Комплексен е даночниот систем во споредба со Македонија. Овде е слично на она што го проповедаат „експертите“ (Kiyosaki, Cardone и сл) за во САД, колку повеќе позајмуваш, толку повеќе може да пребиваш од данокот што треба да го платиш на државата.
Персоналниот данок на пример, за плата од 100 илјади долари - околу 22 илјади се данок. На 150 илјади плата имаш околу 40 илјади данок, колку е повисока платата, толку имаш повисоки даноци.
Ако дома сте двајца со вакви плати, на државата треба да и оставите околу 60 илјади годишно. И тука почнува играта со недвижностите и инвестиција во нив.
Од данокот можеш да пребиеш за повеќе ставки: амортизација на недвижноста, негативна стапка на доход (negative gearing), данок на капитална добивка, административни трошоци, трошоци за кон банката за кредитот, трошоци за градинарство, чистење, трошоци за дезифенфекција/контрола на штетници, и поправки/реновирање. Кираџијата ти го покрива најголем дел од кредитот, а тоа што ќе биде негатива ти се одзема од данокот и на крај и покрај загуби ти си завршуваш со повеќе пари, плус недвижностите растат уште повеќе од таму. На некој начин, иако парите одат во цигла, државата те форсира да трошиш и на други работи со што се подобрува економијата.
Таквите со по 50 недвижности, овде речиси и да не плаќаат даноци.
Инаку, еве споредба за тоа зошто овде се исплати да вложуваш пари во недвижности.
Нема молење да се најде кираџија по секоја цена. Овде апликацијата за изнајмување стан е подетална отколку апликација за работа во Македонија. Буквално можеш да си избереш каква личност сакаш да ти живее во станот, затоа што добиваш од 50 до 150 апликанти. Станот го покажуваш само на однапред закажан термин (home inspection) со сите заинтересирани, а не како во Македонија да трчаш и да им правиш услуги на секој што сака да го види станот.
И уште една голема разлика, 99.99% од недвижностите се издаваат празни. Има елементи во кујната и бањата, но нема кревети и останати предмети и сите сметки се префрлаат на твое име од прв ден на вселување, па нема газдата да ти покрива долгови за струја, вода, интернет. Плус, постои тело кое задржува една месечна кирија како осигурување за штета. Додека агентите не потврдат дека недвижноста е во истата состојба како кога почнале да живеат, парите не се враќаат (најчесто нема да ги видиш, освен ако не ги ангажираш нивните агенции за чистење да направат сe беспрекорно, што ќе те чини околу 70% од тие пари). Годишно имаш по неколку детални инспекции од страна на агенцијата која ја одржува, зависи од нивната политика, некои еднаш во 6 месеци, а некои секои 3-4 месеци, па ако забележат дека си направил штета ќе леташ веднаш.
Во Македонија, инвестициите во недвижности се на примитивно ниво – ги вложуваш парите во цигла и се надеваш дека ќе порасне цената за да ја продадат децата еден ден. Во меѓувреме, наоѓањето кираџии е посебна мака. Ако не е под кредит, ретко кој плаќа осигурување за станот, па кога ќе настане проблем, следат плачења и кавги со соседите. За 30 години, зградата ќе изгледа како да е бомбардирана од германците, затоа што или се собира некоја минимална сума за одржување, или агенцијата што ја одржува не се грижи ни малку.
Во исто време сите се жалат дека државата не функционира, а никој нема ни малку свест да ја подобри економијата. Инвестициите се или во недвижности, или во банка на депозит, наместо во работи кои отвораат нови места и прават прогрес. Овде, управувањето со недвижностите е цела индустрија од која живеат илјадници луѓе. Таму пак, се обидуваат да земат кеш од кираџиите и да не платат ни тие ебани 10% данок на државата...
Мали је мало нервозан, гледам ти кажала ороспијата дека ни таа не знае кој ти татко, ја полнел кој стигне а?
