конрад Груненберг.
Општо за Македонскиот грб
Македонскиот земски Грб ги има сите елементи што ги бара хералдиката и затоа претставува вистински и наполно оформен грб според сите хералдички правил. Тој бил постојан, константен во сите свои основни елементи и не трпел големи измени, како што бил случајот, на пример, со бугарскиот грб, кој отпрвин имал за амблем глава од вол со крст меѓу роговите, потоа две вкрстени греди со црнечки глави на краевите, па три хоризонтално поставени круни и најпосле - исправен лав. Исто така и српскиот грб долго време се колебал помеѓу лавот, двоглавиот орел и крстот со четири огнила додека станал постојан. Македонскиот грб не се сретнува во друг вид освен со лав. Значи, неговото општо својство е тоа што тој е постојан од неговата појава во 1595 до XX век.
Македонскиот грб за првпат се сретнува во таканаречените “Илирски Грбовници“ што почнале да се јавуваат од крајот на XVI век па се до XIX век. Како прв Грбовник се појавува оној на Петар Охмучевиќ, кој како и другите преродбеници зафатен од напредните идеолошки текови што се јавиле тогаш во Европа и на Балканот и како страстен приврзаник на “илирската идеја“, издигајќи го минатото на Јужните Словени, не можел да го изостави Македонскиот народ и затоа во хералдичките Илирски Грбовници напоредно со Српскиот, Бугарскиот и Хрватскиот грб, го става и Македонскиот, и на тој начин хералдички ја истакнува индивидуалноста на секој од овие народи одделно. Така, тие први на хералдички начин ја истакнувале идејата за автономија на секој јужнословенски народ, вклучувајќи ја тука и Македонија, во една заедничка “илирска држава“. Значи за Македонскиот грб карактеристично е тоа што тој прво се јавува во домашни, јужнословенски грбовници чија појава се врзува за учените католички кругови во Хрватска, Босна, Далмација и Дубровничката Република, а дури потоа во странските грбовници.
Најстар зачуван Грбовник е т.н. Грбовник на Корениќ-Неориќ од 1595 година.
