Ова што се случува е многу лошо за нас, зборувам како колектив кој се стремеше кон запад, и уште полошо за самиот запад. На темава се дискутира дека западот ја турнал Русија во војна, ама излегува дека западот се упика во војна во која не смее да изгуби. Ако изгубат буквално низ цел свет ќе имаат исти ситуации и се повеќе шамари од страна на БРИКС. Единственото нешто што ги држи се „мускулите“, т.е воената сила и заканите.
Засега не гледам како западот би профитирал од оваа војна, а уште помалку Украина. И да им го пратат оружјето од цел свет, од другата страна имаш непријател што поразот го има тргнато од опции, а има и ресурси со години да ги бомбардира со ова темпо.
Западот на дебело си профитираше од Виетнамската војна, од војните во Авганистан и Ирак, како и од бројни други крвопролевања во држави од кои си заминаа со наведнати глави. Обичните смртници си го кркаат подебелиот крај од стапот, додека профитерите се полнат како бродови. Истото важи и за Украина и ќе продолжи да важи се` додека не заврши крвопролевањето. После крвопролевањето профитот ќе му следува на тој кој ќе ги обновува уништените населени места.
А кога сме кај нас како колектив кој наводно се стремел кон западот, од 2001 година па наваму западот ни покажа и докажа на дело дека воопшто не планира да не` третира како рамноправен партнер, туку како потчинет марионетски ентитет - држава е премногу претеран израз, па дури и марионетска држава бидејќи едвај личиме на сенка од марионетска држава - не многу различен од Украина после државниот удар од 2014 година.
Победа на западот во Украина нема да биде од никаква корист за македонскиот народ, а победа на Русија ќе значи подвлекување на линиите на исток кои западот мора да ги прифати како општа граница која не смее да ја премине, а која наводно ја прифатија после падот на Берлинскиот ѕид во 1989 година кога ветија дека нема да има понатамошно проширување на НАТО кон исток.
Подвлекувањето на линиите на исток кои западот нема да смее да ги преминува ќе значи дека западот го достигнал врвот на својот експанзионизам, а кога империјата го достигнува врвот на своето постоење следува процесот на нејзиното намалување и секако распаѓањето на крајот.
Секако дека може да има долг период на стагнација пред да започнат намалувањето и распаѓањето, но за да можат воопшто да започнат мора прво да се стави крај на проширувањето, а македонскиот народ повеќе корист може да има од стагнацијата и намалувањето на влијанието на западот отколку од неговото проширување.
