„Принудено” созревање

[Buterfly]

Премногу тешко, премногу болно, за некого тоа созревање е на добро за некого е насока, лош правец. Принудно созреав и за среќа на подобро, мада пак би сакала да сум истата будалетинка која бев пред 3 ипол години, ама не сум. Позрело размислувам, ама едноставно така требало да биде.

 

[ivicka10]

sledejki go primerot na mojata majka,gledajki ja nejzinata istrplivost,gledajki kako se spravuva so nekoi teski situacii,sozreav.i se gordeam so poprimiv del od nejziniot presilen karakter.taka sto deneska mn se razlikuvam od site moi vrsnici.a toa da sozrees pred vreme e dobro ili loso neznam.zavisi od mn raboti!

Те цитирам зашто се пронаоѓам во ова. Со мама ми преживеавме неколку тешки ситуации (се најлошо што можеше да се случи-се случи) и да не беше нејзината неверојатна сила, издржливост и пред се љубов, моето "принудно" созревање немаше да биде во добра насока. Така да мислам дека без оглед на тоа со какви животни ситуации ќе се соочиме, какво искуство ќе извлечеме од нив, секогаш зависи од личностите кои не опкружуваат (корисно е кога имаме личност покрај себе од која можеме да научиме)

 

[Ankica]

:helou: Ги читам постовите и навистина Ви се восхитувам . Ова ми дава верба во нашата младина ,дека и покрај се таа е зрела и ако и се даде можност може многу да направи. Инаку и јас созреав многу рано ,се омажив на 18 год родив на 20 ,Сопругот отиде војска јас сама со бебе а одев и на работа ,најбрз начин да се созрее нели ? Но за ништо не се каам . Ви се восхитувам и Ве сакам продолжете така.:smir:

 

[jorgovan]

Да периодот од 21 па до 28 години постојано ми се кршеа сите мој мисли и ставови но некој дефинитивно станаа и поцврсти

 

[theTinule]

Прееска прелистував по форумов и не сакајќи ја видов темава. Насловот ми фати око.
Браво за сите постови и за тоа што имате храброст да споделите такви работи овде.

Јас би сакала малку да дискутирам. Не сметам дека сум „прерано созреана“, обична тинејџерка сум, ама ме заинтересира една работа.
Кој е критериумот за да се сметаш за созреан?
Сум имала периоди кога сум размислувала за многу нешта и ставовите ми се промениле, ми се случиле некои ствари, ставовите ми се промениле на таа тема итн. Ама дали тоа значи дека сум созреана?
Кога знаете дали навистина сте созреани?
Станувате психички и ментално независни? Од кого? Од што?

И друга работа...„принудено“? А како треба на друг начин да созрееме?
Никој не созреал „непринудно“, од самиот себе. Секој созрева како што со текот на времето му се случуваат работи, учи од грешките, учи како треба да постапи во иднина, слуша совети од постарите, стекнува искуство и ги применува советите. Ако се ни е „по таман“ никогаш нема „да ни дојде памет“.

 

[сашенко]

Созревањето е тешко и незнам зошто но многу луѓе сметаат дека созерале принудно и пребрзо.Едноставно тоа така се случува нема друг пат.Таков е впечатокот зошто ти се смениле ставовите и погледите кон нештата и мислиш дека се се случило многу бргу и дека поради некои ситуации и случки си созреал побрзо.Епа времето денес е такво и проблемите ни се секојдневие.Нормално е да влијаат и на нашето созревање како личности.Често доаѓаме до ситуации каде се преиспитуваме себе си и доаѓаме до ситуации каде се соочуваме самите со себе си и таквите работи влијаат на нашето созревање и нашето размислување и гледање на нештата и ни се чини дека неоприметно се смениле некои работи кај нас.И премногу бргу.Мислам дека е нормално во денешно време такво нешто.Лошо е да не созреееш на време, а предвреме немаш гајле.Битно е да созрееш, ако ти се случи побргу од кај некои други луѓе тогаш супер, од помал си свесен за работите што те чекаат и ке можеш правилно да расудиш и да ги донесеш оние важни одлуки во животот размислувајки свесно.Патот е тежок тоа е многу јасно, но до добрите работи во животот тешко се доаѓа.И јас созреав побргу отколку што сметав дека ке ми треба но искрено добро ми дојде и сега сум среќен што во одредени моменти кога ми било најпотребно сум бил со вакви ставови и погледи а не со детско и тинејџерско размислување.Патот беше тежок нависитина и болен доста бар за мене ама добиваш нешто многу подобро и вреди.

 

[Пепси_]

Прееска прелистував по форумов и не сакајќи ја видов темава. Насловот ми фати око.
Браво за сите постови и за тоа што имате храброст да споделите такви работи овде.

Јас би сакала малку да дискутирам. Не сметам дека сум „прерано созреана“, обична тинејџерка сум, ама ме заинтересира една работа.
Кој е критериумот за да се сметаш за созреан?
Сум имала периоди кога сум размислувала за многу нешта и ставовите ми се промениле, ми се случиле некои ствари, ставовите ми се промениле на таа тема итн. Ама дали тоа значи дека сум созреана?
Кога знаете дали навистина сте созреани?
Станувате психички и ментално независни? Од кого? Од што?

И друга работа...„принудено“? А како треба на друг начин да созрееме?
Никој не созреал „непринудно“, од самиот себе. Секој созрева како што со текот на времето му се случуваат работи, учи од грешките, учи како треба да постапи во иднина, слуша совети од постарите, стекнува искуство и ги применува советите. Ако се ни е „по таман“ никогаш нема „да ни дојде памет“.

Тоа ти е како левели уствари, и се додека си жив без разлика на годините креваш левели (морав вака да се изразам се надевам не представува проблем). Кога ќе пројдеш некој проблем ама бааѓи голем проблем во права смисла тогаш ти креваш левел т.е. си по зрел.
И ѓабе не кажале....човек додека е жив учи односно созрева.


А она принудно ти е кога на 12години ќе се пореметиш скроз да не знаеш како ти е името поради Х причини и да се опоравуваш 1 година....ама за тоа не би сакал да пишувам сега

 

[theTinule]

Тоа ти е како левели уствари, и се додека си жив без разлика на годините креваш левели (морав вака да се изразам се надевам не представува проблем). Кога ќе пројдеш некој проблем ама бааѓи голем проблем во права смисла тогаш ти креваш левел т.е. си по зрел.
И ѓабе не кажале....човек додека е жив учи односно созрева.


А она принудно ти е кога на 12години ќе се пореметиш скроз да не знаеш како ти е името поради Х причини и да се опоравуваш 1 година....ама за тоа не би сакал да пишувам сега

Океј, која е границата за да созрееш? 20? 25? Кога „би требало“ да созрееш?
Како што кажа и самиот..учиме (читај созреваме) додека сме живи. Тогаш зошто го викате принудно созревање?
Некој може да созрее на 12 на едно поле, ама затоа на друго поле да созрее на 30, а може и никогаш.
Од друга страна, некој може да созрее на 20 на истото поле на коешто овој другиоз созреал на 12, а на тоа другото поле да созрее многу порано од првиот.

Релативна ствар е созревање, тоа ми беше муабетот.

It's all relative, шо би рекол типот од мојот потпис.

 

[Шеј Лонг]

Пред речиси една година ми се случи тотален пресврт(созревање) во поглед на работата што ја работам(спортот и факултетот) и можам да кажам дека ми иде солидно и добро успевам да ги избалансирам двете работи, иако некој пат бара жртвување на некои други работи

 

[~~РубинРед~~]

Срека не се случило некој од моите родители да почине.
Но да бидам искрена,сметам дека не сум созреана доволно психички и да донесувам одлуки за кои не сум сигурна дека ке донесам правилни одлуки од проста причина бидејки знам да направам многу грешки без да размислувам па затоа секогаш барам совет од поискусни личности од мене за да дојдам до правилно решение.Не дека не можам сама да донесам одлука но кога слушнам друго мислење подобро е.
Но сега кога моите родители се во странство јас сум препуштена самата да се грижам за себе и да извршувам некои значајни работи и битни за фамилијата кои претходно ги извршувале моите најблиски.
Но не значи и дека доколку некој од фамилијата татко или мајка почине ке дојде до принудно созревање и да ги натера помладите личности односно децата да напуштат школување и да работат.
Имам таков пример,на познајничка почина татко и но наместо да почнат да размислуваат за понатаму како ке се снаогаат,дали ке работат и што ке работат тие се издржувани од страна на нивни роднини ама и се премногу емотивни што не ми се допага,наместо да бидат цврсти тие потпагаат.Не сум против тоа што им помагаат но добро ке биде да започнат да размислуваат самите да се грижат за себе зошто се веке доволно возрасни.

 

[Пепси_]

Океј, која е границата за да созрееш? 20? 25? Кога „би требало“ да созрееш?
Како што кажа и самиот..учиме (читај созреваме) додека сме живи. Тогаш зошто го викате принудно созревање?
Некој може да созрее на 12 на едно поле, ама затоа на друго поле да созрее на 30, а може и никогаш.
Од друга страна, некој може да созрее на 20 на истото поле на коешто овој другиоз созреал на 12, а на тоа другото поле да созрее многу порано од првиот.

Релативна ствар е созревање, тоа ми беше муабетот.

It's all relative, шо би рекол типот од мојот потпис.

Млада дамо и јас пишав дека никогаш не си потполно созреан го кажав тоа како левели ок се разбираме во тоа.
А принудно ти е кога ти неќеш да ти падне ноктот ама ти паднал и после 2-3 месеца си без нокт. И потоа ти расте потполно крив нокт е тоа е принудно. А не принудно е кога ти самата ќе си го откорнеш и ги знаеш последиците. :smir:

 

[Nedelkovski]

По се изгледа дека созревањето е резултат на неочекувани или изненадувачки случувања проследени со болка и тага кои притоа ни ги отвориле очите.За ова сум и јас самиот пример.Во еден период од животот останав сосема сам, иако имав семејство и чат пат неколку пријатели.Но иако бев во заедница јас чуствував тотална самотија и бев затворен сам со себе подолг временски период.Во текот на тој период СФАТИВ многу работи за животот кој допрва ме очекува.Што ме интересира, пријатели, другари, образование, феномените(минато, сегашност и иднина пред се) итн.И тука мислам дека почна моето созревање.И чекор по чекор созревам

Прееска прелистував по форумов и не сакајќи ја видов темава. Насловот ми фати око.
Браво за сите постови и за тоа што имате храброст да споделите такви работи овде.

Јас би сакала малку да дискутирам. Не сметам дека сум „прерано созреана“, обична тинејџерка сум, ама ме заинтересира една работа.
Кој е критериумот за да се сметаш за созреан?
Сум имала периоди кога сум размислувала за многу нешта и ставовите ми се промениле, ми се случиле некои ствари, ставовите ми се промениле на таа тема итн. Ама дали тоа значи дека сум созреана?
Кога знаете дали навистина сте созреани?
Станувате психички и ментално независни? Од кого? Од што?

-Мислам дека созреваме во оној момент кога ќе почнеме да ги сфаќаме работите созреано.Од овој момент почнува нашето созревање и напредува се додека сме живи.
-Имаше еден тест за емоционална зрелост.Сега не сум многу упатен во психологијата , па и незнам колку овој тест е соодветен за темава , ама сигурен сум дека има некои допирни точки ако не е и токму тоа.
Имаше ми се чини 4 нивоа на емоционална зрелост:Детска, младешка, нормална и зрела личност во поглед на емоционалната зрелост.Мене ми испадна дека сум во младешка , а претходно сметав дека ќе бидам малце на повисоко ниво.Но тука некаде се граничев со нормалната

--- надополнето ---

Океј, која е границата за да созрееш? 20? 25? Кога „би требало“ да созрееш?
Како што кажа и самиот..учиме (читај созреваме) додека сме живи. Тогаш зошто го викате принудно созревање?
Некој може да созрее на 12 на едно поле, ама затоа на друго поле да созрее на 30, а може и никогаш.
Од друга страна, некој може да созрее на 20 на истото поле на коешто овој другиоз созреал на 12, а на тоа другото поле да созрее многу порано од првиот.

Релативна ствар е созревање, тоа ми беше муабетот.

It's all relative, шо би рекол типот од мојот потпис.

Границата за која можат да зборат психолозите може да биде определена доколку се работи за просечни личности во рамките на правилникот на едно општество.Но во општествените работи постојат и исклучоци ко на пример човекот кој е и те како комплексна појава.Јас познавам луѓе кои имаат 50години и луѓе кои имаат 20 години ,а размислуваат еднакво или не еднакво во полза на вториов тип.Добро сеа еднакво е малце невозможно поради генерацискиот јаз ама ај може ќе биде интересно
Значи се согласувам со тебе дека созревањето е релативна работа..

 

[theTinule]

Пред речиси една година ми се случи тотален пресврт(созревање) во поглед на работата што ја работам(спортот и факултетот) и можам да кажам дека ми иде солидно и добро успевам да ги избалансирам двете работи, иако некој пат бара жртвување на некои други работи

Еве уште еден созреан.
Ајде, да те прашам. Дали ти се сметаш себеси за созреан?
Дали мислиш дека си созреан и дека толку ти бепе созревањето во животот?

Никој, буквално никој, не е созреан.
Можеби некој е по(не)созреан од мене, ама никогаш нема да биде доволно созреан за да ми каже дека е созреан и дека толку му беше, ете. Созреа.
Not gonna happen.

Затоа, не си прајте филмови дека сте созреани. Не сте.
Како што не сум и јас.
Имам уште многу лажици жешка супа да иссркам у животов и никогаш нема да ми биде доста.

 

[Шеј Лонг]

Еве уште еден созреан.
Ајде, да те прашам. Дали ти се сметаш себеси за созреан?
Дали мислиш дека си созреан и дека толку ти бепе созревањето во животот?

Никој, буквално никој, не е созреан.
Можеби некој е по(не)созреан од мене, ама никогаш нема да биде доволно созреан за да ми каже дека е созреан и дека толку му беше, ете. Созреа.
Not gonna happen.

Затоа, не си прајте филмови дека сте созреани. Не сте.
Како што не сум и јас.
Имам уште многу лажици жешка супа да иссркам у животов и никогаш нема да ми биде доста.

Де бе тинуле не ме тепај Мислев на тоа дека сум созреан повеќе од тие што се моја генерација. Нормално дека има уште многу да се учи да се созрева али сеа за сеа сум задоволен :smir:

 

[theTinule]

Де бе тинуле не ме тепај Реков дека сум созреан повеќе од тие што се моја генерација. Нормално дека има уште многу да се учи да се созрева али сеа за сеа сум задоволен :smir:

Не треба да бидеш задоволен. Ask for more