Европските интелектуалци за Македонското прашање

[Bratot]

Антон Хампл е роден во 1875 год. во Јаромјас (Чешка).


Претседател на Чешкословенската Социјал-демократска партија, а потоа и пратеник во Парламентот на новата Чешкословенска република.

Тој е еден од најжестоките и најомилените национални трибуни за самостојна Чешкословачка држава.
Заради заслугите како голем национален лидер тој обавува бројни функции подоцна, а бил и Претседател на Институтот за социјално осигурување – организација со повеќе од два и пол милиони членови, но и Министер за јавни работи.

- Во својот долг одговор на анкетата од в. “Балканска федерација”, Хампл меѓу другото вели:
“Сегашното “решение” на македонското прашање направи цел еден народ да биде распарчен меѓу Југославија, Бугарија и Грција и подложен на политика на терор за да се откаже од националното единство и да се асимилира во владеачката нација – или да се истреби...

Трагедијата на МАКЕДОНСКИОТ НАРОД се состои и во фактот што тој не поседува конститутивни сили, а неговите соседи го користат тоа за да ги остварат своите грабачки апетити на сметка на овој несреќен народ..“

Или во оригиналот на француски јазик:

“La solution actuelle de la question macedonienne a fait qu`un people enter a ete morcelle entre la Yugoslavie, la Bulgarie et la Grece et soumis a une politique de terreur pour lui faire perde l`unite nationale et l`assimiler a la nation dominante – ou l`exterminer...

La tragedie du PEUPLE MACEDONIEN consiste cepandant aussi dans le fait qu`il ne possede pas encore des forces constituantes, et ses voisins en profitent d`une facon effrenee pour satisfaire aux depens de ce malheureux people leurs appetites de lecre et de rapine.“

А Хампл не е било кој, тој е Австриски политичар, Министер и многукратен функционер со Претседателски и лидерски функции во институти, движења, комисии и сл..

 

[Bratot]

Максимилијан Брандајс во однос на Македонското прашање

Максимилијан Брандајс е роден на 03.VII.1894 год. во Виена. По завршувањето на средното училиште заминал во странство каде што останал две години. Потоа се вратил во Виена и работел како трговски службеник.

Бил тешко ранет во војната. Од 1920 год. е Претседател на Здружението на воените инвалиди на Виена и Претседател на Централното Здружение на воените инвалиди на Австрија.

Од 05.XII.1930 год. до 17.II.1934 год. бил пратеник во Австрискиот Бундесрат и активно учествува во политичкиот живот на Австрија до нејзината анексија од хитлерова Германија. Неможејќи да ја поднесе анексијата од страна на хитлерова Германија, Брандајс емигрира во САД но е непозната годината на смрт таму зашто со други податоци засега историчарите не располагаат.

Во својот одговор на прашањата во анкетата од в. “Балканска федерација” Брандајс меѓу другото вели:

“...Зашто сегашното решение на македонското прашање не само што е спротивно на принципите на правдата и на слободата, туку е и иронизирање на принципите на вистинската хуманост. Владеачката реакција ги презема најисконските права на малцинствата (невидените страдања на МАКЕДОНСКИОТ НАРОД се доказ за тоа) и крваво ги задушува сите нивни барања.“

Или во оригиналот на француски јазик:

“Car la solution actuelle de la question macedonienne est non seulement contraire aux principes de la justice et de la liberte, mais aussi une ironie aux principes de vraie humanite.
La reaction dominante est toujours desireuse de mepriser les droits les plus primitives des minorities (les souffrances inouies du PEUPLE MACEDONIEN en sont les prauves) et de reprimer d`une facon sanglante toutes leurs revendications.“

 

[Bratot]

ЕМАНУЕЛ ДИВИЈАР за македонскиот народ

Роден е во Лион, во 1887 год. Бил Директор на Бирото за Училишни архиви и за педагошки истаржувања и Професор на Институтот Жан Жак Русо.

Објавени дела : Актуелните тенденции во основното образование, Училиште на иднината, Едукативната улога на Црвениот крст на младината.

Бил соработник на Швајцарскиот народ, потоа Бивш Претседател на Педагошкото друштво на романска Швајцарија. Претседател на Женевското педагошко друштво. Учесник во бројни училишни реформи.
Емануел Дивијар е Претседател на Женевскиот Комитет за одбрана од теророт на Балканот.

Ова е краткото објаснение за овој гоем хуманист и училишен реформатор од Швајцарија. Но уште поинтересно е како тој го почнува својот одговор на прашањата од анкетата:

“Србин ли си? Бугарин ли си? Грк или Албанец? На оваа серија прашања, МАКЕДОНСКИОТ НАРОД, ДЕНЕС КАКО И ВЧЕРА, го дава истиот одговор - ЈАС СУМ МАКЕДОНЕЦ“.

Понатаму Дивијар ги опишува невозможните услов под кои е распарчен македонскиот народ и дава одговори за разрешување на неговата ропската положба.

 

[Bratot]

Преведено на Германски

HISTORY: Maximilian Brandeisz in Bezug auf makedonischen Frage



In einer Umfrage bzgl. Balkanförderation antwortete er u. a.:
“…Nicht nur weil die derzeitige Lösung der makedonischen Frage den Prinzipen und Rechten von Freiheit widerspreche, sondern es ironisiert die Prinzipien der Menschlichkeit. Die Reaktionen der neuen Regierung nehmen ihnen auch die ureigenen Minderheitenrechte (die bisher nicht gesehene Leid des makedonischen Volkes sind der Beweis dafür) ud die blutige Niederschlagung ihrer Forderungen”.
Aus dem französischen Original:
“Car la solution actuelle de la question macedonienne est non seulement contraire aux principes de la justice et de la liberte, mais aussi une ironie aux principes de vraie humanite.
La reaction dominante est toujours desireuse de mepriser les droits les plus primitives des minorities (les souffrances inouies du PEUPLE MACEDONIEN en sont les prauves) et de reprimer d`une facon sanglante toutes leurs revendications.”


Zur Person:
Maximilian Brandeisz wurde 1894 in Wien geboren. Nach seiner Kriegsverletzung aus dem ersten Weltkrieg war er Vorsitzender der Gesellschaft für Kriegsverletzte in Wien.
Von 1930 bis 1934 war er, bis zur Machtübernahme Österreichs durch Hitler, Mitglied des österreichischen Bundesrats. Danach flüchtete er in die USA.



http://www.pelagon.de/?p=125









HISTORY: Die Tragödie der Balkankriege aus der Sicht von Anton Hampl



Anton Hampl wurde 1875 in Jaromjas (Böhmen) geboren und war Präsident der tschechoslowakischen Sozialdemokratischen Partei und anschließend Parlamentsmitglied in der neuen Republik Tschechoslowakei.
In seiner langen Rede zum Thema ” Balkan-Föderation”, erwähnt Hampl u.a.:
“Die jetzige “Lösung” der makedonische Frage hat ein Volk auf drei Länder (Jugoslawien, Bulgarien und Griechenland) aufgeteilt. Unter dem nationalistischem Druck der einzelnen “Besatzerländer” mussten sich die Menschen von ihrer nationalen Einheit lösen und wurden gezwungen sich zu assimilieren - ein Volk sollte augelöscht werden….
Die Tragödie des makedonischen Volkes zeigt sich auch dadurch, dass dieses Volk keine konstituiven Mächte hatte, und die Nachbarländer dies ausnutzten, ihren “diebischen Appetit” auf Kosten dieses unglücklichen Volkes zu stillen.”


Das Orginal (frz.):
“La solution actuelle de la question macedonienne a fait qu`un people enter a ete morcelle entre la Yugoslavie, la Bulgarie et la Grece et soumis a une politique de terreur pour lui faire perde l`unite nationale et l`assimiler a la nation dominante – ou l`exterminer…
La tragedie du PEUPLE MACEDONIEN consiste cepandant aussi dans le fait qu`il ne possede pas encore des forces constituantes, et ses voisins en profitent d`une facon effrenee pour satisfaire aux depens de ce malheureux people leurs appetites de lecre et de rapine.”




Tschechische Sozialdemokraten
“Die Partei besteht als Bewegung seit 1870 und ist seit 1896 parlamentarisch vertreten. Von 1918 bis 1920 war sie die stärkste tschechoslowakische Partei, hat dann dieses Primat nach Absplitterung der Kommunisten an die Agrarier abgeben müssen. Parteiführer in der Republik war zunächst Vladimil Tusar, nach dessen Tod ist es Abg. Anton Hampl. Ihr Programm ist das der II. Internationale, es wird jedoch nicht dogmatisch gehandhabt, sondern den besonderen Bedürfnissen der Tschechoslowakei angepaßt. In der Regierung sind die tschechischen Sozialdemokraten durch Eisenbahnminister Bechyne, gleichzeitig Stellvertreter des Ministerpräsidenten, durch Justizminister Doktor Dérer und Fürsorgeminister Dr. Meißner vertreten. Bei den letzten Wahlen erhielt sie 963.000 Stimmen. Auf der Liste 2 kandidieren ferner die Zionisten und polnischen Sozialdemokraten.” (Quelle: “Prager Tagblatt”, Nr. 116 vom 18. Mai 1935)

 

[Bratot]

Некако ја скокнаа темава Блгариве ни, па малце апдејт

Baron De Tott; Les Turcs et Les Tartares, 1784.

The title page




Page XII.

Page XII.

Page 154-155.

Page 156-157.

Page 158.

Page 159.

This is taken from the English translation of the book, which was published in 1786, the original in French was published in 1784.



http://en.wikipedia.org/wiki/Fran%C3%A7ois_Baron_de_Tott

François Baron de Tott (Hungarian: Báró Tóth Ferenc) (August 17, 1733, Chamigny, France - September 24, 1793, Hungary) was an aristocrat and a French military officer of Hungarian origin.


/* Jimdo Text-Ad in Google AdSense style */ .jimdoAd-170x75{margin:0px; padding: 0px; font-size:10px; font-family:arial,sans-serif;height:75px;width:170px;margin-bottom: 0px;} .jimdoAd-170x125{margin:0px; padding: 0px; font-size:10px; font-family:arial,sans-serif;height:125px;width:170px;margin-bottom: 0px;} .jimdoAdTitle{font-size:11px;font-weight:bold;line-height:14px;} .jimdoAdParagraph{color:#333333;display:block;font-size:11px;line-height:14px;} .jimdoAdLinkDiv{color:#0097df;font-size:10px;line-height:12px;overflow:hidden;white-space:nowrap} .jimdoAdLink{cursor:pointer; text-decoration: none;} .jimdoAdDisclaimer { color: lightgray; font-size: 10px;}

 

[Misirkov]

Francesco Nitti

Франческо Нити (1868-1953) бил професор по економија во Портричи и професор по финансии во Неапол. Станал пратеник во парламентот на Италија, а подоцна ги извршувал функциите Министер за финансии и Министер за надворешни работи на Италија. Автор е на бројни публикации и голем пријател на писателот Емил Зола.

Франческо Нити пишува:

“ Македонското прашање се уште не е решено, но кое прашање е решено?

Во старите политички рамки, секое решение е невозможно. Секоја борба за влијание неминовно оведува до конфликти: секоја протекција на странска сила доведува до други протекции и до други сплетки, секое жртвување на угнетените народи, буди кај народите жестоки сништа.


Србите, Бугарите и Грците се караат околу Македонија: кому требаше да му припадне оваа кутра и намачена земја? Секое авторитарно решение е лошо: тоа дури и не е решение. Едноставната идеја е дека Македонија треба да си припаѓа на самата себе. ...’’

(La Macedoine vue par l'Europe, стр. 171.)

 

[Misirkov]

Професор Др. Франц Краус е еден од најголемите медицински корифеи во Европа и добар познавач на случувањата на Балканот.

Др. Краус бил доцент и вонреден професот во Грац, професор на Берлинскиот Универзитет и шеф на II Медицинска универзитетска клиника на Шарите.

" Македонците имаат право на својата целосна територија на која можат мирно да се развиваат па тогаш ќе престанат и меѓусебните кавги, а можеби ќе дојде и до траен мир. Во целост ми се познати тешкотиите на таквото решение, но тоа не ми пречи да го посакувам. "

(La Macedonine vue par l'Europe 1925-29, Скопје 1991, стр. 166).

 

[Misirkov]

Како тече расплетот со проблемот кој една соседна држава го има со нашето име, ми изгледа дека одревме навреме имаме потреба да се навраќаме на темава.

Др. Огист Форел (Аuguste Forel), Швајцарец роден во 1848 година во Грасјезсир-Морг, е медицински доктор и професор по психијатрија на Универзитетот во Цирих. Како истражувач од светски ранг, д-р Форел има публикувано бројни наслови од областа на анатомијата на мозокот, психијатријата и психологијата.

Покрај научните трудови, се интересира за социјалните прашања и хуманитарна дејност. Прави напори за реформирање на кривичното право и за теоријата на ограничена одговорност. Како противник на алкохолизмот, тој е творец е на безалкохолните ресторани во Цирих. Ја основал лигата за Морална акција во Лозана во 1889 година, а потоа и бројни институции како народниот дом, капка млеко, Сопцијалниот уред, и други.

По повод Македонското прашање, д-р Форел го кажува следново:

“1. Македонија мора да биде ослободена и во најскоро време да стане држава независна од Грција, од Југославија и од Бугарија. Таа досега доволно страдаше од соперништвата на овие три земји кои и самиот ги запознав престојувајќи таму во 1910 година.

2. Не! Доста беше! Етничките, како и верските и јазичните малцинства би требало да бидат насекаде почитувани и праведно застапени. На балканот, сегашните влади се' уште ги газат споменатите малцинства.

3. Во првата точка веќе одговорив на ова прашање: Македонија мора да биде ослободена и да создаде сопствена држава, како Албанија и Црна Гора.’’

(La Macedonine vue par l'Europe 1925-29, Скопје 1991, стр. 130-131).

 

[Eddie_rebel]

Браво за темата!

Еве што Пјер Беарн (Pierre Bearn) француски писател и поет (1902-2004), преку песна рекол за Македонија и македонското прашање:

МАКЕДОНИЈА УТРЕ

Македонија те сакам зашто знаеше да ја зачуваш радоста што како змија се извива меѓу нашите трпези.

Зашто знаеше и покрај се' уште да танцуваш и да ја пееш среќата што си жива во куќите што насекаде и сама ги градиш ти.

Народе раскинат, осакатен. Народе раселен и разнесен. Ве поздравувам Македонци.

Главата ви е во Скопје, со едната нога сте во Грција, со другата во Бугарија. Но вашето срце е насекаде. Кадешто дрвјата зеленеат што сами ги посадивте, во куќите што живеат без вас, а сами ги изградивте.

Но јас верувам дека ветерот на правдата ќе биде положен еден убав ден врз вашите граници од трите фрагменти на вашиот единствен живот и дека вие во него ќе живеете во народот најпосле, на крајот на краиштата роден од Европа.

 

[Eddie_rebel]

Леон Никол (1887-1965), пратеник од Женева во собранието на Швајцарија, генерален секретар на Федерацијата на службениците на швајцарските пошти, го уредувал синдикалниот весник "Унија".
Бил член на Административниот совет на Општината Petit Sacconnex (урбана населба во Женева), подоцна нејзин повеќегодишен градоначалник и пратеник во Големиот совет во Женева.

"Сигурно е дека поделбата на Македонија меѓу Југославија, Грција и Бугарија не е во согласност ниту со духот на правдата и слободата ниту со грижата на секој чесен човек за одржување на мирот. Принципот на слободно определување на народите ни налага да бараме политички систем кој ќе ј даде автономна управа на Македонија.

Мислам дека по досегашниот реакционерен балкански режим правата на етничките малцинства не се загарантирани на задоволителен начин...Се разбира дека диктаторските влади, какви што се, романската, бугарската, грчката и српската нема никогаш да ја остварат идејата за Балканска федерација. Таму прво треба не спорно да завладее демократијата. Преку демократијата ќе дојде прво до сојузи меѓу расите и народите, а потоа и до Балканска федерација, идеал на кој му посакувам сè најдобро"

Извадок од писмото на Леон Никол до "Балканска федерација"

 

[Ljube Vojvoda]

Братот објави нешто од Карл Хрон - Народноста на Македонските Словени, вреди да прочитат соседите од истокот.

 

[Bratot]

Братот објави нешто од Карл Хрон - Народноста на Македонските Словени, вреди да прочитат соседите од истокот.

Објавено е поодамна, само не си во тек:
http://forum.kajgana.com/showthread.php?43626-%D0%9A%D0%B0%D1%80%D0%BB-%D0%A5%D1%80%D0%BE%D0%BD

Поважните делови:

По моите сопствени студии на српско-бугарскиот спор дојдов до убедување дека Македонците, како по својата историја така и по својот јазик, се посебна народност. Значи, ниту се Срби, уште помалку Бугари, туку се потомци на оние словенски прадоселеници кои го населувале Балканскиот Полуостров веќе долго пред српската и бугарската инвазија и кои подоцна со ниту една од овие две нации не се измешале.“

Karl Hron: Das Volksthum der Slaven Makedoniens, Wien, 1890

 

[Boom Shaka Lakka]

читнав нешто од материјалот кој сте го постирале, ама не целиот и незнам дали се повторува мислењето на Амфитеатров!!

Во однос македонскиот народ, Амфитеатров е првично со бугарофилска логика добиена од дотогашните пишувања на други автори.

Неговата величина е што тоа го надминува по посетите на Македонија, движејќи се среде македонскиот народ и неговите грабачи, ја согледува сета вистина.
- Веднаш пишува за истото и еднакво ги негира како српските така и бугарските, црногорските или други слични теории за македонскиот народ, а за грчките не сака ниту да разговара и само попатно ги спомнува.

- По нападите од Русите-бугарофили и Бугарите, Амфитеатров се жали: “Бугарите ме напаѓаат дека сум поткупен од Србите, а некои и поради тоа што тие не ме поткупиле“. Бугарофилската репутација ја губи кога на лице место во Македонија се уверува во вистината, но дека не е ниту српски поддржувач се гледа во неговиот заклучок: “Македонците не се ни Срби, ни Бугари“.

- Неговото уверување во македонската посебност најдобро се огледа низ фазите низ кои минуваше по секоја посета на Македонија. Ако од првото патување, срамежливо се наѕира македонската посебност, по неговото второ, трето и четврто патување, тие се на најсилен начин изразени.

- По првото соочување со Македонците тој пишува:

“Основното население на Македонија, претставува за себе неопределена народност за која со увереност може да се каже само тоа дека таа без сомнение е чисто словенска. Србите ја сметаат оваа народност за српска, Бугарите за – бугарска. Претензиите и на едната и на другата се рамно без основа во смисла на националните претензии и рамно имаат основа по силата на културното и политичкото влијание“.

- По второто патување и конкретно за вистинските носители на пропагандата веќе пишува:

“За да стане Македонија бугарска, требало да се побугарат Македонците. И ете по бугарско-српската војна од 1885 год., најтешки сили и значителни жртви на бугарскиот државен организам се насочени кон бугаризација на Македонските Словени. Бугарскиот агент – свештеник, учителот, комитата, четникот – стануваат тајна влада на земјата и некакава нејзина душа“.

- Не случајно за оваа пропагандна фаза кога и од надвор пишувачи заради бугарската егзахија како единствена црковна управа, доаѓаат до погрешни тези, Амфитеатров за П.Миљуков ќе запише:

“Посетувајќи ја Македонија во 90 -тите, гледал врз неа премногу со бугарски очила и како што се вели набрзина ги прогласи сите Македонци за крвни Бугари. Но неговата ГРЕШКА може да се смета за добросвесна, тој ја затекнал Македонија толку длабоко побугарена што не е чудно што облеката ја примил како тело, културата за народност“.

- И за да на најефективен начин ја разјасни оваа забуна кај надворешните фактори, а свесно ширена од пропагандите, Амфитеатров маестрално завршува во текстот “Македонија и младотурците” (1913 год.) со следниот заклучок:

“Оние што ја читале мојата “Земја на раздорот”, го знаат мојот поглед врз Македонците. Тоа не се Срби, ни Бугари туку првобитен словенски народ, со прост основен јазик кој во поголем степен е способен да се потчини на каква годе форма што ќе му ја предложи друга, повлијателна и поразвиена словенска култура.

Македонци-Бугари има таму каде што се зацврстиле бугарското училиште и црква и Срби има таму каде што писменоста е во рацете на Србите. Со исто удопство тие можеле да се претворат, под образовно-религиозни и трговски влијанија, во Малоруси, Великоруси, Полјаци. Нивниот јазик е растопен метал кој лесно се прелева во секава родбинска форма. НО - родбинска! И ете токму во тоа во племенското родство е главниот услов што ја врти сега Македонија во борбата меѓу Словените и што го уништи во неа влијанието на Грците“.

- Острото око и аналитички ум од Амфитеатров, најдобро уочуваат но и разбиваат пропагандите при злоупотребите на сличноста од јазиците кои патем речено и кај нив се дојдени од Македонија. Уште од оние кои го раширија СЛОВОТО Св.Кирил и Методиј, тие се по-СЛОВЕНИ-ја или денес кажано со ПИСМО се о-ПИСМЕНИ-ја.

- Со логиката на Амфитеатров можат и други родбински јазици и народи да се согледуваат (Американците и Англичаните, Англичаните и Австралијанците, Канаѓаните и.т.н а и да не зборуваме за колонијалните народи кои се од друга група народи но со англиски наметнат јазик). Токму во оваа е силината на Амфитеатров, во компаративната анализа како во случајов со Македонците, Русите, Полјаците и др.

- Во овој контекст тој руши уште една пропагандна трулост како кај бугарско-српските пропагандисти така и кај грчките кога се користат со правото над Мaкедонија со владеења на цареви во различни периоди. Особено е важно што тоа го прави во мигот кога ги разбива грчките тези за “древните права” над Македонија.

- Компарирајќи дава пример со 6 вековното владеење на Англичаните над Франција и оваа пропагандна логика која ја исмева до крај пишувајќи:

“Англиските кралеви своевремено владееле над Франција и еден од нив дури бил крунисан во Париз. НО НЕМА АНГЛИЧАНЕЦ ТОЛКУ БЕЗУМЕН кој врз таа шест вековна основа, го смета Париз за британски град и во Претседателот Фалер да гледа не друго, освен узурпатор и предавник на Ланкастерскиот дом“.

- Амфитеатров е големо име за македонскиот народ и потребно е понатамошно истражување на неговото дело зашто само делумно е истражено. Во Македонија се знае мал дел кај Цветан Станоевски и “Како ја видоа Македонија” (“Македонска книга”, Скопје, 1978 год.). Покрај тоа сега за прв пат се објавуваат и делови испратени од наши Македонци во Санк Петербург, кои истражуваа во тамошната библиотека. Како ќе се добиваат нови материјали од таму, ќе бидат поставувани на странава.