Gravity Grave напиша:
Работа ти е како интимна врска, или оди, или дај друго дете, но не заборавајте дека треба да се биде професионален и кога даваш отказ, дај им две недели време да најдат друга особа и сл, ке знаат да го ценат тоа.
Не биди сигурен дека сите знаат да го ценат тоа. Ќе рече после дека те држел затоа што сакал услуга да ти направи, не мислејќи на тоа дека и самиот си правел услуга ако си бил добар работник. Ова само пример.
Иначе, ми дошло преку глава од некои ситуации, ама сум толерирала не толку поради редовната плата, туку поради тоа што сум се приврзала за работата, сум ја сакала, сум имала волја да работам и сум давала се` од себе. Многу ми е потешко да се одлучам да дадам отказ кога знам дека си ја гледам работата како што треба, па качувањето на глава се трудам да го толкувам како ситница. Секако дека се собира, па еден ден ќе се прашаш што бараш таму кога постои неправда. Не сум тип на човек кој постојано се жали дека некој е неправеден, бидејќи сметам дека нормално е да има и мрчатори кои успешно ќе ти расипат барем еден момент од денот. Ама доколку тоа се случува често, ќе ти дојде преку глава.
Е лошо е кога веќе работата ти станува измачување, стануваш за на работа и не ти се оди, едвај чекаш да излезеш од местото и да го опуштиш мозокот и да се одмориш од самата атмосфера, да не ги гледаш лицемерните колеги кои си гледаат само за себе и го нагласуваат тоа дека треба да згазиш за да успееш. Тогаш веќе треба да мислиш на себеси, да ги прекинеш можностите за стрес кои влијаат без да сакаме.
Најмногу ме нервира кога некој се прави способен газда, а нема основно ниво на комуникација со вработените, а особено кога не знае да ја цени сета пожртвуваност на работникот кој работи како за своја фирма.
Само, јас сум мутава кога се работи за трпење и премногу толерирам, секогаш се надевам дека искрено некој ќе ја цени мојата работа, чесност, среќа кога оди работата, а не само поради свој интерес. И секогаш кога е доцна ми текнува дека секој гледа за себе. И никогаш не сум барала во меѓувреме работа доколку сум незадоволна. Месец дена предвреме сум кажувала дека ќе напуштам (никогаш поради друга работа, до сега други биле причините), за да бидам фер и да си најдат во меѓувреме нов работник, сум се понудила да помогнам во обучување на новиот додека навлезе во шема. Но, и тоа не се ценело, ќе дојде ден кога ќе сфатиш дека четири месеци чекаш одговор на едно единствено глупаво прашање. Глупаво е што очекувам ако сум фер да ми вратат со фер однос.
Мистичен напиша:
Што е поважно, редовната (не многу висока, ама пристојна) плата или ризикот да останеш невработен и во потрага по работа која нема да те прави хронично нервозен?
Кога објективно ќе размислам, подобро да си невработен и да ја употребиш сета енергија и способност да најдеш нова која нема да те нервира, отколку да трпиш поради платата. Кога ќе ја земеш платата ќе ти биде онака кул, ама никогаш целосно нема да бидеш задоволен затоа што ќе ти текне што се` си трпел за тие неколку илјадарки во раката. Секако дека ќе се нервираш и додека бараш и не најдеш работа, но интензитетот на нервозата според мене не може да се мери меѓу првата и втората ситуација. Наместо нервозите на работа да ти ја цицаат енергијата, можеш да ја насочиш кон барање нова работа.
:salut: :smir:
