A
anaveno
Гостин
а првото иселување на еврејскиот народ од Израел се споменува во книгата “Света крв, Свети грал“ и тоа е племето Венијамити. Цитат:
Венијамитите наводно пристигнале во Грција, во средишниот Пелопонез - во Аркадија, и во предвечерјето на христијанската ера се одселиле низводно низ Дунав и Рајна. … После војувањето со другите единаесет племиња во Израел, Венијалистите морале да бегаат, и тоа кон запад, према феничанската обала. Феничаните имале бродови погодни за превоз на голем број изгнаници. А Феничаните можеле да бидат природни соработници со Венијамитите, бидејќи обожаваат иста божја мајка во лик на Астаре, кралица небеска.
… Ако навистина дошло до прогонство на Венијалистите од Палестина сигурно има некоја пишана трага, а такво нешто може да се најде во грчкиот мит: легенда за синот на кралот Белус, кој со лаѓа стигнува во Грчка.
Према Роберт Грејвс, занајскиот мит бележи стигнување на доселеници од Палестина на Пелопонез. Едно племе од братството на Венијатите е и братството Велино.
Освен сведоштва во митологијата има и други кои укажуваат на селидба на Евреите во Аркадија. Во класичните времиња со Аркадија владеела силна војничка држава Спарта. Спартанците како и Меровинзите (славно Еврејско владеечко семејство од 2 век пне.), биле долгокоси, а “должината на нивната коса означувала телесна снага и постанала свет симбол“. Две апокрифни книги за Макабејците нагласуваат спона која постои меѓу Спартанците и Евреите. Во првата книга отворено се вели: “Се нашло во списите за спартанците и Евреите дека се браќа и дека се од Абрахамов род“.
“За влијанието на сеитите врз франачката култура нема цврсти археолошки докази. Франачките или сеитските трговски патишта се протегале долж целата јужна обала на Франција, се протегале и низводно низ Рајна. Во времето од 700 - 600 година пред Христа постоеле феничански населби не само долж обалата туку и во внатрешноста. Меѓу употребливите предмети, има и такви од семитско потекло.
Во 9 век пред Христа, феничанските кралеви Тира се ородиле со кралевите на Израел и Јудеја, воспоставувајќи династички сојуз кој морал да доведе и до блиски додири меѓу нивните народи.
Ограбувањето на Ерусалим во 70 година и разорување на храмот, произвеле масовен прогон на Евреите од Светата земја. Така во составот на градот Помпеј, затрупан со ерупција на Везув година 79 од нашата ера, се назирала и еврејска заедница. Во состав на извесни римски легии се наоѓале и собирани еврејски робови кои ги прателе своите господари низ цела Европа. Многу од тие робови со време се задобиле со слобода и образувале населби.
Раселувањето на Евреите од својата татковина е поради разни туѓински завојувања. Еврејскиот народ бил присилен да се населува во многу земји, каде некаде бил прифатен, а некаде сметан за народ од понизок ранг. Ваквиот однос кон еврејскиот народ бил последица, на неправедниот однос на католичката и други цркви, во ширењето на разновидни празноверни пропаганди. Освен, во други земји од Европа , Евреите се населиле на тлото на Балкансксиот полуостров и во Македонија, која со својата географска положба, и расположеноста на македонскиот народ кон Евреите била поволна. Постојат повеќе претпоставки, кога и како дошло до населување на Евреите во Македонија, од кои едни се темелат на конкретни историски настани, а други пак на претпоставување. Една од тие претпоставки смета дека до населување дошло со Дариевиот поход на Скитите 513 година пред нашата ера во Мала Азија, со друга со походот на Александар Велики, а третата по заземањето на Балкансксиот полуостров од римјаните. Меѓутоа, постои и мислење дека Евреите се населиле во Македонија многу порано пред доаѓањето на Словените на Балканот и се меѓу најстарите етнички групи во Македонија.
Феничаните биле морепловци, а со Евреите имале заеднички јазик и потекло, а различна вера. Се мисли дека во некои од нивните патувања, сигурно учествувале и Евреи и така доаѓале во контакт со Балканот, а можеби и се населувале во феникиските колони во Шпанија. Можеби, Евреите биле донесени на Балканот и како робови. Според грчкиот археолог Розанез, Евреите учествувале и во походот на Дарие против Скитите, а за време на тој поход тие навлегле во Македонија и тоа за време на втората персиска војна.
Второ поголемо иселување на Евреите е кога Александар Велики ја зазел Палестина 332 година п.н.е. а еврејскиот писател Флавис Јозефус оставил и траги од кои се заклучува дека Евреите биле во добри односи со Александар Велики и дека стапувале во неговите воени редови.
Посигурни податоци со конкретни археолошки материјал, се оние кои датираат од 140 година пред нашата ера, со населување на Евреите на трахиското Беломорие и егејско крајбрежије, а ова населување се должи на граѓанската војна меѓу Клеопатра и Фискон.
Најдени се и сочувани, разни натписи од урнати синагоги од 2 и 3 век пред нашата ера, во Атина, Патрос, Егина и Солун и според нив се заклучува дека уште тогаш биле организирани во автохтони општини и Евреите со тоа се доближувале до правата на грчките граѓани.
Во 63 година пред нашата ера, кога Помпеј го освоил Ерусалим во Рим одвел многу Евреи - воени заробеници и е формирана еврејска населба, а тоа е период кога има уште еден голем бран на иселување. Меѓутоа, има податоци од Александрискиот филозоф Филон и други дека еврејските населби има уште пред тоа. Во најстарите библиски и хебрејски ракописи, античка Македонија се нарекувала “Китим“, а со поделба на римското царство на западно и источно, Македонија ја изедначувале со Јаван-Грција. Со македонските освојувања во Палестина останале низа антички топонили Пела, Вереа, Дион и др.
ЕВРЕИТЕ ВО МАКЕДОНИЈА
Славица Стаменкова
p.s.
за жал во 2 св. војна,татаро-монголите кои се именуваат като блгари,ги истребија Евреите од Македонија..
она што не им успеа на Германците,Бугарите го направија во Македонија...
Венијамитите наводно пристигнале во Грција, во средишниот Пелопонез - во Аркадија, и во предвечерјето на христијанската ера се одселиле низводно низ Дунав и Рајна. … После војувањето со другите единаесет племиња во Израел, Венијалистите морале да бегаат, и тоа кон запад, према феничанската обала. Феничаните имале бродови погодни за превоз на голем број изгнаници. А Феничаните можеле да бидат природни соработници со Венијамитите, бидејќи обожаваат иста божја мајка во лик на Астаре, кралица небеска.
… Ако навистина дошло до прогонство на Венијалистите од Палестина сигурно има некоја пишана трага, а такво нешто може да се најде во грчкиот мит: легенда за синот на кралот Белус, кој со лаѓа стигнува во Грчка.
Према Роберт Грејвс, занајскиот мит бележи стигнување на доселеници од Палестина на Пелопонез. Едно племе од братството на Венијатите е и братството Велино.
Освен сведоштва во митологијата има и други кои укажуваат на селидба на Евреите во Аркадија. Во класичните времиња со Аркадија владеела силна војничка држава Спарта. Спартанците како и Меровинзите (славно Еврејско владеечко семејство од 2 век пне.), биле долгокоси, а “должината на нивната коса означувала телесна снага и постанала свет симбол“. Две апокрифни книги за Макабејците нагласуваат спона која постои меѓу Спартанците и Евреите. Во првата книга отворено се вели: “Се нашло во списите за спартанците и Евреите дека се браќа и дека се од Абрахамов род“.
“За влијанието на сеитите врз франачката култура нема цврсти археолошки докази. Франачките или сеитските трговски патишта се протегале долж целата јужна обала на Франција, се протегале и низводно низ Рајна. Во времето од 700 - 600 година пред Христа постоеле феничански населби не само долж обалата туку и во внатрешноста. Меѓу употребливите предмети, има и такви од семитско потекло.
Во 9 век пред Христа, феничанските кралеви Тира се ородиле со кралевите на Израел и Јудеја, воспоставувајќи династички сојуз кој морал да доведе и до блиски додири меѓу нивните народи.
Ограбувањето на Ерусалим во 70 година и разорување на храмот, произвеле масовен прогон на Евреите од Светата земја. Така во составот на градот Помпеј, затрупан со ерупција на Везув година 79 од нашата ера, се назирала и еврејска заедница. Во состав на извесни римски легии се наоѓале и собирани еврејски робови кои ги прателе своите господари низ цела Европа. Многу од тие робови со време се задобиле со слобода и образувале населби.
Раселувањето на Евреите од својата татковина е поради разни туѓински завојувања. Еврејскиот народ бил присилен да се населува во многу земји, каде некаде бил прифатен, а некаде сметан за народ од понизок ранг. Ваквиот однос кон еврејскиот народ бил последица, на неправедниот однос на католичката и други цркви, во ширењето на разновидни празноверни пропаганди. Освен, во други земји од Европа , Евреите се населиле на тлото на Балкансксиот полуостров и во Македонија, која со својата географска положба, и расположеноста на македонскиот народ кон Евреите била поволна. Постојат повеќе претпоставки, кога и како дошло до населување на Евреите во Македонија, од кои едни се темелат на конкретни историски настани, а други пак на претпоставување. Една од тие претпоставки смета дека до населување дошло со Дариевиот поход на Скитите 513 година пред нашата ера во Мала Азија, со друга со походот на Александар Велики, а третата по заземањето на Балкансксиот полуостров од римјаните. Меѓутоа, постои и мислење дека Евреите се населиле во Македонија многу порано пред доаѓањето на Словените на Балканот и се меѓу најстарите етнички групи во Македонија.
Феничаните биле морепловци, а со Евреите имале заеднички јазик и потекло, а различна вера. Се мисли дека во некои од нивните патувања, сигурно учествувале и Евреи и така доаѓале во контакт со Балканот, а можеби и се населувале во феникиските колони во Шпанија. Можеби, Евреите биле донесени на Балканот и како робови. Според грчкиот археолог Розанез, Евреите учествувале и во походот на Дарие против Скитите, а за време на тој поход тие навлегле во Македонија и тоа за време на втората персиска војна.
Второ поголемо иселување на Евреите е кога Александар Велики ја зазел Палестина 332 година п.н.е. а еврејскиот писател Флавис Јозефус оставил и траги од кои се заклучува дека Евреите биле во добри односи со Александар Велики и дека стапувале во неговите воени редови.
Посигурни податоци со конкретни археолошки материјал, се оние кои датираат од 140 година пред нашата ера, со населување на Евреите на трахиското Беломорие и егејско крајбрежије, а ова населување се должи на граѓанската војна меѓу Клеопатра и Фискон.
Најдени се и сочувани, разни натписи од урнати синагоги од 2 и 3 век пред нашата ера, во Атина, Патрос, Егина и Солун и според нив се заклучува дека уште тогаш биле организирани во автохтони општини и Евреите со тоа се доближувале до правата на грчките граѓани.
Во 63 година пред нашата ера, кога Помпеј го освоил Ерусалим во Рим одвел многу Евреи - воени заробеници и е формирана еврејска населба, а тоа е период кога има уште еден голем бран на иселување. Меѓутоа, има податоци од Александрискиот филозоф Филон и други дека еврејските населби има уште пред тоа. Во најстарите библиски и хебрејски ракописи, античка Македонија се нарекувала “Китим“, а со поделба на римското царство на западно и источно, Македонија ја изедначувале со Јаван-Грција. Со македонските освојувања во Палестина останале низа антички топонили Пела, Вереа, Дион и др.
ЕВРЕИТЕ ВО МАКЕДОНИЈА
Славица Стаменкова
p.s.
за жал во 2 св. војна,татаро-монголите кои се именуваат като блгари,ги истребија Евреите од Македонија..
она што не им успеа на Германците,Бугарите го направија во Македонија...
