Па тоа е твојата математика, викаше дека полесно е да ги собереш, однесеш 100ци километри, таму да ги чуваш и палиш, наместо во шумичката со по 1 куршум и завршена работа.
Како и да е, јас очекував (барав за да задоволам љубопитноста) некој одговор врска можностите за такво нешто, ама се на некои други работи одговори добивам. Чудна работа, ем ги мразеле, ем имале соработници, ем најбогатите евреи ги оставиле, не ги чепнале
.
Не знам за најбогатите Евреи во окупираните држави, но општо е познат фактот дека богатите Евреи во Германија и Австрија навремено фатиле џаде пред почетокот на Втората Светска Војна кога дознале колку е часот по нацистичко време.
Кога сме кај можностите за масовната депортација и истребување на луѓе, доволно е да знаеш дека германската железница била синоним за врвен квалитет и професионализам од гледна точка на транспорт и логистика на која и` завидувала цела Европа пред и за време на Втората Светска Војна, а притоа не заборавај дека жртвите на Холокаустот биле депортирани во товарни вагони, а не во патнички вагони.
Исто така како што веќе спомнав, колку помалку луѓе знаат толку подобро.
Ете ти го Катинскиот масакр на 22.000 полски воени офицери извршен од страна на советската тајна полиција НКВД, за кој имало очевидци кои сведочеле за масакрот и после распаѓањето на Советскиот Сојуз.
За волја на вистината никогаш не виделе со свои очи кој, кога и каде точно во Катинската шума ги стрелал офицерите, ниту па дали воопшто биле стрелани, но виделе со свои очи како ги транспортираат со камиони до шумата, каде што им се губи секаква трага се` до 1943 година кога нацистите ја откриваат масовната гробница и ги ексхумираат телата. Советскиот Сојуз ги припишува вината и одговорноста за масакрот на Нацистичка Германија, иако нацистите дозволиле делегација на Црвениот Крст да го разгледа местото на масакрот, а надворешни експерти ги проверувале телата и потврдиле дека се убиени пред 1941 година кога нацистите ги нападнале и окупирале тие територии од Советскиот Сојуз.
Пред распаѓањето на Советскиот Сојуз, Михаил Горбачов отворено и јавно ги прифати вината и одговорноста на Советскиот Сојуз за Катинскиот масакр, а после распаѓањето на Советскиот Сојуз, Борис Јелцин лично му ја предаде писмената наредба за стрелање на офицерите, заедно со списокот со нивните имиња, на тогашниот претседател на Полска, Лех Валенса, потпишана од страна на Јосиф Висарионович Сталин, Вјачеслав Молотов, Лазар Каганович, Климент Ворошилов, Анастас Микојан и Михаил Калинин.
А ова ти е само еден масакр, кој можеби и не би бил толку јавно експониран ако Советите ги стрелале Полјаците во некое пооддалечено место, на пример источно од Урал, или ако ги уништеле посмртните останки од жртвите.
Не дека нацистите сакале да учат од советските грешки, туку после првиот поголем пораз кој го претрпеле во Битката за Москва во декември 1941 на нацистите им станува јасно дека постои ризик сепак да ја изгубат војната или барем да изгубат територии на кои се наоѓаат масовните гробници со жртвите на нивните злосторства, поради што на Ванзејската конференција во јануари 1942 одлучуваат масовно да ги депортираат Евреите во концентрациони логори каде што би биле масовно истребувани и кремирани, а истовремено одлучуваат и да ги уништат доказите за дотогашните злосторства кои ги извршиле низ источна Европа. Случајно или не, во август 1941 за прв пат нацистите употребиле гас за истребување на советски воени заробеници во Аушвиц, што им дава идеја за масовното истребување на Евреите при што убијците би имале минимален, речиси непостоечки контакт со жртвите.
Колку помалку учесници и запознаени со злосторствата, толку подобро.