Заминав од мк, во станство сум, премногу далеку.
Мн сум поврзана со сите таму, мн ми фалат и неможам целосно да се препуштам на животот овде затоа што постојано ми навираат секавања, моменти, делови од минатото. Нон стоп сум во контакт со сите таму и послесно ми е..
Но се помирив со фактот дека и тука не е толку лошо, дека сепак, секој треба да тргне по својот пат и да го достигне успехот, да се стреми кон подобро. Цел ми е да бидам успешна па се надевам ке ја исполнам. Иако секој ден бројам уште колку месеци имат дури да се вратам на одмор
Кога некој bи ми рекол за странство пак, би заминала, но сепак да биде некаде во Европа, се знае си имаш работа со луѓе со европски менталитет, слични на тебе. Сепак не се каам, знам дека има иднина, да завршам па псоле здравjе боже кај сакам можам да одам и да живеам.
А мк си е мк, наше си е наше, и додека некој не замине надвор секогаш ке вика ваква е таква е, никаква е, нема просперитет, нема ништо..Но кога ке замине, мислењето се менува, почнува да ти фали и свакаш колку е тешко да си далеку од дома.
Точно е она што рекле "само дома си е дома"! :smir:
lee:
