Геноцид во Кукуш 1913год

[@cool@]

Сираците пред католичката црква во Кукуш 1910 година.

 

[FilipMacedon]

Cool алал да ти ,се знаеш за Беломорската Македонија

 

[spas72]

''.....Taka naprimer v nacaloto na 20-ti vek ( sled Ilindenskoto vastanie i Balkanskite vojni) od 70000 hil. naselenie na Sofija poveke od 20000 hil. proizhozdat od Makedonija, a v cela Bulgarija , makedonskite emigranti sa nad 200000 hil.
V nikoja sosedna drzava nema nalicie na nijkakva po-znacitelna grupa emigranti od Makedonija. Bjagstvoto na tolko mlogu makedonci v Bulgarija dokazva silnata im duhovna vrzka s bulgarskija narod.
Tie makedonski bezenci sa osnovnata dvigatelna sila na bulgarskata akcija v Makedonija.
Porednite valni od emigracija ( sled 1-va svetska vojna i sled 1922) na makedonci kam Bulgarija donjakade odslabva bulgarskata pozicija v Makedonija....''

''BALKANSKITE DRZAVI I MAKEDONSKIJA VAPROS'' - Antoni Giza

 

[Lucifer Sam]

''.....Taka naprimer v nacaloto na 20-ti vek ( sled Ilindenskoto vastanie i Balkanskite vojni) od 70000 hil. naselenie na Sofija poveke od 20000 hil. proizhozdat od Makedonija, a v cela Bulgarija , makedonskite emigranti sa nad 200000 hil.
V nikoja sosedna drzava nema nalicie na nijkakva po-znacitelna grupa emigranti od Makedonija. Bjagstvoto na tolko mlogu makedonci v Bulgarija dokazva silnata im duhovna vrzka s bulgarskija narod.
Tie makedonski bezenci sa osnovnata dvigatelna sila na bulgarskata akcija v Makedonija.
Porednite valni od emigracija ( sled 1-va svetska vojna i sled 1922) na makedonci kam Bulgarija donjakade odslabva bulgarskata pozicija v Makedonija....''

''BALKANSKITE DRZAVI I MAKEDONSKIJA VAPROS'' - Antoni Giza

Од тие 200 000 што ги спомнуваш колку се населиле надвор од границите на Пиринска Македонија? Двајца?? Нема никаков доказ за "Духовната врска" помеѓу Македонците и бугарите. Тие 200 000 луѓе се оние кои сега бараат да бидат признаени како малцинство, а се угнетувани и навредувани поради тоа што се нарекуваат Македонци.

 

[Herodot]

Из цела Бугариjа се населени македонски бежанци-по целото краjбрежие на Црно море има населени десетки села, кои носаат иминьата на истите села и местности од Македониjа.Село Равда,село Кичево и кварталот на Варна Виница са изцело од македонски преселници.

 

[Herodot]

Близо 13 000 семејства се разселват както следва: в Кјустендил и окр'га 350 сем., Смолјан и окр'га – 61, Петрич и окр'га 6597, Момчилград и окр'га – 165, Пловдив и окр'га – 4235, Софија и окр'га – 1470 семејства. Почти нјама голјам б'лгарски град без своја “македонски квартал” – Гевгелијски, јучбунар и др. в Софија, Кјучук Париж в Пловдив и т.н.

 

[GibsonLP]

Jas kako so znam e toa deka bugarite se tatarsko pleme naseleno na denesnite bugarski prostori a vo toa vreme neli Trakija.I tie imaat usta da zborat za nas Makedoncite deka sme bugari.Epa dobro bre bugarce jas ne sum so muslimanska veroispovest,jas sum pravoslaven hristijanin,a toa go potvrduva samoto tursko ropstvo od 5 veka.Mojte predci ne se borile za Turcija tuku za Makedonija da si go zadrzat pravoto na hristijanin i avtonomija.Mislam deka ke razberete so sakam da kazam u vrska za bugarite

 

[GibsonLP]

E i drugo nesto ke postiram vo vrska so brakata Kiril I Metodij so me mnogu nasmejuva.
Vaka,gledam na televizija i bugarite si vikat deka brakata ne se solunski tuku bugarski!!!!!E od deka bugarski koga vo toa vreme nemale ni drzava sozdadeno.E te toa ti e slep svet .... Bugarite i Grcite mozat da i gi zamackat ocite na svetot kako 2 i 2.Ebati pleminjata gnasni !!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

[Lucifer Sam]

Да, да тоа е надобриот дел бугари од Солун!?!?!. Исто и со Гоце Делчев роден во Кукуш и на ковчегот му пишува ГИ ЗАКОЛНУВАМЕ НАШИТЕ ДЕЦА СВЕТИТЕ КОСКИ ДА ПОЧИВААТ ВО ЦЕНТАРОТ НА НЕЗАВИСНА МАКЕДОНИЈА. Или и тоа го направиле "Србофилите" во 1903, а не неговите соборци кои ги делеле неговите идеи??

 

[FilipMacedon]

Близо 13 000 семејства се разселват както следва: в Кјустендил и окр'га 350 сем., Смолјан и окр'га – 61, Петрич и окр'га 6597, Момчилград и окр'га – 165, Пловдив и окр'га – 4235, Софија и окр'га – 1470 семејства. Почти нјама голјам б'лгарски град без своја “македонски квартал” – Гевгелијски, јучбунар и др. в Софија, Кјучук Париж в Пловдив и т.н.

Имам чуено дека во Казанлак повеќето се од Македонија,какви информации имаш ?

 

[Herodot]

Имам чуено дека во Казанлак повеќето се од Македонија,какви информации имаш ?

Не е точно-за Казанл'к нема вакви податоци.Повекето бежанци се населвани во големите центрове на Бугариjа, но подоцна владата ги насочува кон източните Родопи, Тракиjската низина, Сливенско и Бургаско.Тамо има многу слободна земледелска земjа, а и по Црноморието се населени там, отдека за изгонети грците (след погромите после Илинденското востание).Мислам дека знаеш, в одговор на грцките sверства в Егеjска Македониjа бугарите тероризират грците во црноморските градови и тие се присилувани да напуштат(Анхиало-денешното Поморие-е запален почти целиот).
На 30 јули 1906 година големијат гр'цки град е запален и нап'лно уништожен за последен п'т в отговор на андартското клане в Загоричани, като повечето му жители са принудени да се изселјат в Г'рција, к'дето основават селиштата Неа Анхиалос, Анхиалос и Евксинуполис.

 

[Herodot]

Одзвук на грцките масакри има во цела Бугариjа-еве една слика од Русе:

 

[Васил]

Не е точно-за Казанл'к нема вакви податоци.Повекето бежанци се населвани во големите центрове на Бугариjа, но подоцна владата ги насочува кон източните Родопи, Тракиjската низина, ...

много егејци след 1912 г. бјагат от г'рците п'рвоначално к'м Западна Тракија (Ксанти-Гјумјурджина-Дедеагачко), којато става тогава част от Б'лгарија . Което е естествено, заштото там си е пак Беломорие. След 1919 г. те трјабва отново да бјагат от гр'цкија терор, този п'т на север. В Източните Родопи, в Момчилград например, много от б'лгарското христијанско население са такива бежанци.

 

[Васил]

кукушани

Началник'т в работата на мајка ми, в Института за јадрени изследванија (Institute for Nuclear Research) к'м БАН, г-н Стефанов, беше кукушанин. Т.е. тој е бил бебе, когато те се изселили. Родителите му са го хв'рлили/оставили покрај п'тја, когато са бјагали от г'рците, кој знае в какво положение са били, и други кукушани, пак бежанци, са го видјали и са го взели с'с себе си и са го отгледали. Г-н Стефанов не знаеше кои са истинските му родители или п'к какво им се е случило!

А когато аз работех в БАН по-рано, колега в стајата ми беше един г-н Сребров, костурчанец по дјадо. Дјадо му (Аргир) се бил в б'лгарската војска през WWI и накраја бил пленен от ... забележете от кого ... от французите. От демократичните, справедливи, human-rights'-abiding, европејски освободители на С'рбо-Г'рција, пардон ... на Македонија (нели). Абе кво с'м седнал да разправјам в този клуб..

 

[пере]

До 1913 г. Кукуш македонскиот град е со околу 10 000 жители. Родно место на Гоце Делчев.Се наоѓа на околу 30 километри северно од Солун.
На 16 јуни 1913 г. започнува војната. Три дена (19, 20 и 21 јуни) една наша бригада води крвопролеачки борби со шест грчки дивизии. Грмежите од фронтот започнале се по јасно и поблиску да се слушаат.

На 20 јуни умрела прислужничката на католичката црква во Кукуш ( црквата била еден вид сиропиталиште и во неа биле католички сестри на милосрдието - французинки ) и на 21 требало да биде погребана. Кукушани уплашено бегаат од градот. На погребот биле само отец Јосиф Раданов - од с. Гранитово Елховско и гробарот. .. Се гледала долга врвулица од мажи, жени и деца, со малку багаж во рацете како бегаат на север. На брзина ја погребале жената, и отец Јосиф ја соблекол мантијата и се приклучил кон бегалците.

Грците навлегле во градот и почнале да го палат. Целиот Кукуш горел. Изгорени биле 1846 куќи,612 дуќани, и 5 воденици.Дошле и до католичката црква со наредба сите што ќе ги затекнат таму и воопшто во градот да ги заколат.

Тука е француска територија. И покажала на француското знаме закачено над вратата. -Не можете да влезете без моја дозвола!- рекла игуменката
го грабнала знамето и го послала пред влезната врата.
Грчкиот генерал не се осмелил да го згази знамето за да влезе внатре.
Со тоа било на некој начин сопрен колежот.

Во таа црква случајно дошол и еден евреин, трговец . Игуменката напишала писмо до францускиот конзул во Солун и преку ноќ скришум го спуштиле евреинот преку еден од прозорците.По два дена сета стража околу црквата била тргната. Останала само една мала група грчки војници.

Кукуш веќе го нема. Има нов град Килкис, изграден на извесно разстојание од изгорениот град, дел од него е изграден со материјали од изгорениот Кукуш. Само е останато манастирчето “Св. Георги “ зачувано и обновено .
Настанот е опишан од очевидецо тИван Чикичев, роден во с. Салам, Кукушко, Егејска Македонија, како и на записките на француската милосрдна сестра Миропа.

Грците ги палеа селата околу Кукуш

Господинот Саркози би требало да го знае записот на француската „милосрдна сестра“ Миропа, потврден и од раскажувачот Иван Чикичев роден во с. Салам Кукушко Егејска Македонија, од 1913 г. „... Грците ги палеа селата околу Кукуш. Огнени бомби паѓаа врз училиштето и домот за сираци (на „милосрдните сестри“ м. з.) големо чудо ја спаси зградата, која беше изградена од големи камени ѕидови. На зградата имаше три француски знамиња, високо истакнати, грчката војска која беше далеку, добро ги гледаше но сепак стрелаа врз домот за сираци... пред домот имаше многу народ, собите беа преполни со старци, жени со мали деца... На вториот ден од бомбардирањето пред домот за сираци загина 48 души тогаш многу од народот избегаа кон Бугарија, ние останавме да ја чекаме француската помош...“ Можеби токму тогаш во таа 1913 година неговата прабаба ја напуштила Грција за да ги спаси своите деца (моја претпоставка) ... еден дел од бегалците, претежно жени и деца, заедно со милосрдните сестри со брод од Солун испловиле за Франција.

Нешто много познато ми звучи текстот. Да не би да си го адаптирал од тука: http://www.protobulgarians.com/Saavremennti temi/Kukush-spomeni za obezbaalgaryavaneto mu.htm

КУКУШ - НЕИЗВЕСТНИ ФАКТИ ОТ ТРАГЕДИјаТА МУ

Иван Папукчиев


(Публикува се за пр'в п'т)

До 1913 г. Кукуш е б'лгарски град в Македонија, с около 10 000 жители (фиг. 1). Известен е с това, че през 1860 г. там започва униатството. Родно мјасто на Гоце Делчев, Христо Смирненски и други известни б'лгари. Намира се на около 30 километра северно от Солун. За последните дни на роднија им град са ми разказвали моите башта и мајка.

На 16 јуни 1913 г. започва Междус'јузническата војна. Три дни (19, 20 и 21 јуни) една наша бригада води кр'вопролитни боеве с шест гр'цки дивизии. Г'рмежите от фронта започнали все по јасно да се чуват. јавно било, че б'лгарите отст'пват.

На 20 јуни умира прислужничката на католическата черква и на 21 е трјабвало да б'де погребана. Кукушани уплашено бјагат от града. На погребението били само отец јосиф Раданов - от с. Гранитово Елховско, башта ми Тенчо Марков Папукчиев и гробарјат. Снарјади вече падали в града. Виждала се непрек'сната в'рволица м'же, жени и деца, с малко багаж в р'це да се отправјат на север - к'м Б'лгарија. На две на три погребват жената, отец јосиф свалја епатрахила, заг'ва в него требника и кр'ста и ги дава на башта ми с думитe:

- Тенчо, аз бјагам …, и тр'гва без дрехи и без пари след в'рволицата бежанци. К'м Б'лгарија! Предишната година г'рците го пребили в Солун понеже е б'лгарин. Страхувал се, че пак ште го бијат. Башта ми е трјабвало да се в'рне в града, понеже там е била мајка ми с дете пеленаче в р'це. Виждали се вече и отст'пвашти б'лгарски војници. Башта ми се прибира и с малкото останали кукушани се скриват в манастира, пансион за сираци на католическите сестри на милос'рдието (soeurs de charite). Гр'цките војници навлизат в изоставенија град.
От по-високите сгради в манастира те гледали как гр'цките војници палјат града. Вече е имало нјаколко пожара от снарјадите. Методично, војниците с факли в р'це влизат от двор в двор и палјат по ред всичко: к'шти, бараки, стопански постројки ... Абсолјутно всичко. Гори целија Кукуш! ( Изгорени са 1846 к'шти, 612 дјукјана и 5 мелници - из протокола на Карнегиевата анкета изв'ршена на мјасто.)

На другата сутрин мајка ми се с'бужда и гледа: До п'тната врата на манастира са наредени всички сираци, облечени и с по една бохчичка в р'це. До тјах са и всички калугерки . Мајка ми ужасено ги попитала:

- Сестро, на кого ни оставјате? - калугерките се опитали безуспешно да ја утешат. В този момент викат башта ми при игуменката – французојка. Тја му казала, че един гр'цки офицер иска да ј с'обшти нешто. Т'рсјат башта ми за преводач.Тој знаеше и гр'цки и френски. Отиват до вратата и гледат гр'цките војници с поставени ножове на пушките, водени от един гр'цки генерал.Тој размахал един лист хартија и зајавил :

- Ето, имам заповед да изколја / sic / всички б'лгари. Вие калугерките излезте заедно с децата!

Игуменката му отговорила :

- Тук е френска територија. И показала френското знаме окачено над вратата. -Не можете да влезете без мое разрешение!

Генерал'т тр'гнал нав'тре к'м двора през вратата, но игуменката, којато била едра жена, грабва генерала и буквално го изхв'рлја нав'н. После постила френското знаме пред вратата и ја затр'шва под носа на генерала. Башта ми казваше:

- И аз бјах изпотен, но от лицето на игуменката буквално течеше студена пот.

Генерал'т не се решил да ст'пи на френското знаме и отст'пил като оставил постове около манастира.

Клането се отложило временно.

В манастира случајно попаднал един евреин, амбулантен т'рговец . Игуменката написала писмо до френскија консул в Солун и през ноштта тајно спуснали евреина през един от прозорците. Какво е станало с него не се знае, но след два дни всички постове около манастира били вдигнати. Останала само една малка група гр'цки војници. Можело да се излиза из изгоренија град.

Башта ми решил да свали камбаната от изгорјалата черква. Сам отива с две в'жета и почва да ја свалја. Но едното в'же се ск'сва и камбаната застрашително се залјулјала. Башта ми избјагал и когато камбаната се успокоила и останала да виси, вр'шта се с оште едно в'же и успешно ја свалја. Тази камбана вече е единственија свидетел на тези с'битија и сега се намира на камбанаријата на католическата черква в село Куклен - Пловдивско .

Когато спрели военните дејствија нјакои от избјагалите кукушани тајно се в'рнали за да си приберат заровените ж'лтици. На един от тјах парите (разбирај ж'лтиците) ги пренесли двама души на тарга. После мајка ми разправјаше, че и тја и други жени ходили из к'штите да ровјат и намирали изпуснати ж'лтици.

След време, един френски генерал идва в манастира и поискал нјакој да го заведе на мјастото на боевете. Отново, понеже е знаел френски, праштат башта ми. Генерал'т на кон, башта ми - пеша отиват до позициите. Генерал'т отбелјазал, а башта ми с'што видјал, че в окопите на г'рците имало големи купчини изстрелјани гилзи. В б'лгарските – гилзите били много малко. Генерал'т заклјучил, че б'лгарските војници са нјамали патрони и затова са отст'пили.

Кукуш вече го нјама. Има нов град Килкис, построен на известно разстојание от изгорелија град, част от којто е изграден с материали от изгорелија Кукуш. Само на х'лма е останало манастирчето “Св. Георги “ запазено и обновено от г'рците (фиг. 2).

Такава е част от печалната историја на Кукуш, разправена от башта ми Иван Тенчев Папукчиев и от мајка ми.



ДОБАВКА: С'штото с'битие е описано в македскија вестник Време, основавајки се на друг очевидец, Иван Чикичев, роден в с. Салам, Кукушко, Егејска Македонија, както и на записките на френската милос'рдна сестра Миропа.

Грците ги палеа селата околу Кукуш

Блаже Ангеловски (в-к Време, број 1365, 15.05.2008)

Господинот Саркози би требало да го знае записот на француската „милосрдна сестра“ Миропа, потврден и од раскажувачот Иван Чикичев роден во с. Салам Кукушко Егејска Македонија, од 1913 г. „... Грците ги палеа селата околу Кукуш. Огнени бомби паѓаа врз училиштето и домот за сираци (на „милосрдните сестри“ м. з.) големо чудо ја спаси зградата, која беше изградена од големи камени ѕидови. На зградата имаше три француски знамиња, високо истакнати, грчката војска која беше далеку, добро ги гледаше но сепак стрелаа врз домот за сираци... пред домот имаше многу народ, собите беа преполни со старци, жени со мали деца... На вториот ден од бомбардирањето пред домот за сираци загина 48 души тогаш многу од народот избегаа кон Бугарија, ние останавме да ја чекаме француската помош...“ Можеби токму тогаш во таа 1913 година неговата прабаба ја напуштила Грција за да ги спаси своите деца (моја претпоставка) ... еден дел од бегалците, претежно жени и деца, заедно со милосрдните сестри со брод од Солун испловиле за Франција.