- Член од
- 24 мај 2014
- Мислења
- 5.309
- Поени од реакции
- 5.928
Сите ги имаме некој една, некој неколу битно речиси секој човек го имал тоа искуство на неостварена љубов без разлика дали е машко или женско. Сексуална привлечност (му го/и го имам меракот) е сосема друго, зборувам за љубов што воопшто не се остварила или пак траела некое време ама не продолжила а останала таа силна желба, најтешките верзии се оние каде и од двете страни имало многу љубов и чувствата не се надминале и по долго време а продолжиле на различни страни и двајцата.
Не е фер да почнам ваква тема а да не прозборам за себе имав и јас ваква приказна, релација во која длабоко внатре и на двајцата ви е јасно дека тоа е тоа и дека сте судбина еден на друг ама за жал поради низа околности се сруши се, и после периоди на болка па наводно надминување па пак ремисии на чувствата и конечно скоро бев сигурен дека се закопав и заборавив, И сосема случајно денес налетав на една стара песна од "Zana, Ozenices se ti" од дете па наваму по прв пат нешто да ме допре толку, толку многу се до крокодилски
Текстот на песната е совршено смислен и склопен за ваквите љубови и неверојатно е колку е единствен за сите нас од овие приказни.
Еве линк за тие што не ја знаат https://www.youtube.com/watch?v=z4M7IrmsdWc
А нешто што до крај распарчува е еден коментар на некој дечко од Босна веројатно, и на двете видеа со најмногу гледаност го пишува истото
извесен MrGiljotina пишува:
"Smuvali se kao klinci na početku srednje, cijele dane provodili zajedno, posle 4 godine veze čak počeli da planiramo i budućnost, klinci, ali mnogo zreliji, shvatali smo se, sudbina, ona odlazi na drugi kraj svijeta, nije moglo više. Riješio sam da više nikada ne čujem ništa o njoj, ja na faks, odvojio se od svih, dobijem priliku i odem u inostranstvo. 5 godina, i nijedan dan nije prošao da ne pomislim na nju, ali izblijede sjećanja. Našao super posao, sredio život potpuno, i posle 10 godina se vraćam u rodni grad da vidim moje. Idem ulicom, sjećanja naviru, i na mjestu gdje sam je prvi put poljubio, sretnem je, vodi malu djevojčicu za ruku, koliko samo liči na nju. Stojimo na par koraka i gledamo jedno u drugo, suze mi naviru, a sjećanja samo lete dok jedva stojim na nogama. I kroz suze mi kaže: reci nešto, samo da ti čujem glas još jednom. Samo sam uspio da kažem: Lijepa si kao i onog dana kad sam te izgubio. Pogledao sam još jednom malog anđela pored nje. Jedan dio mene je umro."
Не е целта на темата мојата приказна, песната или приказната на дечкото тоа е само мотивот и идејата за да се отвори, искуствата ваши позгодно да напишам наши е тоа што треба да тече низ страниците кајганџии
Не е фер да почнам ваква тема а да не прозборам за себе имав и јас ваква приказна, релација во која длабоко внатре и на двајцата ви е јасно дека тоа е тоа и дека сте судбина еден на друг ама за жал поради низа околности се сруши се, и после периоди на болка па наводно надминување па пак ремисии на чувствата и конечно скоро бев сигурен дека се закопав и заборавив, И сосема случајно денес налетав на една стара песна од "Zana, Ozenices se ti" од дете па наваму по прв пат нешто да ме допре толку, толку многу се до крокодилски
Текстот на песната е совршено смислен и склопен за ваквите љубови и неверојатно е колку е единствен за сите нас од овие приказни.Еве линк за тие што не ја знаат https://www.youtube.com/watch?v=z4M7IrmsdWc
А нешто што до крај распарчува е еден коментар на некој дечко од Босна веројатно, и на двете видеа со најмногу гледаност го пишува истото
извесен MrGiljotina пишува:"Smuvali se kao klinci na početku srednje, cijele dane provodili zajedno, posle 4 godine veze čak počeli da planiramo i budućnost, klinci, ali mnogo zreliji, shvatali smo se, sudbina, ona odlazi na drugi kraj svijeta, nije moglo više. Riješio sam da više nikada ne čujem ništa o njoj, ja na faks, odvojio se od svih, dobijem priliku i odem u inostranstvo. 5 godina, i nijedan dan nije prošao da ne pomislim na nju, ali izblijede sjećanja. Našao super posao, sredio život potpuno, i posle 10 godina se vraćam u rodni grad da vidim moje. Idem ulicom, sjećanja naviru, i na mjestu gdje sam je prvi put poljubio, sretnem je, vodi malu djevojčicu za ruku, koliko samo liči na nju. Stojimo na par koraka i gledamo jedno u drugo, suze mi naviru, a sjećanja samo lete dok jedva stojim na nogama. I kroz suze mi kaže: reci nešto, samo da ti čujem glas još jednom. Samo sam uspio da kažem: Lijepa si kao i onog dana kad sam te izgubio. Pogledao sam još jednom malog anđela pored nje. Jedan dio mene je umro."
Не е целта на темата мојата приказна, песната или приказната на дечкото тоа е само мотивот и идејата за да се отвори, искуствата ваши позгодно да напишам наши е тоа што треба да тече низ страниците кајганџии
