Bratot
Стоик и Машкртник!
Македонското потекло на Ѓорѓио Кловио
Во нашата јавност малку е познато дека ренесансниот сликар Јулио Ѓорѓио Кловио (Giulio Giorgio Clovio), познат и како Јулие Кловиќ, по потекло бил Македонец!
Всушност, неговиот прекар бил "Македонецот" (Macedo), што доволно зборува за неговото етничко потекло.
Инаку, тој бил роден во Хрватска, но неговите родители биле Македонци, кои таму се доселиле од Македонија.
Неговото македонско етничко потекло е добро познато во светската јавност, иако некои хрватски учени го прикажуваат како Хрват (Маријана Вучиќ: "Giorgio Giulio Clovio - Michelangelo of the Miniature" American Croatian Review, Year V, No. 1 and 2, June 1998, p. 51-52).
Како илустрација за македонското потекло на Кловиќ ќе наведеме цитат од светски познатата енциклопедија "Колумбија"
(The Columbia Encyclopedia,Sixth Edition. Copyright © 2001 Columbia University Press), каде што во насловот Giulio Giorgio Clovio, читаме:
"Јулио Ѓорѓио Кловио (1498-1578), италијански илуминатор, минијатурист и сликар, познат и под името 'Македо' (Macedo) или 'Македонецот' (Il Macedone), поради своето македонско потекло.
Тој студирал во Рим со Јулио Романо и во Верона кај Џироламо де Либри, од кого ја научил илуминацијата (...)."
Македонското етничко потекло на Јулио Ѓорѓио Кловио е спомнато и во Католичката енциклопедија, каде во врска со ова читаме:
"Ѓорѓио Кловио, познат и како Јулио Кловио бил славен италијански минијатурист, кој од страна на Вазари бил наречен 'уникатниот' и 'малиот Микеланџело'.
Се родил во Грижани на хрватскиот брег во 1498 година, а починал во Рим во 1578 година.
Неговото семејство потекнувало од Македонија и неговото оригинално презиме можеби било Гловиќ"
(The Catholic Encyclo pedia, Volume IV, Copyright © 1908 by Robert Appleton Company Online Edition Copy right © 1999).
Пред накратко да ја опишеме неговата биографија, да кажеме нешто за името и презимето, кое на прв поглед можеби не изгледа типично македонско (особено името Јулио).
Но, за ова постои објаснување.
Како прво, името Јулио не било негово родено име, туку ова име тој го зел како возрасен, во чест на својот учител и пријател Јулио Романо.
Неговото вистинско име било Ѓорѓио, што може да биде само латинизирана форма на името Ѓорѓија (често име во македонскиот ономастикон).
Ист е случајот и со неговото (еден вид) презиме, кое во Хрватска било нарекувано "Кловиќ", а во Италија Кловио (Clovio).
Во ваквата појава нема ништо чудно.
И денес многумина Македонци, кои живеат во странство, се соочуваат со промена на нивните имиња и презимиња од страна на тамошната јавност т.е. со нивна адаптација кон јазичните норми на земјата во која престојуваат.
Така, Јован во Австралија станува Џон, Петре станува Питер, Тодорка станува Дори итн. Какво било вистинското македонско презиме на овој сликар останува да се претпоставува.
Доколку е вистинита претпоставката изнесена во Католичката енциклопедија дека неговото презиме било Гловиќ, тогаш можеби и во него може да се најде нешто налик на македонски корен.
Во продолжение ќе го користиме неговото "латинизирано" име Јулио Кловио, затоа што најдолгиот период од својот живот така го нарекувале во неговата околина.
Откако раната младост ја минал во Хрватска, на осумнаесет годишна возраст се преселил во Италија.
Таму сликал под патронат на кардиналот Гримани.
Во 1524 година заминал во дворецот на кралот на Боемија и Унгарија, Луј Втори, за кого ги изработил делата "Судењето на Парис" и "Лукреција".
Во 1526 година се вратил во Рим, а наредната година паднал под влијание на некаква религиозна секта.
Тогаш го про менил своето име во Јулио, како што рековме, во чест и спомен на неговиот учител Јулио Романо.
Но, со помош на кардиналот Гримани, подоцна ја напуштил сектата и во тој период ги насликал некои од своите најпознати дела.
Во 1538 година заминал за Венеција, а во 1540 година бил повикан во Рим од папата Павле Трети.
Добил нарачка и од кралот Филип Втори да го наслика животот на неговиот татко Чарлс Петти, во дванаесет сцени.
Сликал и за Џон Трети од Португалија, кој му платил 2.000 дукати за еден псалтир.
Во 1546 година за кардиналот Кампеџи насликал 26 минијатури со библиски сцени. Неговиот молитвеник, кој го изработил за кардиналот Фарнезе, од страна на ликовниот критичар Вазари, бил наречен "божествено дело".
Кловио починал во Рим и го погребале во црквата "Свети Петар" во Винколи.
Стилот на илуминација на Кловио добил поддржувачи ширум Европа, кои во подоцнежните времиња го имитирале неговото сликарство.
Денес многумина Кловио го сметаат за најзначаен минијатурист од XVI век.
Во текот на својот живот овој славен Македонец се дружел со најголемите сликари од неговото време: Микеланџело, Вазари, Каро, Колона и други.
Посебни пријателски односи одржувал со Ел Греко, кој тогаш бил млад и кој ја добил неговата поддршка за своето сликарство.
Зачувано е едно писмо кое Јулио Кловио му го испратил на кардиналот Фарнезе, во
кое се заложил кардиналот да му помогне на Ел Греко да се снајде во Рим.
Во 1571 година Ел Греко го насликал портретот на Кловио.
http://www.makedonskosonce.com/broevis/2005/sonce575.pdf/50_52_donski.pdf
The Life and Works of Giorgio Giulio Clovio Miniaturist with Notices of His Contemporaries and of the Art of Book Decoration in the Sixteenth Century
http://www.amazon.com/Giorgio-Miniat.../dp/1417946059
Product Description
Bradley hopes to elevate the importance of Miniature Art with this study of Giorgio Giulio Clovio, Italian illuminator, miniaturist, and painter, also called Macedo or Il Macedone because of his Macedonian origin. Clovio was employed by Louis II of Hungary, Cardinal Farnese at Rome, and other princely patrons. Among the best known of the many works ascribed to him are the illuminations for the Book of the Hours of the Blessed Virgin, his masterpiece; the manuscript biography of Frederick, duke of Urbino; Cardinal Grimani's Commentary on the Epistle to the Romans; The Victories of Emperor Charles V; and the Farnese Breviary. Contents: Autographs of Artists; Ditto; Farnese Palace, Rome; The Sakcinski Portrait; The Vasari Portrait; Medal and Portrait of Cardinal Farnese; The Curzon Portrait; Two Pages from the Stanze d'Eurialo d'Ascoli, Imperial Library, Vienna; Two Pages from the Soane Clovio, London; Miniature from the Victories of Charles V, British Museum; Cartel from same MS; Two pages from the Stuart de Rothesay Offices, British Museum; Death of St. Bartholomew, from a Drawing attributed to Clovio, British Museum; and Adoration of Magi, from an Engraving after Clovio, British Museum.
Во книга од 1850та:
Стр. 443
Во нашата јавност малку е познато дека ренесансниот сликар Јулио Ѓорѓио Кловио (Giulio Giorgio Clovio), познат и како Јулие Кловиќ, по потекло бил Македонец!
Всушност, неговиот прекар бил "Македонецот" (Macedo), што доволно зборува за неговото етничко потекло.
Инаку, тој бил роден во Хрватска, но неговите родители биле Македонци, кои таму се доселиле од Македонија.
Неговото македонско етничко потекло е добро познато во светската јавност, иако некои хрватски учени го прикажуваат како Хрват (Маријана Вучиќ: "Giorgio Giulio Clovio - Michelangelo of the Miniature" American Croatian Review, Year V, No. 1 and 2, June 1998, p. 51-52).
Како илустрација за македонското потекло на Кловиќ ќе наведеме цитат од светски познатата енциклопедија "Колумбија"
(The Columbia Encyclopedia,Sixth Edition. Copyright © 2001 Columbia University Press), каде што во насловот Giulio Giorgio Clovio, читаме:
"Јулио Ѓорѓио Кловио (1498-1578), италијански илуминатор, минијатурист и сликар, познат и под името 'Македо' (Macedo) или 'Македонецот' (Il Macedone), поради своето македонско потекло.
Тој студирал во Рим со Јулио Романо и во Верона кај Џироламо де Либри, од кого ја научил илуминацијата (...)."
Македонското етничко потекло на Јулио Ѓорѓио Кловио е спомнато и во Католичката енциклопедија, каде во врска со ова читаме:
"Ѓорѓио Кловио, познат и како Јулио Кловио бил славен италијански минијатурист, кој од страна на Вазари бил наречен 'уникатниот' и 'малиот Микеланџело'.
Се родил во Грижани на хрватскиот брег во 1498 година, а починал во Рим во 1578 година.
Неговото семејство потекнувало од Македонија и неговото оригинално презиме можеби било Гловиќ"
(The Catholic Encyclo pedia, Volume IV, Copyright © 1908 by Robert Appleton Company Online Edition Copy right © 1999).
Пред накратко да ја опишеме неговата биографија, да кажеме нешто за името и презимето, кое на прв поглед можеби не изгледа типично македонско (особено името Јулио).
Но, за ова постои објаснување.
Како прво, името Јулио не било негово родено име, туку ова име тој го зел како возрасен, во чест на својот учител и пријател Јулио Романо.
Неговото вистинско име било Ѓорѓио, што може да биде само латинизирана форма на името Ѓорѓија (често име во македонскиот ономастикон).
Ист е случајот и со неговото (еден вид) презиме, кое во Хрватска било нарекувано "Кловиќ", а во Италија Кловио (Clovio).
Во ваквата појава нема ништо чудно.
И денес многумина Македонци, кои живеат во странство, се соочуваат со промена на нивните имиња и презимиња од страна на тамошната јавност т.е. со нивна адаптација кон јазичните норми на земјата во која престојуваат.
Така, Јован во Австралија станува Џон, Петре станува Питер, Тодорка станува Дори итн. Какво било вистинското македонско презиме на овој сликар останува да се претпоставува.
Доколку е вистинита претпоставката изнесена во Католичката енциклопедија дека неговото презиме било Гловиќ, тогаш можеби и во него може да се најде нешто налик на македонски корен.
Во продолжение ќе го користиме неговото "латинизирано" име Јулио Кловио, затоа што најдолгиот период од својот живот така го нарекувале во неговата околина.
Откако раната младост ја минал во Хрватска, на осумнаесет годишна возраст се преселил во Италија.
Таму сликал под патронат на кардиналот Гримани.
Во 1524 година заминал во дворецот на кралот на Боемија и Унгарија, Луј Втори, за кого ги изработил делата "Судењето на Парис" и "Лукреција".
Во 1526 година се вратил во Рим, а наредната година паднал под влијание на некаква религиозна секта.
Тогаш го про менил своето име во Јулио, како што рековме, во чест и спомен на неговиот учител Јулио Романо.
Но, со помош на кардиналот Гримани, подоцна ја напуштил сектата и во тој период ги насликал некои од своите најпознати дела.
Во 1538 година заминал за Венеција, а во 1540 година бил повикан во Рим од папата Павле Трети.
Добил нарачка и од кралот Филип Втори да го наслика животот на неговиот татко Чарлс Петти, во дванаесет сцени.
Сликал и за Џон Трети од Португалија, кој му платил 2.000 дукати за еден псалтир.
Во 1546 година за кардиналот Кампеџи насликал 26 минијатури со библиски сцени. Неговиот молитвеник, кој го изработил за кардиналот Фарнезе, од страна на ликовниот критичар Вазари, бил наречен "божествено дело".
Кловио починал во Рим и го погребале во црквата "Свети Петар" во Винколи.
Стилот на илуминација на Кловио добил поддржувачи ширум Европа, кои во подоцнежните времиња го имитирале неговото сликарство.
Денес многумина Кловио го сметаат за најзначаен минијатурист од XVI век.
Во текот на својот живот овој славен Македонец се дружел со најголемите сликари од неговото време: Микеланџело, Вазари, Каро, Колона и други.
Посебни пријателски односи одржувал со Ел Греко, кој тогаш бил млад и кој ја добил неговата поддршка за своето сликарство.
Зачувано е едно писмо кое Јулио Кловио му го испратил на кардиналот Фарнезе, во
кое се заложил кардиналот да му помогне на Ел Греко да се снајде во Рим.
Во 1571 година Ел Греко го насликал портретот на Кловио.
http://www.makedonskosonce.com/broevis/2005/sonce575.pdf/50_52_donski.pdf
The Life and Works of Giorgio Giulio Clovio Miniaturist with Notices of His Contemporaries and of the Art of Book Decoration in the Sixteenth Century
http://www.amazon.com/Giorgio-Miniat.../dp/1417946059
Product Description
Bradley hopes to elevate the importance of Miniature Art with this study of Giorgio Giulio Clovio, Italian illuminator, miniaturist, and painter, also called Macedo or Il Macedone because of his Macedonian origin. Clovio was employed by Louis II of Hungary, Cardinal Farnese at Rome, and other princely patrons. Among the best known of the many works ascribed to him are the illuminations for the Book of the Hours of the Blessed Virgin, his masterpiece; the manuscript biography of Frederick, duke of Urbino; Cardinal Grimani's Commentary on the Epistle to the Romans; The Victories of Emperor Charles V; and the Farnese Breviary. Contents: Autographs of Artists; Ditto; Farnese Palace, Rome; The Sakcinski Portrait; The Vasari Portrait; Medal and Portrait of Cardinal Farnese; The Curzon Portrait; Two Pages from the Stanze d'Eurialo d'Ascoli, Imperial Library, Vienna; Two Pages from the Soane Clovio, London; Miniature from the Victories of Charles V, British Museum; Cartel from same MS; Two pages from the Stuart de Rothesay Offices, British Museum; Death of St. Bartholomew, from a Drawing attributed to Clovio, British Museum; and Adoration of Magi, from an Engraving after Clovio, British Museum.
Во книга од 1850та:
Стр. 443