Анавено, на темава кажи го твоето мислење за јазикот кој бил зборен меѓу 1907-1981 од страна на таа 450.000 заведена како “Албанска“ популација.
Која е всушност твојата теорија?
Убаво образложи, без омаловажување.
е сега..1907 е далеку...
пред неа...
Another especially interesting element that arose with regard to the constitution of the population, is the presence of the
Slavic origin of Melingoi.
They inhabited this region of
the Despotate of Morea and during the late Byzantine period, they were absorbed and incorporated into the Byzantine Empire.
They spoke the Greek language and they had a Greek conscience.
последнава реценица е гејска измислица...глупости грчки кога тамо Византија не смеела да припари...ама,кај нив е плус Македонците-грци...
неисе..
видим им памет за тоа....
. After this, follows the invocation to Saint George for Sabatian, who was called
Kopogis (a Slavic name-АМА ИЗВРТЕНО ПО НИВНО) and his wife Eleuni.
At the end of the inscription, the name of Lariggas of Slavouris, who probably had a relationship with Slavouropoula, is mentioned. The Slavouropoula was mentioned in the second inscription of the temple on the same marble exactly over the last inscription.
The name Slavouris is probably another evidence of the Slavic origin of the family.
powerful families of Melingoi, they have Greek Christian names but their Surnames remind us of their Slavic origin.
The immigration of tribes of
slavic origin to this area (
Ezerites and Melingoi) seems to have occurred in
747 during the reign of the emperor Constantine E’.
The inscription states that the temple was renovated during the years of Andronikos C’ of Palaiologos, in the year
1331/1332 and during the leadership of “tzasi” of
Melingoi,....
It must be noted that the Constantine Spanis of our inscriptions, who was recognized by the Byzantine authorities as a governor in the
14th century was given the name “tzasis – tzaousios” instead of the title of duke.
In conclusion, it is clear that Constantine Spanis, between the years 1331/1332 (the inscription from Oitylon) and the years
1337/1338 was married and acquired the title of “the most respected” which makes him also and “the most noble”...
From the two other inscriptions of the temple, we can realize that the decoration of the south aisle was completed after long time, between the years 1343/1344 and
1348/1349.
BIBLIOGRAPHY
* A. Abramea, Ο τζάσις των Μεληγγών. Νέα ανάγνωσις επιγραφών εξ Οιτύλου, Παρνασσός, vol.16, 1974.
* H. Ahrweiler – Glykatzi, Une inscription méconnue sur les Mélingues du Taygète, BCH, vol.86, 1962.
* Le Bas – Waddington, Voyage archéologique en Gréce et en Asie Mineure en 1843-1845: Inscriptions, II, p.57, no 279.
* A. Bon, La Morée franque (1205-1480), vol.II. Paris 1969.
* N. B. Drandakis, Χριστιανικαί Επιγραφαί Λακωνικής, Α.Ε., 1967.
* D. Feissel et A. Philippidis – Braat, Inventaires en vue d’ un recueil des inscriptions historiques de Byzance. III. Inscriptions de Péloponnèse (à l’ exception de Mistra), Travaux et Mémoires 9, 1985.
* S. Kougeas, Περί των Μελιγγών του Ταϋγέτου εξ αφορμής ανέκδοτης βυζαντινής επιγραφής εκ Λακωνίας, ΠΑΑ, vol.15, no.3, 1950.
* P. Kougiteas, Περί Μεσαιωνικής Πόλεως Λακεδαιμονίας, Λακωνικά, vol.Ι, issue. Α’, 1932.
* H. Megaw, Byzantine Architecture in Mani, BSA 33, 1932- 1933.
* Doula Mouriki, Οι τοιχογραφίες του Αγίου Νικολάου στην Πλάτσα της Μεσσηνιακής Μάνης, Athens 1975.
* Ch. Bouras & L.Boura, Η Ελλαδική Ναοδομία το 12ο αιώνα, Athens 2002.
* B. Fiorovantes, Κοινωνική Αισθητική και διαπολιτισμικότητα, Κριτική Διεπιστημονική Βιβλιοθήκη, publications ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, Athens 1997.
* E. Chontolidou – G. Paschalidis, Διαπολιτισμικότητα, παγκοσμιοποίηση & ταυτότητες, Ελληνική Σημειωτική Εταιρεία, publications GUTENBERG, Athens 2008.
ете....од кај нас до МОРЕА-АТИНА СЕ ЗБОРУВАЛО МАКЕДОНСКИ.
ние сами си го збиберуваме следејќи ги пропагандите од комшииве.
сите тие несреќни племиња,од Селите (Сули),Епирците и т.н. до појавата на Арнаутите донесени од Турците,зборувале МАКЕДОНСКИ ЈАЗИК.
Албанците ги прават Селите нивни,гејците исто.
Селите (нивното кнежество кое Турците никогаш не го освоиле) се бореле крваво баш против Арнаутите.
Нивната приказна е најтрагична,затоа што излажани од Арнаутите дека ке бидат поштедени ако го предатат оружјето и се предатат,ќе бидат поштедени.
Кога го сториле тоа,Албанците на чело со Али Паша Јанински,ги нападнале.
Селите,колку можеле се бранеле,но без оружје што можеле да сторат...
Тогаш,за да не паднат во Арнаутски раце,за да не бидат силувани и масакрирани,жените пеејќи некоја песна,заедно со децата в раце,се фрлиле од стрмите превои во провалиите.
Така,тој дел од Македонскиот народ,кој бил спомнат уште од Хомер,бил уништен,масакриран од Арнаутите,кои денес ги присвојуваат,исто како што и грците ги присвојуваат Македонците во Беломорието.
Истото се случувало,во текот на вековите,од Пела,Епир до Мореа.
Оние што небиле масакрирани,се поарнаутиле,па подоцна погрчиле.
Така и Албанскиот јазик станал јазична композиција.
