Српските комити во Македонија 1903

[Македонцки]

Од 1897. до 1903. године такве акције не дају очекивани успех ВМРО је зато желела акцију која ће привући пажњу Европе и убрзати остварење циљева. Зато на Светог Илију 1903. дижу устанак у Крушеву тзв. Илинденски устанак гдје су већину становништва чинили Власи. Због лоше организације устанак је пропао, а највише је страдало локално становништво, док су се чете из Бугарске повукле. Тада је почео још већи терор Бугара према Србима што је навело Србе да се сами организују.

Српски комити у Македонији



Прва српска чета је формирана у Београду 29. маја 1903., имала је 8 четника а командант је био Илија Славе, Србин из Македоније.
У септембру 1903. године основана је у Београду «Српска револуционарна организација» и њен Централни одбор. За предсједника је изабран др Милорад Гођевац а за чланове Василије Јовановић, Лука Ћеловић, генерал Јован Атанацковић, Љубомир Јовановић-Чупа, Љубомир Давидовић, Голуб Јанић и академик Љубомир Стојановић.
Касније им се прикључио капетан Живојин Рафајловић из Врања, који је до тада самостално организовао пребацивање наоружаних људи у Стару Србију.
У то вријеме, због све већег насиља Бугара[тражи се извор], Срби у Старој Србији и Македонији су се и самостално организовали. Мицко Крстић, Павле Младеновић и Јован Станојковић-Довезенски основали су чете у својим крајевима и први пружили организовани отпор Бугарима.
У Скопљу 1905. године Срби стварају удружење Српска одбрана које је почело са организовањем чета на терену, најпре састављених од мјештана који су били под утицајем виђенијих људи и учитеља, а касније су чете формиране и у Србији и пребациване преко границе. Чете су биле различите јачине, а вођа је имао титулу војводе. Формирана су два Горска штаба за територије десно и лијево од Вардара. У почетку је то више била ствар приватне иницијативе, јер званично Србија није подржавала ову акцију због противљења великих сила. Касније, све јачи је био утицај српских официра, а од 1905. године руковођење је преузело Министарство иностраних послова.
До 1907. године Срби су створили добру војну организацију[тражи се извор], чија је највећа активност била изражена на подручју Скопског и Битољског вилајета. У више борби четници су успјели да потисну бугарске чете, тако да су ови задржали упоришта углавном у градовима, јер тамо због присуства турске војске није смјело да буде оружаних сукоба. Ипак, одиграло се и више борби са турском војском и наоружаним групама Албанаца, тако да су српске чете и поред великих жртава[тражи се извор], успјеле да ставе под контролу већи дио територије данашње Македоније[тражи се извор].
У овим борбама истакло се више војвода. Међу њима најпознатији су били: Мицко Крстић, Јован Стојковић-Бабунски, Глигор Соколовић, Василије Трбић, Јован Долгач, Крста Ковачевић-Трговишки, Илија Јовановић-Пчињски, Лазар Кујунџић, Саватије Милошевић, Коста Миловановић-Пећанац, Ванђел Скопљанчев, Тодор Крстић-Алгуњски, Сретен Рајковић-Руднички, Ђорђе Ристић - Скопљанче, Војин Поповић – Вук, Војислав Танкосић...
Крајем 1907. године дошло је до размимоилажења у четничком покрету. Једна група је хтјела да се акцијом руководи из Београда, а друга је била за првенство Скопља. Централни одбор је послао капетана Алимпија Марјановића.
Године 1908. у Турској се десила Младотурска револуција, чије су вође пропагирале једнакост свих становника без обзира на вјеру. Због тога, под притиском великих сила, дошло је до обуставе четничке акције – до распуштања чета на терену.
У то вријеме је дошло до кризе због анексије Босне и Херцеговине од стране Аустро-Угарске. Пошто се очекивао рат створени су четнички одреди и распоређени дуж Дрине. Њима су командовали Војислав Танкосић, Војин Поповић-Вук и Јован Бабунски. Тада је створена и организација Народна одбрана са циљем да прикупља добровољце и средства за помоћ Србима у Босни и Херцеговини, али је убрзо под притиском европских сила, њена активност морала да буде обустављена а Србија је била приморана да прихвати анексију.
У јужној Србији и Македонији, Бугари и Албанци су поново почели да врше насиље над Србима. У то вријеме убијени су и војводе Мицко Крстић и Глигор Соколовић. Стање је било такво да је 1911. године поново почело слање чета и пренос оружја, да би се ојачале локалне чете. Пред почетак Првог балканског рата Горски штаб је стављен под команду штаба Прве армије. Четници на терену су организовани да би изазивали пометњу у позадини турске војске.[тражи се извор] На граници, чете су окупљене у одреде под командом војвода Божина Симића, Војислава Танкосића и Војина Поповића - Вука. Прве борбе и заузимање караула извели су четници. Козјачки одред војводе Вука је учествовао у Кумановској бици и имао је озбиљне губитке. Први је стигао у средње повардарје и у Азоту (област између Велеса и Прилепа) се спојио са одредом Василија Трбића. Прековардарски одред је учествовао у борбама између Дебра и Кичева, у околини Охрида и у Битољској бици. Након завршетка рата четнички одреди из Србије су распуштени, а локалне чете су и даље водиле борбе са Албанцима и бугарским четама. Четници Василија Трбића су имали значајну улогу у гушењу побуне Албанаца 1913. године на подручју Дебра.

-------------------------------------

Иако текстов предизвикува коктел од гадење смеа и презир, чуства резервирани за бугаро грчката оска, сепак би сакал да го разгледаме текстов кој е официјална српска политика тогаш, богами и сега.

 

[TpH_Bo_OkO]

До 1907. године Срби су створили добру војну организацију[тражи се извор]

:tv:

тако да су српске чете и поред великих жртава[тражи се извор]

:tv:

успјеле да ставе под контролу већи дио територије данашње Македоније[тражи се извор].

:tv:

Немам многу да кажам за овие бљувотини пишани врз основа на ветар и магла освен да потсетам на еден наш истакнат војвода:

Ѓорѓи Сугарев пристигнува во Велешко на 25. август 1905 година. Тука се сретнува со војводите Јован Алабакот и Панчо Константинов, кои во тој момент се во меѓусебен конфликт. Сугарев ги седнува на една маса, и со својот благ тон успева да ги смири и да ги убеди дека само со заеднички сили ќе можат да се справат со српските четници инфилтрирани во Поречјето (Прилепско) и Азот (селата околу Богомила - Велешко).

Следните неколку месеца здружените чети на Константинов, Алабакот и Сугарев, под команда на Ѓорѓи Сугарев постојано ги обиколуваат селата во Поречјето и Велешко во потрага по србоманските чети на Глигор Соколовиќ. Сугарев во секое село држи говор и ја цементира вољата на народот за борба и издржливост во тие тешки времиња. Српските четници, согледувајќи ја моќта на таа здружена чета на ВМОРО под команда на Сугарев, ја избегнуваат секоја средба со неа.

Сугарев е немилосрден кон платените агенти на српската пропаганда. Додека е во Велешко и Прилепско, тој ликвидира десетина српски агенти - меѓу кои и неговиот сопствен чичко, којшто ја предава здружената чета на турките власти. Два пати четата има судир со турки аскер. По наредба на Сугарев се убиени и братот и внукот на Јован Бабунски (водичот на Српските четници во Велешко) затоа што ја предаваат четата.

Само еднаш се стигнува до поголема битка меѓу четите на ВМОРО водени од Сугарев, и четите на Србите водени од Соколовиќ - на 25 Септемврии 1905 година во село Ореше. Во разгорот на битката пристигнува аскер, и четите се приморани да се повлечат од битката.

Значењето на престојот на Сугарев во Поречјето и Азот, е во тоа што успева да ги капсулира српските четници, и не им дозволува да излезат од Поречјето - затоа што целта на СЧП (Српски четнички покрет) е да го пробие фронтот на ВМОРО, и да стигне е до јужна Битола, каде што да стапи во контакт со Грчките андарти, и со тоа ВМОРО да биде парализирано.

Во зимата на 1906 година, една српска чета од Поречјето успева да го пробие обрачот на ВМОРО и да се инфилтрира во Кичевско, со коешто се загрозува Крушевско, Демир Хисарско, Охридско и Струшко. Сугарев веднаш го напушта Велес и се преместува во Кичевско, каде што успешно ја разбива локалната српска чета, и го ослободува Кичевско од четниците на Српската пропаганда.

Пријатно.

 

[ada]

Затоа што не можев да приметам линк (па однапред се извинувам за прашањево, доколку линк веќе има)
-Од каде е превземен текстов?

 

[Princ]

Чим [тражи се извор], претпоставувам и 99% сум сигурен дека е википедија

 

[ohridmkd]

Чим [тражи се извор], претпоставувам и 99% сум сигурен дека е википедија

Pa da tamu sekoj moze da pise sekakvi sranja i posle na sekoja tema tatarive i ovie od sever ti vikaat " odi procitaj na wiki...." tamu sve e objasnato.
I toa ako e nekoja institucija jas sum Grof.

 

[Strastniot]

[Тражи се психијатар] за овие Србиве од википедија...

 

[n/a]

Четничкото движење е формирано со цел да делува во Босна и Македонија.
Они си имале своја кауза,
која што исто како и бугарското движење наречено БМОРК,па ВМОРО и нај на крај ВМРО,
нема допирна точка со македонско национално движење.
Ниту пак со некаква македонска кауза.
Останатото се прикаски.

Сепак,
јас никако не може да разберам какво е тоа `национално помирување` или пак `фер пристап` кон историјата кога овие делии никој не ги спомнуе, дур на бугарите им прават музеј у сред Скопје, ебате...

Пак да повторам:
-после 1903-та у Македонија немало комити кои што имаат предзнак македонски.Тие што делувале скоро до 30-тите години (ефективно) се или српски или бугарски.

А тие кои што сакаат да научат нешто повеќе за српските,може да ги погледнат клиповиве:

 

[emission]

Мизерија се ова српчињата. Не знаат дека со тоа што промовираат бугарски измислици од типот БМОРК -> ВМРО ја подржуваат каузата србија ко нокиа.

 

[ogledalo]

Срби до 1912 во Македонија и немало, само српски платеници.

 

[FilipMacedon]

Срби до Српската окупација во Македонија,немало,впрочем Срби немало до Ристовац.
По српската окупација се доселуваат Пироќанците,и ден денес да прашате некој Кумановец што мисли за Пироќанците,нема нешто многу да ги пофали
Има и некои Србофилски села,села населени со Македонци,а се прават срби.
Таков е случајот со селото Старо Нагоричане,Стрезовце и мн други села

 

[kama]

Сосем се сложувам, дека првите срби се јавуваат со колонизацијата спроведена од српската власт по 1918, а за србомански села не треба да ги заборавиме и дел од населението во селата од мојот крај Вратница, Рогачево Белојште- :tv:

 

[Bratot]

Формата на четничкото движење започнува во Македонија каде и се забележани првите четнички групи на Балканот.

 

[kama]

Формата на четничкото движење започнува во Македонија каде и се забележани првите четнички групи на Балканот.

ТОЧНО, па целото српско четничко движење е лоша копија од македонското на ВМРО, од физичкиот изглед, униформираноста, па до слоганот “Слобода или смрт“ и симболот на мртовечката глава на нивното знаме.

 

[dzonyb]

Ова најверојатно е поврзано со веста:


Интелектуалци од Македонија во српско четничко движење?

Требиње - Четничко движење на Република Српска (РС) е формирано прексиноќа во Требиње, во кое биле вклучени и интелектуалци од Македонија, пренесоа агенциите. Движењето, чија цел е обука на млади четници, е формирано како невладина организација, најави дека ќе формира свои наставни центри и во Бања Лука, источно Сараево, а обука ќе вршат „еминентни српски интелектуалци од РС, Србија, Македонија и Црна Гора.

Десетгодишниот план на организацијата предвидува обука на млади од 16 до 22 години, со идеја годишно да се едуцираат 10.000 млади луѓе, што во период во наредни десет години би значело 100.000 четници.

Властите во земјите каде што четничкото движење на Република Српска (РС) најави свое ширење засега се без реакции. Информациите во јавноста предизвикаа шок, со оглед на тоа дека четничкото движење во историјата е означено како фашистичко, поради што се очекува и да биде забрането.

Утрински

 

[Bratot]

ТОЧНО, па целото српско шетнишко движење е лоша копија од македонското на ВМРО, од физичкиот изглед, униформираноста, па до слоганот “Слобода или смрт“ и симболот на мртовечката глава на нивното знаме.

По Илинденското востание, огромен број од раководителите привремено се префрлуваат во Бугарија за реорганизација и за собирање на нови сили.
Во Македонија ситуацијата е очајна: гладот, разочарувањето, уништувањата од воените дејствија и студот водат до очај на населението.
Таквата ситуација ја искористуваат српската и грчката влада и започнуваат подготовки за праќање на српски и грчки чети во Македонија, кои ќе се борат против ВМРО и кои ќе шират српство и елинизам.
Така, во крајот на 1903 во Атина се создава Грчкиот Македонски Комитет, а во 1904 во Врање се создава Српскиот Четнички Покрет.
За разлика од ВМРО, која е вистинска автономна организација која се финансира со оскудните средства на народот, српскиот и грчкиот комитет се финансирани директно од државните буџети на Србија и Грција.

Српско Четничко Движење (српски: Српски Четнички Покрет или скратено СЧП), е српска воено-националистичка организација создадена во град Врање во 1904 година. основна цел на СЧП е вооружена борба против Македонското револуционерно движење (ТМОРО) и ширење на србизмот во Македонија. СЧП е обновен во Равна Гора за време на Втората Светска Војна како реакционерна колабористичка организација, а и во 1991 во Босна како паравоена терористичка организација.

Преземено од "http://mk.wikipedia.org/wiki/%D0%A1%D1%80%D0%BF%D1%81%D0%BA%D0%BE_%D1%87%D0%B5%D1%82%D0%BD%D0%B8%D1%87%D0%BA%D0%BE_%D0%B4%D0%B2%D0%B8%D0%B6%D0%B5%D1%9A%D0%B5"