- Член од
- 4 март 2007
- Мислења
- 28
- Поени од реакции
- 0
http://dunek.blog.com.mk/node/71385
Станболијски зборува:
Поминаа скоро три години, кога прв пат се сретнав со г. Станболијски - 8 декември 1919 . г. Таа вечер бугарскиот министер председател тргнуваше за Рим од Париз. Разговаравме на Лионската станица, на перонот на женевскиот експрес. Г. Стамболиски беше многу љубезен. Ми изрази големо задоволство што тогаш му се пружила прилика да зборува со српски новинар, што може да каже она што сака да се слушне во Белград. Бидејки тогаш уште се обидувал да кај тогашниот наш председател на владата г. Давидовиќ издејствува прием во Белград. Но, како што ми кажа, одговорено му е дека сеуште не било време. Таква била ситуацијата тогаш.
Во тој разговор го прашав:
- А мислите ли Вие дека тоа време наскоро ќе дојде, кога ќе можеме да се заборават сите ѕверства кој ни ги направи Бугарија? Мислите ли Вие дека српскиот народ може така лесно да помине преку она што вашите злочинци му го направиле?
Г. Станболијски одговори:
-Знам добро дека српскиот народ огорчен на своите угнетувачи од времето на окупацијата , но ние до век и векој нема да останеме во омраза која што треба да изчезне. Вие знаете дека јас ги поуапсив сите кривци за онаа војна и за насилството низ Србија?
- Сите?
- Можеби уште и некој да се извлекол но наскоро и тие ќе бидат судени и осудени.
- Дали мислите да ги судите вие сами? Не мислите да им ги предадете на сојузниците?
- Кажете на вашите управувачи: Ако сакате ќе ги качан на воз и ќе ги испратам во Белград и вие да им судите! *)
Тоа беа зборовите на г. Стамболијски, беа изговорени убедливо, сигурно. На крајот од разговорот, од скалите на својот вагон г. Станболијски ми довикна:
- Догледање еден ден во Белград!
Тој ден навистина и дојде. Г. Станболијски од вчера е во Белград. Го сретнав по втор пат. Секогаш е ист, огнен говорник за зближување на Бугарија со нашата земја. Пред него тешко можев да дојдам до збор, бугарскиот председател на владата го проли својот говор докажувајки дека веќе ништо не не дели, дека треба да се помириме, дека не треба да го прашуваме зашто дошол туку зашто порано не дошол, дека не само што нема ништо да работи за Македонија туку дека не сака за неа повеќе и да мисли, дека ни ја алалосува Македонија, дека не само што не ги подржува комитите туку деки и ги гони. Исто така г. Станболијски умее да направи и бугарска споредба. Он ги спореди Србија со војните богаташи, кои во војната се збогатиле па не знае што има Бугарија со војниот бедник, која многу изгубил.... Но за нашите Македонци посебно убав комплимент дојде од г. Стамболијски: дека во нивната крв се наога се што е најлошо од крвта на Србите, Бугарите, Грците, Турците, Илирците и Албанците.
Но, за минатото, тегобите на минатото г. Станболијски не сака да зборува. Toj сака просто да ја заборавиме, без било каква одмазда, дури ни за оние кои што ја створија, бидејки ” за тоа нема докази ” !
Го посетив г. Станболијски на состанокот од пред три години и му ги повторив неговите зборови: дека е спремен војните злосторници да ги натовари на воз и ги да ги испрати во Белград за да им се суди. Toj на тоа кажа:
- Вашите тоа не го бараа. А јас од нив би направил народни херои кога би ги испратил во Белград. Оставете ни ги нам, ние да им судиме !...
Повеќе, значи не е разположен ” да ги качи на трена ” и на виновниците други да им судат!
- Па добро што е сторено со нив ?
- Дојдете во Бугарија па сите ќе ги видите во затвор. А судот работи , одговори г. Станболијски.
Колку што ми е мене познато маса и тоа на најтешките злочинци и виновници за војната се наогаат надвор од затворите и надвор од Бугарија. ” Судот работи ”. И за три години колку се осудени? Неколку од нив и тоа оние кои покрај злочините во Србија направиле злосторства и во Бугарија они се за тоа и осудени.
Г. Станболијски беше великодушен и обој пат направи уште една понуда: Ни ги понуди сите комити од Бугарија.
”Ако сакате можам да ги натоварам во вагон и да ви ги испратам сите , ” Да си ги соберете Македонците од нас ! ”
Три години поминаа од ветувањето на Станболијски од Париз дека војните злочинци ќе ги суди и дека ќе ги осуди. Верувам дека и после три години - под предпоставка дека ќе остане на власт - повторно ќе го слушнеме истото да го зборува, и само да зборува.
Андра Милосављевиќ
*) в. ”Политика ” 13-12-1919
http://www.woofiles.com/dl-449-l9O2SdZO-CELOTO.pdf
Со реченицата : ”Но нашите Македонци посебно убав комплимент дојде од г. Стамболијски : дека во нивната крв се наога се што е најлошо од крвта на Србите , Бугарите , Грците , Турците . Илирците и Албанците . ....” - бугарскиот премиер го изнесе неговиот став дека Македонците не се Бугари и во својата ШОВИНИСТИЧКО АНТИМАКЕДОНСКА ДЕФИНИЦИЈА ја изнесе тезата дека МАКЕДОНЦИТЕ се разликуваат и од Србите, Грците, .....
Се поставува дилемата дали тоа што денес во Бугарија има училишта, село, улици, ..... кои го носат името на Александар Станбилијски се заслуга за неговата ТРАНСПАРЕНТЕНА АНТИМЕКЕДОНСКА НЕТРПЕЛИВОСТ и ОМРАЗА. Всушност, читајки ги бугарските весници, бугарските политичари, бугарската историографија, бугарската етнокултура во која има поговорка ” Што е маке, се е лајно ” , токму и од таму се поставува прашањето, дали во Бугарија АНТИМАКЕДОНИЗМОТ се вреднува како позитивна човечка вредност, патриотски став, која се наградува денес и во минатото.
Станболијски зборува:
Поминаа скоро три години, кога прв пат се сретнав со г. Станболијски - 8 декември 1919 . г. Таа вечер бугарскиот министер председател тргнуваше за Рим од Париз. Разговаравме на Лионската станица, на перонот на женевскиот експрес. Г. Стамболиски беше многу љубезен. Ми изрази големо задоволство што тогаш му се пружила прилика да зборува со српски новинар, што може да каже она што сака да се слушне во Белград. Бидејки тогаш уште се обидувал да кај тогашниот наш председател на владата г. Давидовиќ издејствува прием во Белград. Но, како што ми кажа, одговорено му е дека сеуште не било време. Таква била ситуацијата тогаш.
Во тој разговор го прашав:
- А мислите ли Вие дека тоа време наскоро ќе дојде, кога ќе можеме да се заборават сите ѕверства кој ни ги направи Бугарија? Мислите ли Вие дека српскиот народ може така лесно да помине преку она што вашите злочинци му го направиле?
Г. Станболијски одговори:
-Знам добро дека српскиот народ огорчен на своите угнетувачи од времето на окупацијата , но ние до век и векој нема да останеме во омраза која што треба да изчезне. Вие знаете дека јас ги поуапсив сите кривци за онаа војна и за насилството низ Србија?
- Сите?
- Можеби уште и некој да се извлекол но наскоро и тие ќе бидат судени и осудени.
- Дали мислите да ги судите вие сами? Не мислите да им ги предадете на сојузниците?
- Кажете на вашите управувачи: Ако сакате ќе ги качан на воз и ќе ги испратам во Белград и вие да им судите! *)
Тоа беа зборовите на г. Стамболијски, беа изговорени убедливо, сигурно. На крајот од разговорот, од скалите на својот вагон г. Станболијски ми довикна:
- Догледање еден ден во Белград!
Тој ден навистина и дојде. Г. Станболијски од вчера е во Белград. Го сретнав по втор пат. Секогаш е ист, огнен говорник за зближување на Бугарија со нашата земја. Пред него тешко можев да дојдам до збор, бугарскиот председател на владата го проли својот говор докажувајки дека веќе ништо не не дели, дека треба да се помириме, дека не треба да го прашуваме зашто дошол туку зашто порано не дошол, дека не само што нема ништо да работи за Македонија туку дека не сака за неа повеќе и да мисли, дека ни ја алалосува Македонија, дека не само што не ги подржува комитите туку деки и ги гони. Исто така г. Станболијски умее да направи и бугарска споредба. Он ги спореди Србија со војните богаташи, кои во војната се збогатиле па не знае што има Бугарија со војниот бедник, која многу изгубил.... Но за нашите Македонци посебно убав комплимент дојде од г. Стамболијски: дека во нивната крв се наога се што е најлошо од крвта на Србите, Бугарите, Грците, Турците, Илирците и Албанците.
Но, за минатото, тегобите на минатото г. Станболијски не сака да зборува. Toj сака просто да ја заборавиме, без било каква одмазда, дури ни за оние кои што ја створија, бидејки ” за тоа нема докази ” !
Го посетив г. Станболијски на состанокот од пред три години и му ги повторив неговите зборови: дека е спремен војните злосторници да ги натовари на воз и ги да ги испрати во Белград за да им се суди. Toj на тоа кажа:
- Вашите тоа не го бараа. А јас од нив би направил народни херои кога би ги испратил во Белград. Оставете ни ги нам, ние да им судиме !...
Повеќе, значи не е разположен ” да ги качи на трена ” и на виновниците други да им судат!
- Па добро што е сторено со нив ?
- Дојдете во Бугарија па сите ќе ги видите во затвор. А судот работи , одговори г. Станболијски.
Колку што ми е мене познато маса и тоа на најтешките злочинци и виновници за војната се наогаат надвор од затворите и надвор од Бугарија. ” Судот работи ”. И за три години колку се осудени? Неколку од нив и тоа оние кои покрај злочините во Србија направиле злосторства и во Бугарија они се за тоа и осудени.
Г. Станболијски беше великодушен и обој пат направи уште една понуда: Ни ги понуди сите комити од Бугарија.
”Ако сакате можам да ги натоварам во вагон и да ви ги испратам сите , ” Да си ги соберете Македонците од нас ! ”
Три години поминаа од ветувањето на Станболијски од Париз дека војните злочинци ќе ги суди и дека ќе ги осуди. Верувам дека и после три години - под предпоставка дека ќе остане на власт - повторно ќе го слушнеме истото да го зборува, и само да зборува.
Андра Милосављевиќ
*) в. ”Политика ” 13-12-1919
http://www.woofiles.com/dl-449-l9O2SdZO-CELOTO.pdf
Со реченицата : ”Но нашите Македонци посебно убав комплимент дојде од г. Стамболијски : дека во нивната крв се наога се што е најлошо од крвта на Србите , Бугарите , Грците , Турците . Илирците и Албанците . ....” - бугарскиот премиер го изнесе неговиот став дека Македонците не се Бугари и во својата ШОВИНИСТИЧКО АНТИМАКЕДОНСКА ДЕФИНИЦИЈА ја изнесе тезата дека МАКЕДОНЦИТЕ се разликуваат и од Србите, Грците, .....
Се поставува дилемата дали тоа што денес во Бугарија има училишта, село, улици, ..... кои го носат името на Александар Станбилијски се заслуга за неговата ТРАНСПАРЕНТЕНА АНТИМЕКЕДОНСКА НЕТРПЕЛИВОСТ и ОМРАЗА. Всушност, читајки ги бугарските весници, бугарските политичари, бугарската историографија, бугарската етнокултура во која има поговорка ” Што е маке, се е лајно ” , токму и од таму се поставува прашањето, дали во Бугарија АНТИМАКЕДОНИЗМОТ се вреднува како позитивна човечка вредност, патриотски став, која се наградува денес и во минатото.
