Јулиј Цезар - Вилијам Шекспир
Ок, сите вие помалку или повеќе ја знаете историјата за убиството на Цезар близу Театарот на Помпеј на Мартовските Иди ...
Истовремено сум сигурен и дека повеќето од Вас гледале некаква филмска верзија на Шекспировата драма, или барем ја посетиле на театар (доколку ја имало
).
Како и да е, Јулиј Цезар на стариот добар Вил, е депикција на последните неколку часа од животот на Цезар гледано од страна на „Конспираторите“ против него (Гај Касус, Каска, Требониј, Гај Лигариј, Дециј Брут, Мителиј Кимбер и Цина), од страна на Јулиј Цезар и Марко Антоние, Брут (Цезаровиот миленик, подоцна вовлечен во конспирацијата, и Цезаров убиец), и populus-от; народот на Рим.
Ова е ладнокрвна политичка драма која во овој политички триаголник, сите се губитници. Цезар бива убиен од неговиот миленик - Брут, Конспираторите, како себепрокламирани штитеници на Републиката во распаѓање, го губат она што сакаат да го заштитат - Републиката, Брут, самиот себе, Марко Антоние, историски гледано, својот живот (во егзил во Египет), а Римскиот Популус - мирот, слободата и републиката со нив...
Оттука, да не ја раскажувам целата драма, читајќи ја до сега, можеби најправедното прашање за истата е: „Дали убиството на Цезар е оправдано или не?„ и „Дали убиството, т.е. неубивањето на Цезар, би допринело до поинаков тек на ескалирање на Граѓанската војна Рим, а со тоа и спасување на Републиката?“
На крај, причина плус заради која почнав да ја читам оваа Класика, е претходната прочитана Red Dragon, а и нарачаната Silence of the Lambs, кои длабоко во себе кријат една филозофска нишка на секојдневната политичка драма во и околу нас. Симболички, Лектер тоа добро го објаснува во обете, како свое гледиште за суштината на „политичко убиство“ ...
П:С:
А.. ќе заборавев... Еден од можеби најпозантите стихови во Јулиј Цезар (3, 1 ,255-275):
„Antony: ....O, pardon me, thou bleeding piece of earth,
There I am meek and gentle with these butchers!
Thou art the ruins of the noblest man
That ever lived in the tide of times.
Woe to the hands that shed this costly blood!
Over thy woods now do I prophesy
(Which like dumb mouths do ope their ruby lips
To beg the voice and utterance of my tongue),
A curse shall light upon the limbs of men:
Domestic fury and fierce civil strife
Shall cumber all the parts of Italy;
Blood and destruction shall be so in use,
And dreadful objects so familiar,
That mothers shall but smile when they behold
Their infants quartered with the hands of war,
All pity choked with custom of fell deeds;
And Caesar`s spirit, ranging for revenge,
With Ate by his side come hot from Hell,
Shall in these confines with a monarch`s voice
Cry `Havoc!` and let slip the dogs of war,
That this foul deed shall smell above the earth
With carrion men, groaning for burial.
