Гејска Борба за Македонија

[theMac3donian]

Темата ја отварам за да дискутираме на тоа која е всушност таа битка која што гејците со векови ја воделе за Македонија.

Иако во Македонија имало безброј востанија, мали и големи организирани од Македонците, од тие пусти гејци ни траг ни глас. Така одеднаш се појавуваат во 1900та и почнуваат со своите активности. Во оваа клапа на гејци спаѓаат Каравангелис, Мелас, Кристос Котас, Стребрениотис итн. За овие јас не знам многу но верувам дека некои (ако не и повеќето) се етнички Македонци кои поради некои причини забегале на погрешната страна.

Според пропагандата напишена на Википидија (верувам дека Википедија е најрелевантен фактор, ако сака да се спознаат фиктивните гејски историски податоци, болниот ум на гејците и пропагандата со која го хранат), гејците набројуваат неколку работи...

Taking advantage of the internal political and personal disputes in VMRO, Karavangelis initially succeeded to recruit some VMRO former members and to organize guerrilla groups,...

Значи според ова голем број од населението било локално. Исто така се зборува дека регрутирал поранешни членови на ВМРО, што гледано од моја страна сигурно биле или Власи или Македонци но не верувам да биле гејци... ако грешам се извинувам.

d Christos Kottas from the village of Rulya, a former adherent of the VMRO.These Greek forces were in certain occasions backed up by the Ottoman authorities and armed forces, since the Turks were giving their support accorting to their interests also in VMRO.

Значи Котас бил од Рулја и бил член на ВМРО. (ако има некој нешто за него нека дополни). А според гејската логика, Отоманците им помагале бидејки и двете страни имале проблем со ВМРО... се додека Гејците се бореле за права на Гејците во Македонија. (што се чудиш, има логика ако си грк).

---------------------------------------------------------------------

Случајно...

Случајно налетав на [SIZE=+1]Albert Sonnichsen[/SIZE]. Американец кој што се борел во редовите на ВМРО. Според тоа што го прочитав тој бил активен негде по аферата Мис Стоун и неколкуте прочитани пасоси мислам дека верувал дека Македонците се Бугари. Тој не ги именува како Бугари, но зборува за Бугарски јазик... Тоа на страна, еве еден цитат кој што тој го пишува, цитиран од Цончеф:

It was after the downfall of Sarafoff, and Prince
Ferdinand had captured the machinery of our committee of representatives in Sofia by putting General Tsoncheff into it. Tsoncheff, the prince's friend. Of course, we repudiated him. We, in the interior, were not going to recognize as our representative a Bulgarian general appointed by Prince Ferdinand.

"But Tsoncheff not only insisted that he was our representative, but that he should govern the whole Macedonian revolutionary organization. Fancy a German admiral coming over to your United States and declaring himself your prime minister. You would either kick him out, or laugh at him. But Tsoncheff's rank impudence was backed by Ferdinand's gold, which bought men, guns and ammunition. And with the pretence of revolution he began sending big armed bands across the frontier, to oust us out of our rayons.

Како што разбрав, Цончеф не го сака Фердинант ниту сака некој Бугарин да биде во редовите на ВМРО. Незнам по која причина Алберт ова си го преведува на друг начин, но за мене е јасно што кажува Македончето.

Confessions of a Macedonian Bandit - Делумна книга на гугл.

 

[Strastniot]

Значи Котас бил од Рулја и бил член на ВМРО. (ако има некој нешто за него нека дополни). А според гејската логика, Отоманците им помагале бидејки и двете страни имале проблем со ВМРО... се додека Гејците се бореле за права на Гејците во Македонија. (што се чудиш, има логика ако си грк).

Тој Котас е всушност предавникот Коте од Руља.

ГРЦИТЕ ГИ ПРАЌАЛЕ НА БЕСИЛКА ТИЕ ШТО ГИ ПОТКУПУВАЛЕ

Вие сте Грци уште од времето на Александар Велики. И земјата што ја газите е грчка, му велел костурскиот митрополит Каравангелис на разбојникот Коте од с. Руља пред да го поткупи. Така, тој станал борец за грчкото дело во Македонија.

My ја отсекол главата на војводата и поет Лазар Поп Трајков и му ја однел на Каравангелис на тацна, за да докаже дека платата од 10 лири месечно чесно си ја заработува. He требало да помине многу за токму Каравангелис да го предаде на Турците. А, тие, на 27 септември 1905 г. го обесиле среде Битола.

Во 1902 година, селанецот Коте од македонското село Руља, во Јужна или Егејска Македонија, кој како сака, го убил Касим-ага.
Успеал да избега и да се одметне, што би рекле Бугарите - да стане нелегален, а во меѓувреме, Турците го осудиле на смрт.
Одметнатиот Коте веднаш бил приклучен во ВМРО, но наскоро се покажало дека со него ќе има повеќе проблеми отколку што ќе биде користен во борбата за ослободување на Македонија.
Самоглав, со постојани разбојнички испади, човек кој земал пари од селаните во име на Организацијата, а ги задржувал за себе, за кратко време се портретирал како непогоден за македонската борба.
Но, токму тоа го препорачало кај Грците како добар за соработка.

БОЖЈИ ГЛАС

Истовремено, грчкиот владика во Костур, Германос Каравангелис, очаен зашто на терен немал поддршка за ширење на грцизмот, грчевито барал луѓе што тоа ќе му го овозможат. Коте бргу се нашол на неговиот список, па договориле една средба, која Каравангелис во своите спомени насловени како 'Македонска борба', вака ја опишал:
Требаше да се обидам да придобијам некој бугарофон војвода и да го убедам и превратам и да го направам грчки војвода.
И така решив да се сретнам со Коте од Руља.
Тој беше јунак и искусен нишанџија и како војвода кај Бугарите го имаше убиено Касим-ага.
Значи беше прогонуван и осуден на смрт.
Неговото село Руља до пред некоја година беше грчко село, а и самиот тој пред да влезе во Комитетот беше православен, па така ми беше полесно да го придобијам од било кој. Потоа, дури во Комитетот покажувал знаци на Симпатија за нашите и пред се за оние што убиваа. Значи,ќе го најдам, си реков, па што САКА НЕКА БИДЕ.'

Средбата била договорена во Трново. Се сретнале на полноќ и разговарале цела ноќ. “Божјиот човек” Каравангелис му рекол на Коте:
“вие сте Грци уште од времето на Александар”,но поминаа Словените и ве словенизираа.
Вашиот изглед е грчки и земјата што ја газиме е грчка.
За тоа сведочат и спомениците што се скриени во неа, и тие се грчки монетите што ги наоѓаме се грчки и натписите се грчки... Од денес, ти ќе бидеш со нас,ќе бидеш прв човек.
Ќе те испратам долу за да ги запознаеш грчките цареви, а твоите деца ќе ги испратам да учат во Грција.'

Коте прифатил и се договориле тој да ја преземе борбата против ВМРО во селата и околијата, а за возврат Каравангелис да ја издржува четата.
По две недели Коте му ги испратил на митрополитот двете машки деца, едното на седум и другото на дванаесет години, кој потоа му ги предал на Павлос Мелас, грчки офицер и андарт со придружна белешка.
Мелас ги запишал децата на Коте во грчка офицерска школа, и како што подоцна се фалел Каравангелис 'денес тие се офицери на грчката војска'.

Била договорена и платата на Коте: десет лири месечно, а им биле дадени и по две лири на децата.
Колкава сума било тоа, може да се види од Грчката антимакедонска борба' на Димитрис Литоксоу (кај нас отпечатена во 2004 г. благодарение на Аз-Буки и Лазар Фотев) каде се среќава податокот дека Павлос Мелас за поткуп на аташето на Иџет-паша од Лерин, Феими, давал само две лири месечно.

Новата улога на Коте бргу го довела во судир со четите на ВМРО, пред се тие на Васил Чакаларов, Митре Влавот, Апостол Павлов Терзиев.
Тоа само ја зацврстило потребата од извршување на смртната пресуда против него донесена од ВМРО, која не била реализирана најпрвин поради помилувањето од Гоце Делчев во 1902 г., а подоцна и поради претпазливоста на самиот Коте.

Тоа е време кога четите на ВМРО имале многу повеќе проблеми со предавниците кои преминале на грчка страна, отколку со Турците.
Опасноста од нив била сериозна.
Две легенди на македонското револуционерно движење, Лука Иванов и Ангел Караташо имаат загинато токму од куршум на грчка чета и нивното убиство Каравангелис го сметал за еден од најголемите успеси на грчката борба во Македонија, која речиси без исклучок ја воделе во содејство со Турците.

ГРЧКО-ТУРСКИ СОЈУЗ

Но, таквите како Коте, кој, според нашиот историчар Крсте Битовски, автор на Грчката македонска борба' во 2001 година пишувана пред се' врз основа на грчки документи, е 'еден од првите, ако не и прв член на Внатрешната организација поткупен од владиката Каравангелис', не успевале долго да ги уживаат благодетите на грчките пари.
Во 1905 година, токму Каравангелис го предал Коте по што тој завршил во турски раце.

Битовски смета дека неговиот крај е резултат на желбата на Каравангелис да ја поврати довербата кај турските власти.
Трите турски ордени што според Литоксоу костурскиот владика ги добил за својата антимакедонска борба, му носеле голема обврска.
Истовремено, тој сфатил дека Коте нема да ја изврши една од главните задачи - ликвидирањето на Митре Влавот, затоа што двајцата порано биле добри пријатели и побратими.

Коте и Митре последен пат се сретнале на почетокот на мај 1904 г. кога првиот влегол со бандата во селото Трново и на смрт го претепал егзархискиот свештеник.
Веднаш потоа добил порака од Митре Влавот да се сретнат.
Средбата се остварила во селото Ошима, каде Коте влегол сам, оставјќи ја четата во која имало и грчки андарти да го чека во шумата.
Разговорот меѓу двајцата поранешни пријатели траел со часови, а Митре Влавот му понудил на Коте да ги напушти Грците и да се врати во Организацијата.
Коте побарал рок до септември за да одговори.
Потоа се вратил во четата, но морал да се соочи со бесот на андартот Каудис кој велел дека ги оставил 'како магариња' да го чекаат.

По ова, според Литоксоу, на 27 мај 1904 година, грчкиот конзул во Битола добила едно 'енигматско, речиси необјасниво писмо од Каравангелис во врска со Коте', како одговор на барањето по налог на грчкото Министерство за надворешни работи, да му даде пари на Коте за сметка на грчката Влада.
Каравангелис одговорил дека за две ипол години му дал доволно пари на Коте и дека 'конечно, можеби ќе треба да се најде под штик' (писмо од Каравангелис од 27 мај 1904 г. и извештај од Д. Калагерис до грчкиот премиер).
Наскоро, митрополитот им соопштил на Турците дека располага со податоци за скривалиштето на Коте и понудил да им даде доверлив човек кој ќе ги однесе за да го уапсат.

Литоксоу, повикувајќи се на 'Биографијата на војводата Коте', Лерин 1931 г. од Александорс Кондулис, раскажува:
'Во зората на 9 јуни 1904 година, Коте преноќува во својот дом во Руља...
Турскиот одред за прогони пристигнува од Костур, испратен од Каравангелис и ги фаќа на спиење.
Водач на одредот е пријателот и соборец на Коте, желевецот Павлос Киру!'.
Тоа е вистинската историја за апсењето на Коте, која што отсекогаш се обидуваат да ја скријат грчките историчари.
Бандитите, македономахи, Симос Далипис и Киру, под раководство на митрополитот костурски Каравангелис, им го предале својот другар на Турците'.

Крсте Битовски во врска со ова, повикувајќи се на грчки извори запишал дека Германос Каравангелис лично за својата улога бил пофален од Хилми-паша'.
И додава дека конзулот Калергис со писмо од 28 јуни 1904 година го информирал грчкиот министер за надворешни работи дека 'грчките митрополити и првенци треба да им помогнат на турските потери во откривањето на местата каде се кријат комитите' и дека 'тоа единствено го прави вашиот костурски митрополит кој пред неколку дена им ја покажа на костурските власти куќата во с. Руља во која се криел разбојникот Коте'.

По апсењето, Коте бил однесен во затворот во Костур, оттаму во Корча, за на крај да заврши во затворот во Битола.
Еден ден на негово барање бил посетен од братот на неговата сопруга.
My рекол дека има миогу работи да му каже.
Кога братот на сопругата на Коте дошол и следниот ден да го посети по втор пат, веќе било касно - Коте се наоѓал на бесилка, пишува Битовски.
Можел да се спаси единствено ако го прифател предлогот на Каравангелис да стане водач на турските потери.
Овој предлог го одбил, иако знаел што го чека.
Но, јамката не си ја ставил тогаш, туку во моментот кога ги примил првите пари од Каравангелис.
Потоа, се било прашање на време.

извор:http://my.opera.com/ancientmacedonia/blog/show.dml/1974001

 

[lookfin]

а да си ебеш мајката во пичка ?
каде е разликата помеѓу http://www.promacedonia.org и http://www.promacedonia.com да ти ибам тоа фацата татарска. само тоа гледате, бда протнете пропаганда.

Дека е пропагандата бе отворко-анален? Види го ТЕКСТО, а не ми пеj за домеjно дека е ставено. По темата ли е? - по темата. Издавачот Македонски ли е? - Македонски. Наjди го на друг домен и сам ке го бришам линкот и ке поставам коj сакаш.

МАКЕДОНСКАТА БОРБА​

(Мемоари)
[*]​

.​

Германос Каравангелис​

Превод од грчки Васко Караџа(Култура, Скопије 2000)​

Библиотека HISTORIA EST

​

​

 

[пере]

Христо Силјанов сшто е писал по темава:

През' 1905 г. станаха андартски нападенија в' доста околии на Битолскија и Солунскија окрѫзи. Едни от' тија нападенија бѣха придружени с' частични пожаришта и кланета, други с' отвличане на заложници, а нѣкои бѣха отбл'снати от' селска милиција или от' редовни чети.



В' Битолскија окрѫг' пострадаха нај-много костурско и леринско.



В' костурско дадоха жертви главно селата Монгила, Езерец', Осничани и Лувради (Кастенаријата), Жупаништа, Т'рново, Борима, Брѣзница (Корештата) Прекопана, Б'лгарска Блаца и Мокрени (Пополето). В' Монгила многобројна андартска чета обгради през' февруариј, в' време на богослужение, ц'рквата, изведе богомолцитѣ к'м' лозјата и започна избиването им', но в' разгара на сѣчьта се јави рајонната чета, подсилена с' милиција, и нападна палачитѣ. Андартитѣ бидоха разпр'снати и гонени в' прод'лжение на два километра и дадоха шесть души ранени. Сѫштија месец' бѣха убити в' с. Осничани свештеник'т' и братјата Хр. и Ив. Димитрови. На 15 март' андарти успѣха да се вм'кнат' за втори пѫть в' с. Езерец' и избиха 8 души. След' два дена рајонната чета дигна на крак' многобројна милиција и подгони андартитѣ к'м' Жаковијскија манастир' Св. Атанас' — постојаннија сборен' пункт' на гр'цкитѣ чети при тѣхнитѣ нападенија. Непријательт', обаче, току-што бѣ напустнал' манастира. Напустна го и четата, но след' като опожари всички манастирски сгради, освен' ц'рквата. През' април' група работници, повече от' с. Жупаништа, отивашти на работа в' Г'рција, бѣха нападнати при гр'цкото село Конско, от' андартска чета и по-голѣмата часть от' тѣх' избити. През' јуниј една андартска чета в' планината Вич' залови и изби по нај-звѣрски начин' петима селјани от' Б'лгарска Блаца и трима от' Прекопана. През' м. август' бѣ отчасти опожарено с. Осничани [1]. През' септемвриј андарти нападнаха с. Лувраде, но бѣха изгонени с' жертви от' пристигналата милиција из' околнитѣ села. В' селата Т'рново и Брѣзница андартитѣ, между друго, излѣха гнѣва си в'рху ц'рковнитѣ славјански книги, като ги предадоха на аутодафе. През' 1905 г. четитѣ опожариха и други две андартски св'рталишта — Чуриловскија и Сливенскија манастири. На 2 декемвриј едно отдѣление от' четитѣ, дејствувашти в' Корештата, бѣ нападнато от' андарти в' с. Брѣзница. В' селото, обаче, се намираха П. Клјашев', Митре Влаха и Хр. Цвѣтков'. Тѣ изведоха веднага хората си и на свој ред' удариха нападателитѣ. Сражението траја три часа и андартитѣ бидоха прогонени, като дадоха един' убит' и двама ранени. Пристигна војска, но четитѣ, в'зползувани от' т'мнината, изм'кнаха се незабелјазано от' селото.



В' леринско бѣха нападнати и дадоха скѫпи жертви селата Лаген', Кладораби, Герман', Арменско, Неволјани, Ајтос', Лјубетино, Заб'рдени и др.



Ајтос' е нападано два пѫти, през' мај и през' октомвриј. П'рвото нападение бѣ успѣшно отбл'снато, но при второто андартитѣ сполучиха да опожарјат' 10 кѫшти и убиха 75 годишнија свештеник' Дине Минчов'. В' Герман' андартитѣ се ограничиха с' грабежи, като отвлѣкоха и нѣколко жени. Нај-много пострадаха Кладораби и Неволјани.



През' јулиј андартска чета, подсилена с' много г'ркомани от' Песодери, Клештино и други села, преоблѣчена в' по-голѣмата си часть като војници от' „авджи-табуру”, влѣзе денем' в' Кладораби и с'бра на плоштада почти цѣлото мѫжко население. Вмѣсто всѣкакви речи, „војската” откри ог'нь в' т'лпата и повали м'ртви 17 души. Леринскијат' кајмакамин', дошел' на другија день в' селото, каза на кмета: „Каквото дирихте, това намѣрихте” и заповѣда да се погребат' веднага труповетѣ. Кмет'т' се в'зпротиви, настојавајки да се дочакат' италианскитѣ офицери, но кајмакамин'т' доведе селјани от' други села и ги застави да погребат' убититѣ.

Освободителнитѣ борби на Македонија, II

 

[@cool@]

Спустја сто лет из-за Дунаја на Балканы двинулась орда болгар-тјурков во главе с ханом Аспарухом.
Подчинив себе славјанские племена, жившие на востоке Балканского полуострова, и создав здесь Болгарское государство, болгары довольно быстро смешались со славјанским населением, перејдја на славјанскиј јазык и оставив в памјать о себе только свое имја.
Славјане Македонии были христианизированы.
В IX веке Македонија стала цeнтром славјанского просвештенија. Из Солуни (Фессалоник), јужно-македонского города на побережье Эгејского морја, вышли великие учителја славјан Кирилл и Мефодиј. С Македониеј свјазана жизнь и дејательность выдајуштегосја славјанского просветителја св. Климента Охридского. Св. Климент основал в Македонии Охридскиј монастырь, которыј стал одним из крупнејших центров славјанској книжности и просвештенија. В Македонии трудились и проповедовали и два других славјанских подвижника-просветителја: Наум Охридскиј и Константин Пресвитер. Можно без преувеличенија сказать, что Македонија стала колыбельју славјанској культуры.
Македонија одној из первых славјанских земель попала под власть турок и фактически превратилась в базу длја расширенија турецкого владычества на Балканах. Чтобы прочнеј закрепитьсја в Македонии, турецкие султаны вели политику, фактически направленнују на деславјанизацију Македонии. После упраздненија Охридској архиепископии (1767) были серьезно подорваны позиции православној церкви. Турецкие власти активно способствовали притоку в Македонију мусульманского населенија (турок и албанцев). Прослојка славјан, принјавших ислам (в Македонии их называли помаками), была не очень велика.
К началу XIX века Македонија отличалась исклјучительној этническој пестротој.
Близость македонского јазыка к болгарскому вызывала и продолжает вызывать претензии болгарских националистов на Македонију. И сегоднја часть болгарских учёных не признаёт факта суштествованија самостојательној македонској нации и македонского јазыка, считаја македонцев западными болгарами.
В городах Македонии важнују роль играла прослојка богатых греческих торговцев, и греческиј јазык јавлјалсја, по суштеству, јазыком межнационального обштенија. На греческом јазыке велось и богослужение в православных храмах Македонии.
Македонские дети учились в греческих школах, македонскаја молодежь уезжала продолжать образование в Грецију. Процесс развитија национального самосознанија македонцев шел медленно и трудно: ведь, по суштеству, они находились в зависимости не столько от турок, сколько от греков и болгар, и попытки дејателеј национального просвештенија создать македонскиј литературныј јазык, народнују школу, македонское книгопечатание, ввести богослужение на македонском, јазыке наталкивались на искреннее непонимание: какој македонскиј јазык? Ведь есть же болгарскиј! Какое богослужение на македонском јазыке? Ведь наши предки со времен Византии молились по-гречески!
Македонские просветители, считаја Македонију частьју славјанского, а не греческого мира, начали своју дејательность с созданија народных школ. В них преподавали учителја, получившие образование в Сербии, Болгарии, России.

 

[@cool@]

Первым из македонцев в Россију в 1842 году приехал Парфениј Зографскиј, выдајуштијсја дејатель македонского просвештенија. Македонцы получали помоштьь и в других славјанских землјах. В частности, один из первых сборников македонских народных песен был издан при активном участии хорватского епископа јосипа Штросмајера.
В первых македонских школах использовалсја в основном старославјанскиј (церковнославјанскиј) јазык.

Рост национального сознанија македонцев вызвал резкое противодејствие в греческих кругах.
Влијательнаја греческаја обшина, тесно свјазаннаја с метрополиеј в Афинах, јавлјалась, по-суштеству, проводником влијанија Греции в Македонии. В умах правјаштих кругов Греции, где господствовали идејные наследники "этеристов" - членов тајној организации "Филики этерија", револјуционных борцов за свободу Греции в 1820-х годах, жила панэллинскаја "Мегали идеа" - "Великаја идеја" созданија "Великој Греции, выдвинутаја афинскими идеологами в 1840-х годах.
"Великаја Греција" должна была вклјучать в себја Албанију, Македонију, острова Эгејского морја и западное побережье Малој Азии.
В Афинах јасно понимали, что Османскаја империја клонитсја к закату и очень скоро на повестку днја встанет вопрос раздела турецких владениј.
Тогда эллинизированнаја Македонија станет естественној частьју Великој Греции, котораја имеет "исторические права" на эту область еште со времен Александра Македонского.:pos2:Поэтому попытки славјан, населјајуштих Македонију, представить себја самостојательној нациеј, следовало пресечь в зародыше.
Глаза и уши турецких чиновников открывались только после волшебного слова "бакшиш", но греческие торговцы в Македонии были весьма состојательными лјудьми. Поэтому нет ничего удивительного в том, что в 1860-х годах турецкие власти начали гоненија на дејателеј македонского просвештенија. Македонских учителеј избивали и бросали в застенки, школы закрывали. В турецких тјурьмах погибли выдајуштиесја дејатели македонского просвештенија братьја Димитр и Константин Миладиновы, учившиесја в России.

 

[@cool@]

Константинопольскаја патриархија јавлјалась одним из главных орудиј эллинизации Македонии. Создание. в 1870 году Болгарского экзархата позволило македонским церковным обштинам выјти из јуридического подчиненија греческој церкви (фактически они порвал и с неј уже к концу 1860-х годов).
По мере ослабленија греческих позициј в Македонии стало набирать силу влијание Сербии и Болгарии. Сербское правительство даже создало специальныј комитет длја распространенија сербского просвештенија в Македонии, но его дејательность была малоуспешној.Казалось, что судьба Македонии предрешена.

 

[@cool@]

Ваков шлајм(во 1913 год. разбојници и затворници )од Крит биле доведени од страна на гејците да сеат страв меѓу македонското население во Беломорска Македонија,(жандармерите)да го тероризираат македонецот.

 

[@cool@]

Greek Army & Greek commandos send WAR Message to FYROM
Slogans such as "Macedonia is Greek", "Greek blood flows through Macedonians' veins" and "We won't give the name Macedonia to Skopjia" were chanted by Greek commandos at yesterday's parade organised in Thessalonica on Greece's national holiday October 28, writes Ethnos daily on Wednesday.

http://v4.tinypic.com/player.swf?file=15oyply&s=