H
Hip.Hop_MKD
Гостин
Рум
Историјата односно потеклото на румот е тесно поврзано со историјата на шеќерот. Шеќерот може да се произведе од неколку растенија, едно од нив е и шеќерната трска (Saccharum officinarum) чие што потекло е од Индонезија и источна Индија. Кинезите ова растение го прошириле во Азија и во Индија. Арапските трговци го однеле во средниот исток и северна Африка каде го привлекол вниманието на Европејците за време на Крстоносните војни во 11тиот век. Авантурите на Шпанските и Португалските морепловци придонеле тие да ја засадат шеќерната трска на Канарски и Азурните острови. Во 1493 год. Кристофер Колумбо на своето второ патување кон Америка земал шеќерна трска од Канарските острови и ја засадил на островот Хиспаниола (денес поделен помеѓу Хаити и Домениканската Република) на Карибите. Португалските морепловци го направиле истото во Бразил.
Карибскиот регион имал идеална клима за развој на шеќерната трска. Зголемената побарувачка за шеќер во Европа довела до брзо зголемување на плантажите со шеќерна трска во разни Англиски, Француски, Шпански, Португалски и Холандски колонии. При производството на шеќер од шеќерната трска како нус производ се добива меласата. Меласата претставува леплив сируп кој сеуште содржи значително количество на шеќер. Производителите на шеќер по извесно време забележале дека меласата измешана со вода и оставена на сонце ферментира. Од 1650 година овој порано непотреблив производ почнал да се дестилира во алкохол. Така настанал румот. Во почетокот румот се користел како лек за тропските болести. Сопствениците на плантажите со шеќерна трска на Карибите на морнарите им го продавале румот по намалени цени се со цел да го задржат нивното присуство во локалните води и да ги обесхрабрат пиратите. Набргу румот станал омилен пијалок на морнарите. Британската морнарица исто така на своите бродови дозволила користење на рум измешан со вода. Односот на рум и вода бил 1:1 и овој пијалок го нарекувале грог. Овој сооднос во Британската морнарица се оддржувал се до 1969 год. Со развојот на поморската трговија набргу се распространила неговата употреба насекаде низ светот, пред се благодарејќи на неговите освежувачки својства во летниот период и исто така стоплувачки дејства во зимскиот период
Потеклото на зборот рум не е точно одредено. Во почеток румот бил познат под различни имиња. Во Англиските колонии се нарекувал Kill Devil (од неговата тенденција да предизвика гаден мамурлук или од осетната медицинска моќ, одлучете сами). Некои веруваат дека името потекнува од ботанчкото име на шеќерната трска (Saccharum officinarum) додека пак други од името “rumbullion” (што означува „галама“ произлезена од утринските викотници) кое се користело на Барбадос и со тек на време е доведено до скратување на зборот од “rumbullion” во рум.
Класификација на румот
Генерално румот може да се класифицира во две категории светол и темен. Малку е познато дека кога ќе се произведе румот има една боја, светла. Стоењето во дрвени буриња ја дава бојата на румот. Потемните видови на рум се стари од 3 до 12 години. Светлите видови на рум се стари од 6 месеци до 4 години.
Румот може да се класифицира во пет категории:
<>bКарибите се епицентар на светското производство на рум. Скоро секоја поголема група на острови произведува свој, посебен стил на рум.
Барбадос произведува светол, сладок рум произведен на двата начина на дестилација каскадна и казанска. Производството на рум започнало во дестилатеријата Mount Gay, која постои од 1663 година и можеби е најстариот постоечки произведувач на рум.
Куба произведува светол рум произведен според каскадна дестилација. Моментално е нелегално да се извезува кубански рум во САД.
Доминиканската Република произведува целосно обоен рум, стар рум од каскадна дестилација.
Гвајана е позната по производството на богат, тежок Demerara рум, наречен според локалната река кој се произведува на двата начина на дестилација каскадна и казанска. Demerara румот е со старост и до 25 години (во зависност од тоа за кој пазар се работи). Најчесто се меша со посветлите видови на рум од другите области. Соседите Суринам и Француска Гвајана произведуваат слични целосно обоени видови на рум.
Хаити ја следи француската традиција на потешки видови на рум, кои се два пати дестилирании на казански начин стоени во дабови буриња три или повеќе години за да се добие целосно засладен и осебено мек вкус на румот.
Јамајка е најмногу позната по својот богат, ароматичен вид на рум, кој се произведува во казански стил на дестилација. Јамајка има своја официјална класификација на румот чиј ранг се движи од светол до целосно засладен. Румот произведен во Јамајка најчесто се користи за мешање со други пијалоци.
Мартиник е француски остров со најголем број на произведители на рум во источните Кариби. Се користат и двата стила, казански и каскаден. Како и кај другите Француски острови како Гвадалупе, се произведува рум од сокот на шеќерната трска и индустриски рум произведен од меласа. Овие видови на рум најчесто стојат во бочви во кои претходно се ставало француско бренди и стои во нив во просек три години. Повеќегодишниот рум најчесто се споредува со високо квалитетното француско бренди.
Пороторико произведува бел рум кој е многу сув. Според закон сите порторикански видови на бел рум мора да бидат стари најмалку една година, додека пак темниот рум теба да биде стар најмалку три години.
Тринидад произведува светол вид на рум, каскадно дестилиран и има голема извозна традиција.
Девствените Острови произведуваат светол рум произведен во каскаден стил. Овој вид на рум најчесто се користи како основа за производство на класичните афтершејв лосиони.
Гватемала и Никарагва произведуваат рум со средна обоеност кој најчесто е стар неколку години и е касакадно дестилиран. Овие видови на рум во последниве години почнаа да добиваат меѓународна препознатливост.
Бразил најчесто произведува светли видови на рум произведени во каскаден стил.
Венецуела произведува голем број на добро познати златни и темни видови на рум.
САД има голем број на производители на рум во југот, кои произведуваат од светол до средно обоен рум. Имињата на овие румови најчесто се поврзани со карибски теми.
Канада има 300 годишна историја во трговијата со рум. Провинциите Њуфаундленд и Нова Шкотска увезуваат златен рум од Барбадос, Јамајка и Антигва и го чуваат уште 5 години. Како резултат на ова се добива рум кој локално се нарекува скреч.
Европа најчесто ги меша увозените румови. Велика Британија и Франција увезуваат рум од своите поранешни колонии. Темниот јамајкански рум се увезува во Германија се меша со неутрален алкохол и се добива рум verschnitt. Сличниот производ во Австрија се нарекува Inlander рум.
Австралија произведува голема количина на бели и златни видови на рум со користење на методот на двојна дестилација и на двата стила. Румот е втор омилен пијалок во Австралија веднаш после пивото. Светлите видови на рум се произведуваат во некои острови на јужниот Пацифик како на пример во Тахити.
Азија го следи трендот на произведството на шеќерната трска, со производство на светли и златни видови на рум кои најчесто се произведуваат на Филипините и Тајланд.
Извор: http://kokteli.mk/index.php?page=drinks_history&id=9
Некое подолго време имам навика да користам рум. Го дотурам во чај и млеко и добивам еден вкус кој на мене ми е убав. Освен тоа може да се користи и во благо во торти и колачи, а нас највеќе ни се познати бонбониерите во кој има колачиња со рум.
Еве кој најчесто го купувам и кој највеќе е застапен во продавниците кај нас:
ДОМАШЕН РУМ
Абецедата на најдобрите колачи започнува со Бадел-овиот Домашен Рум. Бадел-овиот Домашен Рум е најпознатиот домашен рум на пазарот, и секоја домаќинка ја препознава Бадел-овата дама со буре рум како симбол за “единствениот вистински рум за колачи “. Бадел-овиот Домашен Рум се произведува според посебна рецептура од најквалитетен алкохол со додаток на специјални есенции од рум. Благодарејќи на таа есенција, Румот има препознатлив и карактеристичен мирис кој ги облагородува сите колачи и чаеви во студените зимски денови.
Пријатно утро од мене со планински чај и малце рум!
Историјата односно потеклото на румот е тесно поврзано со историјата на шеќерот. Шеќерот може да се произведе од неколку растенија, едно од нив е и шеќерната трска (Saccharum officinarum) чие што потекло е од Индонезија и источна Индија. Кинезите ова растение го прошириле во Азија и во Индија. Арапските трговци го однеле во средниот исток и северна Африка каде го привлекол вниманието на Европејците за време на Крстоносните војни во 11тиот век. Авантурите на Шпанските и Португалските морепловци придонеле тие да ја засадат шеќерната трска на Канарски и Азурните острови. Во 1493 год. Кристофер Колумбо на своето второ патување кон Америка земал шеќерна трска од Канарските острови и ја засадил на островот Хиспаниола (денес поделен помеѓу Хаити и Домениканската Република) на Карибите. Португалските морепловци го направиле истото во Бразил.
Карибскиот регион имал идеална клима за развој на шеќерната трска. Зголемената побарувачка за шеќер во Европа довела до брзо зголемување на плантажите со шеќерна трска во разни Англиски, Француски, Шпански, Португалски и Холандски колонии. При производството на шеќер од шеќерната трска како нус производ се добива меласата. Меласата претставува леплив сируп кој сеуште содржи значително количество на шеќер. Производителите на шеќер по извесно време забележале дека меласата измешана со вода и оставена на сонце ферментира. Од 1650 година овој порано непотреблив производ почнал да се дестилира во алкохол. Така настанал румот. Во почетокот румот се користел како лек за тропските болести. Сопствениците на плантажите со шеќерна трска на Карибите на морнарите им го продавале румот по намалени цени се со цел да го задржат нивното присуство во локалните води и да ги обесхрабрат пиратите. Набргу румот станал омилен пијалок на морнарите. Британската морнарица исто така на своите бродови дозволила користење на рум измешан со вода. Односот на рум и вода бил 1:1 и овој пијалок го нарекувале грог. Овој сооднос во Британската морнарица се оддржувал се до 1969 год. Со развојот на поморската трговија набргу се распространила неговата употреба насекаде низ светот, пред се благодарејќи на неговите освежувачки својства во летниот период и исто така стоплувачки дејства во зимскиот период
Потеклото на зборот рум не е точно одредено. Во почеток румот бил познат под различни имиња. Во Англиските колонии се нарекувал Kill Devil (од неговата тенденција да предизвика гаден мамурлук или од осетната медицинска моќ, одлучете сами). Некои веруваат дека името потекнува од ботанчкото име на шеќерната трска (Saccharum officinarum) додека пак други од името “rumbullion” (што означува „галама“ произлезена од утринските викотници) кое се користело на Барбадос и со тек на време е доведено до скратување на зборот од “rumbullion” во рум.
Класификација на румот
Генерално румот може да се класифицира во две категории светол и темен. Малку е познато дека кога ќе се произведе румот има една боја, светла. Стоењето во дрвени буриња ја дава бојата на румот. Потемните видови на рум се стари од 3 до 12 години. Светлите видови на рум се стари од 6 месеци до 4 години.
Румот може да се класифицира во пет категории:
- Бел Рум – Белиот рум има бела, проѕирна боја. Доколку е стар и е чуван во буриња најчесто се филтрира за да се отстрани бојата. Најчесто се користи како додаток и се меша со пијалоци кои имаат овошен вкус.
- Златен Рум - Златниот рум е познат и како Амбер рум. Неговата боја не е ниту светла ниту темна и најчесто е стар неколку години, што му дава, мек, сладок вкус.
- Темен Рум – Традиционално овој вид на рум е целосно обоен со темна боја. Чуван е во буриња од даб подолг пероид и има богат вкус.
- Зачинет Рум – Може да биде бел, златен или темен. На овој на рум му се додадени зачини или овошни вкусови.
- Анејо или старосно датирани румови – Овој вид на рум се добива со мешање на рум добиен од повеќе берби или буриња со цел да се обезбеди континуитет во вкусот на румот од година во година. На некои румови има изјава дека се десетгодишни, односно дека е добиен со мешање на различни видови на рум кои се стари по десет години. На мал број на видови на рум, особено оние од француските острови е наведен датумот на бербата.
<>bКарибите се епицентар на светското производство на рум. Скоро секоја поголема група на острови произведува свој, посебен стил на рум.
Барбадос произведува светол, сладок рум произведен на двата начина на дестилација каскадна и казанска. Производството на рум започнало во дестилатеријата Mount Gay, која постои од 1663 година и можеби е најстариот постоечки произведувач на рум.
Куба произведува светол рум произведен според каскадна дестилација. Моментално е нелегално да се извезува кубански рум во САД.
Доминиканската Република произведува целосно обоен рум, стар рум од каскадна дестилација.
Гвајана е позната по производството на богат, тежок Demerara рум, наречен според локалната река кој се произведува на двата начина на дестилација каскадна и казанска. Demerara румот е со старост и до 25 години (во зависност од тоа за кој пазар се работи). Најчесто се меша со посветлите видови на рум од другите области. Соседите Суринам и Француска Гвајана произведуваат слични целосно обоени видови на рум.
Хаити ја следи француската традиција на потешки видови на рум, кои се два пати дестилирании на казански начин стоени во дабови буриња три или повеќе години за да се добие целосно засладен и осебено мек вкус на румот.
Јамајка е најмногу позната по својот богат, ароматичен вид на рум, кој се произведува во казански стил на дестилација. Јамајка има своја официјална класификација на румот чиј ранг се движи од светол до целосно засладен. Румот произведен во Јамајка најчесто се користи за мешање со други пијалоци.
Мартиник е француски остров со најголем број на произведители на рум во источните Кариби. Се користат и двата стила, казански и каскаден. Како и кај другите Француски острови како Гвадалупе, се произведува рум од сокот на шеќерната трска и индустриски рум произведен од меласа. Овие видови на рум најчесто стојат во бочви во кои претходно се ставало француско бренди и стои во нив во просек три години. Повеќегодишниот рум најчесто се споредува со високо квалитетното француско бренди.
Пороторико произведува бел рум кој е многу сув. Според закон сите порторикански видови на бел рум мора да бидат стари најмалку една година, додека пак темниот рум теба да биде стар најмалку три години.
Тринидад произведува светол вид на рум, каскадно дестилиран и има голема извозна традиција.
Девствените Острови произведуваат светол рум произведен во каскаден стил. Овој вид на рум најчесто се користи како основа за производство на класичните афтершејв лосиони.
Гватемала и Никарагва произведуваат рум со средна обоеност кој најчесто е стар неколку години и е касакадно дестилиран. Овие видови на рум во последниве години почнаа да добиваат меѓународна препознатливост.
Бразил најчесто произведува светли видови на рум произведени во каскаден стил.
Венецуела произведува голем број на добро познати златни и темни видови на рум.
САД има голем број на производители на рум во југот, кои произведуваат од светол до средно обоен рум. Имињата на овие румови најчесто се поврзани со карибски теми.
Канада има 300 годишна историја во трговијата со рум. Провинциите Њуфаундленд и Нова Шкотска увезуваат златен рум од Барбадос, Јамајка и Антигва и го чуваат уште 5 години. Како резултат на ова се добива рум кој локално се нарекува скреч.
Европа најчесто ги меша увозените румови. Велика Британија и Франција увезуваат рум од своите поранешни колонии. Темниот јамајкански рум се увезува во Германија се меша со неутрален алкохол и се добива рум verschnitt. Сличниот производ во Австрија се нарекува Inlander рум.
Австралија произведува голема количина на бели и златни видови на рум со користење на методот на двојна дестилација и на двата стила. Румот е втор омилен пијалок во Австралија веднаш после пивото. Светлите видови на рум се произведуваат во некои острови на јужниот Пацифик како на пример во Тахити.
Азија го следи трендот на произведството на шеќерната трска, со производство на светли и златни видови на рум кои најчесто се произведуваат на Филипините и Тајланд.
Извор: http://kokteli.mk/index.php?page=drinks_history&id=9
Некое подолго време имам навика да користам рум. Го дотурам во чај и млеко и добивам еден вкус кој на мене ми е убав. Освен тоа може да се користи и во благо во торти и колачи, а нас највеќе ни се познати бонбониерите во кој има колачиња со рум.
Еве кој најчесто го купувам и кој највеќе е застапен во продавниците кај нас:
ДОМАШЕН РУМ
Абецедата на најдобрите колачи започнува со Бадел-овиот Домашен Рум. Бадел-овиот Домашен Рум е најпознатиот домашен рум на пазарот, и секоја домаќинка ја препознава Бадел-овата дама со буре рум како симбол за “единствениот вистински рум за колачи “. Бадел-овиот Домашен Рум се произведува според посебна рецептура од најквалитетен алкохол со додаток на специјални есенции од рум. Благодарејќи на таа есенција, Румот има препознатлив и карактеристичен мирис кој ги облагородува сите колачи и чаеви во студените зимски денови.
Пријатно утро од мене со планински чај и малце рум!
За загревање во студените ноќи периодов 
