Наталитетот не е етничка трка, туку социјален проблем, а ако Европа се плаши од шеријат, зошто тогаш прима милиони избеглици од места каде што шеријатот е реалност? Не треба за тоа да воведува закони за оние кои одлучиле дека не е паметно да имаат деца, од причини што они сами си ги знаат.
Баш вчера, слушнав за жена, мајка на три деца (осум, десет, дванаесет години) која се премажила и си ги оставила претходните деца, па сега е бремена со близнаци. И сега, прашањето ми е,
ако целта е да се зголеми наталитетот, дали навистина треба да славиме и наградуваме раѓање на деца без одговорност кон нив? Мајка која ги остава претходните деца и продолжува да раѓа – дали тоа е пример што го сакаме за општеството?
Мислам дека ваквите закони треба со многу внимание и размислување да се донесуваат, затоа што нивната злоупотреба може да биде кобна за најкревките и најневини суштества.
Децата не треба да живеат во раскош и далеку од тоа дека едноставен живот е автоматски лош живот.
Секој има право да избере дали ќе има деца или не, и тоа е лична одлука која треба да се почитува. Причините за тоа може да бидат различни – од финансиски, преку здравствени, па се до лични убедувања. Наместо да осудуваме, треба да се фокусираме на тоа како да создадеме подобри услови за оние кои сакаат да градат здраво семејство.
Системот треба да ги поддржува луѓето во тоа, а не да ги принудува на тоа.