Милан Кундера, неверојатно добар стил кој што иако е потежок за читање, тера на размислување и објаснува многу интересна философија.
Меша Селимовиќ, раскажува добри приказни и тематиката во принцип му е фантастична.
Алесандро Барико исто така, во лигата на современите италијански писатели, тука го сместувам и Николо Аманити.
Секако, ако си феминист по уверување (
) ништо не може да помине без Вирџинија Вулф која што го има најбрилијантниот ум на кој што било кога имам налетано.
Агата Кристи и Достоевски, иако различна категорија, ми се вечната класика.
Додека за релаксирање ги претпочитам Адел Паркс и Веј Хиј, затоа што имаат многу лесно проникливи книги кои што, ако не друго, барем те занимаваат час, два додека ги читаш.
Да не заборавам, македонски писатели кои што ги ценам, Венко Андоновски и Гоце Смилевски, кои што ме импресионирале со палетата на ставови што ја нудат.Тука ќе го вбројам, иако можеби не би требало и Братислав Димитров, чии колумни редовно и со задоволство ги читам.
