А, дали имаш став за тоа како може да влијае на детето заедница од еден родител и макеа или очув?
Дали можеби детето кое живее под кров во сопственост еве на пример на очув, ќе се осеќа понизно, ќе се осеќа како да не е дома, како во затвор и ќе избегнува да е дома? Но, поради родителот тоа ќе го трпи, тоа можеби ќе створи измени во неговото понашање и ќе создаде омраза и желба за одмазда. Дали имаш мислење за вакво нешто?
Пак ќе кажам, се зависи од родителскиот пристап кон детето.
Ако ја сум му објаснила на детето зошто сме се развеле, дека го сакаме и покрај тоа што не сме заедно, дека сме тука за него и слично, детето ќе се навикне на идејата. Потоа треба да му се објасни дека мама/тато има потреба од партнер/дечко/девојка (кога детето е малце постаро околу 14-15 години, ги разбира концептите за дечко и девојка па нема да има потреба се му се објаснува за тоа)
Па убаво е да се запознаат очувот/маќеата со детето, да се види како ќе функционираат, да воспостават некој однос, да се запознаат итн и подоцна нема да има проблем да живеат заедно. Нормално, ако детето на никој начин не се дискриминира и не се третира како гостин/туѓинец. Ако го третираш ко да е од понизок ред, така и ќе се осеќа.
Сепак, очувот е тој што треба да му пристапи на детето, да се заинтересира за него, да најде заеднички јазик. Да имаат некои заеднички активности. Нормално е дека он не му е татко, но на детето му треба татковска фигура, некој на кој ќе се огледа во отсуство на биолошкиот татко.
Е сега, нормално е дека ако на мајката и е поважно да најде маж, него да си го глеа детето - оно тоа и ќе го осети.
Но одмазда, не верувам дека би се појавила заради тоа. За одмазда треба да има причина. Физичко или психичко малтретирање. Па детето кога ќе порасне и ќе биде силно ќе сака да се одмазди.