Комуникација(вербална и невербална)

[OSHO-Lover]

Вака значи ја отварам темава за комуникација во Психологија и Филозофија затоа што мислам дека е најприкладно место каде би можело да заземе таков правец каков што би сакал да земе(ама ако мислите дека е за во друга тема муабетов преместете ја)
Комуникацијата на човекот со се што го опкружува е комуникација на многу нивоа и димензии во исто време... би сакал да ја земам за почеток комуникацијата помеѓу човек со човек...

Сум приметил дека со некој што не го познаваш или делумно го познаваш мора да го користиш јазикот како средство за комуникација, но со тие што ги знаеш и ги сакаш како многу блиски не е потребен јазикот толку многу(го користиш многу нормално, но сакам да кажам дека и да седиш во тишина со тој што го сакаш нема да се осеќате чудно напротив многу пријатно и дури и многу подлабоко искуство и комуникација ке се воспостави него ли константниот муабет т.е. користењето на зборови...)
Да не заборавиме дека и комуникацијата со телото е секогаш присутна и е подлабока(на некој начин подсвесна) одколку кажаните зборови(некогаш може да кажеш нешто, но телото да зборува сосема друго и да те издаде доколку соговорникот е доволно присутен и свесен да го примети и разбере твојот боди-ленгвиџ)...

Кога сме веќе кај присутноста сакам да посочам и споделам свое искуство кое секојдневно го среќавам... луѓето најчесто прават муабет со многу затворена перцепција и се насочени и преокупирани со сопствените мисли него ли да му обрнат внимание на соговорникот што сака да каже со тоа што го кажува(да ја доловат подлабоката состојба во која е или која ја објаснува соговорникот... преку зборовите, гестикулациите, моментите на тишина...) Не туку секој си има свој патерн(шема) во умот од мисли и само делумно го следи соговрникот каде тој кога ќе заврши со муабетот овој сега ќе може да почне со својата шема на мисли да ја изразува само што се фаќа за некој збор кој го кажал соговорникот за да има некаква поврзаност муабетот... сум приметил кога две особи прават муабет често се случува да нема никакво разбирање меѓу нив туку само површна комуникација која е и те како небитна, а муабетот е колку да се каже нешто...

Во комуникацијата најчесто најголем импакт(влијание) има егото/ата(т.е. концептот на мисли кој си го имаме создадено за да не дефинира кој сме ние, а воглавно е создаден од надворешни мислења и предрасуди)... Пример: Кога збориш со некој пријател збориш на еден посебен патерн кој се има со текот на времето оформено и каде се користи една маска... кога пак збориш со некој за кој имаш предрасуда на ниска вредност(пр. со некој просјак или да речеме некој кој го сметаш за понизок од тебе во ранг на работното место) ондак ставаш друга маска каде гледаш кон особата одозгора и муабетиш ради реда колку да се заврши муабетот... ако пак збориш со твојот бос(шеф) на работа ондак си ја подвиткуваш опашката и ставаш сосема друга маска и воедно и друг ти е тоналитетот и патернот на зборови... Ова се само примери не дека е баш вака секогаш и со секого само сакам да посочам пример што мислам кога кажав дека егото има најголем импакт...

Ајде доста беше за сега... друг ден повеќе...

Што мислите вие/ваше искуство...?

 

[Смрт за зони и пајак воз.]

Мој впечаток е дека често, во комуникацијата, соговорниците и не знаат за што зборуваат ( двајцата зборуваат за различни работи )
А Латинската изрека вели:
Consilia multorum quareuntur in magnis. За крупни прашања се бара мислење од многумина
Како тоа да се спроведе?

 

[Mnemozina]

Повеќето луѓе не се баш способни за дијалог, всушност често и не го слушаат или само делумно го слушаат соговорникот, ја чекаат првата прилика да заврши и да влетаат да се искажат. Има и такви кои иритантно се вметнуваат на сред зборување. Некој од старогрчките филозофи има речено дека имаме 2 уши и 1 уста, за повеќе да слушаме отколку да зборуваме, ама ретко кој го почитува ова ...

Во однос на невербалната комуникација, мислам дека генерално жените се многу подобри читачи на истата од мажите. Иако некои невербални пораки како скрстени раце, нозе во спротивна насока од соговорникот при седење, често погледнување на страна и сл. се премногу очигледни знаци за ненаклоност, секогаш ќе има такви кои намерно или пак не, нема да ги уочат ...

 

[illusi0n]

Област што доста ја имам студирано (невербална комуникација).
Безброј книги имам прочитано и за вербална и за невербална.
Над 90% од комуникацијата е невербална. Многу е интересно кога го декодирате телесниот говор на соговорителот и откриете што всушност осеќа или мисли. Се осеќате како нео во матрикс Доколку ептен сакате да се продлабочите, предлагам да го разгледате делото на Paul Ekman (Според кого е базирана серијата Lie to me).

Секако и вербалната комуникација не е за занемарување, користење на hypnotic language patterns (глупо звучи преведно) и embed-ирани команди и сл. е доста интересно/корисно.

Интересно да се погледне:

 

[Mary Poppins]

Се согласувам со тоа дека околу 90% од комуникацијата е невербална.
Јас повеќе ја практикувам невербалната комуникација, повеќе користам говор на тело и тоа најмногу со најблиските.
Кога зборувам со непознати, ајде некако сфаќам дека не ме познаваат доволно па треба се убаво да им се каже за да не ме сфатат погрешно, но затоа барем додека сум со најблиските мноогу поубаво ми е кога се разбираме со погледи и движења.
Кога ми е тешко повеќе би сакала да седам со најдобриот пријател во тишина отколку да брборам за проблемот со саати. Многу поубаво ми е кога гледам хорор филм и ми е страв да ја стегнам другарката/другарот цврсто за рака отколку триста пати да кажам дека ми е страв. Многу полесно ми е кога луѓето по гласот сфаќаат дека нешто не е во ред со тебе и те оставаат на мир, а не ти досадуваат со прашања. Исто е во врска со момчиња/девојчиња, многу попривлечно е кога некој со погледи и кратки, божем случајни допири ќе ти покаже дека е заинтересиран за тебе отколку да ти раскажуваа приказни. И уште милион такви ситуации...
Вербалната комуникација секако е многу битна особено кога сакаме да се истакнеме пред другите, да оставиме добар впечаток за нас. Се нервирам кога моите дома ми велат дека треба да зборувам повеќе, демек со тоа оставам впечаток дека сум паметна. За жал кај нас е така, ама не фала, јас претпочитам уживање во тишината пред дрдорење за небитни нешта и бркање во сечија манџа.

 

[OSHO-Lover]

HEART FIELD INTERACTIONS BETWEEN INDIVIDUALS:​

Most people think of social communication solely in terms of overt signals expressed through language, voice qualities, gestures, facial expressions, and body movements. However, there is now evidence that a subtle yet influential electromagnetic or “energetic” communication system operates just below our conscious awareness. Energetic interactions likely contribute to the “magnetic” attractions or repulsions that occur between individuals, and also affect social exchanges and relationships. Moreover, it appears that the heart’s field plays an important role in communicating physiological, psychological, and social information between individuals.​

Experiments conducted at the Institute of HeartMath have found remarkable evidence that the heart’s electromagnetic field can transmit information between people. We have been able to measure an exchange of heart energy between individuals up to 5 feet apart. We have also found that one person’s brain waves can actually synchronize to another person’s heart. Furthermore, when an individual is generating a coherent heart rhythm, synchronization between that person’s brain waves and another person’s heartbeat is more likely to occur. These findings have intriguing implications, suggesting that individuals in a psychophysiologically coherent state become more aware of the information encoded in the heart fields of those around them.​

The results of these experiments have led us to infer that the nervous system acts as an “antenna,” which is tuned to and responds to the electromagnetic fields produced by the hearts of other individuals. We believe this capacity for exchange of energetic information is an innate ability that heightens awareness and mediates important aspects of true empathy and sensitivity to others Furthermore, we have observed that this energetic communication ability can be intentionally enhanced, producing a much deeper level of nonverbal communication, understanding, and connection between people. ​

There is also intriguing evidence that heart field interactions can occur between people and animals.​

In short, energetic communication via the heart field facilitates development of an expanded consciousness in relation to our social world.​

 

[OSHO-Lover]

 

[Gurdjieff]

Сум приметил дека со некој што не го познаваш или делумно го познаваш мора да го користиш јазикот како средство за комуникација, но со тие што ги знаеш и ги сакаш како многу блиски не е потребен јазикот толку многу(го користиш многу нормално, но сакам да кажам дека и да седиш во тишина со тој што го сакаш нема да се осеќате чудно напротив многу пријатно и дури и многу подлабоко искуство и комуникација ке се воспостави него ли константниот муабет т.е. користењето на зборови...)
Да не заборавиме дека и комуникацијата со телото е секогаш присутна и е подлабока(на некој начин подсвесна) одколку кажаните зборови(некогаш може да кажеш нешто, но телото да зборува сосема друго и да те издаде доколку соговорникот е доволно присутен и свесен да го примети и разбере твојот боди-ленгвиџ)...

Кога сме веќе кај присутноста сакам да посочам и споделам свое искуство кое секојдневно го среќавам... луѓето најчесто прават муабет со многу затворена перцепција и се насочени и преокупирани со сопствените мисли него ли да му обрнат внимание на соговорникот што сака да каже со тоа што го кажува(да ја доловат подлабоката состојба во која е или која ја објаснува соговорникот... преку зборовите, гестикулациите, моментите на тишина...) Не туку секој си има свој патерн(шема) во умот од мисли и само делумно го следи соговрникот каде тој кога ќе заврши со муабетот овој сега ќе може да почне со својата шема на мисли да ја изразува само што се фаќа за некој збор кој го кажал соговорникот за да има некаква поврзаност муабетот... сум приметил кога две особи прават муабет често се случува да нема никакво разбирање меѓу нив туку само површна комуникација која е и те како небитна, а муабетот е колку да се каже нешто...

Во комуникацијата најчесто најголем импакт(влијание) има егото/ата(т.е. концептот на мисли кој си го имаме создадено за да не дефинира кој сме ние, а воглавно е создаден од надворешни мислења и предрасуди)...

Мозочната шема кај човекот е заебана работа. Добра си ги поврзал работите околу тоа дека воопшто не е концентриран на разговорот на соговорникот, него мозокот си работи по неговата шема.Тоа е резултат на идентификација со интелектуалниот центар кај човекот и давање на преголемо значење на истиот. Добро си приметил дека во разговорот другите центри комуницираат без контрола и го „издаваат“ соговорникот. Сето ова е само резултат на личноста кај човекот, затоа што цел живот рабори само на неа. Реков дека во одреден степен на развој, тоа(работа само на личноста) преставува пречка во некој повисок внатрешен развој кај човекот.Западната филозофија го занемарува битието и развојот на истито, работи само на личноста и затоа и прави луѓе „машини“, кои работат само по законот на случајноста.

 

[Сабазиј]

Битно е некако да се комуницира. Макар и невербално. Еве како мајмуните невербално општат и се поштат меѓу себе. Тоа било мали знак пажње меѓу нив.