FILMOVISION CHALLENGE - Запознај ја филмска Европа

[McLovin]

Дај друго дете, овие филмови самите актери што имаат учествувано во нив ги немаат гледано

 

[Zlatikevichius]

Дај друго дете, овие филмови самите актери што имаат учествувано во нив ги немаат гледано

Не, не, мора да поминеме по редот. Тоа за држави со 2 снимени филма, ко Сан Марино имавме 1 недела, а не па за Молдавија.

 

[Џонтра Волта]

Dji. Death Sails (2014)

Краток анимиран филм.
Еден пират лежи онесвестен на остатоци од брод, до него има сандак пун злато, доаѓа Смртта да го земе ама глеа на саат дека овој има уште малце време, и доека чека, смотаниот Косач си наоѓа занимации, се заигрува и на крај допира дно. Дури и Смртта може да има лош ден на работа.

Dji. Death Fails (2012)

Камионџија прави сообраќајка, го носат у болница на апарати и му се борат за живот. Доаѓа Косачот да го собере, глеа дека и овој има уште малце време и почнува да си игра со апаратите, натака навака, доаѓа докторот кој претходно праеше тост со дефибрилатор, не успева да го спаси и време е Смртта да ја земе шоферската душа и да ја однесе у курац. На пат кон лифтот предизвикува хаос, у болницата се дешава блам и на крај шоферот се буди од кома и со гол гз бега низ прозор додека очајната и тотално неспособна за работа Смрт, го шутира дефибрилаторот и допира чисто дно.


За 10 минути завршена Молдавија со 2 филма, аукурац.
Овие се можеби најдобрите кратки филмови што ги имам гледано тука на темава од некои вакви земји што немаат ниеден филм. Добро музиче, комични сцени, јес да е 5 минути ама интересно е штокур.
Косачот ме потсеќа на тој од Фемили Гај, тотално неспособни за работа.

Оценки за двата, 7.

 

[Zlatikevichius]

Овде секако немаше некој огромен интерес за да чекаме до септември. Ете, за да има време секој да изгледа по еден филм во време кога не се гледаат баш филмови, следната држава ќе биде 2 недели на репертоар. Ајде да привршиме со предизвикот, останаа само уште 6 држави, се надевам дека до крајот на септември ќе ги смачкаме сите.

А следна на ред е:


45. ТУРЦИЈА 09.08 - 23.08.2023

Од тука ако не сте гледале филм на Нури Билге Џејлан - задолжително да гледате!

Некои листи:
Turkey’s submissions for the Academy Awards for Best Foreign Language Film
Turkish cinema catalog
Top 50 Turkish narrative feature films based on the average weighted rating of all Letterboxd users
Turkey
TURKEY
Short Fictions from Turkey
Türkiye Sinemasının En İyi 30 Filmi


Iyi eğlenceler!

 

[Џонтра Волта]

Овде секако немаше некој огромен интерес за да чекаме до септември.

Тука се надевавме дека ќе забораиш на темава таму негде до есен.

 

[Zlatikevichius]

Тука се надевавме дека ќе забораиш на темава таму негде до есен.

Не, ама дека пишавте некаде до септември да сме паузирале се, се ставив на стенд бај, освен Клубот. Ама не гледам зошто тука би паузирале толку долго, затоа, let's play!

Инаку, ако сакате препорака од мене: Kış Uykusu (Winter Sleep / Зимски сон) и Ahlat Ağacı (The Wild Pear Tree / Дивата круша) на Нури Билге Џејлан ми се врв филмови! Проблемот е ако не сакате филмови со многу дијалог а никакви дешавки - тогаш не знам колку ќе ви се допаднат. Ahlat Ağacı јас имав среќа да го гледам на кино со @Anon и двајцата бевме прилично импресионирани од филмот, иако над 3 саати трае и тоа 3 саати со дијалог, дијалог и само дијалог... Ако сакате нешто со повеќе дејство од текст - Babam ve Oğlum е еден од најпознатите класици на турското кино и веројатно a must see филм за секој кој нема гледано ништо од турската кинематографија. Ама да си припремите марамчиња!

 

[Imperatorot]

Babam ve Oğlum јас го имам гледано филмов зашто го има во имдб топ 250. Не е лош, ама не е нешто посебно 7/10. На моменти потсеќа на турска серија.

 

[Џонтра Волта]

Miracle in Cell No. 7 (2019)
Yedinci Kogustaki Mucize

Мехмед Којунчи, Мемо, е ментално ретардиран лик кој живее со својата малолетна ќерка и нејзината баба. Откако ќерката на еден генерал несреќно ќе загине а Мемо ќе се најде на местото на злосторството, тој ќе биде испратен во затвор без шанса да се брани и да ја каже својата вистина.
Филм полн со неправда првенствено, доста емотивна приказна за односот на таткото и ќерката. Ме потсети на Јас сум Сем со Шон Пен, со таа разлика што таму Сем имаше со кого да се консултира и кој да се бори за него цело време, тука Мемо беше оставен сам на себе, со својата појава да натера таков систем (Турција 80тите) и цел блок затвореници да застанат на негова страна. Многу емотивен филм стварно, ме изненади. Одлична глума од главниот актер кој ми е познат од негде, ништо чудно да сум го сретнал на Канал 5 или Сител, истотака и девојчето беше срцка.

Римејк е ова на корејски филм, мада познавајќи ги корејците и нивната `драматичност` не верувам дека е поемотивен од турскиов.

За оценката се мислев измеѓу 8.5 и 9 ама нека биде 9ка поради тоа што не ме остави да трепнам а веќе 2-3 месеци уназад сериозно се мачам со самиот себе да изгледам филм без да се откажам, заспијам или да ми скурчи од досада.

9ка.
Идам на одмор ноќеска, следната земја нека биде некоја тапа дај боже.
Истотака и у клубот нема да го испоштувам на време предлогот.

учителкава медови

Deniz Baysal Yurtcu (@denizbaysal_) • Instagram photos and videos

6M Followers, 330 Following, 139 Posts - See Instagram photos and videos from Deniz Baysal Yurtcu (@denizbaysal_)

www.instagram.com

 

[JBTgirl]

Колку се искинав од плачење на Чудото во ќелија број 7 (Yedinci Koğuştaki Mücize) , а не сум ич таква, баш по трајно RBF сум позната.

Зимски сон (Kış uykusu) имаше преубави пораки низ филмот, но за приказната беше предолг за мој вкус.

Сонот на пеперутка ( Kelebek Rüyası) , според мене од многу аспекти е успешен, дури заслужуваше и Оскар според мене.

И иако breakup филмови не ми се thing, овој ми остави силен впечаток. Осамен (Issız adam) 2008 во којшто гледаме колку модерноста нѐ уништи и нас и врските наши.


Животот е убав (Yaşamak güzel şey), комедија, ама па баш и не е. Главниот лик открива дека е болен и има уште малку време, што претставува повод за негова трансформација и храброст за нештата коишто отсекогаш сакал да ги направи. Те тера да се запрашаш на какви небитни нешта кинеме живци и фрламе здравје.

 

[McLovin]

Miracle in Cell No. 7 (2019)
Yedinci Kogustaki Mucize

Мехмед Којунчи, Мемо, е ментално ретардиран лик кој живее со својата малолетна ќерка и нејзината баба. Откако ќерката на еден генерал несреќно ќе загине а Мемо ќе се најде на местото на злосторството, тој ќе биде испратен во затвор без шанса да се брани и да ја каже својата вистина.
Филм полн со неправда првенствено, доста емотивна приказна за односот на таткото и ќерката. Ме потсети на Јас сум Сем со Шон Пен, со таа разлика што таму Сем имаше со кого да се консултира и кој да се бори за него цело време, тука Мемо беше оставен сам на себе, со својата појава да натера таков систем (Турција 80тите) и цел блок затвореници да застанат на негова страна. Многу емотивен филм стварно, ме изненади. Одлична глума од главниот актер кој ми е познат од негде, ништо чудно да сум го сретнал на Канал 5 или Сител, истотака и девојчето беше срцка.

Римејк е ова на корејски филм, мада познавајќи ги корејците и нивната `драматичност` не верувам дека е поемотивен од турскиов.

За оценката се мислев измеѓу 8.5 и 9 ама нека биде 9ка поради тоа што не ме остави да трепнам а веќе 2-3 месеци уназад сериозно се мачам со самиот себе да изгледам филм без да се откажам, заспијам или да ми скурчи од досада.

9ка.
Идам на одмор ноќеска, следната земја нека биде некоја тапа дај боже.
Истотака и у клубот нема да го испоштувам на време предлогот.

учителкава медови

Deniz Baysal Yurtcu (@denizbaysal_) • Instagram photos and videos

6M Followers, 330 Following, 139 Posts - See Instagram photos and videos from Deniz Baysal Yurtcu (@denizbaysal_)

www.instagram.com

Ее ова е Мете од Бурни Времиња

 

[McLovin]

#45 Турција

Miracle in Cell No. 7 / 7. Koğuştaki Mucize/ (2019)


Џонтрата погоре го напишал сижето.
Знаат турците да удрат на драма, знаат што може да те вознемири. Мн добар филм.
Глумата на Мете за Оскар.

4/5

 

[McLovin]

#45 Турција

My Mother’s Wound /Annemin Yarası/ (2016)


Салих е сирак како последица од војната во Босна. По навршувањето на полнолетството тргнува да ги бара своите родители. Добива насоки од управителот на сиропиталиштето и релативно брзо доаѓа до одговорот. Наративот на филмот ги следи неговите колебања, страдања и потраги по одговори.
Филмот беше добар, предвидливи случувања ама сепак држат внимание. Замерки ми се тоа што српските ликови си зборуваа на турски. Ликот на Борислав беше многу добар, потсеќа на Шербеџија.

Турските жени пленат од убавина, машала.




3.5/5

 

[McLovin]

Давам предлог, за побрзо да ја завршиме филмска Европа. Нема потреба да чекаме по недела-две ако никој освен мене, Џонтра и 1-2 други не планираат да гледаат. Давај следна држава, ке кажеме дали ке гледаме и кога нема веке постови може следна.

 

[Zlatikevichius]

Sorry, @Major Tom , не те послушав зашто чекав да го гледам ова:

73. Kurak Günler / Burning Days - Emin Alper (2022)



Филмов зеде Un Certain Regard награда во Кан лани, во Пула освои Златна арена за најдобар филм а и на Европските филмски награди освои 2-3. Уште од тогаш ми беше во watchlist, но имав погрешен впечаток за него, и искрено затоа ме разочара. По трејлерот, мислев дека е драма со supernatural twist која преоѓа во некој трилер или хорор. А всушност станува збор за политички трилер со LGBT „твист“. Малку чудно во турски филм, и тоа поддржан од Турција да има LGBT тематика, и иако истото само се имплицира во филмот (нормално, во Турција мажи и жени во романси не може да најдеш да се бакнуваат, а не па педери), прочитав дека и Турција била изненадена од LGBT „твистот“ како мене, зашто во сценариото немало такво нешто, па наводно подоцна дури и си ги барале назад парите со кои бил поддржан. Нејсе, не ми сметаше мене LGBT моментот (дискутабилно е и колку го имаше LGBT моментот, да бидам искрен). Ми сметаше извештаченоста во филмот. Уште од првата сцена кога младиот Емре доаѓа во провинциски град во Турција каде е назначен за обвинител, ми делуваше ко театарска претстава повеќе, отколку филм. Плус, мислам дека на моменти беше претенциозен манирот на режисерот веројатно да го претстави како артси - да внесе конфузност (не знаев што е вистина, што сон, што сегашност, а што минато), па така можам да речам дека на моменти поим немав што се случува. Да не напоменувам дека „амбивалентниот“ крај не само што не откри ништо, туку и дополнително ме заплетка во мрежата која никако не можам да ја отплеткам. Имаше убави моменти - кинематографија, на пример, но генерално за мене беше ова конфузен филм и големо разочарување зашто очекував навистина многу. 5/10 само.

Имам уште еден филм кој сакам да го гледам, се надевам ќе најдам време до среда, затоа ќе останеме уште некој ден тука.

 

[Zlatikevichius]

74. Bir zamanlar Anadolu'da / Once Upon a Time in Anatolia - Nuri Bilge Ceylan (2011)



Уште еден филм кој со години ми стои во листа за гледање! Дури и со години ми стои симнат, но некако не се осмелував да се впуштам во уште едно дело на Нури Билге Џејлан, по епските Winter Sleep и Wild Pear Tree. Ова е веројатно неговиот најпознат филм (да, можам да речам дури и попознат и поценет од Winter Sleep), но за мене од трите негови кои ги имам гледано беше најмачен и како таков го оценив со најниска 7/10.

Се работи за трио официјални лица: полициски инспектор, обвинител и доктор кои една ноќ се во потрага по закопано тело чие убиство го признаваат осомничениот Кенан и неговиот брат. Она што е интересно е тоа што таа мачна ноќ трае пола филм, зашто Кенан не може (или не сака) да се сети каде го закопале телото, па така следиме цела низа неуспешни обиди да го најдат. Самиот Џејлан има напоменато дека намерно ја направил првата половина од филмот така тешка и напорна за гледање, со што го става акцентот на песимистичкиот карактер на филмот, што е и главната поента, верувам. Животот е бесмислен, се движиш низ него тркалајќи се и удирајќи од еден до друг камен за на крај да стигнеш до некое „друштво“ од скапани јаболка, многу далеку од дрвото на кое си растел, и да почне неминовната фаза и на твоето скапување. Ова буквално е прикажано во филмот во една сцена која е можеби најдобрата во цел филм, каде несмасниот полициски инспектор обидувајќи се да скине јаболко од една јаболкница, успева да собори еден куп јаболка од кои камерата следи едно кое се тркала по ридот удирајќи се низ карпи, валкајќи се во кал за на крај да падне во потокот кој го носи до купче скапани јаболка собрани на една брана од потокот, каде завршува неговиот пат, далеку од дрвото. Такви се и ликовите во филмов! Скапани јаболка на кои животот им подарил многу камења и кал, нешто што го откриваме низ нивните разговори додека се возат во колите во првиот дел од филмот, а и подоцна, во обидите за целосно документирање на случајот со убиството. И сите тие нивни лични демони кои ги носат во себе влијаат енормно во секоја нивна постапка, во секој потег кој го прават, со што ја шират нивната скапаност низ светот околу.

Она што е интересно тука, а не памтам дека го имаше во другите 2 филма на Џејлан кои сум ги гледал, е присуството на (црн) хумор, што за мене беше навистина изненадувачки во ваков филм. Така, во една сцена...

Спојлер

кога го пронаоѓаат телото на убиениот закопано во еден мочурлив предел, гледаат дека убиецот му ги врзал нозете за рацете одзади. После исто така смешните забелешки при опсервацијата на телото, го прашуваат убиецот зошто го врзал така. Овој одговара - па не го собираше во гепекот на колата, па затоа. И ОК, поминува тој момент, продолжува опсервацијата, обвинителот наредува да ги исечат јажињата со кое е врзано телото, и да го легнат на грб. Така и постапуваат. Почнува записничарот да пишува тоа што му диктира обвинителот. И доаѓа моментот кога треба да го пренесат телото во најблискиот град (прво не можат да се договорат кој град е поблизок, но добро, наоѓаат заеднички јазик). Тогаш сфаќаат дека прво немаат кеса за телото, тој што требало да ја земе ја заборавил. Па го замотуваат во едно ќебе и одлучуваат да го префрлат до градот во гепек во една од нивните коли. Го носат до колата, пробуваат да го стават внатре - и не го собира! Некој од тимот, ни пет ни шест, предлог - „а да го врземе пак со јажињата?“ Се засркнав, мислев ќе умрам од смеа. И за да биде уште посмешно, додека овие го испитуваа телото, полицискиот инспектор од бавчата во близина крадеше дињи. Го ставаат телото во гепекот, и овој дињите одозгора, покрај телото!