Сакам повторно да сум човек?

[Дивајн]

Тргнав да си го напишам тоа што сакав на друга тема, но помислив дека можеби некој ќе сака да додаде или одземе нешто, па решив да отворам нова. Овој подфорум најмногу го избрав за да избегнам постови од два-три смешковци или зборови, па сменете ако има потреба.

Доколку има вистина во реинкарнацијата и би ми била дадена можност да изберам како што би сакала некогаш пак да се вратам на земјава, дефинитивно не би избрала да сум човек. Не сум најпаметната на светов, но секако не сум ни најглупавата, за да си приредам по втор пат еден таков стрес. Не би се сменило до тогаш ништо на поубаво, а сегашното воопшто не ми се допаѓа.
Денес дефиниција за поимот човек е се` најлошо што може да ти дојде на уста. Значи би требало да сум живо суштество кое според некакви докази и правила е најпаметно на земјава. Како такво, својот најразвиен мозок од сите останати, би требало да го користам за уништување на се` што можам, мразење на се` што не сум јас и не е мое и занемарување на сите можни чувства до степен на нивно изумирање. Би имало тука и нешто друго и поитро што би можел мојот мозок да го приреди. Да ме направи најлукавото живо суштество кое ќе функционира како што кажав претходно, но ќе биде доволно итро да не дозволи тоа да го гледаат другите. Така би била подобар човек за сите, а уште полош за себе. Со тоа, плус би имала некое само за мене сфатливо дефинирано право да ги исмејувам другите, да ги навредувам како стигнам поради нивните лоши постапки, дури и општо поради тоа што постојат. Голем терет и казна е тоа... да живееш во постојана омраза, завист и љубомора, а тоа да го правиш токму затоа што не си способен ниту паметен за ништо друго.

Туку, ајде да пробам да го разложам тој поим, може ќе добијам поблага слика. Маж и жена. Дали сакам некогаш да сум маж на овој свет, хммм... Така ќе треба да сум некој убав, припрост и проблематичен или неубав, екстра паметен и смотан дечко. Во било кој случај ќе мора да сум невешт со жените, а најголем тепач и најголема фаца помеѓу мажите. Ќе мора да не знам да фатам добра девојка, па така несреќен вечно да заглавувам со спонзоруши и се` друго најдолно од тој нивни несфатлив свет. Ако немам пари, наместо да ги направам ќе мора да сум најголем хејтер на се`, а ако имам ќе морам да живеам со мислата дека јас сум најјак, најспособен и највреден маж на светот. Тешко би било да се помине половина живот и во двата случаи. Во подоцнежните години ќе треба да сум крајно слободоумен и богат маж со најсекси жена до себе или крајно затупен и небогат, со најголемата и најпроста затворена по дома домаќинка од жена. Ако сум првиот, жената повеќе ќе е на другите отколку моја. Тоа секако ќе го знам или претчуствувам, па ќе морам за доброто на гладните усти за оговарање околу мене да ќутам и да пијам, да се дрогирам, да се коцкам или и јас да се швалерисувам. Ако сум вториот, ќе сум никој и ништо, но барем со жената нема да имам проблем. Таа секако ќе си има за што да се жали, но неа лесно ќе ја смирувам со по некој шамар или нешто повеќе. Може тука да искрсне и трета варијанта. Да сум доволно смотан маж за да може некоја за степен попаметна жена цел живот да ми го досмота. Како и да свртам не ми чини. Не сакам дефинитивно да сум маж.
А жена? Ако сум, ќе треба да сум некоја убава, згодна, стегната и припроста или неубава, незгодна и паметна девојка. Во било кој случај мажите ќе мора да ми бидат приоритет, кој во зависност од тоа каква сум, ќе мора различно да ги ловам. Ако сум како таа првата, ќе сум голем нарцис и ќе се трудам мојата убавина убаво да ја истакнам и наплатам. Секогаш ќе носам три бројчиња помала облека, а зимска нема ни да купувам. Ќе се трудам и на најголемиот сељак да му предизвикам лиги во устата, за на крај да оставам што повеќе гладни мажи зад себе, а само јас да одлучам кој ќе ја има честа да ме купи и има. Ако сум втората, ќе имам поголеми проблеми да стигнам до целта. Ќе морам да наоѓам попаметни идеи за ловење, а притоа во секоја можна прилика да испаѓам полесна и поглупава од таа првата. Ќе треба да нудам се` за љубов или за барем една општа никаква фигура до мене, која еден ден ќе ме земе за жена. Во двата случаи ќе морам да барам понеубави или понеморални другарки, за јас да сум посебната и најјаката. Со таквото бирање, секако нема да ми се некои што ќе ги сакам и почитувам, па ќе морам во секоја можна прилика да ги изневерам или предадам. Во подоцнежните години ќе треба да сум богато омажена жена со некој кој имал доволно пари, а недоволно убавина и памет или скромно омажена со некој кој едвај се нашол, но барем се нашол. Ако сум првата, ќе мора да одговарам на многубројните понуди од мажи за секакви дружби, со кои ќе треба да си го пополнам времето за шопинг помеѓу еден и друг фенси бутик, додека децата ми се на училиште или роденден, а маж ми се убива од работа или е на патување со секретарката. Ако сум втората, ќе морам секој ден да станувам од рани зори за да почнам со време да си ги извршувам домашните обврски. Ќе треба да се трудам да завршувам до ручек се`, за потоа ако имам дозвола од мажот да тркнам на кафе до кај комшивката и да го изоговараме секој човек што го познаваме, прикривајќи и заобиколувајќи си ги своите маки и патетики. Тоа ќе треба да го правам многу брзо, за да ги стигнам сериските серии кои веќе почнале. И тука како и да свртам не ми чини. Затоа, дефинитивно не сакам да сум ни жена.

Е сега, секако на крај морам да ги спомнам ретките исклучоци, кои не спаѓаат во ниту една категорија од претходно наведените. Но, од друга страна ако сум таков човек, кој не сличи на околината, ќе имам дури и потежок живот. Бидејќи нема да се однесувам како сите, ќе ме гледаат чудно и на училиште и по улица и по кафетерии и по дискотеки и на работа. Ќе се прашуваат и ќе ме прашуваат дали сум во ред, што ми фали, зошто не го сакам тоа што треба да се сака според нив и ред други непромислени прашања. Што и да одговорам, а и да премолчам ќе згрешам. Згора на се`, сигурно ќе има помалку луѓе од мојот вид, па ќе биде премногу тешко скоро сам да се живее така.
Поради овие и многу други слични проблеми, јас не би сакала никогаш пак да сум човек, а на моменти и ми е криво што сега сум.

Ова е само кратка варијанта на моите размислувања на оваа тема. Ќе си ги докажам маките во некој нареден. Вам нека ви послужи темава за секакво и општо плукање и фалење во врска со тоа што и какви сме ние луѓето на овој свет.

 

[TheMayor]

Абе не само што не верувам во реинкарнација, туку никогаш нема ни да поверувам.
Е сега ако би дошол тој момент за да одберам кај би се родил поново би одбрал да сум човек, истиот каков што сум со мали корекции на фотошоп , со истите луѓе што ги имам и сум ги запознал, би ја работел истата работа што ја работам и се така исто. Меѓутоа желба би ми било оваа држава да се замени со Швајцарија, значи ние да сме во Швајцарија а швајцарците во Македонија. Единствено нешто што не можам да го прифатам е економијата и диктатурата на нашите одбрани одкако претставуваме самостојна држава.
Културата на вкупното општество би посакал да биде иста во спротивно би било многу монотоно.

 

[The Goddess]

Е сега, секако на крај морам да ги спомнам ретките исклучоци, кои не спаѓаат во ниту една категорија од претходно наведените. Но, од друга страна ако сум таков човек, кој не сличи на околината, ќе имам дури и потежок живот. Бидејќи нема да се однесувам како сите, ќе ме гледаат чудно и на училиште и по улица и по кафетерии и по дискотеки и на работа. Ќе се прашуваат и ќе ме прашуваат дали сум во ред, што ми фали, зошто не го сакам тоа што треба да се сака според нив и ред други непромислени прашања. Што и да одговорам, а и да премолчам ќе згрешам. Згора на се`, сигурно ќе има помалку луѓе од мојот вид, па ќе биде премногу тешко скоро сам да се живее така.
Поради овие и многу други слични проблеми, јас не би сакала никогаш пак да сум човек, а на моменти и ми е криво што сега сум.

Јас се пронаоѓам себеси во оваа категорија. Секако некој може да ме гледа како дел од првата, некој како дел од втората, некој како дел од третата, а за некој може да сум дури и марсовец... who knows . Сеедно, важно е ние како се гледаме и каде се сместуваме самите себеси, зашто понатаму животот ни се ориентира во тој правец, па ако се чувствуваме како дел од "несфатените" (или трета категорија како што е овде опишано) тогаш и ќе бидеме несфатени. Како мала дигресија, имам читано за антропологијата на човекот или поточно кажано социо-културна антропологија каде имаше едно објаснување кое вели дека човекот како засебна индивидуа со свои лични ставови и сфаќања не постои туку секогаш е копија, поточно колекција на копии од некои други луѓи на кои им се восхитува и ги почитува, било свесно или несвесно. Затоа велам дека е многу битно како самиот човек се декларира себеси.

Во контекст на темава, јас не би сакала да плукам по човештвото. По општеството да, и тоа големо ДА, но по човештвото не.

Ќе зборувам конкретно за третава категорија затоа што само таа ми е позната. Убаво е опишано се, но сепак не е до толку драстично. На почетокот, кога како поединец ќе почнеш да се издвојуваш можеби ќе налеташ на погорните потешкотии, но како надоврзување на антропологијата што погоре ја споменав, ти не си сам/а. Колку побрзо ги пронајдеш истомислениците, толку побрзо ќе ти стане посреќен и поисполнет животот, а кога тогаш ќе ги најдеш, за секое тенџерче има по некое капаче. Дури и поголемо е задоволството кога од толкава група на неистомисленици налетуваш на некој твој, сличен на тебе човек, неопислива радост . Мое лично мислење е дека сите "проблеми" поради несфатеноста со кои човекот се сретнува во животот се наметнати од домашните, а на домашните пак од општеството, затоа велам по општеството можам многу да плукам и со задоволство да го правам тоа.

Сепак кога би бирала реинкарнација, пак би одбрала да се вратам назад како човек. Моето човештво во кое би се реинкарнирала е новото општество создадено после крајот на светот, општество налик на venus project (само колку да не го објаснувам идеалното општество). Оптимиста сум, верувам во подобра и посреќна иднина и пак би се вратила како човек, зашто ако бев цвеќе - ќе ме искинеа, ако бев комарец-ќе ме заплескаја на некој ѕид, а ако бев глушец- ќе ме отруеја. Дури и лав да бев - ќе ме убиеја, затоа сакам да сум човек .

А дотогаш, додека се реинкарнирам во моето општество, ќе си живеам во ова и ќе гледам вести на сител (само колку да знам дека и овој живот може да е бајка ).

 

[Vollstandig]

Според твоите изјави, во случајот станува збор за реинкарнацијата и правото да се избере што да се биди, или само совесно плукање по моменталната состојба на човечкиот род?
Ако првото е да, тогаш сигурно би требало/знаеш дека реинкранцијата човек ја заслужува кармички, како што пренесуваат старите источни учења.
Реинкранцијата фактички, многу јогини ја претставуваат како капка вода, која се наоѓа во океанот,а потоа под дејство на сонцето испарува и истата во моментот е во гасовите агрегатна состојба (пареа) која значи овој пати има сосем друг облик (да речеме човек?) и истата таа, кондензира и се создава облак, овој пат значи сосем друг облик. Кога облакот почнува да врни, капките паѓаат на земјата, дел од нив ќе навадат некои растенија, дел од нив ќе се слеат во реките,кои подоцна течат онаму каде што имало недостиг од вода (валјда во пролетни сезони кога надоаѓаат реки полни со вода) па истите тие наводнуваат добар дел од засадената површина. Следното утро,истата таа капка завршува како “утринска роса“ која повторно ќе испари, и пак, се претвора во облак, и овој пат по истиот принцип се враќа во океанот.

Капката, веќе не е капка. Капката направи еден КРУГ на животот, ја исполни нејзината мисија и повторно е дел од МОРЕТО кое е составено од милјарди капки како неа.


Ова е учењето од еден јогин, кој ја објаснува реинкарнацијата, и мисијата на човекот, каде кажува дека целиот живот е страдање, а страдање е за оној кој сака да го живее. Преку страдањето (маките) се стекнува искуство,а истото тоа води до мудрост.
Овие работи се правопропорционални со себе (маки) страдања - искуство - мудрост.
Животот е онаков,како што ти го замислуваш. Животот е онаков како што ти го креираш. Животот, поточно е цртеж, кој сама го црташ.Добива онолку боја, онолку убавина колку што сама ќе додадеш на сликата.
Да не се сака да се биде човек, поради ДРУГИТЕ, поточно останатите, е знак на слабост. Тоа би дошло, како да тргниш да освојуваш некој планински врв, и на чекор да се доискачиш, сфаќаш дека има многу луѓе што пред тебе го освоиле врвот и се откажуваш а си на чекор до успехот и сакаш да се вратиш назад. Али сепак, после освојувањето на врвот, на нагорнината на планината, и од другата страна следува удолница.

Исто така, многу ми е чуден твојот концепт, каде викаш:

Туку, ајде да пробам да го разложам тој поим, може ќе добијам поблага слика. Маж и жена. Дали сакам некогаш да сум маж на овој свет, хммм... Така ќе треба да сум некој убав, припрост и проблематичен или неубав, екстра паметен и смотан дечко. Во било кој случај ќе мора да сум невешт со жените, а најголем тепач и најголема фаца помеѓу мажите. Ќе мора да не знам да фатам добра девојка, па така несреќен вечно да заглавувам со спонзоруши и се` друго најдолно од тој нивни несфатлив свет. Ако немам пари, наместо да ги направам ќе мора да сум најголем хејтер на се`, а ако имам ќе морам да живеам со мислата дека јас сум најјак, најспособен и највреден маж на светот. Тешко би било да се помине половина живот и во двата случаи. Во подоцнежните години ќе треба да сум крајно слободоумен и богат маж со најсекси жена до себе или крајно затупен и небогат, со најголемата и најпроста затворена по дома домаќинка од жена. Ако сум првиот, жената повеќе ќе е на другите отколку моја. Тоа секако ќе го знам или претчуствувам, па ќе морам за доброто на гладните усти за оговарање околу мене да ќутам и да пијам, да се дрогирам, да се коцкам или и јас да се швалерисувам. .

Ова е ЕДНА ГРУБА класификација за човечкиот род, каде ти одбираш да зборуваш за моментални, одредени личности кои го живееле тој живот. Споредбата е исто, како да кажеш дека сите мажи обожаваат фудбал. Жалам што ќе те разочарам, но претставник сум на машкиот пол,а не сакам фудбал. Споредбата е грубо земена, и нема крајна цел за објаснувањето или оттргнувањето да не се биде човек.
Исто така, сигурен сум дека постои и УБАВ МАЖ, а и ПАМЕТЕН и што ќе може да успее со жени.Тепачките се секојдневие, но не за секого. Парите, го вртат светот, но сигурен сум дека кај побогатите не филмот да се биде со 3 жени, или пак да се покажи на кафе пред сите.
Има многу поразлични приказни, и начини на живот,а тоа е само ЕДЕН ДЕЛ, една капка од целото море, што постои од животи и приказни на луѓето.

Кажи ми дали луѓето во африка што гладуваат гледаат да имаат по 3 жени, да направат пари, да излезат на кафе и да бидат видени или денот е преживување на примитивен начин?
Кажи ми за некоја западна европска земја со висок стандард како го помина денот еден човек?
Ќе видиш дека тоа се тотално различни начини на живот, сфаќања и животни приказни, при што ако некој праша КАКО ЖИВЕАТ ЛУЃЕТО, сигурно би дошло до контрадикции во објаснувањето.

И за крај, животот е борба. Нормално никој не се родил на престол, сите се борат за тој престол. А се разбира, го добиваат најупорните, оние кои не се исплашиле од противниците. А престолот е, твојот идеален живот.

 

[Educate dont discriminate]

Не го прочитав целиот текст,пошто ме мрзи,ама сфатив што е муабетот...

Од човекот нема ништо полошо,доживуваш стресови,успеси,падови,бедови,награди,и 300 чуда,ти се дешаваат работи кои што не ги очекуваш,најчесто лоши,и сето тоа поминува за мнооогу кратко време...и после тоа ? незнам,заебано...

Јас би одбрал да сум некое животно,пример куче или нешто такво,нејќам пак човек,бидејќи тогаш тој поим ќе нема никакво значење и дефиниција за него...

 

[*LittLe heart*]

Одлична тема..... Не би плукала по човештвото и во прилика за реинкарнација би одбрала да сум човек.
Одлична класификација на мажите и жените, сега не сме свесни сеуште(барем оние кои не размислуваат за брачни заедници и сл.), но сакале или не некогаш ќе пронајдеме делови од сето ова. Таа ретката група е можност сите со дел од себе да се сместат и да речат јас не сум како овие претходниве, ама околината, условите или како што спомена некој пред мене општеството ќе се тегави да те смести и да те приспособи на нив.

На почетокот, кога како поединец ќе почнеш да се издвојуваш можеби ќе налеташ на погорните потешкотии, но како надоврзување на антропологијата што погоре ја споменав, ти не си сам/а. Колку побрзо ги пронајдеш истомислениците, толку побрзо ќе ти стане посреќен и поисполнет животот, а кога тогаш ќе ги најдеш, за секое тенџерче има по некое капаче. Дури и поголемо е задоволството кога од толкава група на неистомисленици налетуваш на некој твој, сличен на тебе човек, неопислива радост

Ова ми е дел од поентата, секогаш си изложен на ризикот да заглавиш во општеството, ако тие се оделени некаде далеку како што си и ти. Стојам на ставот дека секое грнче има и капаче, само нема среќа секој да си го пронајде своето, повеќето заскитуваат во погрешен правец. Блазе на оние кои успеале....
Можам и да закачнам и една друга страна....и како човек може да се споредиш со другите суштетва или со природата. Ако си убав, самобендисан, тешко достижен нели е тоа слично на некој цвет кој е преубав за очи, кој вирее на некој висок тешко достапен предел. Направен за гледање, но пак некој ќе се дограби до него и ќе го скине. Ништо не е совршено, секаде има ризици, препреки....проблемот е да смислиш како да се носиш со нив без разлика дали во главата ти преовладуваат само базичните инстикти или ја имаш и свеста оптоварена со милион различни мисли и чувства. Колку што е лошо да припаѓаш на земјава како човвек кој најчесто уништува се што ќе достигне, тој е и оној што е способен да создава најмногу....

 

[Crazy in Love]

Цел живот, од мали слушаме како тоа човекот бил најсовршено суштество, имал капацитет да мисли и сл. Мојата реакција на ова е - и сеа што? Дрн, дрн, јариња...
Што ќе ми е титулата “најсовршено суштество“, кога ја гледам самодеструктивноста на човештвото, кога гледам како се однесуваат луѓето, како се губат одредени вредности? Не фала, ако тоа е совршенство, подобро да бидам цела вечност заглавена во несовршеноста.
Мислам дека Горки рекол: Во каменот ништо човечко, во човекот се е камено.
Колку само се согласувам. Има нешто проклето во луѓето, додека се деца, толку е светот убав, полн со бои, но како што растат да се скаменуваат во себе, само им останува проклетството да уживаат во туѓата несреќа, солзи, да се ситат на проблемите на другите, да ги исмејуваат со цел да се истакнат себеси во општеството во кое живеат. Секогаш велев - општеството е расипано во својата суштина, но всушност, човекот е тој кој го гради општеството. Општеството само по себе не е виновно, затоа што “најсовршеното суштество“ е тоа кое го создава и го обликува според своите потреби. Наводно живееме во модерни времиња, со модерни луѓе... Смешки.
Животните секогаш ги потценуваме, но како што знам ниедно животно не убило друго животно - онака од ќеиф, додека луѓето нон-стоп го прават тоа.
Понекогаш ми доаѓа да се тргнам скрос од околината, затоа што не можам повеќе да го гледам распаѓањето на и она малку човештво и хуманост што остана во луѓето. Понекогаш не гледам смисла, гледам само како луѓето се фаќаат за секој збор, не гледаат подалеку од носот, секогаш другите им се криви, другите не им чинат, трошка самокритичност не гледам. Први се за плукање, а за аплауз и пофалба се последни и тоа со пола уста.

Не е ова мое место, не е мое време - тоа постојано го викам.

Запрете го светот, сакам да се симнам.

Со вакво човештво, не знам ни дали сакам воопшто да се реинкарнирам.
Затоа што човекот се што ќе успее да допре - уништува. Каде човечка нога стапнува, таму трева не никнува. Така да и да бидам и да не бидам човек, пак ќе бидам засегната од глупоста на човекот.

Не мислам дека човекот по својата природа е лош или злобен. Ама мислам дека е глуп и ограничен. Затвореноста на умот и духот и преголемата себичност, како и неизбежната човекова глупост се најодговорни за ситуацијата во која се наоѓа човештвото.

 

[Bodhidharma]

Aхххх само кога би ја знаеле вистината......кога би постанале вистината.............Не барајте од универзумот да ве снема.

 

[The Goddess]

Aхххх само кога би ја знаеле вистината......кога би постанале вистината.............Не барајте од универзумот да ве снема.

Која вистина?

 

[Bodhidharma]

Која вистина?

За жал или за среќа...кој да знае, нема одговор на тоа. И Исус кутриот си останал нем на тоа прашање. Тоа е сопствена "борба", мора секој сам да дојде до вистината.
Eве некој што пробал што кажал:
http://www.taopage.org/laotzu/laotzu_quotes.html
The Tao that can be trodden is not the enduring and
unchanging Tao. The name that can be named is not the enduring and
unchanging name.

(Conceived of as) having no name, it is the Originator of heaven
and earth; (conceived of as) having a name, it is the Mother of all
things.........

 

[Дивајн]

Според твоите изјави, во случајот станува збор за реинкарнацијата и правото да се избере што да се биди, или само совесно плукање по моменталната состојба на човечкиот род?

-Животот е онаков,како што ти го замислуваш. Животот е онаков како што ти го креираш. Животот, поточно е цртеж, кој сама го црташ.Добива онолку боја, онолку убавина колку што сама ќе додадеш на сликата.
Да не се сака да се биде човек, поради ДРУГИТЕ, поточно останатите, е знак на слабост. Тоа би дошло, како да тргниш да освојуваш некој планински врв, и на чекор да се доискачиш, сфаќаш дека има многу луѓе што пред тебе го освоиле врвот и се откажуваш а си на чекор до успехот и сакаш да се вратиш назад. Али сепак, после освојувањето на врвот, на нагорнината на планината, и од другата страна следува удолница.

-Исто така, многу ми е чуден твојот концепт, каде викаш:
Ова е ЕДНА ГРУБА класификација за човечкиот род, каде ти одбираш да зборуваш за моментални, одредени личности кои го живееле тој живот. Споредбата е исто, како да кажеш дека сите мажи обожаваат фудбал. Жалам што ќе те разочарам, но претставник сум на машкиот пол,а не сакам фудбал. Споредбата е грубо земена, и нема крајна цел за објаснувањето или оттргнувањето да не се биде човек.
Исто така, сигурен сум дека постои и УБАВ МАЖ, а и ПАМЕТЕН и што ќе може да успее со жени.Тепачките се секојдневие, но не за секого. Парите, го вртат светот, но сигурен сум дека кај побогатите не филмот да се биде со 3 жени, или пак да се покажи на кафе пред сите.
Има многу поразлични приказни, и начини на живот,а тоа е само ЕДЕН ДЕЛ, една капка од целото море, што постои од животи и приказни на луѓето.

-И за крај, животот е борба. Нормално никој не се родил на престол, сите се борат за тој престол. А се разбира, го добиваат најупорните, оние кои не се исплашиле од противниците. А престолот е, твојот идеален живот.

- Темата повеќе ја отворив со цел свесно да плукам по моменталната состојба на човечкиот род, а моментот со реинкарнацијата е само за да дадеме некаков акцент на тоа колку и дали го сакаме човештвото. Секако не е толку важен, затоа што сам по себе е нереален и не навлегов во тој правец колку што можам јас да забележам.
- Во врска со животот, благодарам што се потруди да ми објасниш, но јас секако го знам тоа. И не е проблем мојот живот затоа што се трудам да е квалитетен и добар, како за мене така и за моите блиски. Но, како може да кажеш дека другите немаат влијание на нас и јас сум слабич што на тоа гледам така? На така интелигентна личност би требало да и е јасно дека тоа звучи помалку себично, а и дека не сме сите исти. Значи, логично е и да има луѓе кои се пречуствителни и едноставно не може да останат ладнокрвни на лошото човештво. На таквите личности ако еден нивни успех им го направи денот, друга човечка глупост или злоба може да им го расипе.
- За класификацијата се сложувам, но напоменав дека е само дел од многуте други. Општо познато е дека луѓето не сакаат да читаат долги постови, па не сакав да навлегувам повеќе и ги наведов само оние неколку најповршни, најпознати и доста распостранети примери колку да се отвори темата. Вие бидете слободни и додавајте, доколку во вашиот свет препознавате некакви други добри или лоши човекови особини.
- Токму таа борба за престол е тоа што конкретно мене не ми се допаѓа. Таа е извор на се` лошо што може да се излее од еден човек. И не дека не чини да се бори човек, но не ми се допаѓаат начините и средствата што ги користи.

п.с. Се` што кажа Крејзи е она што јас не успеав во воведот.

 

[RocknRolaa]

Тема за мислење до милион и назад, макар што јас и нема што да му ја мислам по ова прашање. Без двоумење би одбрала повторно да сум човек и тоа маж. Најмногу заради нивниот ментален склоп, духовна матрица и моќта каква што една жена никогаш нити поседувала нити ќе поседува.

 

[Forrest Gump]

Матрејализмот не уништи. Како да сме осудени да тежнееме кон пропаста. Целава цивилизација, технологија, научно медицински срања, милионите диференцијации, се е така исполнето со лицемерие и расипништво, шо добро е што уште сме тука и не има. Човекот одамна ја загуби синергијата со природата, али некако проклето ми се врти во глава една мисла поврзана со неа : " Човекот е грешка на природата и таа кога -тогаш, ќе најде начин да ја поправи својата грешка. "

Морам некако у муабетов да се послужам и со некое парафразирање на зборовите на Де Сент Егзипери еден од најголемите хуманисти ( знам дека е малце контадикторно со темава али перфектно се вклопува):

" Во колку обичен декор се одвива таа многукратна игра на омрази, пријателства, човечки радости. Нашите цивилизации се само кревка позлата: еден вулкан, едно ново море, еден песочен ветар - и нас не нема. Човекот заборава дека животот тука, како и таму некаде е луксуз и дека земјата не е никаде достатно длабока под нозете на луѓето. Кога во градината со вкрстување ќе се роди нова ружа, сите градинари се возбудуваат. Ружата ја издвојуваат, ја негуваат, ја опсипуваат со внимание. Само нема градинар за луѓе. А она што ме мачи уствари е гледиштето на градинарот. Она што ме мачи, тоа воопшто не е оваа беда, на која, на крајот од краиуштата , човек се свикнува исто толку добро колку и безделничењето. Цели поколенија ориенталци живеат во нечистотија и тоа им се допаѓа. Она што мене ме мачи, воопшто не се лекува со бесплатните чорби за бедните. Она што ме мачи не се овие дупки, ни овие џумки, ни оваа грдост. Туку дека во секој од овие луѓе по малку се убива Моцарт. Само Духот, ако дувне врз глината, може да го создаде Човека".

Нели мислите дека е малку лицемерно шо кога го посматраме човекот сите ние ( свесно или несвесно) се двоиме од кошницата, се плашиме од асимилација од човештвото. Зарем човекот не сме сите ние? И јас и вие и тие...
Според мене проблемот лежи во тоа што ретко кој од нас поседува душевен мир. Нашите души ми се чини талкаат и се губат во сиот тој примитивен матрејализам кој не опседнал. Од тука произлегуваат сите зла и неправди. Више ко ја спомнавте реинкарнацијата, тогаш сте запознаени дека човекот како битие е најсовршеното нешто во кое душата може да престојува. Неговиот евентуален деструктивен и деградирачки моментален живот има влијание во неговата можна наредна реинкарнација (секако у понизок облик на живот - како животно или растение). Мислам колку и да ни смета, јбг најсовршени сме. Човекот поседува нешто шо останатите го немаат, а тоа е свеста. У принцип мразам генерализации и затоа јас верувам дека постојат некои од нас кои живеат по некои морални и етички норми (макар и на прсти се броеле). Додека е така, додека дишат таквите, сепак постои надеж. Да, ако би бирал сакам пак да сум човек.

 

[Vespertine]

Ја би одбрал да сум некоја птица. Пример врана, зашто никој не ја јаде, никој несака ни да ја чува дома зашто не изгледаат убаво.Ни во зоолошки врт нема врана. И они као целина си имаат свои заедници и си тераат работа, најверојатно знаат се и досадно им е се, па си гледаат накај изгрејсонцето и зајдисонцето. Секогаш прават гњезда на високи згради. Седат на покрив кога заоша сонцето и крекаат, летаат нешто натам-навам, као ритуал пред да се стемни. И сите врани си раскажуваат случки кога некогаш биле човеци хехехехе!

 

[TheMayor]

Ја би одбрал да сум некоја птица. Пример врана, зашто никој не ја јаде, никој несака ни да ја чува дома зашто не изгледаат убаво.Ни во зоолошки врт нема врана. И они као целина си имаат свои заедници и си тераат работа, најверојатно знаат се и досадно им е се, па си гледаат накај изгрејсонцето и зајдисонцето. Секогаш прават гњезда на високи згради. Седат на покрив кога заоша сонцето и крекаат, летаат нешто натам-навам, као ритуал пред да се стемни. И сите врани си раскажуваат случки кога некогаш биле човеци хехехехе!

Не е се така розево. Имаш премногу непријатели, гледај.