Соочување

[dance_girl]

Sekogas sum za toa oci vo oci smiren razgovor i da se resi problem bilo kakov da e nikogas ne begam od toa,sepak na takov nacin najdobro se resava sto i da e i ne bi cuvstvuvala nikakva nervoza bas naprotiv bi mi bilo milo da se soocam so osoba oci vo oci

 

[bounty_hunter]

Дали ви претставува тешкотија кога треба со некој да се соочите и да разрешите некој проблем директно очи во очи?

Дали ве фаќа нервоза кога во 4 очи се гледате со некој и објаснувате и се докажувате?

Дали најчесто нервоза ги фаќа тие што имаат нешто што кријат или не мора да значи?

Тешкотија ми претставува кога оддложувам соочување со некого или со нешто. Кога треба да стојам отстрана пасивно, внимаваќи да не повредам некој, кога останувам недоизјаснет, кога нешто ми тежи да душа. Тоа ми одзема голем дел од интузијазмот и енергијата (онаа позитивната) и е последица за демотивација во некои моменти. Но, тоа е само кога соочувањето треба да се случи со некој близок, некој што ми е драг.

А за сите останати, на кои треба да им се каже како стојат работите и каде им е местото, задоволство ми е тоа да го направам. И напротив, не ме фаќа нервоза, затоа што нема што да кријам.

 

[Крусер]

Доста тешко ми е да се соочам со некого, зашто сметам дека не треба соочување, туку дискусија. Оној момент кога ќе насетам дека работите одат во насока „ти не си во право, туку јас, дури и кога не сум“, тоа е веќе конфликт и употреба на сила и тоа гледам да го избегнам. И навистина тешко ми паѓа ако не можам. Но, кога се мора - се мора, т.е. ако треба да се употреби сила за нештото да се реши - мора.

 

[ТЕРМИНАТОР]

Подобро нешто нема од соочување и не ми е тешко никогаш да се соочам со некој.

 

[ForzaInter]

колку и да ми е тешко никад не бегам од тоа...никогаш не сум избегал од таква работа за било што...единствено ми е многу голем проблем ако некој што ми значи, побара од мене да не се соочам со некого...тоа ми е најтешко и неможам да се трпам себе си