Ете интересно,кај се криете бреее:pos2:
ај вака да размислиме за причините за војната малце...еве денес имаме исто така интересна меѓународна сцена
Значи би ја зел како најреална,односно најдокажана во пракса-е теоријата на политичка реалност...
Согласно истата државите во најмногу околности ќе се стремат кон остварување на свој сопствен егоистичен интерес.(на макро ниво-или ко што рекол барух спиноза државата се однесува поединец....)
Важно е да напоменеме дека овде и политичката,односно воена моќ е важна...
Вдсушност дури присуството на сила( т.е Војска)се смета за неминовно а и добива иулога на фактор поттикнувач на растот и развојот.
Но затоа потоа,туку многу е важно што реал политик,односно реализмот цели кон изучување на факторите и силите кои влијаат врз односите меѓу државите.
Најважно е да се земе предвид тезата дека денешниот меѓународен систем на држави е во пракса анархичен.И овде доаѓа Бинго моментот-во пракса нема некоја меѓународна сила..меѓународно право кое ќе регулира односи меѓу државите,но и ќе биде почитувано од државите.
Тука макијавели вреди да го спомнам,кој вели-ќе има војни-
1.немаштија,потреби и интереси и
2.дека самата природа на одредени држави е да се стремат кон освојување на нови територии,доминација-и моќ...
Е поради ова секогаш постои напнатост во меѓународното опкружување,па според тоа државата мора да се подготвува за војна....како би си гарантирала егзистенција.
Притоа државите се стремат да ја надминат моќта на другите-со цел да се осигураат дека нема да бидат нападнати,а и да имаат АС во ракав-да напаѓаат.
Навистина нема централен афторитет и во негово отсуство-државите мораат едноставно да се однесуваат "природно."
И во пракса потврдено-одбранбената политика кај една држава секогаш од соседите се зема за закана,односно ствара недоверба меѓу соседите.
Поточно државатите само преку сила можат да гсе заштитат,а и да го наметнат почитувањето на законите(внатре во државата).
Кога нема сила(или организација на држави) која ќе гарантира почитување на
правото меѓународното право.Нема кој-оттука војната следува дека е внатрешна законитост,на системот а и дипломатски и стратегиски истата се користи како инструмент.
Дали пак војната ни е во самата природа????
Историјата потврдува дека без разлика на кое општествено нивоо на развој на човекот,секогаш имало војни и конфликти...еве од крвавите битки во библијата,па до прва и втора светска војна+60 до денес.
Значи силата е цел(на државите) и инструмнент во меѓународните односи.
ова е согласно фактот дека.
-Меѓународниот систем е базиран на
НАЦИОНАЛНИ ДРЖАВИ
-според ова меѓународната политика природно e
конфликтна
и најважно бидејќи борбата за моќ се одвива во анархично опкружување
националните држави се зависни од сили за безбедност.
-државите се добри актери,глумат-но често рационално настојуваат да добијат бенефит.
-Денес имаме држави кои имаат правна сувереност,но имаме и разлики меѓу нив(богати,сиромашни во развој...мали,...)
-Вооружувањето е неизбежно при овие услови а истото ја генерира познатата сигурносна дилема-другите држави вооружувањето на едната го гледаат како нивно загрозување.
би напоменал,Идеалистичкиот пристап-којбара и преферира да се основа ефикаснао меѓународна организација со карактеристики на влада(но не иста).
Но помеѓу идеалистите и нивниот пристап има разлики,интересен е федерализмот кој ги преферира обединети нации како решение)...
Да напоменам кај идеачлистичката школа преовладува една цел-подобар свет каде би се почитувало меѓународното право,институциите,потоа влијание врз моралот и гледање на меѓународните проблеми од поинаков агол.
Што мислите дали внатрешната организација на државата е основа за војна....или можеби човековата природа е таква???