Дали би стапиле во брак со партнер кој има вонбрачно дете?

  • Креатор на темата Креатор на темата Мортидо
  • Време на започнување Време на започнување
Во услови да и јас имам дете и тој има дете би прифатила, во други услови не би се ни заљубила во него, а и не може од ведро небо мене да ми се створат мајчински чувства, не иде тоа така.

Тоа е компромис, не љубов.
Ама сите не стапуваат во брак заради љубов.

А бе! Никој ли на роден од 1990 наваму се нма зацепено, па ноу метр уот!? Некако, сите се практични, со вграден дигитрон! ЈАс на 17 се заљубив како нездрава! На 23 ПАК! На 34 пак!
Искрено, ве жалам.
 
Во услови да и јас имам дете и тој има дете би прифатила, во други услови не би се ни заљубила во него, а и не може од ведро небо мене да ми се створат мајчински чувства, не иде тоа така.
Ако имате двајцата деца ќе се заљубиш,ако има само тој,јок.Ти кога сакаш и во кого сакаш се заљубуваш.Браво,браво.
 
Ако имате двајцата деца ќе се заљубиш,ако има само тој,јок.Ти кога сакаш и во кого сакаш се заљубуваш.Браво,браво.

Па кога човек веќе е возрасен треба да бира практични нешта. Доволно ми биле заљубувања и одљубувања во животот, во животот се бира човекот со кој можеш да живееш а не без кој не можеш. Се што лета не се јаде. Ја сум практична и кажувам што мене ми одговара, никого не осудувам ниту напаѓам, кој како сака нека си живеј. А, и да, не може да ме заинтересира ако има дете, а штом не може да ме заинтересира неможам ни да се заљубам во него.
--- надополнето: 31 јануари 2012 во 02:12 ---
Тоа е компромис, не љубов.
Ама сите не стапуваат во брак заради љубов.

А бе! Никој ли на роден од 1990 наваму се нма зацепено, па ноу метр уот!? Некако, сите се практични, со вграден дигитрон! ЈАс на 17 се заљубив како нездрава! На 23 ПАК! На 34 пак!
Искрено, ве жалам.

Ма немој, компромис.

Ти кога фаќаш дечко одма уште од прв ден си заљубена?

Ја сум среќно заљубена и во долгогодишна врска ама знаеш ли кога ја осетив вистинската љубов кон него - после 6 месеци. До тогаш имав време да се запознаам со него и да увидам дали ми одговара, ме прави среќна или не.
 
Ти детчко како кажа сигурно некој експерт си за жени со вонбрачни деца.А?Од каде вакво мислење,познаваш некоја ваква,т.е. вакви.бидејќи една ластојца пролет не носи,нели....
експерт не.
искуство слично на твоето да.
детчко не сум оддамна.
и да не се лажиме, не е ова светот на бајките, заспаната убавица , пепелашка и трнорушка.
реалноста е сурова, балканскиот менталитет ние каков што ни е.
така да ако сакаш да слушаш бајки, како тоа некаде кај некој супер испаднало , дека си живееле среќно до крајот на животот и така натаму во ред. можеби и има такви, не велам не.
ако бараш искрен одговор го имаш погоре.
 
Секако дека да. Под услов мајка му да не биде секој ден присутна во животот на татко му... од аспект - било што бил, мој си е сега :)
 
Еве јас велам, ќе ги прифатам сопругата како моја сопруга и децата како мои деца, и еве да речеме дека сопругата ќе ме прифати како нејзин сопруг, но дали децата би ме прифатиле како нивен татко?
Тие деца се карактери во фаза на оформување или веќе оформени.
А не сакам моето присуство да биде траума за тие деца доколку не сакаат да ме прифатат во семејството, сепак тоа е веќе прекршено семејство а јас иницијално би бил странец/натрапник во очите на тие деца.

Зависи од ситуацијата, можеби се ќе се поклопи а можеби не, воглавно е во зависност од фактот дали ќе останам странец или ќе бидам прифатен како член од семејството, можеби треба да се проба на одреден временски период и потоа да се донесе заклучок. Сепак, реално гледано ситуацијата е комплицирана. А станува уште покомплицирана кога ќе го ставам мојот услов - да има минимум едно мое дете (а знам дека ќе бидат барем 2 :) ) - дали тоа ќе биде прифатено од страна на сопругата и на децата?

Така што ако животот ми нанесе таква ситуација - ќе видам што ќе направам.
 
Jaс би стапил во брак со слободна жена која има брачно или вонбрачно дете.
Љубовта ја сфаќам како должност. Сметам дека вистинската љубов ги решава сите проблеми.
 
Еве јас велам, ќе ги прифатам сопругата како моја сопруга и децата како мои деца, и еве да речеме дека сопругата ќе ме прифати како нејзин сопруг, но дали децата би ме прифатиле како нивен татко?
Тие деца се карактери во фаза на оформување или веќе оформени.
А не сакам моето присуство да биде траума за тие деца доколку не сакаат да ме прифатат во семејството, сепак тоа е веќе прекршено семејство а јас иницијално би бил странец/натрапник во очите на тие деца.

Зависи од ситуацијата, можеби се ќе се поклопи а можеби не, воглавно е во зависност од фактот дали ќе останам странец или ќе бидам прифатен како член од семејството, можеби треба да се проба на одреден временски период и потоа да се донесе заклучок. Сепак, реално гледано ситуацијата е комплицирана. А станува уште покомплицирана кога ќе го ставам мојот услов - да има минимум едно мое дете (а знам дека ќе бидат барем 2 :) ) - дали тоа ќе биде прифатено од страна на сопругата и на децата?

Така што ако животот ми нанесе таква ситуација - ќе видам што ќе направам.
Ако си некој намќор,нема да те прифатат.А ако веќе и ти ги сакаш нив би можело лесно да ги придобиеш нивните симпатии,сепак се деца.
 
Скраја да е ваква ситуација ама...кратко и јасно -не би.
 
Боже кој затуцан народ има овде немам коментар...
А бе да си ебете векот вие сте безгрешни светци џоа деви марии а сите останати се грешници право за во пеколот.
Ебем ти менталитет . Да не цитирам бисери по дискусијава. Ама стварно затуцан народ има во земјава.

Ја би иако I don't do love relationships.
Никад не знаеш шо животот ќе ти донесе а љубовта е ептен слепа ...
 
I da e vonbracno, i da e bracno pa se razvel od zenata, i da e vdovec...vo sekoj slucaj da.
Pogotovo prviot slucaj mi kazuva deka e odgovorna licnost. Ete ima vonbracno dete, no go izdrzuva, ne go napustil, go priznal za svoe.
Ama pod dva uslova:
Prvo, zenata koja sto e majka na deteto da ne se mesa vo nasiot zivot, osven toa sto se odnesuva na deteto (viduvanje, poseti i sl.)
Vtoro, uste povazno od prvoto, da saka da ima uste deca.Tesko bi se pomirila so faktot deka nema da imam svoe dete.

Inaku, zavisi od situacijata, se razbira, no bi nastojuvala deteto da zivee so nas.
Od prakticni pricini.
 
Боже кој затуцан народ има овде немам коментар...
А бе да си ебете векот вие сте безгрешни светци џоа деви марии а сите останати се грешници право за во пеколот.
Ебем ти менталитет . Да не цитирам бисери по дискусијава. Ама стварно затуцан народ има во земјава.

Ја би иако I don't do love relationships.
Никад не знаеш шо животот ќе ти донесе а љубовта е ептен слепа ...
мислам дека нема потреба од коментар.
ама да сум на твое место би се преиспитал за затуцаноста на народот.
 
Ако си некој намќор,нема да те прифатат.А ако веќе и ти ги сакаш нив би можело лесно да ги придобиеш нивните симпатии,сепак се деца.
Штом велам дека ги прифаќам во превод значи дека сигурно ги сакам како свое семејство.
 
И 2 нека има, ако има хемија/физика помеѓу нас уште 2 би и напраил и ќе си играат баскет 2vs2 у двор :D

Хехехе, што би се рекло народски, „да пукнеш, ме изнасмеа“ ... само пази да не почнат почесто да си играат карате, теквондо, фул-контакт и слични племенити вештини наместо баскет. Незнам дали си го чул вицот кога Анџелина Џоли му вика на Бред Пит, „леле доаѓај бргу, моите и твоите деца се степаа со нашите“:pos:

Инаку иако насловот е прашање од типот „да или не“, мислам дека одговорот ќе зависи од повеќе фактори. Пред се, како што истакнаа повеќемина од вас, тука природно се наметнува животната приказна на личноста од спротивниот пол како и силината на вашата Љубов. Според мене исто така многу е битно како вие ќе се прифатите обострано со тоа дете. Односно дали ќе ви претставува задоволство да си играте плејстејшн со него, да го научите да вози велосипед или да плива, собирање и одземање со премин (ако ви текнува во прво одделение) и се разбира од друга страна дали детето ќе сака да ве прифати токму вас како човекот кој ќе му ги покаже сите тие работи. Доколку има разбирање тогаш нема да постојат непремостливи проблеми, во спротивно и цело време да му попуштате да ве победува на плејстејшн џабе, прашање е на време колку ќе опстане и врската со саканата личност.

Како и да е, секој со својата среќа додека животот ни ги крои романите ;)
 
Секако дека да. Под услов мајка му да не биде секој ден присутна во животот на татко му... од аспект - било што бил, мој си е сега :)

Присуство на мајката сакаш или не ќе го има, средбите помеѓу нив двајцата ќе ги има, сепак тоа дете мора и таа и тој да го гледа. Е сега твое е ти како негова идна сопруга(хипотетички) да изградиш заедно со него (врска) брак кој ќе биде помеѓу вас двајцата базиран на доверба и сигурност, а не да се сомневаш дека еден ден ќе се врати кај неа, а ти би останала изиграна.:)
 

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom