Ужасен крај или ужас без крај?

[Ајанта]

Дали по секоја цена треба да се сочува бракот? Ако не, тогаш кога е крајно време да се прекине, која е точката од која што нема враќање? Ако сметате дека бракот, без оглед колку е лош, треба да се сочува, објаснете зошто?
Бракот е комплексна социјална, економска, сексуална, љубовна и т.н заедница, и секако дека е потребно да се прават компромиси и отстапки, меѓутоа сметам дека мора да има граница. Ако еден од брачните партнери е потиснат, обезгласен и обесправен,психички, па не дај Боже, дури и физички малтретиран, трба да излезе од бракот. Тоа е мое мислење. Што мислите вие на оваа тема?

 

[Ѓорѓески]

Луѓето не се разведуваат во овие тешко времниња.

Се плашат од алиментација.

Но целосно се солгасувам со тебе, со тоа што го напиша.

 

[devojka111]

Кај нас во Македонија сеуште постојат тие мислења од типот - што ќе рече комшијата, страмота е за фамилијата, поубо ќе си ќутам отколку цел свет да ми го покажува прстот...
подобро е нормално- ужасен крај отколку ужас без крај, ама најдобро е широко да си ги отвориш очите со кого да стапнеш на "лудото камче", не после да кукаш, а пак доколку се случи сопругот/ сопригата отпосле да го "покаже забите" подобро е да се спречи отколку да се лечи.
Aма сепак е лесно да се каже тоа теоретски, недај Боже да го почувствуваме тоа на своја кожа, зошто колку и да се негира, после разводот, човекот на некој начин е обележан

 

[MARY]

separ podobar e uzasen kraj, otkolku brak ispolnet so nervozi, kavgi, maltretiranja, ponizuvanja i izivuvanja od koi najmnogu patat i stradaat najnevinite dusicki, a toa se decinjata. pa, kakvi ke bidat decata od brakot kade sto sekojdnevno ima karanici i izmacuvanja od strana na eden od roditelite. definitivno negativniot brak se odrazuva i na detskata psiha i posle mnogu godini od raspadjanjeto na zaednicata.

 

[n/a]

У нула време...
откога дефинитивно ќе размислам и ќе бидам сигурен дека тоа е тоа и нема враќање назад ниту пак желба за тоа...
ќе потпишам едни тапии и ќе завршиме со бракот.

Нема потреба од екстра театарски претстави и у разделот од животот што носи предзнак лично.
И онака и премногу ги има.

 

[sredicka]

Секако разделбата е подобро решение,ако веќе никако не бива заедно.Нема зошто да се малтретираат и децата а и ние ако не оди...Е сега колку е тоа изводливо овде..Жената овде сеуште е премногу зависна од мажот економски и затоа многу жени трпат и остануваат во брак.Од друга страна мажите не обожаваат баш да плаќаат алиментација,а да не зборуваме како тоа е прифатено од средината во која живееме...речиси никако.А за тоа "да си ги отвориш очите кога стапуваш во брак",сите се менуваме во текот на животот и никогаш не се знае што ке те снајде.

 

[bucio]

Јас сум за бракот да се сочува.Ама никогаш не сум можел да поднесам насилници, луѓе кои што секогаш бараат послаби од нив за да ги тепаат.Нема чест во таа работа ама никаква.Јас лично во целата моја позната егзистенција како човечко битие никогаш физички не сум повредил жена.Сум повредил на друг начин ама остај сега тоа.Немам баш некое големо искуство баш на оваа тема, па за развод како, кога не би можел да пишам нешто а да не биди лицемерно.

 

[Sally]

Се согласувам со тебе. Но, пред се, луѓе кои не се во себе сигурни дека ќе ги одржат ветувањата и се стремат кон "правилата" кои ги има еден брак тие не треба да создаваат ни фамилија. Децата се подоцна со трауми. Но, кога дошло до некои проблеми, физички или психички и ако се сериозни, ако нема љубов и глумат пред децата "среќен пар" најдобро е да заврши тој брак со ужасен крај.