Ова е мојата временска машина. Влегувам у неа 4 и кусур минути и одам назад, назад до првиот пат кога дојде, кога ми ја држеше раката у кола,кога ме спаси од светот и ми ја врати вербата у Бог. Кога ме бакна на езеро, кога растевме како пар,како индивидуалци,како љубовници,и потоа мрша, распад, лаги..детектирана промена во системот, лушпите се лупат, излегува сусштество што смрди на лајна.. Исчезнува човекот кој го љубев. Неповратно. И каде и да си, едно да знаеш. Ти навистина ме прероди за да ме убиеш.
Наише смо се кецнувале на смут џез, некој албум од Шпонгл, на луду гитарицу од Џимита
Али на заебанцију ја ву гу поју само рефрен
Сонце во тфоите русКи коси : ) отфорено смеѓа природна коса, никад не се е фарбала девојка ми, нема такфа фарба нигде како што е коса њена : )))
Овај изглеами ни е химна на нашу љубаф
Оваа страница користи колачиња за персонализирање на содржината. Со продолжување на користењето, се согласувате со нашата политика за користење колачиња.