Не гледам проблем во намалување на наталитетот, дури тоа е корисно за планетата Земја, да сме помалку.
Луѓето стануваат се` повеќе самосвесни, па пред да направат таква одлука, размислуваат и вагаат опции, за разлика од порано кога ми се чини дека повеќе живееле ко во лер, онака терање на животот колку да се тера, идентично на сите други. Сега има многу повеќе излегување од "нормите", за разлика од порано кога биле ептен ставени во калап. И сега се премногу луѓе без никакво свое јас, ама барем се форсира индивидуализмот и различностите, па тоа е добро, за да се сменат некои стари навики.
Во ред е луѓето да прават како што сакаат да прават, да им дозволиме.
That being said, го имам приметено трендот на социјалните мрежи, кога шетаат низ светот, идат по одмори, а пари за деца јок. Тоа лично не ми е ОК. Искуства од патувања може секогаш да се имаат. Не сакам да ми биде досадно на 40,50,60 години кога би била расположена за шетање. Нормално, ако имам услови.
Е сега пари за стан не се прават туку-така, па година, две, три, пет не прават голема разлика во заштедата за стан. Така да, не сум за да се чека да се заштеди за стан, освен ако партнерите се млади и имаат стварно големи плати. Секако зависи од ситуација, многу е погодно да биде ваш станот каде што ќе имате деца и да си го приспособите токму онака како што ви треба за најлесно да ги исчувате. Тука влага распоред на соби, греење/ладење, babyproofing, се`, затоа што огромна разлика може да направат самите услови за живот со тоа како ќе се справите со родителството.
Али не е пресудно. Сепак, родителството има најголема врска со самата психичка сила и спремност на луѓето, па нормално, најбитно е како некој се чувствува. Прилично е исцрпувачки да се биде родител без помош од баби/дедовци и во трула држава како оваа. За среќа знаев колку е тешко зошто следев многу инстаграм страни каде што мајки цело време се жалат за се`, и јасно ми беше во што се впуштам. Странски инстаграми, нормално не нашиве, што се скроз фејк со positive vibes.
Јас се запрашав неколку работи кога размислував за дете:
- Дали месечните трошоци + трошоци за дете одговараат на нашите плати или треба др работи да бараме?
- Дали имам доволна заштеда за да се спремам за имање прво дете (количка, трансптер, алишта, креветче, пораѓање) ?
- Дали нивото на стрес и обврски на работа ми дозволуваат да истерам бременост таму?
- Кога е најдобар период да имам дете, со оглед на бројот на деца што сакам да го имам и разликата во години меѓу нив?
Друга замерка, имам впечаток дека некои луѓе премногу се фокусираат на тоа да бидат "подготвени", што после доколку сакаат две или повеќе деца, испаѓа дека требало да бидат ПРЕМНОГУ подготвени, пошто е ептен тешко да се имаат деца едно по друго.
Мене логиката ми беше дека подобро е да почнам "порано", иако не се чувствував пре-подготвено, за да ја имам опцијата да почекам меѓу имањето прво и второ дете. Сепак секој си ја знае ситуацијата во која се наоѓа. Ако имав ептен поддржувачка мајка во пензија, можеби и ќе чекав уште, па потоа ќе имав две деца едно по друго. Но тоа би било во идеални услови. Мене всушност тоа и ми беше најголемиот стрес кога размислував за имањето деца, како да се поделам себе на два дела за да одговорам на потребите на две деца, на пример. Така да, секој си се познава себе најдобро. И така и е, сега не ни помислувам на второ, иако во идеалните услови што ги пишав, ќе ми беше во стомак. Моментално ептен ми одговара што не МОРАМ да се оптоварувам со прашањето за второ дете, што ќе беше ситуација доколку имав повеќе години.
Еве и да испадне така, сепак не е крај на светот и тоа, да се имаат повеќе години и да се има/ат дете/деца подоцна во животот. Така да не го осудувам тоа воопшто, иако може на моменти така делуваше во постов. Кажувам дека тоа би ми донело повеќе стрес и грижи, но ако така се наместеа/наместат коцките, тоа е тоа. Дури и да останам само со едно дете, ОК ми е и тоа, едноставно се` би дала за него и сум веќе преблагодарна.
Иначе ако идам по лер, по паметот на другите луѓе, веројатно ќе требаше сега да имам второ. Но, пак ќе кажам, секој себе си се знае најдобро и си знае што одговара највеќе за својот живот. Знам до кај ми се границите на издржливост, психички и физички. Веќе ми се на граница и сега.
Забегав, но муабетот ми беше, ОК е, нека си паѓа наталитетот, така си е насекаде во светот.
