Машина за производство на енергија

[Steve-G]

Ozbilno i mene ne mi e jasno so treba da povrzis i kakov e toj snop na planeti. Ova mene mi izgleda ama epten ludo. Ke treba tengerinja kupuvanje e sega koj ke gi isprazni ne znam verojatnosta e 80 : 20 se znaj za koj ....

 

[Neemo]

ако имаш желба да сркаш со дрвена лажица нема проблем ке спремам а ако мислиш јас да сркам пак нема проблем само кажибе кога денес утре задутре догодина немој само да умрам а ни ја сркал ни ти сркал и ко ороспија само да лаес имам имам а ништо немаш

еј 17 страници наполнивме со молби да објасниш и кажеш и покажеш а ти само едно те исто мути вода абе ништо некажа бе

 

[Goran Stoimenov]

гравитацијата е забразување вели Ајштај - ова не смееме да го заборавиме.
Инаку за темната материја подоцна ке додадам одредни заклучоци заедно со кватната механика.

Во продолжение на претходниот пост понатаму Билансот е постигнат,со тоа е одговорено и второто прашање - енергетската хомогеност,
Наша претпоставка ако целиот универзум потекнува од една точка,од иста пра - материја тогаш логично да дели заеднички својства.Питање е до кога ке трае овој процес ?И дали ке има реверзибилитет?
Па нели како што се шири универзумот би требало да губи и на својот мементум,со што во еден момент треба да почне да забавува,следниот момент да се изедначи со привлечната гравитација за најпосле,кога пулсивната гравитација ќе доминира да отпочне обратен процес (контракција)До овој момент појавите околу експанзијата на универзумот ги објаснува теоријата на инфлација.
Последните години од двесетиот век следи нов момент врз база на набњудување на универзумот.Не само што ширењето не забавува туку напротив тој процес се одвива со забразување.Прецизните мерење покажуваат дека тој процес има драматично висока вредност.Па според оној господин што не го знаете македонцот во ЦЕРН - Хјубловата константа,73км во секунда по магапарсек (парсек е приближно растојание од три милиони светлоносни години.Тоа значи дека две галаксии кои се наоѓаат на растојание од 3 милиони светлоносни години секоја секунда се одалечуваат една од друга по 73 км.Ваквата ситуација налага нови објаснувања и во обид да се најде спас се нудат два на некој начин независни пристапи.Еден од овие пристапи е тесно поврзан со екпириментот во ЦЕРН.

 

[Neemo]

гравитацијата е забразување вели Ајштај - ова не смееме да го заборавиме.
Инаку за темната материја подоцна ке додадам одредни заклучоци заедно со кватната механика.

Во продолжение на претходниот пост понатаму Билансот е постигнат,со тоа е одговорено и второто прашање - енергетската хомогеност,
Наша претпоставка ако целиот универзум потекнува од една точка,од иста пра - материја тогаш логично да дели заеднички својства.Питање е до кога ке трае овој процес ?И дали ке има реверзибилитет?
Па нели како што се шири универзумот би требало да губи и на својот мементум,со што во еден момент треба да почне да забавува,следниот момент да се изедначи со привлечната гравитација за најпосле,кога пулсивната гравитација ќе доминира да отпочне обратен процес (контракција)До овој момент појавите околу експанзијата на универзумот ги објаснува теоријата на инфлација.
Последните години од двесетиот век следи нов момент врз база на набњудување на универзумот.Не само што ширењето не забавува туку напротив тој процес се одвива со забразување.Прецизните мерење покажуваат дека тој процес има драматично висока вредност.Па според оној господин што не го знаете македонцот во ЦЕРН - Хјубловата константа,73км во секунда по магапарсек (парсек е приближно растојание од три милиони светлоносни години.Тоа значи дека две галаксии кои се наоѓаат на растојание од 3 милиони светлоносни години секоја секунда се одалечуваат една од друга по 73 км.Ваквата ситуација налага нови објаснувања и во обид да се најде спас се нудат два на некој начин независни пристапи.Еден од овие пристапи е тесно поврзан со екпириментот во ЦЕРН.

ај небиди досаден неси смешен веќе сериозно

 

[RAYTHEON23]

Во 1917 год.Ајштајн го презентира астрономскиот термин денес познат како астрономска константа кој ја преставува силата на надворешниот простор,па така колку што гравитацијата тежнее да го собере целиот униоверзум во една топка,толку надворешниот простор се спротиставува.
Инаку подоцна во 1930 год.или 1931 год.на база на набљудување и фотографирање на ѕвездите американецот Хјубл открива зголемување на растојанието помеѓу ѕвездите што се во иста насока.Со други зборови универзумот не е статичен во своите димензии,туку се шири.Штом е така зклучил Ајштајн нема потреба од надворешна сила,таа експанзија е контра баланс на гравитационот привлекување и ја повлекува својата константа.Доказот претходно го пишавме за да се шири универзумот мора да постои некоја сила.Најпрво станува јасно дека универзумот е составен од галаксии.Но многу поинтересно е тоа што на база на нивното зрачење се заклучува дека сите тела поседуваат слична енергија,односно универзумот е енергетски хомоген.За да се објаснат овие работи овде се појавува теоријата за големата експлозија.Резултата на ако целукупната материја била собрана во исклучителен мал простор како последица на внатречните притисоци доваѓа до експлозија која ја разнесува материјата на сите страни со голема брзина.Ваквиот процес е причината за мегусебното одалечување на ѕвездите,а таа инерција е поголема од вкупната гравитациона сила на целукупната материја и затоа е нормално да доминира.Забразувањето кај надворешноста (гравитацијата е забразување вели Ајштајн)се спротиставува на привлечната сила на гравитацијата која тежнее да ги привлече телата во една целина.

мешаш баби и жаби,које зрачење кажи мило де.....????
понатаму би те потсетил дека сингуларитетот не значи притисок туку беззаконије јасно-и оп експлозија имаме вселена имаме сила-от таја експлозија која сеуште делува,јас навистина не те разбирам....

ЗДРАВО-Многу мистерии околу поврзаноста на планетите во универзумот и нивно взаемно движење а за некои не но се во центар со задолжение како статичен кол на земјата а нешто механички е закачено за него и.т н па се вртат ,самите се тегнат .Околу ова нај добро може да се прочита преку досегашните мои пронајдоци а нај повеќе преку таа што мие завршена но не пријавена уште,бидејќи е златна кокошка.На неа мораш меѓу себно да поврзеш многу цврсти и не многу тешки а со помош на федер или друг растегјив матерјал добиваме голем притисок што се одржува константно а може да врши размена на воздушна или друга материја за да може со целокупната нејзина тежина константно да опстојува а сепак сите кругови се движат.Истиот принцип ќе да е и во вселената.Е сега гравитацијата се јавува благодарение на другиот сноп на планети ,итака све понатаму со снопови од планети демек до некоја без конеќност но нема без конечност бидејќи од тамо некаде се е исто поврзано и сето тоа во голем круг обвиткан со кружни линии.И размислете малку само и ќе забележите дека све стои и се се мрда благодарение на еластичните делови во нашиот така и ви другиот организам.Истите служат за задржување на сопственоста во просторот.Тоа е околу вашите фамозни федерчиња.Тука се јавува меѓу себна размена на материи но да несе замараме многу околу тоа бидејки немаме потреба од такво нешто и истото сепак нека остане МИСТЕРИЈА бидејки сега за сега не ги саслужуваме тие сознанија но со малку по голем труд верувам дека може да се изведе по формула.Но по натаму од мене или од друг што ќе знае да учи од просторот.Јас мислам дека сум во право за оваа образложение ,но може и да нема нешто ново но тоа јас така го читам и учам од просторот,па затоа и го претставувам на дело преку нови иновации.За другата година имам една иновација ,како се јавува ерупција и вулканите преку машина на дело бидејќи науката е многу штура околу таа појава па за тоа е катастрофа во истата.И арно рече немо ,имал некакво тенджере ,и некој требе да има околу него а кој ќе покаже времето.САКАМ ДА ИЗБЕГНУВАМ РАЗГОВОР ЗА ТЕЛАТА ВО УНИВЕРЗУМОТ ,ЕДЕН ДЕЛ КАЖАВ па затоа ви предавам на вас малку па ако некаде запнете ќе пробам и јас.ВЕ ПОЗДРАВУВАМ

јас ова го корстам ретко

нацвистинане лажам

ПОЗДРАВ И ОД МЕНЕ


кој е тој сноп бре какви кружни линии АМАН.....

како ке летаме кажи ако треба 50 страни те молам АМАН кажи

 

[Goran Stoimenov]

Физиката на дваесетиот век инаку е позната како квантна механика.Тоа е физиката која се занимава со микро светот,атомските честички и нивните својства.мое прашање како оваа микронаука замеша прсти во макро светот ?
На почетокот на дваесетиот век биле познати вкупно две сили -
1- гравитацијата
2- електромагнетизамот
Електромагнетизамот е јака сила ,а гравитација - слаба сила.Но и едната и другата опаќаат со квадратот на растојанието од изворот.По таа логика нели тие нсе многу слични.Кога Ајштајн става равенство помегу материјата и енергијата произлегува дека гравитацијата не е својствена само за материјата ,туку подеднакво и за енергијата.Ако електромагнетизамот е последица на електричната енергија тогаш овие две сили мораат да имаат заеднички именител.Со ова се занимавал Ајштајн до крајот на својот живот.Но за да го избалансира атомот,квантната механика воведува две нови сили карактеристични исклучиво за микро светот,нуклеарна ,јака сила која ги дрчи протоните заедно во јадрото зошто во спротива тие како позитивнонаелектризирани би се распрснале и атомска слаба сила која е одговорна за одржување на молекулите - повеќе атоми кои живеат во заедница и кои се основни супстанции на разновидноста на материјата.Понесена од резултатите квантната механика направи успешно спојување на три од сега познатите четири сили.Според неа иако не сме во состојба директно да го евендитираме постоењето на одредени микро честички кои се појавуваат од ништо и од никад и исто така исчезнуваат(виртуелни честички).

 

[Neemo]

Физиката на дваесетиот век инаку е позната како квантна механика.Тоа е физиката која се занимава со микро светот,атомските честички и нивните својства.мое прашање како оваа микронаука замеша прсти во макро светот ?
На почетокот на дваесетиот век биле познати вкупно две сили -
1- гравитацијата
2- електромагнетизамот
Електромагнетизамот е јака сила ,а гравитација - слаба сила.Но и едната и другата опаќаат со квадратот на растојанието од изворот.По таа логика нели тие нсе многу слични.Кога Ајштајн става равенство помегу материјата и енергијата произлегува дека гравитацијата не е својствена само за материјата ,туку подеднакво и за енергијата.Ако електромагнетизамот е последица на електричната енергија тогаш овие две сили мораат да имаат заеднички именител.Со ова се занимавал Ајштајн до крајот на својот живот.Но за да го избалансира атомот,квантната механика воведува две нови сили карактеристични исклучиво за микро светот,нуклеарна ,јака сила која ги дрчи протоните заедно во јадрото зошто во спротива тие како позитивнонаелектризирани би се распрснале и атомска слаба сила која е одговорна за одржување на молекулите - повеќе атоми кои живеат во заедница и кои се основни супстанции на разновидноста на материјата.Понесена од резултатите квантната механика направи успешно спојување на три од сега познатите четири сили.Според неа иако не сме во состојба директно да го евендитираме постоењето на одредени микро честички кои се појавуваат од ништо и од никад и исто така исчезнуваат(виртуелни честички).

ова копи пастево што сакаш да кажеш со него дајбе изјаснисе незнаеш ни што копираш

 

[Neemo]

создавање на ладна фузија

За да се случи нуклеарна фузија, потребно е големо количество енергија. Со оваа енергија, атомите притиснати едни до други при што се одбиваат поради електростатските сили (сили помеѓу протоните). Но, кога оваа сила е надмината и јадрата се донесени доволно близу, настапува друга многу поголема сила – силната нуклеарна сила. Таа делува само на кратки растојанија, па кога јадрата се доволно близу тие се привлекуваат едни со други поради нуклеарната сила која е посилна од електростатската сила. Се очекува дека енергијата ослободена при ладна фузија е многу поголема од енергијата која се користи за да се соединат јадрата. Некои научници направија експерименти покажувајќи дека ова е возможно при собна температура, но не беа во можност да ги повторат нивните резултати па затоа повеќето научници не им веруваат.

Првиот извештај за таков ефект беше објавен од Мартин Флешман и Стенли Понс од Универзитетот од Јута во 1989 година. Во нивниот документ, тие го соопштија набљудувањето како аномално (прекумерно) загревање на електролитски ќелии при електролиза на тешка вода со паладиумски електроди. При недостаток на објаснувања за изворот на ваквата топлина тие поставија хипотеза дека топлината дојде од нуклеарна фузија на деутериумот. Извештајот на нивните резултати даде надеж за пронаоѓање на ефтин и и изобилни извори на енергија.

Ладната фузија стекна репутација како патолошка наука откако научниците не успејаа да ги повторат своите резултати. Испитувачки одбор организиран од Министерството за енергија на САД во 1989 година не најде уверувачки докази и беше речено дека таквата „нуклеарна фузија на собна температура ... би било спротивно на сите сфаќања за нуклеарните реакции стекнати во последниот половина век” и дека „тоа ќе значи пронајдок на сосема нов нуклеарен процес”.

Од тогаш беа објавени и други извештаи за аномално произведување на топлина и тритиум и беа дискутирани на научни конференции. Повеќето научници ги пречекаа овие извештаи со скептицизам. Во 2004, Министерството за енергија на САД, организира уште еден испитувачки одбор кој, како и тој во 1989, не препорача општо прифатена програма за нуклеарни реакции при ниски енергии. Одборот од 2004 година назначи некои области за истражување кои би помогнале во решавањето на некои контроверзности на ова поле.

[уреди]
Актуелна контроверзност

Одборот на Министерството за Енергија на САД од 1989 истакна дека не е возможно да се изјави категорично дали ладната фузија може да се докаже или побие. Скоро едногласното мислење на критичарите од 2004 се однесуваше на тоа агенциите за финансиска поддршка треба да одобруваат средства само за одредени, добро дизајнирани предлози за експерименти кои се однесуваат на точно одредено научно прашање поврзано или со производството на енергија на Pd/D системи (системи од паладиум и деутериум) или со тоа дека фузните реакции на деутериум се случуваат на енергии од редот на некоку eV. Исто така овие предлози треба да ги исполнуваат научните стандарди и успешно да ги поминат ригорозните прегледи. Скептицизмот за ладната фузија резултира од три теми: недостатокот на постојано повторливи резултати, отсуството на нуклеарни продукти во количини доследни на вишокот топлина и недостатокот на основен теоретски механизам.

[уреди]
Повторување на резултатот

Истражувачите на ладната фузија кои го презентираа својот извештај на Одборот на Министерството за енергија за ладна фузија од 2004 година изјавија дека повторувањето на резултатите може да се оствари при соодветните услови и дека ги открија повеќето причини за неуспех. И покрај тврдењето на овие истражувачи, повеќето критичари изјавија дека ефектите се неповторливи. Одборот од 1989 година изјави дека „дури и еден краток но неоспорен момент на ладна фузија би бил револуционерен. Како резултат на тоа, тешко е да се докажат сите тврдења и затоа секој добар експеримент кој не успева да добие ладна фузија се смета дека не работи поради непознати причини.”

[уреди]
Нуклеарни продукти

Ако вишокот на топлина беше создаден од фузија на две јадра на деутериум тогаш најверојатниот резултат би бил јадро на тритиум и протон или 3He и неутрон. Нивото на неутрони, тритиум и 3He набљудувани во Флешман-Понсовиот експеримент беа под нивото очекувано во поглед на генерираната топлина што значи дека не може да се објасни со овие реакции. Ако вишокот на топлина беше создаден од фузија на две јадра на деутериум во 4He, реакција која е многу ретка, тогаш се ослободуваат гама зраци и хелиум. Во 1989 година недоволно ниво на хелиум и гама зраци беа разгледувани за да се објасни вишокот енергија. Истражувачите на ладната фузија кои го презентираа својот извештај на Одборот од 2004 година рекоа дека три независно направени проучувања од тогаш, покажаа дека количината на производство на хелиум измерено во пареата на гасот се менува линеарно со вишокот енергија.

[уреди]
Теоретски механизми

Одборот од 1989 година забележа дека „нуклеарна фузија на собна температура, од видот кој се дискутира во овој извештај, би било спротивно на сите сфаќања за нуклеарните реакции стекнати во последниот половина век; тоа ќе значи пронајдок на сосема нов нуклеарен процес” но и истакна дека „неуспехот да се изведе теорија која ја образложува ладната фузија може да се отфрли врз основа на тоа дека не се дадени точни објаснувања за овој процес”, тоа значи дека недостатокот на задоволувачко објаснување не може да биде причина за да се отфрлат експерименталните докази.

Набљудувањата на ладната фузија се спротивставуваат на утврдената физика на нуклеарната фузија на неколку начини:
Просечната густина на атомите на деутериум во паладиумовата прачка се чини недоволен за да се формираат парови на јадра доволно близу едни до други за да се случи фузија според познати механизми и теории. Просечното растојание е приближно 0,17 нанометри, растојание на кое силните привлечни нуклеарни сили не можат да ја надминат кулоновата одбивност. Атомите на деутериум се поблиски во D2 гасните молекули што не предизвикува фузија.
Нема познат механизам кој би ослободил фузиона енергија како топлина наместо радијација внатре во релативно мала метална решетка. Директната конверзија на фузиона енергија во топлина не е возможна поради законите на специјална релативност.

Истражувачите на ладната фузија препорачаа голем број на шпекулативни теории за да ги објаснат прикажаните набљудувања, но ниту една од нив не е општоприфатена. Исто така, бидејќи опишаните процеси не се, технички речено, фузија, Министерството за енергија на САД, оваа појава ја нарекува „нуклеарна реакција при ниска енергија”.

[уреди]
Експериментални извештаи

[уреди]
Вишок топлина

Вишокот на енергија набљудуван во некои експерименти е соопштен дека е преку оној припислив на обичните хемиски извори; овој вишок на енергија е припислив од страна на поборници на реакциите на нуклеарна фузија.

Истражувачите на ладната фузија кои го презентираа нивниот извештај на Одборот од 2004 година изјавија дека „хипотезата дека вишокот на енергија се зголемува само како последица на грешки во калориметрија се имаше во предвид, беше студиран, тестиран и конечно отфрлен”. Тие рекоа дека преку 50 експерименти спроведени од SRI International (еден од најголемите истражувачки институти во светот, основан во Универзитетот во Стенфорд во 1946 година) покажаа вишок топлина далеку преку точноста на мерење. Јапонскиот научник Ј. Арата и кинескиот Ј. Ч. Занг изјавија дека забележаа вишок топлинска енергија околу 80 вати (1,8 пати повеќе од влезната енергија) во 12 дена. Истражувачите исто така рекоа дека количеството на енергија забележано во некој од експериментите изгледаше дека е огромен во однос на малата маса на материјалите во ќелијата. Тие рекоа дека нивните контролни експеримети користејќи лесна вода не покажаа вишок топлина. Има преку 200 објавени извештаи за вишок топлина и други критики од некои истражувачи на ладната фузија со слични заклучоци.

Одборот од 2004 година забележаа дека беше направен значаен заклучок во софистикацијата на калориметрите од 1989 година. Процените од критичарите се протегаат меѓу: 1) доказ дека се ослободува вишок енергија, бидејќи, 2) нема убедлив доказ дека се произведува вишок енергија во целина на траењето на експериментот. Критичарите беа половично поделени во мислењето на оваа тема.

Многу од критичарите забележаа дека простите дизајни на експериментите, документацијата и други слични теми го попречуваат сфаќањето и интерпретацијата на резултатите презентирани на Одборот. Оние кои производството на прекумерна енергија не ја најдоа убедлива рекоа дека прекумерна енергија на кратки приоди не е доволна и не е иста со онаа за производство на струја за редистрибуција низ електричната мрежа. Исто така додадоа дека за работа од една деценија ефектот не се има подобрено и добиената енергија е само за неколу процени поголема од вложенатна што значи дека е неисплатливо.

[уреди]
Нуклеарни продукти

Истражувачите на ладна фузија кои го презентираа извештајот на Одборот од 2004 година изјавија дека има недоволно продукти од хемиски реакции за да го образложат вишокот на топлина. Тие рекоа дека три независни студии покажаа дека количината на производство на хелиум измерено во пареата на гасот се менува линеарно со вишокот енергија. Беа превземени претпазливи мерки за да се осигура дека примероците не беа контаминирани со хелиум од земјината атмосфера. Распрснувања на вишок енергија беа временски рамномерни со распрснувања на 4He во пареата на гасот. Меѓутоа, количеството на хелиум во пареата на гасот беше околу половина од очекуваното за извор на топлина од типот D + D -> 4He. Потрагата по неутрони и други енергетски емисии сразмерни со вишокот топлина не донесе резултати. Иако, се чини дека има доказ за трансформации и изотопни аномалии близу до површината на катодата во некои експерименти, доказ кој води кон нови несовпаѓања помеѓу набљудувањата и условната теорија поради зголемената Кулонова бариера, тие рекоа дека е општо прифатено дека овие аномалии не се пепелта поврзана со почетниот ефект на вишок енергија. Има преку 60 објавени извештаи за аномално производство на тритиум и други критики од истражувачи на ладна фузија со слични заклучоци.

Кога беа прашани за доказ на нуклеарни реакции при ниска енергија, дванаесет од осумнаесетте членови на Одборот од 2004 година не чувствуваа дека има некој уверлив доказ, пет сметаа дека доказот е “донекаде уверлив”, а еден беше целосно уверен. Доказот за D+D фузија беше земен за уверлив или донекаде уверлив од некои критичари. За другите, недостатокот на доследност беше навестување дека целосната хипотеза не беше поткрепена. Контаминацијата на апаратите или примероците од воздух кој содржи 4He беа утврдени како еден можен начин за грешни позитивни резултати при некои мерења.

Во 2007 година, Центарот за вселенски и морнарички воени системи во Сан Диего ги објави нивните набљудувања на дупки во CR-39 детектори (CR-39: алил дигликол карбонат – пластичен карбонат кој се користи за изработување на леќи за очи) во експерименти во Европскиот дневник за физика. Тие рекоа дека тие дупки имаат особини доследни со оние набљудувани за нуклеарно генерирани траги, дека паладиумовата катода е изворот на тие дупки и дека не се должат на контаминација или хемиски причини. Тие карактеризираа некои дупки како ефект на неутроните, и рекоа дека други дупки се доследни на оние добиени за алфа честички. Тие изјавија дека експериментот е повторлив.

[уреди]
Нуклеарни трансформации

 

[Neemo]

Во нуклеарните реакции еден хемиски елемент може да се претвори во друг, вакви трансформации се забележани во голем број на експерименти на ладна фузија извршени од 1992, па натаму. Овие трансформации даваат сосема поинакви резултати од дотогашните експерименти и го доведуваат во прашање целокупното познавање на нуклеарните реакции до 1950-ите години на 20 век доведувајќи до сосема нов нуклеарен процес. Во исто време недостатокот на теоретско знаење ги оневозможи физичарите да ги објаснат експерименталните резултати.

Има повеке од 60 извештаи за нуклеарните трансформации. Меѓу првите што направи извештај и напиша книга беше Тадаико Музино. Докторот Мили кој исто така придонесе за развојот на оваа област напиша извештај поткрепен со експерименти изработени во лабаратории од врвни стручњаци. Некои експерименти доведуваа до добивање на само неколку елементи ,додека од други се добија голем број на елементи од периодниот систем. Калцуим, бакар, цинк и железо како и лантаноидите се најчесто добиваните елементи од периодниот систем. Во склоп на тоа изотопните форми на набљудуваните елементи се разликуваат многу од нивните основни природни изотопни форми. Многу елементи имаат голем број на изотопи и процентот на различни изотопи кај еден елемент е константа и изнесува 0,1%. Со помош на гасна дифузија, термална дифузија електромагнетно делење или нуклеарна реакција елементот можеме да го промениме од основната изотопна форма во друг изотоп. Некои експерименти поврзани со трансформациите и вишокот на топлина никогаш не можат да се воспостават истовремено, но можат да бидат проследени со радиоактивност. Понатамошните докази за нуклеарните трансформации доаѓаат од експериментот направен во Ивамура објавени во 2002 од страна на јапонскиот весник за физика.

Наместо да користат електролиза, тие извршија присилено движење на деутериум низ танка обвивка од цезиум со талог од калциум оксид и паладиум набљудувајќи ја целата реакција под рентгенска спектроскопска апаратура. За време од една недела деутериумот беше оставен да минува низ обвивката и беше забелжано дека количеството на цезиум значително се намалува за сметка на добивање на празеодуим. Кога во истиот експеримент цезиумот беше заменет со стронциум и беше повторен процесот, се доби молибдениум со аномална изотопна форма. Во двата случаи тоа го претставува соединувањето на 4 нуклеони од деутериум до добивањето на основната форма на елементот. Овие резултати беа добиени шест пати и добро се репродуцираа. Енергијата што беше ослободена за време на овие трансформации беше премногу мала за да биде разгледувана како топлина. Не беа детектирани гама зраци за време на реакцијата. Кога калциум оксидот беше отстранет или кога деутериумот беше заменет со водород не беа детектирани нуклеарни трансформации. Авторите го одобрија, па потоа го отфрлија можноста за објаснување на разновидните набљудувања од загадувањата или движење на примесите од внатрешноста на паладиумот:

„Од откривањето на паладиумот кој припаѓа на елементите што се многу ретки на Земјата, тешко е да се претпостави дека тој може да се добие со обична реакција од ПД комплексните соединенија, но сепак тоа е така. Чистотата на D2 гасот е околу 99,6% и најголем дел од примесите завзема H2. Други примеси детектирани со спирометар се N2, D2O, O2, CO2 , CO и хидрокарбонати. Нивната содржина е помала од 0,1 %. Последната битна работа е дека елементите детектирани по пропуштањето на деутериумот вариаат со својата процентна застапеност во зависност од количината на деутериум. Оваа дискусија силно претпоставува дека добивањето на некоја мала енергија потребна за човештвото со нуклеарни трансформации се добива со многу прост метод.”

За заклучокот на статијата Ивамура е внимателен во презентирањето на објаснување за оваа појава на нуклеарни трансформации. Па затоа тој ја претставува оваа појава како низа од хипотези а не како некоја нова теорија. Но сепак и покрај внимателното застапување на оваа појава се продолжи со низа на експерименти во универзитетот во Осака. При тоа биле претворани бариумот 138 во самариум 150 и бариумот 137 во самариум 149. Овие трансформации претставуваат сума од 6 деутериумови нуклеони.

[уреди]
Добивање на вишок на топлина при експерименти со електролиза

[уреди]
Експериментот на Флешман и Понс

Во нивниот експеримент Флешман и Понс користеа лабараториско шише со двојни ѕидови за електролиза поради минимално пропуштање на топлина како на страните така и на дното на шишето (пропуштањето беше само 5% за време на експериментот). Лабараториското шише беше потопено во специјална када притоа беше одржувана константна температура за да се елиминираат надворешните влијанија. Тие користеја отворена келија при што дозволувајќи му на гасните деутериум и кислород кои што се резултат на електролитската реакција да ја напуштат келијата (заедно со малку топлина). Било потребно да се надополни тешката вода во константни интервали. Научниците рекоа дека поради тоа што келијата е висока и тесна, при создавањето на меурчиња гасот ја одржува електродата добро измешана и со еднаква температура. Ефикасноста од овој метод спроведен со мешање и со тоа и валидноста на мерењата за температурата на мерење подоцна ќе бидат оспорени. Специјално внимание беше посветено и на процентот на чистота на катодата од паладиум за да се обезбеди наталожување на материјал на површината на катодата особено по долг временски период на таложење.

Ќелијата беше исто така поставена заедно со термистор кој ке ја мери температурата на електролитот и електричен греач кој ке внесува топлина и ке ја сведува загубата на топлина на минимум за време на испуштањето на гасот. На крајот треба да се пресмета целата топлина генерирана од реакцијата. Константна струја беше пуштена во рок од повеке недели низ келиите и се додаваше тешка вода како неопходен фактор во оваа реакција. Во најголем дел од времето влезната енергија во келиите беше еднаква со излезната енергија од келиите а температурата беше стабилна и еднаква на 30°C. Но во некоја точка во времето температурата наеднаш се покачи на 50°C без промена на влезната енегија во келиите и така се одржа околу 2 дена. Генерираната енергија за време на таа брза промена на температурата беше измерена дека е за околу 20 пати поголема од внесената надворешна енергија.

[уреди]
Фарадеов коефициент на полезно дејство

Во некои електролитни келии што работат на мал напон комбинацијата на водород и кислород може да создаде појава на вишок на топлина. Овој ефект се вика фарадеов коефициент на полезно дејство.

Од 1991-1993 година, група на научници предводена од Зви Шкеди направија добро изолирана келија за електролиза на лесна вода и креираа калориметри кои им овозвожија да го измерат фарадеовиот коефициент на полезно дејство во реално време. Просечната вредност на фарадеовата ефикасност беше 78%. Со оваа вредност на фарадеова ефикасност добиената топлина беше 0.13% - 0.48% поголема од внесената топлина. Со овие добиени резултати математичката пресметка доколку фарадаевиот коефициент е 100% добиената топлина би била 21% поголема од внесената топлина. Така научниците излегоа со заклучок дека добивањето на вишок топлина е проследен со едновремено мерење на фарадеевиот коефициент на полезно дејство кој има големо влијание врз добиената топлина.

Фриц Вил, поранешен претседател на здружението на електрохемиското здружение напиша во својот извештај дека фракцијата на O2 со H2 се намалува значително проследено со зголемување на интензитетот на струјата. Најбитниот заклучок од нивните експерименти беше дека при мал интензитет на струјата комбинацијата од H2 + O2 е извор на вишокот на топлина при ладната фузија. Како и да е, најмалата излезна топлина е 23% со јачина на струја од 14 mA/cm2 а најголемата е 3700% на јачина на струјата од 6 mA/cm2 што е и зачудувачки голема вредност која се објаснува единствено со реструктурирањето на нуклеоните во молекулите на H2 + O2. Сепак научникот Едмунд Стормс го процени извештајот на Џонс како добар пример на пристрасност кон своите мерења поради тоа што тој работел сосема спротивно на сите успешни научници дотогаш кои работеле со голема вредност на струјата и затворени електролитни ќелии.

Флешман ја измери фарадеевата ефикасност во неговите експерименти за ладна фузија и установи дека таа е повеке од 99%.

 

[Goran Stoimenov]

Теоритичарите на квантната механика господа со своите објаснување одат подалеку - за да ја доближат привлечната сила на другите сили сметаат дека таквите виртуални честички се присутни насекаде околу нас но ние не сме во состојба да ги регистрираме дури ни последиците на нивното постоење затоа што ,можно е универзумот да е составен од повеќе димензии до кои ние немаме пристап.Имено на познатите три димензии на просторот (сликовито со две димензии се црта една слика на хартија ,ако тоа е предмет на реалноста се додава третата димензија ,неговата длабочина)следеше четвртата димензија - времето додадено од Ајштајн.Квантната физика шпекулира со седум димензии,три опипливи,а другите надвор од доменот на нашите сетила.

 

[RAYTHEON23]

Физиката на дваесетиот век инаку е позната како квантна механика.Тоа е физиката која се занимава со микро светот,атомските честички и нивните својства.мое прашање како оваа микронаука замеша прсти во макро светот ?
На почетокот на дваесетиот век биле познати вкупно две сили -
1- гравитацијата
2- електромагнетизамот
Електромагнетизамот е јака сила ,а гравитација - слаба сила.Но и едната и другата опаќаат со квадратот на растојанието од изворот.По таа логика нели тие нсе многу слични.Кога Ајштајн става равенство помегу материјата и енергијата произлегува дека гравитацијата не е својствена само за материјата ,туку подеднакво и за енергијата.Ако електромагнетизамот е последица на електричната енергија тогаш овие две сили мораат да имаат заеднички именител.Со ова се занимавал Ајштајн до крајот на својот живот.Но за да го избалансира атомот,квантната механика воведува две нови сили карактеристични исклучиво за микро светот,нуклеарна ,јака сила која ги дрчи протоните заедно во јадрото зошто во спротива тие како позитивнонаелектризирани би се распрснале и атомска слаба сила која е одговорна за одржување на молекулите - повеќе атоми кои живеат во заедница и кои се основни супстанции на разновидноста на материјата.Понесена од резултатите квантната механика направи успешно спојување на три од сега познатите четири сили.Според неа иако не сме во состојба директно да го евендитираме постоењето на одредени микро честички кои се појавуваат од ништо и од никад и исто така исчезнуваат(виртуелни честички).

овај е от макс планк а????????

шо сакаш да кажеш дека гравитацијата не е природна...дека има електромагнетна природа ти така викаше...мене никој не може да ме убедеи дека гравитацијата не е еМагнеТНА.

квантната физика је прецизна на микро ниво и тоа је точно јас не знам тебе шо не ти је јасно...гоки шо те мачи...конкретно??????????????

КАДЕ Е ЕНЕРГИЈАТА СЛОБОДНА?????????????????????

КАЈ Е ФЕДЕРОТ НА ВОЈО???

сакам ин д спејс ако ми је кадарно срцево да го издржам забрзувањто


ајде каде је војо оваја тема е мистерии=војо=мистерија=машина за енергија=мистерија

јас кажав еднаш ако не прај таа струја може за коледе да се употреби,а пошо дрвото добива на квалитет со години може и буренца да напрајме САКАМ ДОКАЗ....

златната кокошка=федерче=свемирци=слободен свет

го сои либертеее порсупуестро

 

[Goran Stoimenov]

Инаку надворешниот празен простор (немо зошто нервоза,нели секој има право за размислување )или надвор од границите на видливиот универзум,според оваа теорија Теорија на нишките или на ситните вибрацииили познати како М- теорија)највероватно е плодно место за генерирање на виртуелните честички.Точно тие се ,,виновни,,за забразаниот процес на експанзијата на универзумот. Тие покрај другото би преставувале маса на празен простор или маса на вакум простор.Ако масата на вакум простор е поголема од масата на видливиот дел од универзумот тогаш надворешната сила е појака во однос на неа условно речено ,,внатрешна гравитациона сила,,

 

[Neemo]

Инаку надворешниот празен простор (немо зошто нервоза,нели секој има право за размислување )или надвор од границите на видливиот универзум,според оваа теорија Теорија на нишките или на ситните вибрацииили познати како М- теорија)највероватно е плодно место за генерирање на виртуелните честички.Точно тие се ,,виновни,,за забразаниот процес на експанзијата на универзумот. Тие покрај другото би преставувале маса на празен простор или маса на вакум простор.Ако масата на вакум простор е поголема од масата на видливиот дел од универзумот тогаш надворешната сила е појака во однос на неа условно речено ,,внатрешна гравитациона сила,,

абе иди бе у нуклеарен иститут шо па пишуваш овде на форумов жити се

 

[Goran Stoimenov]

Вториот бобид за одговор доваѓа од теоријата на инфлација.Иако кога навечер ке погледнеме кон небото постојат безброј ѕвезди универзумот е сепак ретко населен.За да се одржи како целина потребна е поголема количина на маса,зошто во спротивно тој би се распраснал.Ако послем големата експлозија на универзумот вкупната маса би била многу помала во однос на постоечката ,универзумот многу порано ќе дошол до критична фаза на експанзијата и сега би бил во фаза на котракција.Тоа би бил таканаречениот затворен универзум.Ако пак масат би била екстремно поголема во однос на постоечката тогаш универзумот толу би експанизирал и никогаш повеке нема да може да запре или таканаречениот отворемн модел на универзумот.Но факт е дека тој и покрај све е добро избалансиран или станува збор за рамен универзум како заклучок.Единствен проблем е во тоа што севкупната маса на универзумот не е доволна да одржува ваков баланс.Каде да се бара недостигот на маса што овозможува избалансираност?

 

[Neemo]

Вториот бобид за одговор доваѓа од теоријата на инфлација.Иако кога навечер ке погледнеме кон небото постојат безброј ѕвезди универзумот е сепак ретко населен.За да се одржи како целина потребна е поголема количина на маса,зошто во спротивно тој би се распраснал.Ако послем големата експлозија на универзумот вкупната маса би била многу помала во однос на постоечката ,универзумот многу порано ќе дошол до критична фаза на експанзијата и сега би бил во фаза на котракција.Тоа би бил таканаречениот затворен универзум.Ако пак масат би била екстремно поголема во однос на постоечката тогаш универзумот толу би експанизирал и никогаш повеке нема да може да запре или таканаречениот отворемн модел на универзумот.Но факт е дека тој и покрај све е добро избалансиран или станува збор за рамен универзум како заклучок.Единствен проблем е во тоа што севкупната маса на универзумот не е доволна да одржува ваков баланс.Каде да се бара недостигот на маса што овозможува избалансираност?

добро ти вака си имаш обичај да ги менуваш темиве и оф топик даси праиш копи темата е машнината на војо