Баш заради поранешното значење на зборот љубомора и моите олд скул ставови за истото, пред некое време се најдов во жустра караница со другарка. Крајниот резултат беше дека ја не го почитувам дечко и и како не ми е срам. Ден денес уште не ми прави муабет.
Ова ми е засебен феномен - луѓе кои не ја подгреваат љубомората, ама и те како уживаат во неа, погрешно толкувајќи ја за љубов, грижа, посветеност. Замисли ти он колку те сака ако е љубоморен кога татко ти ти помага да го облечеш капутот? Или, колку е грижлив кога опсесивно се интресира дали во кафичот кај што си била искочена со другарка работел конобар или конобарка? Тоа е таа љубов! И уште мал милион вакви примери...
Не знам како стигнавме до стадиум каде љубомора може да биде пожелна. Кај пожелна, па таму и показател за цврстината на врската. Не ни сакам да знам, глупаво е.
А за оние кои не успеваат да го најдат балансот, кои потклекнуваат пред растроени mind games и слични заврзлами...јбг, така и им треба.