Пред почетокот на Крстоносните војни во 1095, Европа беше во период на културна стагнација предизвикана од пропаста на Светата Римска Империја и од обидите на Црквата да присвои привремена власт над нејзините остатоци. Конфузијата што произлезе од тоа, водеше кон приграбување на раководната контрола од страна на бројни некогаш вазални принцеви кои овозможија подем на феудалниот систем. Хаотичноста на периодот најдобро е илустрирана од еланот на многубројните Европејци кои се придружија во крстоносните војни.
Светата Земја го содржеше семето на подоцнежната Ренесанса. Арапската култура беше во највисок подем и префинетост. Сега на религиозната мешавина од ова подрачје му беше придодадено и Европското Христијанство. Мистиците, Факирите, Зороастерците, Гностиците, Суфите и Будистите од регионот ја претставуваат калеидоскопската панорама на новодојдените крстоносци. Суеверијата и догмите на Католицизмот сигурно им изгледале прилично бледи во споредба со богатството и софицираноста на Ориенталните Теологии на кои тие сега биле изложени. Растечкиот сомнеж во однос на ексклузивното поседување на божествена наклоност од Христијанството постепено почнува да ја минира Ортодоксноста.
Како резултат на Европското присуство, Војните Редови беа најстабилни институции во текот на 200 годишната западна окупација. Војниците беа секојдневно вовлечени во егзотичната култура од нивниот нов дом.
Најистакнат меѓу Војните Редови беше оној на Витезите Темплари. Основан од Хуго де Пајен во 1118, редот на почеток беше составен од 9 витези кои ги заштитуваа аџиите на нивните патувања во Светата Земја. Кралот Болдвин II, вториот Европски Крал на Ерусалим, ги награди со тоа што ги смести блиску до местото на Храмот од Соломон, од каде што доаѓа и нивното име.
Во 1126 Темпларите дојдоа под закрила на Св.Бернард од Clairvaux, највлијателниот и политички најмоќниот Католички теолог од тоа време. Тој енормно ги помогна нивните активности. На Соборот во Troyes во 1128, Св.Бернард претседаваше при пишувањето на нивните Правила, кои го диктираа однесувањето на членовите од Редот. Тие беа истовремено одобрени од Папата Хонориус. За краток период на време, тие натрупаа големо богатство и земја донирани од аристократите кои беа восхитени од нивната харизма.
Темпларските Правила постепено се проширија и вклучуваа тајни иницијации и приватни исповедници. Тие беа под директна контрола на Папата и не зависеа од ниеден Крал или нација. Со ослабувањето на Европските позиции во текот на 200 годишната окупација, Темпларите повеќепати беа обвинувани за таен заговор со непријателот. На пример, беше забележано дека боите на нивните наметки (црвен крст на бела позадина, прифатени во 1146) беа исти како оние од Асасините или Хашишимите.
Асасините, основани 1090 од Хасан-и-Сабах, се развиваа како независна Шиитско – Исмаилска сила во рамките на надмоќниот Сунитско-Муслимански Свет. Тие стекнаа важност преку одржување на екстремно добро бранетите планински тврдини и преку политиката на селективни атентати. Нивната изолација и есенцијален фанатизам сугестираше вкоренета природа од неортодоксна природа. Постоењето на комуникација помеѓу Темпларите и Асасините е добро познато. Исто така вредно е да се споменат и хирархиските сличности помеѓу двата Реда. (Асасините беа поразени од Монголците во 1256, но нивните потомци сега живеат во Индија под водство на Ага-Кан.)
Европјаните конечно беа поразени во 1291 и Темпларите ја напуштија Светата земја. При нивното враќање во Европа тие беа поздравени со претпазливост. Нивното независно, вооружено присуство предизвика тензии, бидејќи повеќе не постоеше неопходен мотив за нивното постоење. Како и да е, со обѕир на тоа што беа Папска лична армија, тие сеуште ја уживаа неговата поддршка.
Конечно, заради злобата и алчноста на Кралот Филип на Франција и слабоста на Папата Клемент V, Темпларите беа уапсени во Франција во текот на една ноќ во 1307. (Филип изведе преседан за ова 8 години порано, апсејќи го секој француски Евреин.) Папата, под директива на Филип, издаде Европски едикт барајќи од сите нации да ги уапсат Темпларите во рамките на нивните граници. Едиктот беше игнориран или површно изведен од неколку нации, особено Германија, Шкотска, Шпанија и Португалија. Сепак француските, италијанските и англиските Храмови беа уништени, илјадници Витези беа убиени во следните 7 години и огромни богатства од Редот беа конфискувани од цивилни и религиозни авторитети.
Многумина мислат дека банкротираниот Филип ја здобил идејата за да го уништи Редот, кога се засолнал во Парискиот Храм заради заштита од разбунтуваната толпа која била разгневена од неговата монетарна политика и паричните манипулации. Во текот на тридневниот престој во Темпларското засолниште, тој ја увидол големината на нивното богатство. Бидејќи покрај другите работи, Темпларите воспоставиле практика на меѓународно банкарство кај Христијаните. Нивните многубројни тврдини покрај трговските патишта кои воделе кон Исток, служеле како ризници за кралевите, благородниците и трговците. Темпларите станале уште побогати со тоа. Друг мотив на Филиповото непријателство кон Редот бил во врска со неговата апликација за придружување кон Редот, некоја година претходно, која била одбиена од овие горди воини.
НАСЛЕДСТВОТО НА ТЕМПЛАРИТЕ
Темпларските преживеалци главно го смениле името на Редот, се здружиле со блиските Редови како Хоспиталиерите, или тивко влегле во илегала. Наше мислење е дека тие продолжиле да ги подучуваат доктрините и техниките што ги научиле и развиле на Исток – “тајните учења” на Редот. Понатаму ние тврдиме дека ова мошне чувано учење го овозможи подемот на окултните уметности во Европа.
Темпларското распрснување во 14 век послужи како основа за езотеричен препород во следните векови, па се до денешен ден. Првата пишана литература за Традицијата на Гралот се појави речиси истовремено со основањето на Редот на Темпларите. Темпларскиот феномен сигурно ги инспирира подоцнежните автори како Wolfram von Eschenbach, чиј Парсифал напишан кон крајот на 13 век, го открива симболизмот на ламенот од О.Т.О. Првата публикација на Parzival во печатена форма во 1477 блиску кореспондира со воведувањето на Таротот во Европа. Таротот вклучува, меѓу богатите нишки од својата таписерија, совршен сликовит приказ на симболите од Гралот. Интересно е што Св.Бернард и неговиот Цистерикански Ред се прифатени од Pauline Matarasso во Потрага по Светиот Грал како извор на монашки напатствија кои му се дадени на прислужниците на Гралот. Белите одежди на монасите, нивната доследна изолација како пустиници и доблестите кои му ги предаваат на Витезите се чиста Цистериканска доктрина.
Алхемијата разви значајна количина на литература во 16 и 17 век, за која сведочат делата на Парацелзиус. Публикацијата на Розенкројцерскиот Манифест во 1614 и 1615 го претстави концептот за Таен Ред на Адепти кој тивко ја води човечката судбина. Идејата го фасцинира Европскиот ум и стана модел за Моцартовата Волшебна флаута и други естетски теми и драми од тој период. Енохијанските дела на Д-р John Dee и Edward Kelly беа посебна точка на забрзување од оваа Струја. Плановите за утописка Грофовија на Фредерик V беа зачнати во овој значаен период, во кој исто така се случи подем на окултните светли ликови како што се Robert Fludd, Michael Maier, Elias Ashmole и Johann De Bry.
Големиот интерес за окултното со несмалена жестина продолжи во 18 век. Court de Gebelin ја воведе теоријата дека Таротот води потекло од Египет и има кабалистички кореспонденции со Хебрејскиот алфабет. Слободното Ѕидарство се рашири со рапидна стапка. Нивните Ложи одиграа стожерна улога во текот на Француската Револуција. За легендарните нејасни фигури на грофот Сент Жермен и Каљостро се веруваше дека организираат бунтови насекаде. Илуминатите, основани од Адам Вајсхаупт во 1776, се развиваа рапидно и предизвикаа бескрајни спекулации за политички заговор. Сеуште се шират гласови дека уништувањето на Француската Монархија во текот на Револуцијата беше наменето за да ја одмазди крвта на Темпларите која беше пролеана неколку векови претходно.
Во 19 век, Kenneth MacKenzie, Frederick Hockley, Eliphas Levi, Sir Edward Bulwer Lytton, Papus, P.B.Randolph, W.Wynn Westcott и други, пишуваа, практикуваа и ги подучуваа светите науки. Мадам Блаватска го основа Теозофското Друштво во 1875, годината на раѓањето од Crowley. Златна Зора беше основана во 1888 и вклучуваше во своето членство некои од водечките личности на Англиската литература и уметничките кругови. Учениот окултен мајстор S.L.MacGregor Mathers беше нејзин најзначаен лидер. Неговиот генијален придонес на развојот на Западната Кабала мора да се увиди пред да стане можно сфаќањето на Crowley-иевото дело. Crowley многу брзо се издигна во степените на Златна Зора, која послужи како негова окултна тренинг база.
Превземено од
ОТО Македонија
.
.
Драго ми е што ќе може и на оваа тема да разговараме!
