- Член од
- 8 февруари 2007
- Мислења
- 1.968
- Поени од реакции
- 43
Конечно мислење со кое можам целосно да се согласам. Кои сме ние како личности па да оправдуваме или да осудуваме некој друг кој сака да продолжи со животот?Безвезно ми е поставено ова "Дали оправдувате?". Немам јас што да оправдувам или да не оправдувам. Ваквите работи не одат по шаблон. Што би било кога би било...
Се` зависи од човекот, ако сака, во ред, ако не сака, пак во ред. Ни години, ни спомени, ни ништо не може да го спречи, ако тој чувствува потреба да продолжи. Се` е до него и неговиот избор.
И не значи дека ако реши да пушти нова личност во својот живот ќе ја заборави старата.
Да имаш некого до себе е потреба, љубов..негов избор за живот. Со тоа што ќе има друга личност до себе, откако починала онаа со која се земал, не значи дека повеќе не го почитува споменот на таа личност. Едноставно човек е, си има свои потреби..зошто да не. Затоа што ќе биде осудуван од семејството на веќе починатиот партнер? Па немаат никакво право да го осудуваат. Не ја изневерил, ниту пак ја предал на некаков начин.
Правото на избор си е негово. Не дај Боже да се случи на некој, па ќе видам тогаш како ќе размислувате. Кога ќе имате потреба да си кажете по некој збор со некого, да има кој да ве поддржи во вашите одлуки, да ви пружа некаква сигурност, едноставно да биде покрај вас. Не е дека никој друг нема да биде тука, ама сепак е различно.:smir: