Многу сакам да цртам,ама пустото не ме бива ич.Уште од малечка секој ден си цртав,си шкрткав по тетратките,ама кога ќе ми го видеше некој тоа се прскаше од смеење.Имав среќа барем,мајка ми знае да црта,па сите цртежи од основно до втора година средно ми ги црташе она.И еве и ден денес,не знам да нацртам ни е едно пусто дрво,а за човек и да не правиме муабет:kesa: