- Член од
- 28 јануари 2007
- Мислења
- 9.850
- Поени од реакции
- 1.559
Во последно време заклучив дека цел живот ни врви во чекање.
Кога сме мали чекаме да ни ја купат омилената играчка, чекаме да порастиме, потоа кога ке почниме на училиште чекаме што побрзо да завршат часовите па што побрзо да дојди распуст, чекаме да видиме резултати дали сме се запишале во средно, и пак чекаме да поминат часовите и се така чекаме , потоа чекаме да се запишиме на факултет, или дали ке не примат на работа, чекаме да ни се родат деца, итн итн и на крајот кога ке неможиш веке да се движиш бидејки си остарел од чекање и чекаш да умриш бидејќи ти е смачено од чекање.

Кога сме мали чекаме да ни ја купат омилената играчка, чекаме да порастиме, потоа кога ке почниме на училиште чекаме што побрзо да завршат часовите па што побрзо да дојди распуст, чекаме да видиме резултати дали сме се запишале во средно, и пак чекаме да поминат часовите и се така чекаме , потоа чекаме да се запишиме на факултет, или дали ке не примат на работа, чекаме да ни се родат деца, итн итн и на крајот кога ке неможиш веке да се движиш бидејки си остарел од чекање и чекаш да умриш бидејќи ти е смачено од чекање.

