Катче за инспирација - мудри/поучни/мотивирачки текстови
- Креатор на темата Мортидо
- Време на започнување
- Член од
- 23 август 2022
- Мислења
- 429
- Поени од реакции
- 763
I wake up everyday inspiring myself because God gave me life and life is amazing always give thanks no matter what.
My whole life and my whole career, even through my music, I tell people: let’s unify; let’s show more love,but at the end of the day I understand that life has road blocks and life is like school – you’ll be tested, we gotta pass it.
The key is to enjoy life, because they don’t want you to enjoy life.
Life is what you make it,in life everyone has a choice. The key is: make a right choice!
Life is amazing.
I am fly like that you got to have confidence that's the key.Bless up every body life is beautiful!
Always remember smile is a beautiful and powerful thing!
Inspire and uplift people with your smile!
And always remember don't let them take your smile!!!
My whole life and my whole career, even through my music, I tell people: let’s unify; let’s show more love,but at the end of the day I understand that life has road blocks and life is like school – you’ll be tested, we gotta pass it.
The key is to enjoy life, because they don’t want you to enjoy life.
Life is what you make it,in life everyone has a choice. The key is: make a right choice!
Life is amazing.
I am fly like that you got to have confidence that's the key.Bless up every body life is beautiful!
Always remember smile is a beautiful and powerful thing!
Inspire and uplift people with your smile!
And always remember don't let them take your smile!!!
- Член од
- 7 септември 2016
- Мислења
- 19.646
- Поени од реакции
- 34.851
Кајг,
веќе подолго време го читам, па си мислев ејјј оригинален член од светски размери решил да членува на кајгана форум, ама колку подолго го читам толку повеќе се чудам како може некој да му го злоупотребува неговиот живот преставувајќи се како да е тој, а всушност не е, може сум во грешка, ама нешто не ми штима.
...човек со таков плакар само за неговите патики, да пишува на кајгана форум е рамно на научна фантастика.
веќе подолго време го читам, па си мислев ејјј оригинален член од светски размери решил да членува на кајгана форум, ама колку подолго го читам толку повеќе се чудам како може некој да му го злоупотребува неговиот живот преставувајќи се како да е тој, а всушност не е, може сум во грешка, ама нешто не ми штима.
...човек со таков плакар само за неговите патики, да пишува на кајгана форум е рамно на научна фантастика.
Miss.Independent
Me,Myself & I
- Член од
- 26 јуни 2013
- Мислења
- 1.362
- Поени од реакции
- 3.345
- Член од
- 21 јуни 2021
- Мислења
- 1.101
- Поени од реакции
- 3.476
- Член од
- 3 јануари 2023
- Мислења
- 7.318
- Поени од реакции
- 4.702
Откажи се од алкохолот кога ќе приметиш дека твоето дете ти го крие пивото.
Miss.Independent
Me,Myself & I
- Член од
- 26 јуни 2013
- Мислења
- 1.362
- Поени од реакции
- 3.345
Се сеќавам на моите безгрижни денови. Тоа беа кога бев помлада, можеби тоа беше времето кога посетував училиште. Без разлика дали средно или факултет. Мислам дека тоа беа последните години кога немав никакви грижи. Мислев дека испитот по светска книжевност беше мојот најстрашен момент. Ох, колку не беше. Секојдневно имам испити, но камо да беа светски. Овие се малограѓански, од луѓе што, за жал, го виделе светот, ама не сфатиле ништо. Повредуваат чиниш тие те створиле.
Па, и да ме створиле?
Од каде таа желба за уништување?
Несфатен садо-мазо.
Во него барем уживаат обострано.
Повредувањето на емоции боли најмногу.
И никогаш и никој не уживал во таквиот чин.
Малку чувство на умирање, на преживување, на засилување.
Па, преминување во навика.
Ќе се навикнеш, но не преболува.
Мало жарче секогаш останува за да те потсети.
Сум имала среќни моменти, не да сум немала. Со нив доаѓале среќни луѓе, јас сум била среќна. Но, некако многу скапи, да му се плукнам. Ех, ова е вистинската емоција, со плукање. Оти доаѓа момент кога треба да си ја избришеш плунката - онаа со која си се лигавела по луѓето и онаа со која те плукале истите. Така замачкана со плунки, со извалкани раце и мисли, се претвораш во некој друга. Онаа, валканата. Со затскриени чувства, со суви очи, со строгост во гласот, со избришано треперење кога ти било тешко. Оти повеќе не ти е тешко. Не, не си прекинал со живеење, далеку од тоа, туку си сфатил некои работи. Не си ги преминал, преминувањето значи дека замижуваш со едното око, можеби и со другото, и се преправаш дека не се случило ништо. Си се залажуваш, си негуваш детски болести. Ова е момент каде ја прифаќаш судбината. Дека луѓето ќе продолжат да повредуваат. И во нив ќе се вклопиш и ти, и ти ќе почнеш да повредуваш. Можеби за да не те повредуваат, што знам. Можеби дека тоа е единствениот начин на живеење..
Никој нема да ти ја пополни пукнатината.
Ниедна рака не чеша како сопствената.
Никој нема да знае како да те излекува и утеши ако ти не знаеш.
Навикни се, може уште ќе те повредуваат.
Само ако им дозволиш, само ако се потчиниш.
Залечи си ја прво пукнатината, па прави што сакаш.
Подобро е кога љубиме здрави.
Па, и да ме створиле?
Од каде таа желба за уништување?
Несфатен садо-мазо.
Во него барем уживаат обострано.
Повредувањето на емоции боли најмногу.
И никогаш и никој не уживал во таквиот чин.
Малку чувство на умирање, на преживување, на засилување.
Па, преминување во навика.
Ќе се навикнеш, но не преболува.
Мало жарче секогаш останува за да те потсети.
Сум имала среќни моменти, не да сум немала. Со нив доаѓале среќни луѓе, јас сум била среќна. Но, некако многу скапи, да му се плукнам. Ех, ова е вистинската емоција, со плукање. Оти доаѓа момент кога треба да си ја избришеш плунката - онаа со која си се лигавела по луѓето и онаа со која те плукале истите. Така замачкана со плунки, со извалкани раце и мисли, се претвораш во некој друга. Онаа, валканата. Со затскриени чувства, со суви очи, со строгост во гласот, со избришано треперење кога ти било тешко. Оти повеќе не ти е тешко. Не, не си прекинал со живеење, далеку од тоа, туку си сфатил некои работи. Не си ги преминал, преминувањето значи дека замижуваш со едното око, можеби и со другото, и се преправаш дека не се случило ништо. Си се залажуваш, си негуваш детски болести. Ова е момент каде ја прифаќаш судбината. Дека луѓето ќе продолжат да повредуваат. И во нив ќе се вклопиш и ти, и ти ќе почнеш да повредуваш. Можеби за да не те повредуваат, што знам. Можеби дека тоа е единствениот начин на живеење..
Никој нема да ти ја пополни пукнатината.
Ниедна рака не чеша како сопствената.
Никој нема да знае како да те излекува и утеши ако ти не знаеш.
Навикни се, може уште ќе те повредуваат.
Само ако им дозволиш, само ако се потчиниш.
Залечи си ја прво пукнатината, па прави што сакаш.
Подобро е кога љубиме здрави.
