- Член од
- 20 март 2007
- Мислења
- 8.493
- Поени од реакции
- 308
Ок, почнувам со репортажите за Азиските архитектонски чуда.
Прв на мета, Кансаи. Аеродром-остров изграден од човечки раце.
Кансаи, меѓународниот аеродмом е лоциран на остров кој се наоѓа во средината на заливот Осака. Ова архитектонско чудо се лоцирано на самиот брег на градот Таџири, Јапонија. Eден од најголемите аеродроми во Јапонија иако на почетокот бил изграден само за да се олесне сообраќајот на Осака аеродромот. Со околу 500 лета неделно низ Азија, 60 низ Европа и 30тина кон С. Американскиот континент овој аеродром е вистински хит кај јапонската нација.
Целата градба е всушност остров, кој има должина од 4 километри и ширина од 2.5 километри. Изграден на подрачје на кое му се закануваат тектонски поместување, тајфуни и силни, силни бури сепак еве, гордо опстојува 15на години.
Конструкцијата започнала во 1987 година, првата заштитна бариера е завршена во 1989. Три планини беа уништени, разнесени за да се обезбеди доволно материјал за ова острово. Преку 48 000 бетонски блокови, 21 милион кубни метри земја, 10 000 работници, 10 000 000 раборни часови, 3 години, користејќи 80 бродови кои требаше да ја пренесат земјата од брегот до заливот и притоа да изградат 30 метарски остров. Во 1990 година островот беше поврзан со три километарскиот мост, кој самиот чинеше 1 милијарда долари за да се изгради.
Предвидувањата беа дека поради огромната тежина, островот ќе тоне. Но никој не очекуваше дека ќе потоне цели 8 метри за само две години. Конструкторите се соочуваа со сериозен проблем, планирањето на овој проек траеше 20 години и никој не го предвиде ова. Се собраа плус средства, нови инвеститори донираа неколку милијарди долари плус. Проблемот беше решен со поставување на хидраулики кои го забавија тонењето на островот. Поставувајќи челични цевки во самото дно уште повеќе се зацврсти тлото и проблемот беше надминат.
Официјалното отварање беше во 1994, но само година подоцна т.е. на 17 јануари 1995 овој дел го погоди силен замјотрес, епициентарот се наоѓаше на само 20 километри од Кансаи. Но иако во градот беа предизвикани колосални штети, имаше и преку 6000 загинати на островот како ништо да не се случило. Инжинерите беа среќни, нити еден прозор не се скршил под дество на силниот земјотрес. Проектот не го запре нити тајфунот кој дуваше со јачина на ветер од 200 км/ч. Инвестицијата се исплатеше, нити ветер нити вода нити земјотрес, не може да го сопре Кансаи.
Заборавив да напоменам за неговиот терминал. Тоа е всушност најдолгиот во светот, долг е дури 1.7 километри. Интересната работа е што тоа е всушност една града, нема спојки. Револуционерен е и покривот на терминалот кој има форма на птичји крила и овозможува циркулирање на воздухот низ објектот.
Поради одличните покажани резултати во 2001 година аеродрмот го доби признанието Инжинерско чудо на Милениумот. Само на 10 структури во светот им беше врачено вакво признание.
Можеби целата инвестиција чинеше 20 милијарди долари, но се исплатеше. Тоа е сигурно.
Во оваа сума спаѓаат и трошоците за втората писта, новата хидраулика и челичното дно кое успеа да го намали т.е. скоро запре тонењето на островото. Од 4 метри годишно, на 50 цм, па во 2006 година и на само 7 цм годишно.
Вистинско чудо, направено од вештите раце на јапонските градители.
Прв на мета, Кансаи. Аеродром-остров изграден од човечки раце.
Кансаи, меѓународниот аеродмом е лоциран на остров кој се наоѓа во средината на заливот Осака. Ова архитектонско чудо се лоцирано на самиот брег на градот Таџири, Јапонија. Eден од најголемите аеродроми во Јапонија иако на почетокот бил изграден само за да се олесне сообраќајот на Осака аеродромот. Со околу 500 лета неделно низ Азија, 60 низ Европа и 30тина кон С. Американскиот континент овој аеродром е вистински хит кај јапонската нација.
Целата градба е всушност остров, кој има должина од 4 километри и ширина од 2.5 километри. Изграден на подрачје на кое му се закануваат тектонски поместување, тајфуни и силни, силни бури сепак еве, гордо опстојува 15на години.
Конструкцијата започнала во 1987 година, првата заштитна бариера е завршена во 1989. Три планини беа уништени, разнесени за да се обезбеди доволно материјал за ова острово. Преку 48 000 бетонски блокови, 21 милион кубни метри земја, 10 000 работници, 10 000 000 раборни часови, 3 години, користејќи 80 бродови кои требаше да ја пренесат земјата од брегот до заливот и притоа да изградат 30 метарски остров. Во 1990 година островот беше поврзан со три километарскиот мост, кој самиот чинеше 1 милијарда долари за да се изгради.
Предвидувањата беа дека поради огромната тежина, островот ќе тоне. Но никој не очекуваше дека ќе потоне цели 8 метри за само две години. Конструкторите се соочуваа со сериозен проблем, планирањето на овој проек траеше 20 години и никој не го предвиде ова. Се собраа плус средства, нови инвеститори донираа неколку милијарди долари плус. Проблемот беше решен со поставување на хидраулики кои го забавија тонењето на островот. Поставувајќи челични цевки во самото дно уште повеќе се зацврсти тлото и проблемот беше надминат.
Официјалното отварање беше во 1994, но само година подоцна т.е. на 17 јануари 1995 овој дел го погоди силен замјотрес, епициентарот се наоѓаше на само 20 километри од Кансаи. Но иако во градот беа предизвикани колосални штети, имаше и преку 6000 загинати на островот како ништо да не се случило. Инжинерите беа среќни, нити еден прозор не се скршил под дество на силниот земјотрес. Проектот не го запре нити тајфунот кој дуваше со јачина на ветер од 200 км/ч. Инвестицијата се исплатеше, нити ветер нити вода нити земјотрес, не може да го сопре Кансаи.
Заборавив да напоменам за неговиот терминал. Тоа е всушност најдолгиот во светот, долг е дури 1.7 километри. Интересната работа е што тоа е всушност една града, нема спојки. Револуционерен е и покривот на терминалот кој има форма на птичји крила и овозможува циркулирање на воздухот низ објектот.
Поради одличните покажани резултати во 2001 година аеродрмот го доби признанието Инжинерско чудо на Милениумот. Само на 10 структури во светот им беше врачено вакво признание.
Можеби целата инвестиција чинеше 20 милијарди долари, но се исплатеше. Тоа е сигурно.
Во оваа сума спаѓаат и трошоците за втората писта, новата хидраулика и челичното дно кое успеа да го намали т.е. скоро запре тонењето на островото. Од 4 метри годишно, на 50 цм, па во 2006 година и на само 7 цм годишно.
Вистинско чудо, направено од вештите раце на јапонските градители.
