Информативен мрак , повод за појава на македонштината

[Slivnishky]

Тоа е создаденово време кога постои држава Бугарија , кога во Бугарија има руска војска , официри , и е создадено пет години подоцна .....


“ Кој (по)каза истината за Батак

Всекиму известни са може би следните факти:

За пр'в п'т Батак става известен чрез сензационните репортажи на Джанјуари'с МакГахан, публикувани в Daily News, Московские ведомости и други големи всекидневници между август и ноември 1876 ..... “

Историците , политичите , .... во Бугарија спорат , но јас предност и давам на Мартина Белева затоа што користи аргументи кои не се оспорени од таквите како тебе .

http://www.kultura.bg/article.php?id=11756

Не е темата “ Батак “ туку односот на медиумите , тебе во однос на поинакво толкување на историјата

все пак имената на жервите от Батак за известни до едно, потомци на оцелилите знајат как е било
аз имам един познат, на когото прапрадедо му е убит по време на клането
Мартнина Белева игнорира добре известни цифри и факти, при положение нејните аргументи са ала-бала работа..това не е научен подход, а платена пропаганда с некакви нејасни цели

 

[Slivnishky]

Ќе видиме дали ти лажеш или јас сум бил во заблуда :wink:

би ли објаснил кој и кавто точно лаже - е ти сам го показа, на корицата на буквара пише 'македонски б'лгари'

 

[demkesh]

един македонец, којто счита че македонците са част от б'лгарите, пише в го в прав текст в предговора на буквара
македонец като регионално име за б'лгарин, да, ОК, така е
имаш ли нешто против ? кој л'же ?
и предговора на буквара е показван тука.както и предговора на зборника на Миладиновци - и там пак македонците са част от б'лгарите

Тој што се кажал за Бугар , тој за тебе недвосмислено е Бугар :
Мәхмүд Әл-Болгари

или

Ибрагим ибн јусуф ал-Булгари
Јас тврдам дека етнонимот Бугар е наметнат како замена за СЛОВЕН , дека ..... но тоа не е тема .

 

[predatory]

Тој што се кажал за Бугар , тој за тебе недвосмислено е Бугар :
Мәхмүд Әл-Болгари

или

Ибрагим ибн јусуф ал-Булгари
Јас тврдам дека етнонимот Бугар е наметнат како замена за СЛОВЕН , дека ..... но тоа не е тема .

абе кое што е наметнато и на кого не е толкуз важно..важното е дека сме еден народ и ова е ова../по точно е дека сме били еден народ сега веке со внуците на српските джандари не сме исти..

 

[Slivnishky]

Тој што се кажал за Бугар , тој за тебе недвосмислено е Бугар :
Мәхмүд Әл-Болгари

или

Ибрагим ибн јусуф ал-Булгари
Јас тврдам дека етнонимот Бугар е наметнат како замена за СЛОВЕН , дека ..... но тоа не е тема .

да, за мен този којто доброволно се определја като б'лгарин, с б'лгарин като мене..не искам никој насила да се определја като некак'в

за това, че етнонима б'лгарин е замена на славјанин с'м с'гласен донјак'де, в периода 7-9 век част от славјаните на Балканискија полустров приемат името б'лгари като етническо, в това число и славјаните от Македонија...т.е. да кажеме приблизително славјаните, които са живеели в д'ржавата Б'лгарија в границите от времето на кнјаз Борис - тези славјани приемат името б'лгари

и не е този процес не е наметнат, а с'всем ествествен, никој не ги е карал насила да приемат чуждо етническо име...а истинските б'лгари са приели езика на славјаните като естествен процес на асимилација поради доминираштото славјанско мнозинство в д'ржавата

 

[anaveno]

Religious organisations in Macedonia from the 1870s

Greek Patriarchate of Constantinople

FOLLOWING THE ABOLITION of the Archbishopric of Ohrid, the Macedonian church was annexed to the Patriarchate of Constantinople, which took ecclesiastical control of Macedonia and, in place of native Bishops of one interest with the people, Greeks were sent from Constantinople’.19

Greek bishops and metropolitans reinforced Greek religious domination in Macedonia by attempting to wipe out traces of the Macedonian character of the Archbishopric of Ohrid. They set upon destroying centuries-old books, records and religious texts and often replaced Macedonian church inscriptions with Greek.
In monasteries on the Holy Mountain of Sveta Gora, ‘the Greek clergy acted drastically’, throwing old Macedonian parchments into the sea or burning them in furnaces, and at the Monastery of Saint Naum on Lake Ohrid, the Greek prior Dionysius burned the manuscripts.20
In Prilep there was a burning of the religious books, whilst the books stored at Veles were destroyed in a bonfire in the marketplace under the orders of the Greek bishop.21
As much as 300 kilograms of parchments and religious books belonging to the Ohrid Archbishopric were lost forever.22

New ecclesiastical tax contributions were enforced under the privileges and wide-ranging powers bestowed to the Patriarchate of Constantinople by the Ottoman Sultan. Macedonians were required to finance the activities of this new oppression that was often collected with the assistance of armed Turkish guards.
Eliot described the Greek clergy as ‘little more than a body of rapacious and extortionate tax gatherers’,23
who demanded payment for the performance of all religious functions. There was a tax paid for the maintenance of the Patriarch, for the consecration of priests, for saying prayers, for prayers for the dead, for consecrating a church, and for numerous other services.24
The Patriarchate became merely a Turkish deputy, developing into a royal tax gatherer and regarding its ecclesiastical functions as of secondary importance.25

Under Patriarchate jurisdiction, church services, particularly in the larger towns, were conducted in Greek, a foreign language imposed upon Macedonia. Greek priests and bishops aimed to consolidate
Greek religious domination by establishing schools alongside churches. In addition, the young Greek bourgeoisie undertook to expand into Macedonia with the support of the Patriarchate, in the field of business.26
As such, Greek propaganda was given an unobstructed monopoly in Macedonia with the support of the Ottoman authorities.
So powerful was the Patriarchate through the centuries that it has been said that it operated as a pseudo- state within the Ottoman Empire.27

Wielding immense power, the Patriarchate church dominated ecclesiastical and educational life in Macedonia, Bulgaria and Serbia, and assumed administrative control of Romania.28
The object of the Patriarchate ‘was to hellenise the Christian races of the Ottoman Empire, which meant that those unfortunate races had to submit to a double yoke – Turkish and Greek’.29
The Porte bestowed a level of authority upon the Patriarchate to the extent that its jurisdiction included matters relating to marriage and succession, the collection of taxes and mediation of disputes. Even criminal matters were handled by the clergy, with Christian criminals being imprisoned.30

Greek political interests and territorial aspirations were represented in
Macedonia through the domination of the Greek Patriarchate, which sought to
modify Macedonian national development and to transform it to reflect a Greek character. The imposition of the Patriarchate and the appointment of Greek bishops was met with a strong wave of discontent in Macedonia from the 1850s onwards.
Resentment by the Macedonian movement was also aimed at Greek traders and bankers who entered Macedonia under the authority of the Patriarchate and relied upon its support.
Together with pro-Greek Vlahs, they assumed a commanding position in economic life in many parts of the country and enjoyed a special status under the privileges given to the Patriarchate by the Ottoman authorities.
The Macedonian intelligentsia and the emerging bourgeoisie in the late nineteenth century struggled to reinstate the Macedonian Ohrid Archbishopric and to end the monopoly of Greek ecclesiastical domination in Macedonia.

 

[anaveno]

Bulgarian Exarchate

SEEKING TO PROTECT Russian interests in the Balkans, Count Ignatiev, the Russian ambassador to Turkey, lobbied the High Porte from 1864 onwards to improve relations with Bulgaria, with the aim of supporting the establishment of the Bulgarian church. Ignatiev instigated the formation of a number of Bulgarian-Greek commissions to review Bulgarian demands for a proposed separate church.
Bulgarian Turkish relations dramatically improved in 1868 when the Bulgarian bourgeoisie declared its loyalty to the Ottomans during the Greek rebellion on Crete.

Following several years of campaigning, with Russian diplomatic support, a firman was issued on 28 February 1870 proclaiming the establishment of the Bulgarian church that was known as the Exarchate.

Although 1870 is widely recognised as the year that the Exarchate was established, it did not actually come into existence until May 11, 1872, following vehement opposition from the Patriarchate, which protested against the name ‘Bulgarian Exarchate’ and advocated the name ‘Exarchate of the Haemus’ (or Balkan).31

The Exarchate reclaimed control of religious and educational institutions in Bulgaria, however its jurisdiction was extended to include non-Bulgarian territories, with the Exarchate taking over the Veles Eparchy in Macedonia and the Nish and Pirot Eparchies in Serbia.
Furthermore, according to Article 10 of the Ottoman firman, any other Eparchy in Ottoman Turkey was free to come under the jurisdiction of the Exarchate if two-thirds of the population voted in favour of union. With this decree the base was laid for Greece and Bulgaria to struggle for the political and ideological contest over Macedonia.

In accordance with Article 10, voting was organised to take place at the Skopje and Ohrid dioceses. In spite of difficulties presented by the Greek clergy of the Patriarchate, notably that the Patriarchate declared all potential adherents to the Exarchate to be schismatic, the population of both dioceses voted overwhelmingly in favour of the Exarchate. The Exarchate was far preferable to remaining with the oppressive and exploitive Patriarchate whose official Greek language was incomprehensible to Macedonians.

Macedonians favoured the Exarchate principally due to the similarity of the Bulgarian language to Macedonian. However, in doing so they were exposed to the influence of the Bulgarian government, ‘which used the Exarchate to further its own political ambitions in Macedonia’.32

Bulgarian chauvinists constructed an argument based upon the successes of the Exarchate, as confirmation of the ‘Bulgarian character’ of Macedonia. It is a misleading interpretation, as Eliot states: ‘the Church of the Exarchate was really occupied in creating Bulgarians’.33

The historian T.R. Georgevitch explained that official church documentation, such as birth, marriage and death certificates, all bore Bulgarian subscriptions and seals: Persons who could not write were entered in the Osmanli papers (papers giving a person's name, surname, religion, nationality and occupation, and with which every Turkish subject must be provided) as Bulgars. Thus Macedonia began gradually to be outwardly Bulgarian.34

Table 4.1: Religious and Educational Budget of the Bulgarian Exarchate in
Macedonia, 1878–1896

Source: A. Trajanovski, Bugarskata Exarhija i Makedonskoto Nacionalno Osloboditelno Dvizhenje 1893–1908, Skopje, 1982, p. 44.


Significant inroads were made by the Exarchate in a relatively short period of time. Its expansion was a serious threat to Patriarchate domination, and the Ottomans misjudged the consequences of Article 10, soon realising that it was not in their interests to allow the Exarchate to extend its jurisdiction throughout the country. Although initially pleased to encourage Bulgarian opposition to Greek hegemony, and to divide Macedonia’s Christian subjects, the Ottomans did not intend on allowing the Exarchate to become too powerful an organisation.35

In 1873, following Exarchate victories in the Skopje, Ohrid, Bitola and Kukush36 sees, the Ottomans responded by suspending all further plebescites. The Exarchist victories of 1873 went unheeded by the authorities. Berats had not been granted for the appointment of Bishops.37

It was not until 1890 that the Porte issued berats for Skopje and Ohrid, allowing the bishops finally to proceed to their dioceses after thirteen years. Further berats were issued in 1894 in Veles and Nevrokop, and at the time of the Greek Turkish War in 1897 further dioceses were gained in Bitola, Debar and Strumica. But later the Ottomans prevented the Exarchate from spreading any further and no other bishoprics were gained, although the Exarchate did establish lower-ranked representatives in other dioceses.

 

[anaveno]

Serb religious propaganda

SERBIAN RELIGIOUS PROPAGANDA started to infiltrate Macedonia during the mid-1880s.
In areas dominated by the Exarchate, particularly in the northern and central part of the Bitola vilayet, the Serbs sought to replace Bulgarian influence with their own.
Owing to friendly relations between the Serbs and Greeks, in 1885 the Serbian government proposed to the Constantinople Patriach, Joakim IV, that Greek metropolitans be replaced by Serbs in the towns of Skopje, Veles, Debar, Bitola and Ohrid.38
Seeking agreement with the proposal, the Serbian government offered the Patriarchate one thousand Turkish lira annually for each position.
Although the Patriarchate conditionally agreed to the proposal, the Serbian government could not agree to the conditions set.39

Disadvantaged by not having a recognised Serbian church in Ottoman Turkey, Serbs relied on political manoeuvring through their diplomatic consulates, agents and agitators.
Although primarily focused upon establishing a religious footing in Macedonia through the Patriarchate, Serbs entertained ambitions of the creation of a recognised Serbian church in European Turkey.
In August 1887 two Serbian agents,
Dr Svetislav Pravica and Shpiro Koprivica, active in the Prilep region, formulated a
ten-point plan for the advancement of Serbian national propaganda in Macedonia.
Of particular interest are points one, three and seven.
Point one recognised the dissatisfaction of the Macedonians under the Exarchate and recommended that they be supported in their efforts to emancipate themselves from Bulgarian influence.

Point three provided for financial and material support for priests who declared their
readiness to leave the Exarchate and join the Serbian – Patriarchate party.
Point seven called for Serbian teachers to enter Macedonia via Constantinople where they would receive their credentials via the Patriarchate church.40

Serb religious propaganda dramatically increased at the end of the nineteenth century. Advancing Greek Serbian relations saw the Patriarchate recommend that Greek metropolitans co-operate closely with Serbian consular authorities in Skopje and Solun.
The relationship was further reinforced by agreement on their territorial aspirations in Macedonia, and the Patriarchate made a significant concession to the Serbian position through the introduction of the ‘Slavonic’ language in church services which were outside the Greek sphere of interest.41

Various political combinations were entertained between the Serbian and Greek governments in relation to religious jurisdiction in Macedonia.
The friendly nature of their relationship was based on a common anti-Bulgarian position. This is clearly demonstrated through an agreement reached between Pezas, the Greek Consul at Bitola and Ristich, the Serbian Consul.
The agreement stipulated that in the regions north of Prilep and Krushevo, the Serbian movement could act without hindrance, and the Serbs could rely on Greek support. On the other hand, south of Bitola, Serbian activities would be prohibited, but the Greek movement could rely on Serbian support. Finally, in the zone between Prilep, Krushevo and Bitola, ‘Greeks and Serbians would work together to subdue the Bulgarian movement’.42

The Greek government was not concerned with the actions of Serbian propaganda in Macedonia, as long as it remained in the northern part of the country outside the Greek sphere of influence. Equally, the Patriarchate was not affected that Serbs used the Patriarchate to agitate for the conversion of the inhabitants to Serbian nationality.43

As the Ottomans previously permitted Bulgaria to establish and expand the Exarchate in Macedonia to compete with the Greek Patriarchate, so too were Serbian interests assisted by the Patriarchate in northern Macedonia to compete with the Exarchate.
When the Serbs eventually succeeded in the appointment of their own Serbian bishop (Firmilijan) in Skopje (thanks to Russian aid), the Bulgarians, as well as the Greeks protested.
Adherents to the Patriarchate in northern Macedonia were predominantly pro-Greek Vlahs and they came into conflict with the Serbian wing of the Patriarchate44:
however, they presented a united front in opposition to the Exarchate. All this, of course, was pleasing from the Ottoman perspective, as no single foreign propaganda was permitted to dominate Macedonia on its own.

The most notable success enjoyed by the Serbian propaganda was at the end
of the nineteenth century in the Skopje and Debar districts, and to a lesser extent in
the districts of Tetovo, Gostivar and Kumanovo.45

Nevertheless the Serbs were the least successful of the religious competitors in Macedonia and even in these districts where they did have limited influence, the Exarchate maintained its overall domination. In the dioceses of Debar and Skopje, which directly border onto Serbia proper and Old Serbia (or Kosovo), the Exarchate could claim a population of
228,462, compared to 72,036 Patriarchists.46

 

[anaveno]

Romanian activity

ROMANIAN ACTIVITY IN Macedonia was largely organised by Apostol Margarit
(1832–1902) with the financial support of the Romanian government, and experienced its most notable successes in the educational sphere.
The Romanian position aimed at detaching Vlahs from the Greek influence of the Patriarchate. As allegiance to the Patriarchate implied Greek nationality.

The Patriarchate firmly resisted the potential loss of its core supporters. This was particularly the case in the cities where ‘the Greek Patriarchate element consisted almost entirely of Vlahs’.47 The fundamental importance of Vlahs to the Greek cause in Macedonia brought an alarmed reaction from the Patriarchate. According to Brailsford: ‘it is only Vlahs who give Hellenism a foothold. Withdrawal from their Greek alliance, and Greece must disappear from Macedonia.’48

Vlah appeals in the 1890s to the Porte and the Patriarch for a Vlah metropolitan in Macedonia were unsuccessful. Instead, Vlah priests in the Patriarchate were won over to the Romanian cause by Margarit and his followers. However, as soon as they conducted services in the Vlah language they were ‘promptly excommunicated’.49

The Patriarchate was forced to tolerate Vlah schools, but displayed no such tolerance for Vlah religious separation. Many Vlah priests who had left the Patriarchate to serve the Vlah community exclusively were forced to return to the Patriarchate as a result of pressure and threats. This occurred to the priests Zisi and Mihailo in Nizhopole, priest Naum in Trnovo and priest Naum in Bitola.50 An independent Romanian church was never established in Macedonia, and Vlah bishops were not granted, because in no diocese did the Vlahs constitute a majority.51

Even with the recognition of the Vlah millet (nationality) in Turkey in 1905 – a recognition obtained as a result of Romanian political lobbying in Constantinople52 – only one Romanian Vlah church was established (outside Patriarchate jurisdiction), but as there were no Vlah Bishops it was never consecrated.53 The Romanian government never seriously maintained any territorial ambitions in Macedonia.
Its policy was aimed at creating leverage with the Bulgarians.

Table 4.2: Growth of Financial Assistance to the Romanian Cause in Macedonia from the Romanian Government, 1870–1908

Source: Rubin. A. Les Roumains de Macedoine, Bucarest, 1913, pp. 234–235, as cited in K. Bitoski, Dejnosta na Pelagonskata Mitropolija 1878–1912, Skopje, 1968, p. 144.

56 M. Apostoloski, D. Zografski, A. Stojanovski and G. Todorovski, editors, op. cit. p. 139.
57 I. Ivanic, (1908) op. cit. p. 304. Furthermore, according to the newspaper Makedonski Pregled (Number 1,
1905, p.3) there were 2,432 Catholic Uniates in Macedonia, primarily in the Kukush, Gevgelija, Solun and
Enidzhe Vardar regions, as cited in M. Pandevski, Nacionalnoto Prashanje vo Makedonskoto Osloboditelno Dvizhenje
1893–1903 [The National Question in the Macedonian Liberation Movement 1893–1903], Skopje, 1974, p. 60.
58 I. Ivanic, (1908), op. cit. p. 305. M. Apostoloski, D. Zografski, A. Stojanovski and G. Todorovski, editors, op. cit. p. 139.
59 H.N. Brailsford, op. cit. p. 74. Brailsford makes a number of interesting comments regarding the failure of
Protestant missions in the Balkans.
60 I. Ivanic, (1908), op. cit. pp. 306–307.

VICTORIA UNIVERSITY, CONTESTATIONS OVER MACEDONIAN IDENTITY,1870–1912
By NICK ANASTASOVSKI
SCHOOL OF SOCIAL SCIENCES MELBOURNE, VICTORIA, MAY, 2005
и т.н.

 

[Katunec]

Тоа е создаденово време кога постои држава Бугарија, кога во Бугарија има руска војска, официри, и е создадено пет години подоцна .....

“ Кој (по)каза истината за Батак

Всекиму известни са може би следните факти:

За пр'в п'т Батак става известен чрез сензационните репортажи на Джанјуари'с МакГахан, публикувани в Daily News, Московские ведомости и други големи всекидневници между август и ноември 1876 ..... “

Историците, политичите, во Бугарија спорат, но јас предност и давам на Мартина Белева затоа што користи аргументи кои не се оспорени од таквите како тебе.

http://www.kultura.bg/article.php?id=11756

Не е темата “Батак“ туку односот на медиумите, тебе во однос на поинакво толкување на историјата.

все пак имената на жервите от Батак за известни до едно, потомци на оцелилите знајат как е било
аз имам един познат, на когото прапрадедо му е убит по време на клането

Мартнина Белева игнорира добре известни цифри и факти, при положение нејните аргументи са ала-бала работа..това не е научен подход, а платена пропаганда с некакви нејасни цели

Hаместо да се одговори со аргументи, се дигна повик на линч против овие дваjца научни работници - вo медиумите, на интернет, а потоа и од официјални лица вкл. го претседателот на државата Георги Прванов. Cе заканиjа co смрт и jа растуриjа конфренциjата, а Белева и Браунбауер мораа да бегаат од Бугариjа да спасат живот. Подоцна Божидар Димитров заплашувал дека ќе ги тужи...

Сега објавиле награда за тој што ќе ја каже адресата на Мартина Балева -- ова како форма на психолошки притисок -- како Салмон Ружди кога Иранските исмамски власти го осудиjа на смрт заради неговата книга "Сатанските стихови", па авторот се уште се крие.
Навистина, каква е разликата мегу Бугарите и Талибанците?:kesa:

 

[Slivnishky]

Мартина Балева л'же безсрамно, при това за пари..всички с'битија около Батак беха припомнени от медиите, в това число и броја на жертвите

самата Мартина требе да се извини, това е гавра с историческија памет на б'лгарите

се едно да кажеш, че не имало жертви от Илинденското в'стание..нема ли да има кампанија по македонските медии

 

[Redneck Rebel]

Добро, едно е со факти да побиеш, а друго е да испратиш јавен повик за лов на некој што е против тебе. Исто како муслиманите, што не го порекнуваат нивниот писател, туку сакаат да го убијат. Место да ја бркате, пратете некои "експерти" од Бугарија да и објаснат како стојат работите и потоа да и објаснат каква земја е Бугарија и што треба, а што не не треба да се кажува во јавност.

 

[demkesh]

Добро, едно е со факти да побиеш, а друго е да испратиш јавен повик за лов на некој што е против тебе. Исто како муслиманите, што не го порекнуваат нивниот писател, туку сакаат да го убијат. Место да ја бркате, пратете некои "експерти" од Бугарија да и објаснат како стојат работите и потоа да и објаснат каква земја е Бугарија и што треба, а што не не треба да се кажува во јавност.

Темата е отворена токму за тоа , а Бугарите реплицираат во рамките на предвиденото .

Иако еве темата е отворена некоку дена , Бугарите немаат приложено ниту еден доказ за нивите тврдења , ама баш ниту еден .
Како и за “ Батак “ така и за “ Информативен мрак , повод за појава на македонштината “ не баратаат со аргументи туку со нафталисани дефиниции и со веќе излитени фрази , се на се еден шаблон маде ин Бугарија .

Секој кој сака да знае малку повеќе историја и земе да чита македонскита историографије ќе најде дека Шапкарев така го именувал својот буквар , ќе наиде и на писмото на Гоце и многу , многу други работи за кои бугарите на форумов и не се свесни .
Во суштина замерката не е дали ги има , туку како се толкуваат , но оние кои не ги интересира вистината туку само бугарштината тоа тенденциозно го редефинираат и постојано пропагираат дека единствената причина е “ Информативен мрак , повод за појава на македонштината“ .
Еве пример каде дури и слепец би видел дека всучност се работи за антијугословенски , антититовистички , антисрпски , антимакедонски и пробугарски побуди , значи не е веќе темата дали се знае , туку како се толкува .

Иван Михајлов,
Статии
ПРОФЕСОР СТјЕПАН АНТОЛјаК ДОБРЕ СЕ ИЗМ'КНА

Иако сакаат приситните на форумов “ Батак “ да го поистоветат со “ Илинденското ... “ , сепак историчарот од Бугарија , М Белева , “ Батак “ го поистовети со РЕПОРТАЖАТА НА ТЕЛЕВИЗИЈА КОЈА ИМА ЕДУКАТИВНА МИСИЈА . , со која Бугарите се запознаваат со Македонија и Македонската држава . Видовме што знаат за Батак , еве што знаат за Македонија :
През јануари 1945 палачите на тито избиват 23 000 б'лгари, а други 120 000 изселват.

И сега ако некој бугарски историчар ги оспори овие бројки , оваа вистина , може да се предвиди реакцијата на целата “ научна “ и разузнавачка јавност .

 

[Bore69]

Колењата во Батак

Неопходно е да се привлече вниманието на европските влади врз еден, навидум толку незначителен факт, што владите воопшто не го забележуваат. А фактот е дека еден народ е убиван. Каде? Во Европа. Овој факт има ли сведоци? Еден сведок - целиот свет. Владите го гледаат ли? Не...

Ние ќе ги зачудиме европските влади, напомнувајќи им едно нешто, имено, дека престапките си се престапки. Имено тоа не е дозволено за една влада отколку што една индивидуа да биде жртва, имено Европа е солидарна, имено сетоа тоа коешто се прави во Европа е направено од Европа, имено ако постои една глупава и свирепа влада, таа треба да биде третирана како животно; имено сега сето тоа е до нас, таму пред наши очи убиваат, опожаруваат, разграбуваат, истребуваат, обезглавуваат татковци и мајки, ги продаваат момчињата и девојчињата, а децата коишто се премногу мали, за да бидат продадени ги распарчуваат со два удара со сабјата; така ги горат семејствата во своите куќи, имено тој град Батак, на пример е намален за неколку часа од 9 илјади жители на 300; имено гробиштата се затрупани од премногу трипови бидејќи нема место; на таков начин што на живите убијци, мртвите им одговорија со чума коешто е справедливо; ние и го покажуваме на европската влада тоа, тука; имено тука ги отвораат бремените жени за да им ги убијат децата во утробите; имено тука јавните места се затрупани со купови женски скелети, последица од масакрите; имено тука кучињата ги гризат по улиците черепите на млади силувани девојчиња, тука се е ужасно и тука е доволен само еден гест на европските влади за да го прекратат тоа. И дивјаците коишто го направиле тоа се ужасни, но и цивилизираните коишто им дозволиле да го направат тоа се уште полоши.

Дојден е моментот да дигнеме глас. Сеопштата одмазда се насетува. Има мигови во кои човечкото сознание го зема зборот и и дава на владата заповед да слуша.

Виктор Иго, Парис
29 август 1876

Les massacres de Batak

Il devient necessaire d’appeler l’attantion des gouvernements europeens sur un fait telement petit, a ce qu’il parait, que les gouvernements semblent ne point l’appercevoir. Ce fait, le voici: on assassigne un peuple. Ou? En Europe. Ce fait a-t-il des temoins? Un temoin, le monde entier. Les gouvernements le voient-ils? Non...

Nous allons etonner les gouvernements europeens en leur apprenant une chose, c’est que les crimes sont des crimes. C’est que n’est pas plus permis a un gouvernement qu’a un individu d’etre un assassin, c’est que l’Europe est solidaire, c’est que tout ce qui se fait en Europe est fait par l’Europe, c’est que s’il existe un gouvernement bete fauve, il doit etre traite en bete fauve; c’est a l’heure qu’il est tout pres de nous, la sous nos yeux, on massacre, on incendie, on pille, on extermine, on egorge les peres et les meres, on vend les petites fille et les petits garcons: c’est que, les enfants trop petits pour etre vendus, on les fend en deux coups de sabre; c’est comme brule les familles dans les maisons; c’est que telle ville, Batak, par exemple, est reduite en quelques heures de 9 mille habitants a 300; c’est que les cimetieres sont encombres de plus de cadavres qu’on ne peut enterrer, de sorte qu’aux vivants qui leur ont envoye le carnage, les morts renvoient la peste, ce qui est bien fait; nous apprenons aux gouvernements d’Europe ce ci, c’est qu’on uuvre les femmes grosses pour leur tuer les enfants dans les entrailles, c’est qu’il y a dans les places publiques des tas de squelettes de femmes ayant la trace de l’evenement, c’est que les chiens rongent dans les rues le crane des jeunes filles viollees, c’est que tous la est horrible, c’est qu’il suffirait d’un geste des gouvernements d’Europe pour l’empecher, et que les sauvages qui commettent ces forfaits sont effrayants, et que les civilises qu’il est laisse commettre sont epouvantables.

Le moment est venu d’elever la voix. L’indignation universelle se souleve. Il y a des heures ou la conscience humaine prend la parole et donne aux gouvernements l’ordre de l’ecouter.

Victor Hugo, Paris
Le 29 aout 1876

No comment

 

[theMac3donian]

Темава нема веза али ај...