Митрополит Теодосиј Гологанов - Скопски (видео документарец)
- Креатор на темата TpH_Bo_OkO
- Време на започнување
- Член од
- 17 март 2005
- Мислења
- 11.493
- Поени од реакции
- 1.592
Mnogu ubavi klipovi! Alal da i e na devojkata shto ja spremila prezentacijata!
Interesen mi beshe podatokot za prilepskata crkovna opshtina deka se oddelila od Egzarthijata i opshtrela so Teodosij vo vozobnuvanje na Ohtidskata Arthiepiskopija. Imeno toa bila chesta pojava, mnogu makedonski opshtini se spremale za oddeluvanje od Egzarhijata, nekoi se oddelile. Delumno tie procesi gi diskutiravme tuka:
http://forum.kajgana.com/showthread.php?t=800
Interesen mi beshe podatokot za prilepskata crkovna opshtina deka se oddelila od Egzarthijata i opshtrela so Teodosij vo vozobnuvanje na Ohtidskata Arthiepiskopija. Imeno toa bila chesta pojava, mnogu makedonski opshtini se spremale za oddeluvanje od Egzarhijata, nekoi se oddelile. Delumno tie procesi gi diskutiravme tuka:
http://forum.kajgana.com/showthread.php?t=800
- Член од
- 17 март 2007
- Мислења
- 702
- Поени од реакции
- 26
- Возраст
- 51
- Локација
- Велико Трново
- Веб-сајт
- www.vedomost.info
Браво, много добри филмчета, и момата е хубава.
У нас Теодосиj Скопски много не е популарен. Това което сме чели е от Симеон Радев, но и то е малко. Ште ги пусна тези филмчета в Дир.БГ и дано да стане хубава дискусиjа
У нас Теодосиj Скопски много не е популарен. Това което сме чели е от Симеон Радев, но и то е малко. Ште ги пусна тези филмчета в Дир.БГ и дано да стане хубава дискусиjа
http://bg.wikipedia.org/wiki/Теодосиј_Скопски
...Като Скопски владика Теодосиј прави опити да в'зроди Охридската архиепископија и да отк'сне македонските епархии от Екзархијата, като се обр'шта и к'м папството за евентуална унија. Заради тази му дејност е уволнен през 1892 година. Този му неуспеше опит според Симеон Радев е породен от лични амбиции и омраза к'м екзарх јосиф.
След уволнението му от Скопската катедра Теодосиј се вр'шта в Б'лгарија и отново застава на б'лгарски позиции. Между 1901 и 1906 година управлјава Пловдивската епархија, а между 1913 и 1919 - новос'здадената екзархијска Маронијска епархија.
„Беззаштитно в'в всјако едно отношение, б'лгарското население, онеправдано от местните власти и бедно от материална и умствена страна, то представлјаваше тв'рде удобна почва за насаждането и в'зприемането на всјакакви пропагандистични идеи. На това се д'лжеше и успех'т на чуждите пропаганди в такива чисто б'лгарски градове в Македонија като Воден, Ресен, Лерин, Неврокоп, штип и пр., к'дето б'лгарски училишта нјамаше, или ако имаше те бјаха незначителни, а гр'цки училишта имаше по градове и по села и добре бјаха наредени.“ Теодосиј Гологанов - бивш митрополит Скопски, вестник „Ден“, Софија, 20 септември, 1910 год., бр. 2322.
...Като Скопски владика Теодосиј прави опити да в'зроди Охридската архиепископија и да отк'сне македонските епархии от Екзархијата, като се обр'шта и к'м папството за евентуална унија. Заради тази му дејност е уволнен през 1892 година. Този му неуспеше опит според Симеон Радев е породен от лични амбиции и омраза к'м екзарх јосиф.
След уволнението му от Скопската катедра Теодосиј се вр'шта в Б'лгарија и отново застава на б'лгарски позиции. Между 1901 и 1906 година управлјава Пловдивската епархија, а между 1913 и 1919 - новос'здадената екзархијска Маронијска епархија.
„Беззаштитно в'в всјако едно отношение, б'лгарското население, онеправдано от местните власти и бедно от материална и умствена страна, то представлјаваше тв'рде удобна почва за насаждането и в'зприемането на всјакакви пропагандистични идеи. На това се д'лжеше и успех'т на чуждите пропаганди в такива чисто б'лгарски градове в Македонија като Воден, Ресен, Лерин, Неврокоп, штип и пр., к'дето б'лгарски училишта нјамаше, или ако имаше те бјаха незначителни, а гр'цки училишта имаше по градове и по села и добре бјаха наредени.“ Теодосиј Гологанов - бивш митрополит Скопски, вестник „Ден“, Софија, 20 септември, 1910 год., бр. 2322.
Bratot
Стоик и Машкртник!
Ај бе смени го фонтот! НЕ СЕ ЧИТА.
Insomniac
Evil Macedonian
и после трте мрте за нас прилепчани. шо ти се вика патриотизам
TpH_Bo_OkO
Трноризец
“Теодосиј не се чувствува Бугарин, туку за Македонец, не примил во Скопје директори и учители од Бугарија... Ја ширел идејата дека Македонците треба да се ослободат од Горненците Бугари... сите Македонци да работат по каков и да било начин да се ослободат од Горненците, односно Бугарите, од северна и од јужна Бугарија... На учителот Ѓорѓи Петров му сугерирал да собира етниграфски материјал со кој се докажува дека Македонија се разликува од Бугарија...“
бугарскиот егзарх Јосиф, голем противник на Македонското национално осамостојување
Одговор на горното од страна на Теодосиј:
“Непризнавањето на егзархиските правилници во Скопската епархија, во иднина во сите македонски епархии, не е резултат на бератот, чија содржина ние многу добро ја познаваме, туку на нешто друго, што и вие добро го знаете, а го премолчувате. Епархиите во Македонија, не заборавете, не се бугарски, не се грчки, ниту се србски, туку Македонски. Според тоа, во нив не само егзархиските, туку и некои други правилници, освен Македонските, не можат да важат... Мојот народ нема зошто да се потчинува на туѓи правилници, туку треба да има свои. Тоа ќе го постигне, доволно да се ослободи од вас неканети пропагандисти, кои со децении го заблудувате за неговата национална припадност ...“
Теодосиј Гологанов до Дионисиј (20 Јуни 1891), писмо во кое тој вели:
“Ние Македонците немаме толку мака од Турците, колку од Грците, Бугарите и Србите кои сакаат да ја распарчат Македонија...
Егзархијата во Македонија ја врши најмизерната задача, го одзема името на нашиот народ, јазикот...“
Понатаму во писмото:
“Македонци-духовници, кренете се против Патријаршијата и Егзархијата и обединете се под заштита на Охридската архиепископија како ваша вистинска мајка црква.“
бугарскиот егзарх Јосиф, голем противник на Македонското национално осамостојување
Одговор на горното од страна на Теодосиј:
“Непризнавањето на егзархиските правилници во Скопската епархија, во иднина во сите македонски епархии, не е резултат на бератот, чија содржина ние многу добро ја познаваме, туку на нешто друго, што и вие добро го знаете, а го премолчувате. Епархиите во Македонија, не заборавете, не се бугарски, не се грчки, ниту се србски, туку Македонски. Според тоа, во нив не само егзархиските, туку и некои други правилници, освен Македонските, не можат да важат... Мојот народ нема зошто да се потчинува на туѓи правилници, туку треба да има свои. Тоа ќе го постигне, доволно да се ослободи од вас неканети пропагандисти, кои со децении го заблудувате за неговата национална припадност ...“
Теодосиј Гологанов до Дионисиј (20 Јуни 1891), писмо во кое тој вели:
“Ние Македонците немаме толку мака од Турците, колку од Грците, Бугарите и Србите кои сакаат да ја распарчат Македонија...
Егзархијата во Македонија ја врши најмизерната задача, го одзема името на нашиот народ, јазикот...“
Понатаму во писмото:
“Македонци-духовници, кренете се против Патријаршијата и Егзархијата и обединете се под заштита на Охридската архиепископија како ваша вистинска мајка црква.“
Insomniac
Evil Macedonian
Во јајцето има влакно?
A
anaveno
Гостин
Bulgarian Exarchate
SEEKING TO PROTECT Russian interests in the Balkans, Count Ignatiev, the Russian ambassador to Turkey, lobbied the High Porte from 1864 onwards to improve relations with Bulgaria, with the aim of supporting the establishment of the Bulgarian church. Ignatiev instigated the formation of a number of Bulgarian-Greek commissions to review Bulgarian demands for a proposed separate church.
Bulgarian Turkish relations dramatically improved in 1868 when the Bulgarian bourgeoisie declared its loyalty to the Ottomans during the Greek rebellion on Crete.
Following several years of campaigning, with Russian diplomatic support, a firman was issued on 28 February 1870 proclaiming the establishment of the Bulgarian church that was known as the Exarchate.
Although 1870 is widely recognised as the year that the Exarchate was established, it did not actually come into existence until May 11, 1872, following vehement opposition from the Patriarchate, which protested against the name ‘Bulgarian Exarchate’ and advocated the name ‘Exarchate of the Haemus’ (or Balkan).31
The Exarchate reclaimed control of religious and educational institutions in Bulgaria, however its jurisdiction was extended to include non-Bulgarian territories, with the Exarchate taking over the Veles Eparchy in Macedonia and the Nish and Pirot Eparchies in Serbia.
Furthermore, according to Article 10 of the Ottoman firman, any other Eparchy in Ottoman Turkey was free to come under the jurisdiction of the Exarchate if two-thirds of the population voted in favour of union.
With this decree the base was laid for Greece and Bulgaria to struggle for the political and ideological contest over Macedonia.
In accordance with Article 10, voting was organised to take place at the Skopje and Ohrid dioceses.
In spite of difficulties presented by the Greek clergy of the Patriarchate, notably that the Patriarchate declared all potential adherents to the Exarchate to be schismatic, the population of both dioceses voted overwhelmingly in favour of the Exarchate.
The Exarchate was far preferable to remaining with the oppressive and exploitive Patriarchate whose official Greek language was incomprehensible to Macedonians.
Macedonians favoured the Exarchate principally due to the similarity of the Bulgarian language to Macedonian.
However, in doing so they were exposed to the influence of the Bulgarian government, ‘which used the Exarchate to further its own political ambitions in Macedonia’.32
Bulgarian chauvinists constructed an argument based upon the successes of the
Exarchate, as confirmation of the ‘Bulgarian character’ of Macedonia.
It is a misleading interpretation, as Eliot states:
‘the Church of the Exarchate was really occupied in creating Bulgarians’.33
The historian T.R. Georgevitch explained that official church documentation, such as birth, marriage and death certificates, all bore Bulgarian subscriptions and seals:
Persons who could not write were entered in the Osmanli papers (papers giving a person's name, surname, religion, nationality and occupation, and with which every
Turkish subject must be provided) as Bulgars.
Thus Macedonia began gradually to be outwardly Bulgarian.34
SEEKING TO PROTECT Russian interests in the Balkans, Count Ignatiev, the Russian ambassador to Turkey, lobbied the High Porte from 1864 onwards to improve relations with Bulgaria, with the aim of supporting the establishment of the Bulgarian church. Ignatiev instigated the formation of a number of Bulgarian-Greek commissions to review Bulgarian demands for a proposed separate church.
Bulgarian Turkish relations dramatically improved in 1868 when the Bulgarian bourgeoisie declared its loyalty to the Ottomans during the Greek rebellion on Crete.
Following several years of campaigning, with Russian diplomatic support, a firman was issued on 28 February 1870 proclaiming the establishment of the Bulgarian church that was known as the Exarchate.
Although 1870 is widely recognised as the year that the Exarchate was established, it did not actually come into existence until May 11, 1872, following vehement opposition from the Patriarchate, which protested against the name ‘Bulgarian Exarchate’ and advocated the name ‘Exarchate of the Haemus’ (or Balkan).31
The Exarchate reclaimed control of religious and educational institutions in Bulgaria, however its jurisdiction was extended to include non-Bulgarian territories, with the Exarchate taking over the Veles Eparchy in Macedonia and the Nish and Pirot Eparchies in Serbia.
Furthermore, according to Article 10 of the Ottoman firman, any other Eparchy in Ottoman Turkey was free to come under the jurisdiction of the Exarchate if two-thirds of the population voted in favour of union.
With this decree the base was laid for Greece and Bulgaria to struggle for the political and ideological contest over Macedonia.
In accordance with Article 10, voting was organised to take place at the Skopje and Ohrid dioceses.
In spite of difficulties presented by the Greek clergy of the Patriarchate, notably that the Patriarchate declared all potential adherents to the Exarchate to be schismatic, the population of both dioceses voted overwhelmingly in favour of the Exarchate.
The Exarchate was far preferable to remaining with the oppressive and exploitive Patriarchate whose official Greek language was incomprehensible to Macedonians.
Macedonians favoured the Exarchate principally due to the similarity of the Bulgarian language to Macedonian.
However, in doing so they were exposed to the influence of the Bulgarian government, ‘which used the Exarchate to further its own political ambitions in Macedonia’.32
Bulgarian chauvinists constructed an argument based upon the successes of the
Exarchate, as confirmation of the ‘Bulgarian character’ of Macedonia.
It is a misleading interpretation, as Eliot states:
‘the Church of the Exarchate was really occupied in creating Bulgarians’.33
The historian T.R. Georgevitch explained that official church documentation, such as birth, marriage and death certificates, all bore Bulgarian subscriptions and seals:
Persons who could not write were entered in the Osmanli papers (papers giving a person's name, surname, religion, nationality and occupation, and with which every
Turkish subject must be provided) as Bulgars.
Thus Macedonia began gradually to be outwardly Bulgarian.34
A
anaveno
Гостин
Table 4.1: Religious and Educational Budget of the Bulgarian Exarchate in Macedonia, 1878–1896
(Source: A. Trajanovski, Bugarskata Exarhija i Makedonskoto Nacionalno Osloboditelno Dvizhenje 1893–1908, Skopje, 1982, p. 44)
Significant inroads were made by the Exarchate in a relatively short period of time. Its expansion was a serious threat to Patriarchate domination, and the Ottomans misjudged the consequences of Article 10, soon realising that it was not in their interests to allow the Exarchate to extend its jurisdiction throughout the country. Although initially pleased to encourage Bulgarian opposition to Greek hegemony, and to divide Macedonia’s Christian subjects, the Ottomans did not intend on allowing the Exarchate to become too powerful an organisation.35
In 1873, following Exarchate victories in the Skopje, Ohrid, Bitola and Kukush36 sees, the Ottomans responded by suspending all further plebescites.
The Exarchist victories of 1873 went unheeded by the authorities. Berats had not been granted for the appointment of Bishops.37
It was not until 1890 that the Porte issued berats for Skopje and Ohrid, allowing the bishops finally to proceed to their dioceses after thirteen years.
Further berats were issued in 1894 in Veles and Nevrokop, and at the time of the Greek Turkish War in 1897 further dioceses were gained in Bitola, Debar and Strumica.
But later the Ottomans prevented the Exarchate from spreading any further and no other bishoprics were gained, although the Exarchate did establish lower-ranked representatives in other dioceses.
VICTORIA UNIVERSITY
CONTESTATIONS OVER MACEDONIAN IDENTITY, 1870–1912
by
NICK ANASTASOVSKI
A THESIS SUBMITTED TO VICTORIA UNIVERSITY IN FULFILMENT OF THE REQUIREMENTS OF THE DEGREE OF DOCTOR OF PHILOSOPHY
SCHOOL OF SOCIAL SCIENCES
MELBOURNE, VICTORIA
MAY, 2005
ГОЉАМА БУГАРСКА ПРОПАГАНДА.
ЗА ЏАБЕ ФРЉАНИ ПАРИ.
(Source: A. Trajanovski, Bugarskata Exarhija i Makedonskoto Nacionalno Osloboditelno Dvizhenje 1893–1908, Skopje, 1982, p. 44)
Significant inroads were made by the Exarchate in a relatively short period of time. Its expansion was a serious threat to Patriarchate domination, and the Ottomans misjudged the consequences of Article 10, soon realising that it was not in their interests to allow the Exarchate to extend its jurisdiction throughout the country. Although initially pleased to encourage Bulgarian opposition to Greek hegemony, and to divide Macedonia’s Christian subjects, the Ottomans did not intend on allowing the Exarchate to become too powerful an organisation.35
In 1873, following Exarchate victories in the Skopje, Ohrid, Bitola and Kukush36 sees, the Ottomans responded by suspending all further plebescites.
The Exarchist victories of 1873 went unheeded by the authorities. Berats had not been granted for the appointment of Bishops.37
It was not until 1890 that the Porte issued berats for Skopje and Ohrid, allowing the bishops finally to proceed to their dioceses after thirteen years.
Further berats were issued in 1894 in Veles and Nevrokop, and at the time of the Greek Turkish War in 1897 further dioceses were gained in Bitola, Debar and Strumica.
But later the Ottomans prevented the Exarchate from spreading any further and no other bishoprics were gained, although the Exarchate did establish lower-ranked representatives in other dioceses.
VICTORIA UNIVERSITY
CONTESTATIONS OVER MACEDONIAN IDENTITY, 1870–1912
by
NICK ANASTASOVSKI
A THESIS SUBMITTED TO VICTORIA UNIVERSITY IN FULFILMENT OF THE REQUIREMENTS OF THE DEGREE OF DOCTOR OF PHILOSOPHY
SCHOOL OF SOCIAL SCIENCES
MELBOURNE, VICTORIA
MAY, 2005
ГОЉАМА БУГАРСКА ПРОПАГАНДА.
ЗА ЏАБЕ ФРЉАНИ ПАРИ.
A
anaveno
Гостин
Писмото на Теодосиј за обновување на Охридската Архиепископија, 1891:
http://tracker-mk.org/details.php?id=3741
http://tracker-mk.org/details.php?id=3741
- Член од
- 17 март 2005
- Мислења
- 11.493
- Поени од реакции
- 1.592
Неколку години пред тоа, имало и такви кои за да не бидат насила побугарени преку Егзархијата, се обраќале до Србија и работеле со српската пропаганда, но сепак барале независна Охридска Архиепископија и весници/учебници на Македонски јазик. Еве едно писмо од Наум Евро, секретар на Тајниот Македонски комитет, кој му се обраќа на Јован Ристиќ:
“ Со мојата скромна, ако не се лажам, и доста вешта агитација дотуркав донде, Тајниот македонски комитет, во кој Комитет бев избран за секретар, на 15-ти октомври 1885 година да ја одреди депутацијата од неколку ополномоштени лица од страната на Македонскот народ, за споменатата депутација да се претстави на Неговото Величество, Кралот Српски, и тоа јавно пред целиот свет да [истапи] со молба, нас Македонците Србија да не земе под своите закрила и да прати во Македонија српски учители, бидејќи Македонците според своите обичаи и говорот припаѓаат повеќе кон Србите отколку кон Бугарите, но откако Србија и објави војна на Бугарија, нашиот план остана да виси и не можеше во она време по војната ништо да се прави се до некоја позгодна прилика.
Подоцна, повторно се појави желбата на споменатиот Комитет, да и се јави на сропската влада преку г. Д. Баџовиќ, дека ние Македонците сами ќе почнеме да работиме за Македонија во корист на Србија и врз основа на тоа, ќе издаваме еден лист во Цариград на Македонскиот дијалект (= јазик), и штом тоа ќе се оствари, ќе се откажеме од Бугарската Егзархија во Цариград и ќе ја побараме Охридската Архиепископија, и така ќе и удриме нож во срцето на Бугарија и нејзината пропаганда во Македонија: а Србија пак, нека не помага во ова до извесно време...’’
(Архив, збирка на Јован Ристиќ, Инв. бр. 12/628, XII/5)
“ Со мојата скромна, ако не се лажам, и доста вешта агитација дотуркав донде, Тајниот македонски комитет, во кој Комитет бев избран за секретар, на 15-ти октомври 1885 година да ја одреди депутацијата од неколку ополномоштени лица од страната на Македонскот народ, за споменатата депутација да се претстави на Неговото Величество, Кралот Српски, и тоа јавно пред целиот свет да [истапи] со молба, нас Македонците Србија да не земе под своите закрила и да прати во Македонија српски учители, бидејќи Македонците според своите обичаи и говорот припаѓаат повеќе кон Србите отколку кон Бугарите, но откако Србија и објави војна на Бугарија, нашиот план остана да виси и не можеше во она време по војната ништо да се прави се до некоја позгодна прилика.
Подоцна, повторно се појави желбата на споменатиот Комитет, да и се јави на сропската влада преку г. Д. Баџовиќ, дека ние Македонците сами ќе почнеме да работиме за Македонија во корист на Србија и врз основа на тоа, ќе издаваме еден лист во Цариград на Македонскиот дијалект (= јазик), и штом тоа ќе се оствари, ќе се откажеме од Бугарската Егзархија во Цариград и ќе ја побараме Охридската Архиепископија, и така ќе и удриме нож во срцето на Бугарија и нејзината пропаганда во Македонија: а Србија пак, нека не помага во ова до извесно време...’’
(Архив, збирка на Јован Ристиќ, Инв. бр. 12/628, XII/5)
E
emission
Гостин
nedev
Не знам што ти беше поентата , дали сакаше да кажеш дека демек пред неговата смрт отишол да служи во Егзархијата и со тоа можеби сакаш да кажеш дека се "осознал" како што денесе "осознаваат " некои татарољупци и покрај тоа што Македонците уште во 19-ти век биле многу посвесни и поосознаени од нив? Значи ако е така си во заблуда бидејќи тој овие писма и молби во кои нагласува дека сме Македонци а не Бугари , Срби или нешто друго ги пишува додека е во служба на Егзархијата.
Инаку интересно е и тоа што имал контакти со Мисирков и Поп Арсов исто така вистински Македонци патриоти.
Не се ни сомневаме дека е така.
Објаснувањето е многу едноставно. Тој за време на неговата служба кога ги пишува овие писма иако е во служба на Егзархијата како Македонец бара луѓето да се свртат кон нивната вистинска мајка црква Охридската архиепископија а не кон Егзархијата бидејќи ја знае нејзината пропагандна улога (ја става на исто рамниште со Патријаршијата) .
Не знам што ти беше поентата , дали сакаше да кажеш дека демек пред неговата смрт отишол да служи во Егзархијата и со тоа можеби сакаш да кажеш дека се "осознал" како што денесе "осознаваат " некои татарољупци и покрај тоа што Македонците уште во 19-ти век биле многу посвесни и поосознаени од нив? Значи ако е така си во заблуда бидејќи тој овие писма и молби во кои нагласува дека сме Македонци а не Бугари , Срби или нешто друго ги пишува додека е во служба на Егзархијата.
Инаку интересно е и тоа што имал контакти со Мисирков и Поп Арсов исто така вистински Македонци патриоти.