Го сакам моето семејство, дури и повеќе од што треба, и ме боли тоа што се наоѓаа5 во непријатна ситуација. На една страна крајно хомофобичните традиционални убедувања со кои пораснале, а на друга - синот во кого инвестирале толку време, љубов и средства за да го изнесат на „вистинскиот“ пат. Секое нивно убедување вели нивниот син не е човек... Ги разбирам и им имам речено се што мислат да кажат - да не го држат тоа во себе, оти неизустените мисли секогаш стануваат позаплеткани во умот. Сакам да им помогнам во маката...
Треба да си го поставиш прашањето - дали тие ме сакаат онолку колку што јас ги сакам, и откако ќе добиеш некои директни или индиректни одговори на тоа прашање, тек тогаш да процениш дали ги сакаш "повеќе од што треба". Зависно од менталниот склоп на твоите, можеби ќе добиеш искрен одговор на директно такво прашање а можеби и не, може ќе добиеш искрен одговор на индиреткно такво прашање, а можеби и не. Треба да одлучиш дали би прифатил било каков да е одговорот, ако те интересира прашањето, и така да одлучиш дали да го поставиш.
Родителите ти се наоѓаат во непријатна ситуација за нив, точно. Се засекирал некој дали е непријатна ситуација и за тебе? Особено од семејството? Се надевам немаат впечаток дека тоа што си им кажал било намерно за да им нашетиш на некој начин и/или дека било лесно како боза да излезеш со такво нешто пред нив. Има тука луѓе ќе речат - да не си им во кожа на родителите. Никој не вика, да не си му во кожа на дечкото (затоа што кој и ремет да го доживеат родителите од надвор, сепак дечкото потенцијално ќе го јаде грото од тој ремет, не они). Родител, кога има некое од нивните деца проблем ("проблем" во случајов), нормалната реакција е да прашаат кој е тој проблем, како се осеќаат, и како они можат да му помогнат како родители. За жал, во вакви ситуации, родителите се идентификуваат како жртва и поголемиот дел од останатото општество по дифолт ја заземаат таа страна и ја потврдуваат како жртва во случајов.
Можеби си инвестиција, но не си
само инвестиција. Особено што разликата помеѓу тебе и друг вид инвестиции е што си живо суштество со свој разум, дух и воља. Не си робот да работиш под стриктно определена програма. Ова важи и за други рдотели чие дете не се носи според формуларот кој му го наметнале, а е хетеро. Ако целата инвестиција им се заснова на тоа да си хетеро, тогаш не знам што да мислам за твоите родители а да не е навредливо.
Но, она што ме плаши е нивниот молк. Во периодот што помина само неколкупати мајка ми ми пристапи со цел да разговара, но најчесто завршуваше на под липтајќи и убедувајќи ме дека сум во забуна. А, татко ми... хмм... со него комуникацијата оди преку мајка ми. Само еднаш ми има пријдено и речено дека треба отворено да разговараме за проблемите... Но, иако реченицата ја почна во иста соба со мене, ја заврши во најоддалечената соба во станот. Ситуацијата не е променета нималку иако поминаа година и нешто дена. Тапкање во место, времето не е решение.
Не сите родители се справуваат со една иста ситуација на ист начин. Кај некои ќе поминат десетина години пред нешто да се поправи, кај други за месец дена работите се враќаат во нормала. Можам само да зборам за себе во случајов, и од искуства кои биле споделени со мене од други страни (што е впрочем и целта на темата и првичниот пост кога веќе сме таму). Кај мене година и нешто помина пред да се отпочне како што треба комуникација а три години да се врати во некоја оптимална варијанта налик на тоа како што било претходно, пред излагањето со геј бомбата. Кај други ехото на бомбата е во интензитет на петарда и полесно поминале навикнувањата итн. Зависи колку либерални сфаќања има едно семејство. Кај некои не поминува и раздорот е непремостлив и непоправлив. Индивидуата се изолира од семејството и тера свој живот со минимална или никаква комуникација.
Не сум човек што може да е среќен кога луѓето околу него патат, па да беше избор - сигурно немаше да изберам да бидам геј. Исто така не сакам лаги, та не е ни хумано да фатам женска и да ја лажам цел живот, да ја жртвувам нејзината среќа, поради среќата на моите. Од друга страна, не сакам да сум сам - претпочитам стабилна врска со некој со кого можам да градам иднина, што значи нетајна врска. Прилично зафркнато...
Во однос на прифаќање/неприфаќање треба да им поставиш неколку сценарија, и да направат разговор помеѓу себе кое од нив, како родители, најмногу им одговара и е "најнормално":
- Да те прифатат, да си дел од семејството, да водиш живот онаков каков што ти прилега, онолку колку што тоа е можно во рамки на МК, без задкулисни игри и лаги;
- Да не те прифатат, но да си дел од семејството, да се ожениш за некоја жена и да се мачиш себе си да одржуваш некоја фасада на хетеросексуалец, да ја лажеш цел живот, а воедно и нејзиниот дел од семејството, а твоите родители да ти се соучесници;
- Да не те прифатат, да не си веќе дел од семејството, да водиш живот онаков каков ти прилега, далеку од нив, преселен, во геј-френдли земја, и каде што ќе живееш со променето презиме/име и презиме, за не-дај-боже ситуација ако заминат во меѓувреме на другиот свет да не се грижат дека ќе се бориш за дел од нивното наследство;
Прилично зафркнато, се слагам, ама тоа е што е. Други алтернативи се помалку изводливи а се засноваат на форсирано хетеросексуализирање од нивна страна или форсирано либерализирање на нивни ставови од твоја страна, и двата пристапа невозможни и без резултати.
За да го постигнам сето ова, треба да ги подучам родителите како да се „одбранат“ или како да не дозволат зборовите од луѓето да допрат до нив - како да живеат без општеството негативно да влијае врз нив поради нешто за што немаат вина.
Тоа е тешко. Затоа што според реакцијата ова веќе допрело до нив. Други луѓе само би поливале сол на отворена рана. Во право се другиве што рекоа дека ако не за ова, луѓето ќе зборат за друго, ама во случајов, затоа што сме диво-племе регион, за жал, се што спаѓа под "друго" е најчесто подобра варијанта него ли син хомосексуалец.
Сериите од тој тип мислам ќе бидат контрапродуктивни. Ми требаат некои позитивни приказни што даваат слика дека можно е да имаш „нормален“ живот и семејство и во хомосексуална врска. Нешто, на што нашево поднебје ни од далеку не е подготвено да види. Така што, ова во комбинација со преселба во Западна или Северна Европа би можело да ја олесни тежината..
Серии можеби понатаму. Сепак се работи за фиктивни приказни и фиктивни ликови. Треба нешто real-life поврзано. Можеби некои документарки кои се посветени баш на ова coming out + after affects прашање? Од нашава земја знам само еден геј пар, кој излезе јавно, и мислам дека родителите на еден од нив ги прифатија двајцата целосно. Мислам дека заминаа од МК, дали за да се земат во странство, или и да останат таму затоа што наишле на остра дискриминација овде - не знам. Знам само дека заминаа. Едниот беше оној дечкото што водеше соло кулинарско шоу на Канал 5, партнерот не знам што беше, некој адвокат ли, поим немам. Приказната не знам дали би ја опишал како позитивна, со оглед на тоа што не се во МК (или барем не беа тој период, како што реков, не сум апдејтиран за нивнава приказна), но позитивно може да се види од тоа дека барем семејството на еден од нив ја прифатило комплетно ситуацијата онаква каква е.
Темава дома скоро и да не се отворила долго време - сите патат во себе. Но, на почеток, мајка ми почна да бара вина во неа и некако откако ја убедив дека нема врска нејзиното делување спомнувајќи нешто за генетски фактори, по што таа, фигуративно кажано, зеде семејно стебло да бара кој останал неженет за да истражува генетски предиспозиции и да бара вина, главно, во гените на татко ми..
Порано ја подржував таа теорија, ама сега веќе не сум толку сигурен. Го имаме Human Genome Project со сите негови под-проекти и сето тоа секвенцирање на ДНК. Ако имаше геј ген, до сега ќе го најдеа, ама мислам дека сето тоа е ветер и магла, па како такво можеш да им пренесеш на твоите дека немаат врска гените. Назад сме на бел лист кога се работи за геј прашањето, не се знае се уште кои се причинителите/условите што даваат плодна почва некој да испадне геј особа.
кога и каде служеше војска?
Ако идеме по твојата булшит логика, повеќе од пола македонија треба да сменат пол во личните карти.
Со оглед на тоа што има геј мажи во војската, I've dated a few, се слагам дека машко се во секој поглед, тоа што не им се крева на вагини како на тебе не ги прави помалку мажи. Со оглед на тоа што се уште служат, веројатно ги прави поголеми мажи и од тебе. Тоа што не си наишол на геј војници може да е ради сленово, имено, немаме закон за анти-дискриминација, но имаме закон кој дава војници да служат како отворено геј особи. Ќе треба да проверам кој го вовел тој закон и кога, зошто е смешно да постои без соодветен механизам за заштита.
Или Википедија може лаже?
Jac не би препорачувал на ни еден педер да оди во Канада пошто таму многу кусо живеат, спрема извештај од 2001 на International Epidemiological Association се вели :“The aim of our research was never to spread more homophobia, but to demonstrate to an international audience how the life expectancy of gay and bisexual men can be estimated from limited vital statistics data. In our paper, we demonstrated that in a major Canadian centre, life expectancy at age 20 years for gay and bisexual men is 8 to 21 years less than for all men. If the same pattern of mortality continued, we estimated that nearly half of gay and bisexual men currently aged 20 years would not reach their 65th birthday. “
страшна работа како умираат гејојте масовно и предвремено
Обично не проверувам што пишуваш, еве сега се дрзнав да видам, и што да видам ... Селективен приказ за да ти се вклопи во четивото што го пееш години веќе на форумов. Затоа и линк не си ставил, затоа што има луѓе, ќе кликнат, ќе проверат за што се работи, ќе видат дека тресеш глупости.
Не е извештај, туку е објавен труд од страна на тим од Оксфорд, во International Journal of Epidemiology 2001ва година. Трудот се бави со животниот век на хомосексуалците и бисексуалците во Ванкувер (еден град, не цела Канада, генију!), во периодот на 80те и почетокот на 90те години - овој дел го изостави од спомнување. Ќути што не си опнал нешто од 60те години, обично копаш нешто што е старо колку тебе за да има слични заклучоци за вадење. И трудот се бави најмногу со ефектите на ХИВ врз нехетеросексуалното население во тоа време, и нормално без соодветни превентивни мерки многумина не доживеале старост ко твојата.
Инаку, само што завршува цитатот што си го опнал, продолжува вака:
"Under even the most liberal assumptions, gay and bisexual men in this urban centre were experiencing a life expectancy similar to that experienced by men in Canada in the year 1871. In contrast, if we were to repeat this analysis today the life expectancy of gay and bisexual men would be greatly improved. Deaths from HIV infection have declined dramatically in this population since 1996. As we have previously reported there has been a threefold decrease in mortality in Vancouver as well as in other parts of British Columbia.
4"
Извор.
See, I can into reference too. But better than you.
Тоа што ова си го изоставил, намерно, те прави хомохејтер. Колку и да се правдаш дека не си. Намерно да опнеш извитоперени информации и ако некој нема навика да ги проверува, затоа што "dis be medical journal / dis be science paperz", да ги земе здраво за готово и навистина да помисли дека водењето живот како хомосексуалец носи не знам какви и колкави ризици, особено по здравје и што знам што, иако повеќето хомосексуалци водат потполно исполнет живот, и одржуваат одлично психичко, физичко и духовно здравје, што е само една причина да се сомневам кога некој ќе опне статистички податоци за самоубиства или болести кај хомо-популацијата во даден географски регион.
Јас и така не те сфаќам сериозно, ама после ова не треба ни тие што те читаат и лајкаат, особено ако мислеле дека водиш солидни аргументи со издржани извори и референци. Држи си се до религија, овде слабо.
хаха
