Која е границата помеѓу опсесија и љубов?

  • Креатор на темата Креатор на темата Sweet Barbie
  • Време на започнување Време на започнување
Подобро верувај дека никој на овој свет не знае што сака да каже, па ни самиот тој.
Ти веруваш во тоа?
Опсесија... Второто го исклучува првото.
Girlll, одличен одговор. :wink:
А зошто кога некој/некоја ќе ти раскине, ти се трудиш да престанеш да ја сакаш?
Затоа што си бил опседнат, или заљубен?
 
Хмм...а ако сакаш тој/таа да биде среќен/срќна, и да е твој/твоја?
Кога немаш некого/ја и знаеш дека можеби никогаш нема да го/ја имаш дали ако вистински го/ја сакаш повеќе ќе ти значи неговата/нејзината среќа или твојата? Дали вистинската љубов знае за граници, здрав разум и лажна среќа?
 
Кога немаш некого/ја и знаеш дека можеби никогаш нема да го/ја имаш дали ако вистински го/ја сакаш повеќе ќе ти значи неговата/нејзината среќа или твојата? Дали вистинската љубов знае за граници, здрав разум и лажна среќа?
Не постое егзактен одговор на ова прашање, но ќе се потрудам да одговорам.
Во прво наведената ситуација, тогаш ниту нејзината ниту мојата среќа нема да ти значат ништо...Нели ја/го сакаш затоа што мислиш дека ако бидете заедно, двајцата ќе бидете среќни?
 
Нели ја/го сакаш затоа што мислиш дека ако бидете заедно, двајцата ќе бидете среќни?

Не можеш да ја сакаш зашто мислиш дека ќе бидете среќни ако бидете заедно... Се читаш ли? Нема воопшто смисла.
 
Љубов е нешто чисто,убаво,пријатно....опсесија е веќе кога некој не ти остава да дишеш,те гуши,те демне и не ти дава приватност
 
Опсесија е нешто претерано според мене, нешто што ме асоцира на прогонување, пратење и цело време се окупира личноста со другиот. Обично честопати љубовта оди кон опсесија ама и не треба до толку, зашто самата љубов сама по себе си е прекрасна, нема потреба од горенаведениве работи. Постои голема разлика!
 
до Ханзо: оф/то/пик/-/не/го/за/ма/рај/шо/сака/нека/си/пра/ви
а што се однесува до темва - па веројатно постои разлика.
 
Нема разлика....според мене исто е! Сум приметила дека е така, барем за мене!
 
има разлика...љубов е стање односно состојба која те прави сигурен во се, грижите ти се на страна, потполна доверба...затоа што ги мешамме овие две работи многу врски пропаѓаат...ретки се оние што по десет години (карикирам) врска се зимаат и подоцна имаат идиличен брак...
Опсесијата станува коа со партнерот се гледаш секој дневно...значи нон стоп сте заедно..од прво е супер ново...но подоцна кога ке помине одредено време почнуваш опсесивно да зависиш од него...кога е со тебе те нервира сакаш да не е тука...а коа не е го бараш по телефони...здивуваш ако не ти крене, а коа ке ти крене се карате од никаква причина...многу од нас праат ваква грешка од старт и после е касно да се опраи...
 
Не постое егзактен одговор на ова прашање, но ќе се потрудам да одговорам.
Во прво наведената ситуација, тогаш ниту нејзината ниту мојата среќа нема да ти значат ништо...Нели ја/го сакаш затоа што мислиш дека ако бидете заедно, двајцата ќе бидете среќни?
Ако тој/таа/тоа не те сака, а ти го/ја сакаш ќе сакаш да бидеш со него/неа знаејќи дека е несреќен/на или повеќе ќе сакаш ти да патиш гледајќи го/ја со друг/а знаејќи дека е среќен/а?
Иначе цртичкиве ги користам на секое зошо и ти го прајш истото па да се разбереме полесно :pos2:
Инаку тоа да *го сакаш* затоа што мислиш дека би биле среќни заедно не е љубов.. Е тоа е опсесија.
Ако имаш ваков став за ова.. Ај објасни ми ја платонската љубов жити се?
 
Небо, држ http://forum.kajgana.com/showthread.php?t=21805
Читај внимателно и не поставувај глупи прашања, ок? :smir:
Доволно е кажано.. Тоа погоре што јас го опишав како опсесија Ханзо многу боље го дефинираше..
И да.. Ако стварно имаш вакви размислувања Агора размисли дали си еротоман :wink:
 

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom