Преактивен Ум

[koletheman]

Како да се контролира умот од премногу размислување, грижење, замислување, внатрешен монолог-дијалог.
Последно време ептен сум исцрпен, сон не ме фаќа, многу во умот сум влезен. Преку ден размислувам и се грижам за работи што терба да направам, завршам, ги ставам како грижи и обврски, си зборам себеси за некои теории што како, или замислувам дека на некој му кажувам нешто за да му помогнам, па тоа што сакам него да му го кажам си го кажувам себеси уствари во умот, кога ќе легнам размислувам неповрзани работи, измешани мисли од тоа што сум видел и слушнал, ми се навраќаат ситуации со аудио и видео содржина, од збор до збор некој што рекол како на лента мозокот ми го емитира повторно, и дури го гледам реално како на филм, најверојатно се навраќам на случката со замислување во умот, многу непроспани ноќи, а и да заспијам сонувам сонови цело време, и се разбудувам од сон на секои сат, два. Насабајле кога ќе се разбудам се трудам да презаспијам ама пак ме фаќат мисли за нешто што сум правел или сакам да правам и после се крши сонот. Многу работи имам низ дома, непотребни материјални работи што сум ги купувал годините, што сум мислел ми требаат, а уствари не ги користам и сега што е најлошо тој clutter го чувам во мојата соба во која спијам, а не само јас и моите исто само купуваат материјални работи нон стоп, само трупаме, исто многу хобија, многу работи знам за се и сешто што сум учел преку годините, многу планови, книги што набавил, книги што сум пишел јас, потоа сум работел од дома исотвремено мултитаск за повеќе онлајн јобс, пре-многу теории и информации сум насобрал во умот, сето тоа придонесува што немам мир. Навика ми има влезено да си теоризирам во главата што треба, како, што не треба, да ги читам луѓето(нивниот говор на телото, движење, реакции) што мислат, што планираат и што ќе направат, или утврдување на причината зошто направиле одредена работа, па сега тешко е да се искорени таа навика.
Порано вложував труд и време за да го достигнам тоа знаење да бидам поинтелегентен, посупериорен и поуспешен, а сега жалам бидејќи мозокот одма ми дава одговори и инструкции за непотребни работи и ситуации.
Исто во умот можам да се навратам и на емоции, чуства, миризби, вкусови, само да замислам нешто од минатото и одма од ново го чуствувам, било вкусот и мирисот на некое јадење, пијалок, или ако сум доживеал пример некое чуство од некоја скорашна ситуација- страв, немир, возбуда или еуфорија, само што ќе се потсетам и тоа чуство ќе го чуствувам со часови.
Исто сум многу емотивен и чуствувам и емпатија за останатите луѓе.
Чуствувам напнатоста од главата кога си го тупам умот како по извесно време преминува во телото, тогаш ми е лесна главата ама телото ми е во тензија. На тој дел што ќе се фокусирам таму имам стегање и напнатост.
Од физички симптоми добивам анскиозност, стрес, напнатост, грчеви, болки во телото и органите, потење, блокирање на дишењето, болка и притисок во челото над веѓите
Најверојатно ја изгубив приземјеноста, развив повеќе некој дел од мозокот повеќе од нормално, и фокусот-вниманието ми бега во главата-предниот дел од мозокот па затоа многу ми ја тупам.
Последно немам сила за вечерни излегувања, шантам целиот, со сила се трудам да исдржам да не припаднам, кога ќе се вратам дома, не можам да заспијам, се тресам, главата ме боли, стомакот, преуморено и преисцрпено се чуствувам, како да сум на крајот од се
Што да применам за да ја сменам оваа навика, некој групен спорт(кошарка, фудбал), природа, работа во градина, хоби-занимација што не бара мислење, повеќе социјализирање, или да уништам, исфрлам и елиминирам сите непотребни работи низ дома што ми задаваат грижи

 

[Daedalus]

Можда станува збор за дарба којашто сега ја откриваш. Понекогаш е тешко да се поднесе тежината на генијалноста ама добро е да го искористиш тоа за да помогнеш на светот иако за тебе ќе биде пекол и комплетно те разбирам. Ти текнуе на филмот со Џонтра Волта кога имаше тумор (нејќам да те плашам) и доби моќи? Епа можеби станува збор за муабет у тој стил. Мора да ја канализираш таа енергија. Ќе ти кажам што мислам јас, а можеби не е точно.
Ти си индиго дете. Индиго децата се одликуваат со огромна генијалност, креативност, анксиозност и сите симптоми коишто ти ги опишуваш. Најчесто, тоа се стари души кои талкаат низ космосот и се реинкарнираат во земно тело, со цел да сменат нешто на глобално ниво. Сега знаеш и сам дека живееме во време коешто е тензично, бегалци, глобално затоплување, војни, глад... Така што тоа што ти се случува, барем според мене, не е за џабе и не е случајно. Пробај да видиш дали можеш да извлечеш нешто што би имало смисла од визиите и хиперактивноста на твојот мозок и запишувај пред спиење све што ти доаѓа како идеја. Медитирање исто би помогнало, посебно ако успееш да ја активираш Агна чакрата (пределот од мозокот во кој чувствуваш тензија) и ништо чудно ова да е некое предвремено отварање на истата. Остани силен и контролирај ја дарбата која ја имаш.

 

[katinakatalina]

Дефинитивно на твојот ум потребна му е генералка...знаеш она кога во еден плакар бутаме се и сешто и еден ден неможеме да ги затвориме вратите, колку и да притискаме, одвнатре почнува се да излегува надвор и ете ти куршлус..и во мозокот ти се случило спојка на жички ама кај сите луге е исто, го трупаме мозокот со многу битни и небитни работи, забораваме дека и на него му треба одмор како на компјутериве, да не прегрее
Најпрво мораш сонот да го регулираш, прво и основно за одмор на мозокот а потоа ти оди забава за мождани вијуги(слушање музика или играње, пеење), мазење, витамини, чист воздух а потоа почни материјалното и непотребното што ти се наоѓа во соба да го подредиш и така.......

 

[Anon]

Си проверил да не си слон?
https://youtu.be/x6GA1WUueYc?t=20

 

[Have an ice day]

Тоа ти е од стрес. Си претерал, тоа ти е кога твоите можности се помали од твоите очекувања.
Ако седиш и имаш било каква психичка активност секогаш гледај да имаш физички вежби, тие ќе ти ја зајакнат психичката состојба и ќе те ослободат од стрес.
Трчање на сабајле/вечер и слушај метал балади

 

[moni_moja]

Како да се контролира умот од премногу размислување, грижење, замислување, внатрешен монолог-дијалог.
Последно време ептен сум исцрпен, сон не ме фаќа, многу во умот сум влезен. Преку ден размислувам и се грижам за работи што терба да направам, завршам, ги ставам како грижи и обврски, си зборам себеси за некои теории што како, или замислувам дека на некој му кажувам нешто за да му помогнам, па тоа што сакам него да му го кажам си го кажувам себеси уствари во умот, кога ќе легнам размислувам неповрзани работи, измешани мисли од тоа што сум видел и слушнал, ми се навраќаат ситуации со аудио и видео содржина, од збор до збор некој што рекол како на лента мозокот ми го емитира повторно, и дури го гледам реално како на филм, најверојатно се навраќам на случката со замислување во умот, многу непроспани ноќи, а и да заспијам сонувам сонови цело време, и се разбудувам од сон на секои сат, два. Насабајле кога ќе се разбудам се трудам да презаспијам ама пак ме фаќат мисли за нешто што сум правел или сакам да правам и после се крши сонот. Многу работи имам низ дома, непотребни материјални работи што сум ги купувал годините, што сум мислел ми требаат, а уствари не ги користам и сега што е најлошо тој clutter го чувам во мојата соба во која спијам, а не само јас и моите исто само купуваат материјални работи нон стоп, само трупаме, исто многу хобија, многу работи знам за се и сешто што сум учел преку годините, многу планови, книги што набавил, книги што сум пишел јас, потоа сум работел од дома исотвремено мултитаск за повеќе онлајн јобс, пре-многу теории и информации сум насобрал во умот, сето тоа придонесува што немам мир. Навика ми има влезено да си теоризирам во главата што треба, како, што не треба, да ги читам луѓето(нивниот говор на телото, движење, реакции) што мислат, што планираат и што ќе направат, или утврдување на причината зошто направиле одредена работа, па сега тешко е да се искорени таа навика.
Порано вложував труд и време за да го достигнам тоа знаење да бидам поинтелегентен, посупериорен и поуспешен, а сега жалам бидејќи мозокот одма ми дава одговори и инструкции за непотребни работи и ситуации.
Исто во умот можам да се навратам и на емоции, чуства, миризби, вкусови, само да замислам нешто од минатото и одма од ново го чуствувам, било вкусот и мирисот на некое јадење, пијалок, или ако сум доживеал пример некое чуство од некоја скорашна ситуација- страв, немир, возбуда или еуфорија, само што ќе се потсетам и тоа чуство ќе го чуствувам со часови.
Исто сум многу емотивен и чуствувам и емпатија за останатите луѓе.
Чуствувам напнатоста од главата кога си го тупам умот како по извесно време преминува во телото, тогаш ми е лесна главата ама телото ми е во тензија. На тој дел што ќе се фокусирам таму имам стегање и напнатост.
Од физички симптоми добивам анскиозност, стрес, напнатост, грчеви, болки во телото и органите, потење, блокирање на дишењето, болка и притисок во челото над веѓите
Најверојатно ја изгубив приземјеноста, развив повеќе некој дел од мозокот повеќе од нормално, и фокусот-вниманието ми бега во главата-предниот дел од мозокот па затоа многу ми ја тупам.
Последно немам сила за вечерни излегувања, шантам целиот, со сила се трудам да исдржам да не припаднам, кога ќе се вратам дома, не можам да заспијам, се тресам, главата ме боли, стомакот, преуморено и преисцрпено се чуствувам, како да сум на крајот од се
Што да применам за да ја сменам оваа навика, некој групен спорт(кошарка, фудбал), природа, работа во градина, хоби-занимација што не бара мислење, повеќе социјализирање, или да уништам, исфрлам и елиминирам сите непотребни работи низ дома што ми задаваат грижи

Може ќе е добро да стекниш повеќе доверба во тие околу тебе и дел од обврските и грижите да им ги распределиш. Некогаш сакаме да контролираме се, и не можеме важни работи да оставиме на други луѓе, ама некогаш мораме...

 

[DirectX]

Па не е толку страшно, пред спење ќе изгледаш некоја порка и ќе го мавнеш еднаш евентуално двапати. Ќе почнеш да си подпивнуваш алкохол и за недела дена ќе ти се смири главата.
Знам дека сега ќе си помислиш дека ти си поголем од маструбирање и пиење, но имај предвид дека и двете техники се рлаксирачки а воедно и го намалуваат нивито на свесност.
Ако небива вака, зголеми ја дозата

 

[StOrMK]

И јас многу често мислам за непотребни ситници кои од кога ќе мине времето си велел не си требал ни да ги мислиш. Си мислиш дека се' можеш да решиш, или пак зошто баш токму мене тоа нешто ми се случи, како да успеам да го решам, немоќен сум... и така мислиш, времето изминува и на крај сфаќаш дека тоа било обична глупост и на некој начин самиот на себе си се' потсмеваш. Според мене времето лечи и минливоста на настанот што не' загрижува. Пример исто кога читам некоја книга или било што, мене баш тогаш мисли ми идат за било што и на некој начин самиот си велам „СТОП“ или „Ќе размислам после“ итн. Но мислам дека се и навики кои тешко се искоренуваат. На пример порано у 22часот или 23 ми текнуваше нешто благо или солено да јадам и одев во продавница да си купам. На крај и тоа со тек на време си пројде. Треба некоја занимација да се најде или пак доколку чувствуваш страв ќе земеш пример на некоја личност која е храбра и не се плаши и на некој начин ќе се охрабриш.

 

[macedon89]

Како да се контролира умот од премногу размислување, грижење, замислување, внатрешен монолог-дијалог.
Последно време ептен сум исцрпен, сон не ме фаќа, многу во умот сум влезен. Преку ден размислувам и се грижам за работи што терба да направам, завршам, ги ставам како грижи и обврски, си зборам себеси за некои теории што како, или замислувам дека на некој му кажувам нешто за да му помогнам, па тоа што сакам него да му го кажам си го кажувам себеси уствари во умот, кога ќе легнам размислувам неповрзани работи, измешани мисли од тоа што сум видел и слушнал, ми се навраќаат ситуации со аудио и видео содржина, од збор до збор некој што рекол како на лента мозокот ми го емитира повторно, и дури го гледам реално како на филм, најверојатно се навраќам на случката со замислување во умот, многу непроспани ноќи, а и да заспијам сонувам сонови цело време, и се разбудувам од сон на секои сат, два. Насабајле кога ќе се разбудам се трудам да презаспијам ама пак ме фаќат мисли за нешто што сум правел или сакам да правам и после се крши сонот. Многу работи имам низ дома, непотребни материјални работи што сум ги купувал годините, што сум мислел ми требаат, а уствари не ги користам и сега што е најлошо тој clutter го чувам во мојата соба во која спијам, а не само јас и моите исто само купуваат материјални работи нон стоп, само трупаме, исто многу хобија, многу работи знам за се и сешто што сум учел преку годините, многу планови, книги што набавил, книги што сум пишел јас, потоа сум работел од дома исотвремено мултитаск за повеќе онлајн јобс, пре-многу теории и информации сум насобрал во умот, сето тоа придонесува што немам мир. Навика ми има влезено да си теоризирам во главата што треба, како, што не треба, да ги читам луѓето(нивниот говор на телото, движење, реакции) што мислат, што планираат и што ќе направат, или утврдување на причината зошто направиле одредена работа, па сега тешко е да се искорени таа навика.
Порано вложував труд и време за да го достигнам тоа знаење да бидам поинтелегентен, посупериорен и поуспешен, а сега жалам бидејќи мозокот одма ми дава одговори и инструкции за непотребни работи и ситуации.
Исто во умот можам да се навратам и на емоции, чуства, миризби, вкусови, само да замислам нешто од минатото и одма од ново го чуствувам, било вкусот и мирисот на некое јадење, пијалок, или ако сум доживеал пример некое чуство од некоја скорашна ситуација- страв, немир, возбуда или еуфорија, само што ќе се потсетам и тоа чуство ќе го чуствувам со часови.
Исто сум многу емотивен и чуствувам и емпатија за останатите луѓе.
Чуствувам напнатоста од главата кога си го тупам умот како по извесно време преминува во телото, тогаш ми е лесна главата ама телото ми е во тензија. На тој дел што ќе се фокусирам таму имам стегање и напнатост.
Од физички симптоми добивам анскиозност, стрес, напнатост, грчеви, болки во телото и органите, потење, блокирање на дишењето, болка и притисок во челото над веѓите
Најверојатно ја изгубив приземјеноста, развив повеќе некој дел од мозокот повеќе од нормално, и фокусот-вниманието ми бега во главата-предниот дел од мозокот па затоа многу ми ја тупам.
Последно немам сила за вечерни излегувања, шантам целиот, со сила се трудам да исдржам да не припаднам, кога ќе се вратам дома, не можам да заспијам, се тресам, главата ме боли, стомакот, преуморено и преисцрпено се чуствувам, како да сум на крајот од се
Што да применам за да ја сменам оваа навика, некој групен спорт(кошарка, фудбал), природа, работа во градина, хоби-занимација што не бара мислење, повеќе социјализирање, или да уништам, исфрлам и елиминирам сите непотребни работи низ дома што ми задаваат грижи

И јас го имам скоро истиов проблем. Легвам и заспивам по 3 сати лежење. Скоро секогаш го дочеквам изгревот на сонцето мислејќи на многу разни непотребни работи. Ја осеќам глава ко некој компјутер шо му требит долго време да се исклучит. Редовно си прам филмој од типот шббкбб (шо би било кога би било) и се сеќавам на настани шо се случиле многу одамна (муабет со учителка во 2ро одд.) итн, итн.

Јас би ти препорачал да почниш со некоја психотерапија кај некој добар психијатар. Јас се наканвам на овој чекор одамна ама ко доктор сум многу тврдоглав да ги применам некои работи шо би им ги препорачал на други (точна е изреката „Не прај ко шо прајт докторот, туку прај ко шо ти велит“). И не гледај на стигмата шо ја имат кај нас во Македонија околу посетата на психијатар, туку гледај тебе да ти е убо.

Исто така би ти препорачал да седиш шо помалку пред компјутер/интернет, намали го бројот на посети на социјални мрежи, читај полесни книги, а не некои кои ќе те терет после да мислиш (филозофски, трилери и сл.) со еден збор намали го инпутот на податоци/информации во твојот мозок. Оди сам или со двајца тројца негде в планина на ден/два, недела, кај шо буквално ќе мојш да го пуштиш мозокот на пасење. Биди физички активен (трчање, пливање, качвење...) секој ден до исцрпување (не да претервиш да ти се слошит или да се онесвествиш) и со то мозокот ќе е пожелен навечер да се одморит за телото да можит се ослободит од штетни материи насобрани во текот на денот.

Глупиот чоек е среќен чоек е поговорка шо ја имам сретнато. Многупати сум посаквел да сум барем малце поглуп од ова шо сум да не се мислам за излегвењето на ВБ од ЕУ, процесот на ферментација на виното и сирењето, за глуони и господови честички, ама то е шо е. Ќе научиме некако да ни е поубо во иднина.

П.С. Не би било лошо да го послушаш советот од @DirectX

 

[Црноризец Храбар]

Млада месечина е деновиве, тоа многу делува на умот и мислите.

 

[Red John]

Лоботомија.

 

[Сабазиј]

Или трепанација. Така ќе се создаде место од каде ќе излезат сите тие непотребни мисли што оптоваруваат. Мозокот ќе може слободно да дише ама и непосредно да прибира искуства од надворешниот свет. Трепанацијата е древен метод измислен од старите народи и е спој на теорија, мистика и практично искуство. Долго време се чувала како тајна и била привилегија само на специјални особи. Лицата подвргнати на оваа мистична техника можеле слободно да комуницираат со другите светови на астрално и надастрално ниво со можност долгорочно да истражуваат низ тие магични места и од таму да пресуваат искуства, пораки и препораки.
Добро е тоа што трепанацијата, колку и да звучи овој збор учено и технички недостижно, е прилично едноставна и можела да се изведе во домашни услови. Со мала асистенција, секако.

 

[Anco]

Како да се контролира умот од премногу размислување, грижење, замислување, внатрешен монолог-дијалог.
Последно време ептен сум исцрпен, сон не ме фаќа, многу во умот сум влезен. Преку ден размислувам и се грижам за работи што терба да направам, завршам, ги ставам како грижи и обврски, си зборам себеси за некои теории што како, или замислувам дека на некој му кажувам нешто за да му помогнам, па тоа што сакам него да му го кажам си го кажувам себеси уствари во умот, кога ќе легнам размислувам неповрзани работи, измешани мисли од тоа што сум видел и слушнал, ми се навраќаат ситуации со аудио и видео содржина, од збор до збор некој што рекол како на лента мозокот ми го емитира повторно, и дури го гледам реално како на филм, најверојатно се навраќам на случката со замислување во умот, многу непроспани ноќи, а и да заспијам сонувам сонови цело време, и се разбудувам од сон на секои сат, два. Насабајле кога ќе се разбудам се трудам да презаспијам ама пак ме фаќат мисли за нешто што сум правел или сакам да правам и после се крши сонот. Многу работи имам низ дома, непотребни материјални работи што сум ги купувал годините, што сум мислел ми требаат, а уствари не ги користам и сега што е најлошо тој clutter го чувам во мојата соба во која спијам, а не само јас и моите исто само купуваат материјални работи нон стоп, само трупаме, исто многу хобија, многу работи знам за се и сешто што сум учел преку годините, многу планови, книги што набавил, книги што сум пишел јас, потоа сум работел од дома исотвремено мултитаск за повеќе онлајн јобс, пре-многу теории и информации сум насобрал во умот, сето тоа придонесува што немам мир. Навика ми има влезено да си теоризирам во главата што треба, како, што не треба, да ги читам луѓето(нивниот говор на телото, движење, реакции) што мислат, што планираат и што ќе направат, или утврдување на причината зошто направиле одредена работа, па сега тешко е да се искорени таа навика.
Порано вложував труд и време за да го достигнам тоа знаење да бидам поинтелегентен, посупериорен и поуспешен, а сега жалам бидејќи мозокот одма ми дава одговори и инструкции за непотребни работи и ситуации.
Исто во умот можам да се навратам и на емоции, чуства, миризби, вкусови, само да замислам нешто од минатото и одма од ново го чуствувам, било вкусот и мирисот на некое јадење, пијалок, или ако сум доживеал пример некое чуство од некоја скорашна ситуација- страв, немир, возбуда или еуфорија, само што ќе се потсетам и тоа чуство ќе го чуствувам со часови.
Исто сум многу емотивен и чуствувам и емпатија за останатите луѓе.
Чуствувам напнатоста од главата кога си го тупам умот како по извесно време преминува во телото, тогаш ми е лесна главата ама телото ми е во тензија. На тој дел што ќе се фокусирам таму имам стегање и напнатост.
Од физички симптоми добивам анскиозност, стрес, напнатост, грчеви, болки во телото и органите, потење, блокирање на дишењето, болка и притисок во челото над веѓите
Најверојатно ја изгубив приземјеноста, развив повеќе некој дел од мозокот повеќе од нормално, и фокусот-вниманието ми бега во главата-предниот дел од мозокот па затоа многу ми ја тупам.
Последно немам сила за вечерни излегувања, шантам целиот, со сила се трудам да исдржам да не припаднам, кога ќе се вратам дома, не можам да заспијам, се тресам, главата ме боли, стомакот, преуморено и преисцрпено се чуствувам, како да сум на крајот од се
Што да применам за да ја сменам оваа навика, некој групен спорт(кошарка, фудбал), природа, работа во градина, хоби-занимација што не бара мислење, повеќе социјализирање, или да уништам, исфрлам и елиминирам сите непотребни работи низ дома што ми задаваат грижи

-
Ова како јас да сум го пишувал, а и сакав да го напишам,ама бидејќи ќе биде напишана темата од мене,веднаш ќе се јават дежурните постирачи за расипување на (мојата) тема. Го имам истиот проблем цела година (а една година сум и без работа).
Значи замислете дека е ова сето напишано и од мене (фала на Коле)
и продолжете со одговорите.
Јас и не верувам дека сум заспал веќе една година.Мозокот не еден него сто комјутери ми е. И не само тоа туку и телевизор,или повеќе телевизори уклучени. Цела ноќ ми се вртат разговори -муабети што сум ги имал или како би ги имал ако би се сретнал со некого, и слики-па и сонови по цела ноќ(порано никогаш не сум сонувал).
Точно дека и ми бучи главата, слухот веќе целосно го изгубив,така да легнувам со бучава во ушите и станувам пак со бучава-не претсанува.
Имав и јас така цели куфери со непотребни работи, нешто и од оставина од старите што не ми се фрлат,но повеќе од Хоби,па почнав да ги продавам како старине мелници за кафе,од кој имам само уште 2-3.Тие за афион ги чувам.
Спијам многу малку,подобро кажано ИЧ,незнам дали салам заспивам.Легнувам секогаш доцна но станат сум пред изгрејсонце.
Оваа потешкотија-проблем, разговор сам со себе-мисли-сонови е вообичаено кога сум сам,работам нешто поправам и пак главата ми е оптоварена со мисли,во исто време,на пример и кога читам книга, читам ама и друго ми се врти во мозокот во исто време-други мисли или што треба да направам,па така често морам да се навраќам и пак да го прочитам истото.
Ситуацијата ми е подобра кога би ги немало тие мисли и главоболки,а тоа е кога не сум сам,поточно со други лица во близина и разговори. Па да ете кога сум на пазар, секој минут-две нови муштерии,нови прашања - муабети и заборавам на друго да мислам и да ја оптоварувам главата и таму-тогаш ми е подобро, со народ, а кога нема никој земам книга но веднаш пак истото.Се мислам ќе немам време,се ми се брза,оставам и незавршени некој работи и така читам одеднаш-побрзо да не речам по два реда одеднаш.
Кога сум на излет во природа посебно со внуците исто ми е подобро.
Музиката ми помагаше доста,работам нешто и ќе си пуштев грамафон и ЛП од пред 40 г. пола мозок ми е во работата-пола во песните и нема друг дел од него за мисли,но сега и тоа неможам.
Еве и сега млазни авиони ми поминуват низ главата од едно уво до друго и тоа е така нон-стоп 7/24. Не сум пробал со лекови.

 

[Solaire of Astora]

Overthinking е сигурен начин да станеш анксиозен, а подоцна и депресивен. Само физичка работа / активност му е спасот.

 

[РаЦиННН]

ОД анксиозност веќе си патам четири години..најубавите тинејџерски години ( од 1ва до 4та средно) јас голем број денови од тој период ги поминав по брза помош во ноќните часови и по психијатриски установи.Пиев хелекс,диазепам,асентра,зепира,занфекса и разни други срања шо за к** не ги биваше.До ден денес ми се случува истото и стално скоро секој ден некои нови симптоми ми се раѓат...де болка во гради,стомак,тахикардија,главоболка...и незнам што уште не..Ако почнам да пишувам што имам осетно низ телото во овие четири години,2 дена ќе ми треба да пишувам..(Антидепресиви престанав да пијам по своја воља освен пола хелекс по потреба)..А токму баш тие црни мисли ни го ебават системо но многу тешко е да се справиш со тоа,што не ми има поминато низ главата сиве овие години....Нејкам никого да навредам нoстварно мие преку к** од клише муабети во стилнот на ((Мисли позитивно,вози точак,читај книги,дружисе,фати женска,и незнам си таму што уште не)) Верувајте се од ова го правам ама дџабееееее е,повторно црни и глупи мисли повторно некои симптоми што потсеќаат на некој патолошки заболување и слично...И на крај го сватив Чернодрински дека стварно ОД ГЛААТА СИ ПАТИМЕ ..Ајт позздрав!