Зборувај за себе, во прво лице еднина...покорисно е.Не знаеш. ТИ само веруваш и се чувствуваш убаво.
За што сакам пишувам исто како и ти што пишуваш.
Кога верникот верува во богови, не знае и може да е убеден во сешто и тоа е многу лесно, посебно денес. Реков претходно: автомати, лесно примаат дразби од надвор. Види погоре, всушност ќе ти бувнам линк тука за да ти има смисла ова што ти зборувам
Ете правиславниот верник вели факти не им требаат, што сака нека се фактите (факт значи неоспорна вистина) тој пак ќе си биде убеден... реков тоа го сметате за искушение, дека некое „зло“ ве искушува и ви го поматува умот кој сте го дале под кирија кога се работи за духовни работи: духовен отец подобро од тебе знае за твоите лавиринти!
Абе ок ли сте? Како се убедивте дека е така? Како паднавте толку ниско и далеку од патеката?
Да си убеден не значи дека си убеден во вистинитоста на нештата, бидејќи друг си дозволил да мисли за тебе и за тебе да вели што е добро што не, вашето свештенство, црквата - ти како обичен верник е да наведнуваш глава и да веруваш.
И никој не вели да не го правиш тоа, ако ти е волја немаш никакво друго право освен да го правиш тоа, но да убедуваш други дека тоа е вистината на светот и како сите други се зло и непотребност на Земјата - не е ок
Тоа не е вистинска религија. Шири омраза и го дели брат со брат ,татко со син, итн итн... како што пишува нели...
Според твојава логика, простото читање на записи од Кроули автоматски станува духовно „нешто„, а верниците само веруваат, без никакви претходни дејанија...
И на верниците им требаат факти, оти без факти, можат да веруваат и во Црвенкапа.
Личната убеденост во вистинитоста од одредено верско учење се состои во можноста од личната проверливост на тоа учење.
И да, Христос навистина ни донесе (и) поделби:
- доброто од злото,
- животот од смртта,
- вистината од лагата,
- таткото од синот...
