Една личност за секого...Дали?

[Сатори]

Теоријата за сродна душа и трагањето по истата делува крајно фасцинантно ... на 17.
Секоја личност која што ни профејала низ животот и останала со нас на тоа „место“ одреден временски период била вистинската за тогаш и тоа останува факт без разлика на нашата агресивна лутина после завршувањето на врската, единствената разлика е во тоа што некои персони можат да бидат вистински за нас на подолги стази и тоа е единствената романтика на која можеме да се надеваме.

 

[Princ]

~*~

Токму тоа и ја означуваа таа личност дека е една за секого (односно за тебе во случајов).
Кога само ќе земеме во предвид дека секој со секого не може да започне врска, да ја тера 1 година, или да ја тера до смрт... тоа доволно говори дека изборот на партнерите кои на НАС лично ни одговараат е премногу тесен. Океј, може не баш еден (кај да ја најдам јас мојата партнерка, мојата втора половина ако беше буквално една... може во моментов е во Тунгузија, којзнае што прави таму)... ама доста блиску е до таа бројка.

 

[The Goddess]

Јас одамна престанав да трагам по љубов и едната личност.
Барам личност со која ќе ми биде убаво и пријатно и малку барем да има хемија меѓу нас, друго не ми ни треба, а такви има повеќе од еден. После дали од навика дали од нешто друго колку толку ќе се засакате.

Глупости. Не верувам во ова една личност за секого. Што значи тоа, дека со таа една личност ќе ви биде најубаво, нема да имате проблеми и нема да се карате? Не постои таков пар без проблеми, значи нема ни една личност.

 

[Nemiseverue]

Не постои една личност со која можеме да бидеме крајно компатибилни. Да, некои личности ќе ни се доапаѓаат многу и ќе ги сакаме неизмерно, но благодарение на новиот систем на социјализирање, и имање шанса да пробаме многу партнери, многу е полесно да стигнеме и до втората, третата, икстата личност со која ќе ни биде фантастично.

Само што, истата магична сила која прави да имаме шанса почесто да видиме какви прекрасни девојки има на светот, истата прави и тие да не бидат вечно до нас. Живееме за оние 5 минути слава на нашата душа, да го достигнеме врвот на емоциите, да станеме налик богови и да пиеме чај со Господ лично... и потоа вечно да трагаме по следните пет минути низ сите сурови предели на пеколот, ќе пливаме преку реки од лава, ќе газиме преку костури боси, и со такви расечени нозе ќе мораме да умреме потопени во солена вода каде ќе осеќаме како се давиме а стапалата ќе ни изгледа дека горат при што криците ќе бидат бесшумни а само меурчињата додека се давиме ќе се сведок на нашата бесцелност и непотребност во тој миг.